De volgende vraag stelde ik in februari 2008 geleden aan de minister voor Asiel- en Migratiebeleid (vraag om uitleg nr. 4-683, Handelingen nr. 4-63 van 12 februari 2009, blz.66). Zij beweerde echter dat de materie grotendeels onder de bevoegdheid van de geachte minister valt, vandaar wil ik haar ook het volgende verhaal voorleggen.

Uitgeprocedeerde asielzoekers worden door de International Organisation of Migration (IOM) begeleid bij hun terugkeer naar het land van herkomst. Maar "begeleiding" is een ruim interpreteerbaar begrip, zo blijkt uit recente getuigenissen.

Een gedwongen terugkeer, na vaak jaren van hoop op een nieuwe toekomst in België is een belangrijke en traumatische gebeurtenis voor elke uitgeprocedeerde asielzoeker. Een minimum aan menselijkheid bij de begeleiders lijkt op zo'n moment evident. Maar niets is minder waar. De uitgeprocedeerde in onze getuigenis werd niet opgewacht in de luchthaven ("de begeleider is altijd wat laat, kreeg hij te horen van het luchthavenpersoneel") en moest met behulp van een plastic zak als herkenningsteken blijven wachten tot iemand hem kwam halen. De persoon die kwam opdagen sprak géén Nederlands en kon dus niet met de uitgeprocedeerde in kwestie communiceren. Zonder enige uitleg werd hij daarna richting bagage en check-in geduwd. Tijd om afscheid te nemen van vrienden die hem waarschijnlijk nooit meer zouden zien, was er niet.

Ik wil naar aanleiding van dit verhaal de volgende vragen stellen :

1. Kan de geachte minister me het begeleidingstraject omschrijven dat een uitgeprocedeerde doorloopt voor zijn effectieve uitwijzing ? Is er enige vorm van psychologische hulp voorzien tijdens dit traject ?

2. Wat is het profiel van de mensen die op de luchthaven de uitgeprocedeerde asielzoekers begeleiden ? Welke opleiding hebben zij gekregen om te kunnen omgaan met deze situatie ? Wordt er van hen niet verwacht dat zij minstens de twee landstalen plus het Engels moeten kennen ?

3. Wat is de juiste procedure in de luchthaven voor de begeleiding van deze mensen ? Moet er niet iemand aanwezig zijn bij hun aankomst om hen op te vangen ?

4. Is het niet mogelijk om een aparte ruimte of hoek te voorzien in de luchthaven waar deze mensen hun vertrek kunnen afwachten en afscheid kunnen nemen van dierbaren, in plaats van hen, met een plastic zak als enige herkenningsteken, in de hal te laten wachten tot iemand hen, als een stuk bagage, komt ophalen ?