Op 1 juli 1997 hebben het Koninkrijk Marokko en het Koninkrijk België een overeenkomst ondertekend inzake bijstand aan gedetineerde personen en overbrenging van gevonniste personen (Wet van 17 maart 1999 houdende instemming met de Overeenkomst tussen het Koninkrijk België en het Koninkrijk Marokko inzake bijstand aan gedetineerde personen en overbrenging van gevonniste personen, ondertekend te Brussel op 7 juli 1997, Belgisch Staatsblad van 6 juli 1999).

Op basis van die overeenkomst kunnen onderdanen van de twee Staten die partij zijn bij de overeenkomst en in één van die twee Staten veroordeeld zijn, op vrijwillige basis naar hun land van herkomst worden overgebracht om er hun straf uit te zitten. In de praktijk gebeurt die overbrenging van gedetineerden echter slechts in één richting : gedetineerden met de Marokkaanse nationaliteit die in België veroordeeld zijn, zitten hun straf uit in Marokko.

Aangezien die overeenkomst slechts geldig is voor de vrijwillige overbrenging hebben de twee betrokken staten op 19 maart 2007 een Aanvullend Protocol gesloten dat, indien aan een hele reeks voorwaarden is voldaan (met name de afwezigheid van duurzame banden met België en de wederopnamemogelijkheden van de gevangene in Marokko) de mogelijkheid biedt om gedetineerden ook zonder hun instemming over te brengen. Dat protocol is geratificeerd door ons land (Stuk Senaat, nr. 4-940/1 - 2007/2008, nog niet gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad).

Ons land kampt met overvolle gevangenissen. De onvermijdelijke vraag rijst dan ook of dergelijke overeenkomsten wel efficiënt zijn.

Ik zou dan ook graag een antwoord krijgen op volgende vragen :

1. Is het Aanvullend Protocol van 19 maart 2007 al van kracht? Werd het al geratificeerd door de Marokkaanse autoriteiten?

2. Werden dergelijke overeenkomsten ook met andere landen gesloten? Zo ja, met welke landen?

3. Kunt u mij statistieken bezorgen, opgedeeld naar de nationaliteit van de personen op wie de verschillende overeenkomsten sedert hun inwerkingtreding werden toegepast?

4. Mocht het Aanvullend Protocol bij de Belgisch-Marokkaanse overeenkomst nog niet in werking zijn getreden, kunt u me dan zeggen op hoeveel gedetineerden die nu in Belgische gevangenissen verblijven, het van toepassing zou kunnen zijn?

1. Een bilaterale overeenkomst die voorziet in overbrenging zonder akkoord van de veroordeelde is met Marokko ondertekend. Deze verkeert nu in de ratificatieprocedure in Marokko. In België is de instemmingswet dd. 12 februari 2009 reeds aangenomen. Via de Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken is een herinneringschrijven verzonden aan de Marokkaanse autoriteiten.

2. Naast Marokko, hebben onderhandelingen met de Democratische Republiek Kongo reeds geleid tot ondertekening van een overeenkomst tot overbrenging zonder akkoord van de veroordeelde. Deze dient op zijn beurt te worden geratificeerd.

3. Sinds de inwerkingtreding van het Aanvullend Protocol bij het overbrengingsverdrag in 2005 werden zesentwintig personen naar hun land van nationaliteit of herkomst overgebracht.

Opgesplitst per land: vijf naar Bulgarije; drie naar Polen, negen naar Roemenië, zeven naar Nederland en twee naar Frankrijk.

Er werden twee Belgen uit Nederland gedwongen overgebracht.

Het Europees Verdrag inzake de overbrenging van gevonniste personen van 21 maart1983, heeft sinds januari 2005 tot op heden reeds voorzien in de overbrenging van twenenveertig gedetineerden.

Opgesplitst per land: twee naar Bulgarije, een naar Italië, een naar Duitsland, twee naar Groot-Brittannië, een naar Litouwen, twee naar Spanje, een naar Noorwegen, een naar Portugal, een naar Denemarken, twee naar Turkije, acht naar Frankrijk en twintig naar Nederland.

4. Deze vraag vergt een dossierscreening, waardoor het onmogelijk is om een antwoord te formuleren.