Zoals dat wel vaker gebeurt na incidenten op en met treinen, volgden ook na het tragische ongeval in Buizingen op 15 februari 2010 wilde stakingen bij de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen (NMBS). De acties begonnen in Wallonië en kregen schoorvoetend navolging in Vlaanderen. Het gevolg was dat de reizigers, die sowieso al zware hinder ondervonden omwille van het ongeval, andermaal de klos waren en gegijzeld werden. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de meeste reizigers veel medeleven met de slachtoffers van de treinramp betoonden, maar weinig begrip hadden voor de wilde stakingen.

1. Hoeveel werknemers van de NMBS hebben het werk neergelegd na het ongeval in Buizingen?

2. Hebben de vakbonden deze wilde stakingen erkend en hebben deze werknemers bijgevolg een stakingsvergoeding gekregen of werden ze gewoon doorbetaald door de NMBS?

3. Gaan deze wilde stakingen in tegen het algemeen akkoord dat de NMBS met de bonden heeft afgesloten om geen wilde stakingen meer te organiseren?

4. Welke concrete gevolgen kan de schending van dit akkoord hebben?

5. Zal de geachte minister opnieuw met de bonden aan tafel gaan zitten om dergelijke wilde stakingen in de toekomst te vermijden?

6. Hoeveel treinen werden afgeschaft:

a. omwille van het ongeval in Buizingen;

b. omwille van de wilde stakingen die erop volgden?

7. Hoeveel treinen reden met een vertraging van meer dan tien minuten ingevolge de wilde stakingen?

8. Hoeveel schade heeft de NMBS geleden omwille van de wilde stakingen?