|
|
Gedwongen huwelijken - Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen (IGVM) - Verslag - Cijfers - Bestrijding van het fenomeen - Maatregelen
gearrangeerd huwelijk
Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen
huiselijk geweld
| 31/3/2021 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 29/4/2021) |
| 23/4/2021 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 7-1163
Ik verneem via een persartikel dat volgens het laatste verslag van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen (IGVM) het aantal gedwongen huwelijken in België sinds 2015 aan het stijgen is.
Tussen 2016 en 2019 werden 110 gevallen van deze praktijk vastgesteld, waarvan 52 zich in Henegouwen voordeden. Deze cijfers worden verzameld vanuit de verschillende parketten van het land en zijn «slechts het topje van de ijsberg», aldus de woordvoerster van het IGVM.
Bij het netwerk Réseau Mariage et Migration dat actie voert tegen gedwongen huwelijken in België, staat de teller op 50 tot 60 per jaar. «Sinds januari ontvingen we al een tiental oproepen van slachtoffers van een gedwongen huwelijk en dat is heel wat», onderstreept de coördinator van het netwerk.
De gezondheidscrisis heeft de zaken er niet beter op gemaakt. «Door de sluiting van de grenzen en de lockdown bevinden meisjes zich veel meer binnen de greep van hun families en ondergaan ze meer geweld», bericht de vzw Violences et mariages forcés.
Volgens de gegevens die deze vereniging meedeelt zijn 80% van de slachtoffers vrouwen tussen 18 en 30 jaar oud. «Meestal worden deze jonge bruiden al beloofd vanaf hun geboorte en zodra ze meerderjarig zijn worden ze door hun ouders uitgehuwelijkt zonder hun toestemming. Die meisjes worden via die praktijken aan buitensporig geweld onderworpen», aldus de voorzitster van de voormelde vzw.
Volgens de bepalingen van het Verdrag inzake de preventie en de bestrijding van geweld tegen vrouwen zijn gedwongen huwelijken zeer traumatiserende gewelddaden en moeten ze door de verdragsluitende staten vervolgd worden.
Aangezien zowel het federale niveau als de deelstaten wat betreft hun bevoegdheden moeten waken over de concrete toepassing van de bepalingen van dit Verdrag van de Raad van Europa inzake de preventie en de bestrijding van geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld (Verdrag van Istanbul), is dit duidelijk een transversale vraag.
1) Hebt u kennis kunnen nemen van het verslag van het IGVM?
2) Welke middelen worden ingezet om komaf te maken met dit fenomeen, dat onaanvaardbaar is in 2021?
3) Beschikt u over bijkomende informatie? Wat is de stand van zaken?
Ik heb nog geen kennis kunnen nemen van het meest recente jaarverslag van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen (IGVM) waarnaar u in uw vraag verwijst. Mijn diensten beschikken niet over het jaarverslag 2020 van het IGVM.
Ik ben evenwel op de hoogte van de problematiek en heb ook kennis van de specifieke meldcode voor gedwongen huwelijken die in 2019 door het IGVM werd opgesteld en tevens werd verspreid met een bijhorende bewustwordingscampagne die uitdrukkelijk gericht is op ambtenaren van de burgerlijke stand vermits zij vanuit hun positie een sleutelrol spelen bij het opsporen en voorkomen van gedwongen huwelijken.
Voor het overige verwijs ik graag naar mijn uitgebreid antwoord op de eerdere vraag nr. 55-2-000371 van mevrouw de volksvertegenwoordiger Safai DARYA van 3 maart 2021 over deze problematiek.