|
|
De onderhoudscontracten van medisch materiaal
medisch en chirurgisch materiaal
ziekenhuis
Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten
onderhoud
| 19/4/2013 | Verzending vraag |
| 28/4/2014 | Einde zittingsperiode |
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-3215
Meer dan een jaar geleden brak het wereldwijde schandaal over de protheses van het Franse bedrijf PIP uit. Sindsdien heeft de minister het initiatief genomen om een “implantatenplan” uit te werken, dat we broodnodig hebben. Ik had de minister trouwens enkele maanden voor de uitbarsting van die zaak een vraag gesteld over dat onderwerp.
Maar er zijn nog andere problemen: het gebrek aan een kadaster en aan een verplicht onderhoudscontract voor ziekenhuisapparatuur.
De ziekenhuizen investeren terecht in medische apparatuur van hoog niveau, maar hoe staat het met de onderhoudscontracten van die apparatuur? Ik durf er niet aan denken dat essentiële apparatuur het tijdens een operatie van meerdere uren laat afweten en dat daardoor het leven van de patiënt in gevaar komt!
Anderzijds komt het niet zelden voor dat men tijdens gespecialiseerde consultaties medische apparatuur van jaren, zelfs tientallen jaren oud aantreft. Er rijzen vragen bij de betrouwbaarheid van de onderzoeksresultaten van die niet-onderhouden, zelfs ouderwetse apparaten, die dienen om een diagnose te stellen en een behandeling op te starten!
Mevrouw de minister,
- Is een onderhoudscontract voor medische ziekenhuisapparatuur wettelijk verplicht?
- Is het niet nuttig die medische apparatuur te inventariseren?
- Wie is verantwoordelijk bij vitale problemen die het gevolg zijn van een technische stoornis die te wijten is aan een gebrek aan onderhoud van de medische apparatuur? Het ziekenhuis? De arts die de patiënt behandelt?
- Zou men de situatie in privéklinieken en gespecialiseerde praktijkruimtes ook niet moeten onderzoeken?
Bovendien bepaalt het koninklijk besluit van 1999 betreffende de medische hulpmiddelen dat het FAGG onmiddellijk op de hoogte moet worden gesteld van medische incidenten die te wijten zijn aan het slecht functioneren van de medische hulpmiddelen of aan elke andere technische of medische oorzaak die te maken heeft met dat gebrek.
Is het, in dezelfde redenering, niet nuttig een gelijkaardige rapportage op te leggen voor problemen die te wijten zijn aan technische problemen van de medische apparatuur?
Tot slot: bestaat er een procedure voor de eindcontrole van pas geïnstalleerde medische apparatuur, of het nu gaat om een gloednieuw hospitaal of gewoon om een nieuwe operatiezaal in een ziekenhuis? Ik denk aan de baby van acht maanden oud die na een zeer onschuldige operatie in Knokke distikstofmonoxide in plaats van zuurstof kreeg toegediend.
Zo neen, is het niet nodig te voorzien in een erkende instelling voor dat soort controles ?