Artikel 5, 2°, van de wet van

10 juli 1931 betreffende de bevoegdheid der diplomatieke en consulaire agenten in notariële zaken bepaalt: “ De notariële

bevoegdheid der diplomatieke agenten alsmede der agenten van het consulair korps die (…) met het notarisambt worden bekleed, strekt zich uit (…) tot de huwelijkscontracten betreffende een Belgische onderdaan en een vreemde vrouw”.

De ambassades zouden echter geen huwelijkscontract kunnen sluiten voor een vrouw die met een vreemde man huwt. Een vrouw moet dus in België komen huwen om een huwelijkscontract te kunnen laten opmaken.

Het is verbazend dat een Belgische ambassade of consulaat, die beide nochtans notariële bevoegdheid hebben, geen huwelijkscontract tussen een Belgische vrouw en een vreemde man kunnen opmaken, terwijl dat voor een Belgische man wel mogelijk is. Hier is dus sprake van een discriminatie gebaseerd op het geslacht.

Welke maatregelen zult u nemen om een einde te maken aan die discriminatie?

Artikel 23 van de wet van 29 december 2010 houdende diverse bepalingen (I) heeft artikel 5, 2°, van de wet van 10 juli 1931 gewijzigd teneinde de woorden “vreemde vrouw” te vervangen door het woord “niet-Belg”.

Krachtens deze wijziging wordt in de tekst van de bepaling de discriminatie waaraan u refereert, opgeheven.

Aangezien de wet van 10 juli 1931 voor het overige ressorteert onder de bevoegdheid van de minister van Buitenlandse Zaken, verwijs ik naar zijn antwoord.