4-81 | 4-81 |
(Voor het voorstel aangenomen door de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden, zie stuk 4-1286/1.)
M. Francis Delpérée (cdH), corapporteur. - Je me réfère à mon rapport écrit, notamment à la conclusion figurant à la page 13, selon laquelle au vu de la discussion telle que reproduite dans le rapport de la commission, document 4-1286/1, la commission propose de ne pas remettre d'avis motivé au comité de concertation et cela, compte tenu des initiatives et négociations institutionnelles qui interviendront après la formation des gouvernements régionaux. Le Sénat considère qu'il convient de constituer un cadre de dialogue approprié qui aboutira à un résultat constructif.
De heer Joris Van Hauthem (VB). - Ik wil eerst en vooral de rapporteurs en de diensten bedanken. Dankzij hen hebben we altijd de beschikking over een niet alleen gedetailleerd, maar ook bijzonder helder verslag.
Wat moeten we nog zeggen over de saga die al zovele maanden duurt? Op 7 november 2008 werd in de kamercommissie een wetsvoorstel goedgekeurd waartegen belangenconflicten werden ingeroepen. Ik ben blij dat de gewezen minister-president van de Vlaamse Regering hier vandaag aanwezig is. Ooit sprak hij, als oppositieleider, van `vijf minuten politieke moed'. Dat kon men nog als `oppositiepraat' afdoen, maar er was ook het Vlaams regeerakkoord. Dat was evenwel blijkbaar een lachertje. In dat verband wil ik toch even pagina 8 van het verslag citeren, want volgens mij is dat bijzonder verhelderend: `De heer Vandenberghe brengt in dat het Vlaams Parlement geen enkele bevoegdheid heeft inzake staatshervorming.' Dat klopt. `Het is makkelijk om in het Vlaams Parlement allerhande verstrekkende moties goed te keuren en er de onverkorte uitvoering van te eisen, terwijl men weet dat ze alleen door compromisvorming op federaal vlak kunnen worden gerealiseerd. Een motie van het Vlaams Parlement kan de in de Grondwet verankerde belangenconflict- en alarmbelprocedures niet ongedaan maken.'
Ik ben blij dat u hier bent, mijnheer Leterme.
De heer Yves Leterme (CD&V). - Ik ben hier altijd.
De heer Joris Van Hauthem (VB). - Absoluut, ik zeg ook niet dat u er anders niet bent. Ik ben blij dat de heer Leterme hier is, want zijn collega Vandenberghe zegt eigenlijk dat het regeerakkoord van de heer Leterme uit 2004 een lachertje was. In dat regeerakkoord - niet in een motie - stond effectief dat de partijen zich engageerden om `onverwijld en zonder prijs' Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Natuurlijk wist men op dat ogenblik wel dat er dingen bestaan als een belangenconflict en een alarmbelprocedure. Dat doet me denken aan een debat dat ik in de aanloop naar de verkiezingen had met onder meer Tom Dehaene. Over Brussel-Halle-Vilvoorde zei hij dat `Brussel-Halle-Vilvoorde splitsen met een democratische Vlaamse meerderheid' - want er is slechts een gewone meerderheid, geen bijzondere meerderheid voor nodig - `zoiets is als de Fabeltjeskrant.' Voor de Franstalige collega's: dat was destijds een kinderprogramma waarin Mijnheer De Uil de Fabeltjeskrant kwam voorlezen. Uit wat de heer Dehaene in het debat en de heer Vandenberghe in de commissie zeiden, moet ik dus besluiten dat de heer Leterme Mijnheer De Uil was, die in 2004 op de tribune van het Vlaams Parlement de Fabeltjeskrant voorlas. In mei 2005 had hij er zelfs een week sluiting van het Vlaams Parlement voor over.
Wat leren we uit dit zoveelste belangenconflict? Dat er een procedure van belangenconflict bestaat is in een federaal land niet onlogisch. Vandaag stellen we echter vast dat van die procedure schaamteloos misbruik wordt gemaakt. Parlement na parlement na parlement stelt plots vast, soms na meer dan een jaar, dat wat op 7 november 2008 in de kamercommissie is gebeurd, ernstig zijn belangen schaadt. We weten allemaal dat dit niet meer ernstig is.
