|
|
Het thema handicap in het Belgische ontwikkelingsbeleid
ontwikkelingshulp
faciliteiten voor gehandicapten
gehandicapte
| 28/6/2013 | Verzending vraag |
| 11/7/2013 | Antwoord |
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-3410
In 2000 ondertekenden 189 regeringsleiders de Millenniumverklaring, die 8 Millenniumdoelstellingen voor Ontwikkeling vastlegde. Die verklaring is het meest ambitieuze wereldwijde initiatief om armoede te reduceren en wil tegen 2015 cruciale wereldproblemen aanpakken op 8 domeinen. Handicap staat echter niet vermeld in de doelstellingen en evenmin in de indicatoren of de uitvoeringsplannen van de Millenniumdoelstellingen.
Daarnaast ratificeerde België het VRPH (VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap) in 2009. Op basis van het VRPH hebben personen met een handicap recht op hun plaats in de samenleving. De Millenniumverklaring en het VRPH kunnen dus niet los van elkaar worden gezien. Aangezien 18% van de bevolking in lage-inkomenslanden een handicap heeft, is het niet mogelijk om de Millenniumdoelstellingen te bereiken als de noden van deze doelgroep onbeantwoord blijven.
Hierover aan u volgende vragen.
1)Welke acties onderneemt België om het thema handicap meer te integreren in de ontwikkelingsstrategie?
2) De strijd tegen de armoede blijft een transversaal en fundamenteel thema en het post-2015 kader moet volgens uw beleidsnota een ambitieus antwoord bieden om deze doelstelling te halen. België pleit voor een ontwikkelingssamenwerking die gebaseerd is op de grondrechten, zoals het recht op gezondheidszorg, het recht op onderwijs, het recht op water en voeding, het recht op energie voor iedereen, dus ook voor personen met een handicap. Hoe zal België deze visie promoten op internationaal niveau naar aanleiding van het nieuwe ontwikkelingskader voor na 2015?
1/ Het thema Handicap is niet als dusdanig opgenomen in de wet maar is wel impliciet opgenomen in de mensenrechten benadering die centraal staat in de wet. Om dit waar te maken schaart België zich achter een aantal internationale beginselen inzake de doeltreffendheid van de hulp, zoals verankerd in de Verklaring van Parijs, Accra en Busan (afstemming en harmonisering), maar ook in de Europese gedragscode. Daarom stemt België de ontwikkelingshulp zoveel mogelijk af op het beleid en de procedures van de partnerlanden en streeft naar concentratie en doeltreffendheid van de hulp. België kiest er dan ook voor om zijn bilaterale hulp niet over een groot aantal kleinere specifieke projecten te versnipperen, maar, tegelijk, voert het een permanente dialoog met de autoriteiten van de partners en de andere donoren in de sector. Hierbij dringt België onder andere aan op meer aandacht voor specifieke en kwetsbare groepen (zoals personen met een handicap) in het nationale beleid. Via de indirecte samenwerking werden projecten van de ngo’s gesteund zoals Handicap International Belgium (HIB), Artsen Zonder Vakantie of CARAES.
Wat de sector gezondheid betreft ga ik ervan uit dat het universele recht op gezondheid een essentieel middel is voor armoedebestrijding en meent dat de uitbouw van een efficiënt en duurzaam gezondheidssysteem dat degelijke gezondheidszorg kan garanderen aan iedereen, met een specifieke aandacht voor de meest kwetsbaren het beste middel is en dat dit deel uitmaakt van de verantwoordelijkheid van elke rechtsstaat. Een coherente steun aan de uitbouw van dergelijke nationale gezondheidsystemen is dus mijn hoofdbekommernis voor het recht op gezondheid en gezondheidszorg.
2/ De bepaling van de post 2015 objectieven is volop aan de gang. Ook voor het bepalen van een Belgisch standpunt zijn de bespreking nog gaande. Ook hier zal de mensenrechten benadering centraal staan en zal de gelijkheid van kansen en rechten voor iedereen benadrukt worden. Hiervoor is de specifieke aandacht voor de meest de kwetsbare groepen, waaronder de personen met een handicap van allergrootst belang.