De dringende medische hulp is een vorm van dienstverlening voor mensen die illegaal in België verblijven. Artikel 1 van het koninklijk besluit van 12 december 1996 betreffende de dringende medische hulp die door de openbare centra voor maatschappelijk welzijn wordt verstrekt aan de vreemdelingen die onwettig in het Rijk verblijven, definieert de dringende medische hulp als hulp die een uitsluitend medisch karakter vertoont en waarvan de dringendheid met een medisch getuigschrift wordt aangetoond. De hulp kan ambulant worden verstrekt of in een verplegingsinstelling en van preventieve of curatieve aard zijn. Het is een erkende arts of tandarts die het medisch getuigschrift moet verstrekken. Hij beslist dus of een medische prestatie dringend is of niet.

Om in aanmerking te komen moet een persoon illegaal in België verblijven. Hij of zij mag dus niet of niet langer over een verblijfstitel beschikken. Concreet is de hulp bestemd voor uitgeprocedeerde asielzoekers, illegalen, uitgeprocedeerden in het kader van gezinshereniging, uitgeprocedeerden in de procedure van slachtoffers van mensenhandel, enz. Daarnaast moet hij/zij zich in een staat van behoeftigheid bevinden. Er zijn hierover geen precieze bepalingen in de wet, maar de rechtspraak stelt dat de staat van behoeftigheid geëvalueerd moet worden in functie van de middelen en lasten die wegen op de persoon en de personen waarmee hij/zij samenleeft. Binnen de maatschappelijke dienstverlening - waarvan dringende medische hulp een vorm is - bestaan er geen bepalingen die bepaalde middelen uitsluiten van de evaluatie van de staat van behoeftigheid. De maatschappelijke dienstverlening moet steeds zijn aangepast aan de reële en actuele behoeften van de begunstigde. Het OCMW zal de staat van behoeftigheid van de persoon moeten evalueren.

Ondanks de bestaande regels zijn er toch nog altijd voorbeelden van mensen in een precaire medische situatie die geen toegang krijgen tot de dringende medische hulp.

Zo komt bijvoorbeeld een zwaar gehandicapte zoon van een gezin dat hier illegaal verblijft, niet in aanmerking voor de hulp. Concreet ontwikkelt de handicap van de zoon zich dermate, dat het gezin de zorg niet langer kan dragen. De jongen blijkt evenwel niet in aanmerking te komen voor (dag-)opvang in een gepaste instelling.

Ik had van de geachte minister graag een antwoord gekregen op de volgende vragen :

1) Kan zij mij de juiste reikwijdte geven van het begrip dringende medische hulp, zowel wat de dringendheid betreft als de behoeftigheid van de mogelijke begunstigden ?

2) Vindt zij deze reikwijdte ruim genoeg ? Is zij indien nodig bereid om deze aan te passen ?