We hebben een voorstel van bijzondere wet ingediend - we hopen dat dit in de commissie wordt geagendeerd - dat inhoudt dat een parlement, naar aanleiding van een stemming in een commissie, dertig dagen de tijd heeft om een belangenconflict in te dienen, desnoods alle parlementen tegelijkertijd. Het kan niet dat het ene parlement wacht op het andere tot de conflictprocedure is uitgeput. Het kan niet dat men bijvoorbeeld zes maanden nadat de belangen zijn geschaad een belangenconflict indient. De procedure moet dus worden herzien.
Het misbruik van het belangenconflict geeft ons ook nog een kijk op een andere zaak. Men beweert soms dat Brussel-Halle-Vilvoorde in feite een symbooldossier is, maar het is ook meer, het zegt alles over de verhoudingen in dit land. Het zegt alles over de machtsverhoudingen tussen het noorden en het zuiden van de taalgrens. We zijn nog niet aan het einde van de saga van de belangenconflicten. Er kunnen er nog twee komen. Een minderheid kan zaken waarover in heel Vlaanderen een consensus bestaat blijven blokkeren. Welnu, als een minderheid de zaken kan blijven blokkeren, dan zegt dit alles over het Belgische federale systeem op zich. Het is gewoon niet meer werkbaar.
Ik dank de heer Vandenberghe, want in het verslag zeg hij over onze partij: `Deze partij huldigt immers het principe dat het federale niveau onwerkbaar is. Dat vormt de fonds de commerce van die partij.'
Het is niet het fonds de commerce, maar wel een vaststelling dat het federale niveau inderdaad niet meer werkt. Daarom willen we er een einde aan maken. Dit belangenconflict heeft nogmaals aangetoond dat er in België twee democratieën zijn, dat de democratie in het federale parlement niet meer kan werken en ook nooit meer zal kunnen werken.
De heer Louis Ide (Onafhankelijke). - Ik zal het namens N-VA kort houden net zoals bij het tweede belangenconflict. We hebben nu drie belangenconflicten achter de rug. Zelfs al slaagt men erin nog twee belangenconflicten in te roepen, uiteindelijk leidt deze procedure onherroepelijk tot een stemming, ook al misbruikt men procedures en termijnen.
Mevrouw Lieve Van Ermen (LDD). - Op 7 november 2007 keurden de Vlaamse partijen in de bevoegde Kamercommissie de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde goed. Ik ga nu niet het hele historische overzicht herhalen, zoals de heer Joris Van Hauthem al deed. Om te verhinderen dat het voorstel door de plenaire Kamer zou goedgekeurd worden, riep men belangenconflicten in, achtereenvolgens op 8 november 2007, 8 mei 2008, 9 mei 2008, 14 januari 2009. Omdat het overleg tussen de delegatie van de Kamer en de delegatie van het Waals Parlement op 25 maart 2009 niet in een oplossing resulteerde, wordt het geschil aanhangig gemaakt in de Senaat. Die moet binnen de vooropgestelde termijn, die met dertig dagen werd verlengd, een gemotiveerd advies uitbrengen bij het Overlegcomité, terwijl de feitelijke beslissingsmacht bij het Overlegcomité zelf ligt.
Intussen zijn ook de verkiezingen van 7 juni al voorbij en moeten we met lede ogen vaststellen dat we geen stap verder staan. De Senaat zal straks vermoedelijk eens te meer zijn onmacht etaleren door in dezen geen advies te geven. Intussen draait de carrousel rustig verder. Precies diezelfde carrousel was overigens ook het lot van het voorstel van decreet van het Vlaams Parlement dat de inspectie over de faciliteitenscholen tot een Vlaamse bevoegdheid maakt.
Het is wraakroepend dat de Franstaligen via verschillende parlementen telkens opnieuw een belangenconflict kunnen inroepen, wat maakt dat ze minstens vier keer zolang een voorstel kunnen blokkeren als het Vlaams Parlement dat kan. Omdat ze nu eenmaal ook lid zijn van het Franse Gemeenschapsparlement, kunnen Waalse parlementsleden twee keer een belangenconflict inroepen, terwijl Vlaamse parlementsleden dat maar een keer kunnen. Het wordt hoog tijd dat het Grondwettelijk Hof zich ten gronde uitspreekt over deze pertinente discriminatie, zodat eindelijk de rechtmatige Vlaamse eis tot het onverwijld splitsen van het kiesarrondissement B-H-V, zonder verdere vertragingsmanoeuvres, een feit wordt.
(Levendig applaus van Vlaams Belang)
-De bespreking is gesloten.
-De stemming over het voorstel van de commissie heeft later plaats.