De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis (KMKG) zijn gehuisvest in zeer grote en zeer oude gebouwen. Vooral de staat van de reserves van de KMKG is ronduit zorgwekkend. Het Muziekinstrumentenmuseum (MIM) is de enige uitzondering op de regel. Het MIM heeft moderne en degelijke reserves. Elders zijn er in vele reserves problemen met de netheid, doen zich grote temperatuur- en vochtigheidsschommelingen en talrijke waterinfiltraties voor. Sommige reserves zijn ook gewoon te klein. De bewaarde stukken kunnen er niet of nauwelijks geverifieerd of bestudeerd worden. Ook een eventuele behandeling kan er niet op een veilige manier gebeuren. Sommige reserves bevatten stukken van verschillende materialen die verschillende omstandigheden vereisen, wat natuurlijk onmogelijk is in eenzelfde lokaal. Vaak bevinden de technische installaties van de KMKG zich in de reserves en sommige moeten voor de technische diensten toegankelijk zijn. Sommige collectiestukken zijn beschadigd als gevolg van slechte conservatieomstandigheden in de reserves. In de meeste gevallen zijn de reserves bovendien onvoldoende beveiligd. De toegang is gemakkelijk te forceren, er komen technische ploegen in de reserves en men kan niet traceren wie er zoal binnenkomt. Behalve bij het MIM worden vrijwel alle conservators met dergelijke problemen geconfronteerd. Voor sommige collecties staan projecten op stapel om stukken uit een specifiek materiaal in één reserve bijeen te brengen. Alle metalen voorwerpen zouden dan in één reserve samengebracht kunnen worden. De KMKG kunnen de problematiek echter niet zelf aanpakken omdat ze voor het uitvoeren van de meest noodzakelijke werken afhankelijk zijn van de Regie der Gebouwen en de budgetten die de Regie daaraan kan besteden.

1. Welke maatregelen heeft de minister reeds genomen om de zorgwekkende toestand van de gebouwen van de KMKG, en in het bijzonder de reserves, te verbeteren?

2. Welke budgetten werden daarvoor vrijgemaakt?

3. Welke verbeteringen hebben prioriteit gekregen?