|
|
Illegale hondengevechten - Aantal - Vervolging
welzijn van dieren
dierenvoorstelling
huisdier
| 5/4/2019 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 10/5/2019) |
| 20/5/2019 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 6-2386
In Nederland wordt op kleine schaal grof geld verdiend met illegale hondengevechten. Deze hondengevechten, waarbij honden elkaar op leven en dood bevechten, vormen een populaire ontmoetingsplaats voor criminelen. Dit blijkt uit een onderzoek van de Koninklijke Hondenbescherming dat is uitgevoerd door Bureau Beke uit Arnhem en de Universiteit Utrecht.
De dogmen, zoals deze professionele hondenvechters heten, prepareren hun blaffende vechtmachines optimaal. De honden zijn zodanig agressief getraind dat ze zelfs met verminkte ledematen doorvechten en pas ophouden als ze hun opponent hebben uitgeschakeld. De vechthonden worden gekocht bij fokkers en handelaren in Oost Europa. Puppy's uit succesvolle bloedlijnen leveren veel geld op, variërend van enkele honderden tot duizenden euro's. Verliezende honden worden gedumpt en soms doodgeschoten, geëlektrocuteerd of verdronken.
Deze hondengevechten leiden tot fors dierenleed. Tevens blijken ze gerelateerd aan andere vormen van criminaliteit, zoals drugshandel. Ook worden de honden als wapen en intimidatiemiddel ingezet. Het rapport beschrijft duidelijk dat er in Nederland professionele hondengevechten plaatsvinden. Nederland telt ongeveer vierhonderd vechthonden, zo schatten de onderzoekers. De professionele dogmen vormen een ondoordringbare bovenlaag. Het gaat om een tiental personen die in totaal veertig vijftig honden hebben om te vechten. Deze groep doorkruist het land en laat hun honden ook in het buitenland vechten. Daaronder zit een tweede categorie die de hondengevechten puur als hobby beoefent. Gevechten worden thuis in de woonkamer gehouden. Om het gegrom, gejank en gepiep te overstemmen wordt de muziek harder gezet. Ook bij straatjongeren zijn vechthonden populair. Voor deze derde categorie geldt de vechthond als statussymbool, een uiting van de criminele levensstijl. Zij houden hun hondengevechten in verlaten garages, gebouwen en parken.
In dit kader had ik de volgende vragen voor de geachte minister :
1) Kan u gedetailleerd meedelen hoe de situatie in ons land is ?
2) Is de situatie in Nederland vergelijkbaar met ons land ? Kan u dit toelichten ?
3) Beschikt u over concreet cijfermateriaal over, enerzijds, het aantal vaststellingen, op jaarbasis over de laatste drie jaar van georganiseerde hondengevechten en, anderzijds, desgevallend het aantal veroordelingen ?
4) Acht u het, in het licht van het recente onderzoek in Nederland, aangewezen om bijkomende maatregelen te treffen voor de handhaving en de vervolging ? Zo ja, kan u dit uitvoerig toelichten ?
5) Acht u het opportuun om hieromtrent samen te zitten met de gewesten aangezien zij instaan voor dierenwelzijn ? Heeft u van de gewesten enige signalen hieromtrent opgevangen ?
De vragen behoren tot de bevoegdheid van de minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken, aan wie deze schriftelijke vraag eveneens werd gesteld onder nr. 6-2386.
Met betrekking tot vraag 3), stelt de statistische nomenclatuur het departement niet in staat om het in deze parlementaire vraag bedoelde verschijnsel te identificeren.