|
|
Rechtbank van eerste aanleg in Brussel - Speciale kamer voor versnelde rechtspraak - Werking - Resultaten
strafrechtspraak
Hoofdstedelijk Gewest Brussels
| 17/4/2013 | Verzending vraag |
| 12/3/2014 | Antwoord |
In het kader van de zogeheten nultolerantie in Anderlecht werd door de Rechtbank van eerste aanleg in Brussel een speciale kamer in het leven geroepen voor het in praktijk brengen van een vorm van versnelde rechtspraak. Graag had ik meer vernomen over de regelmaat waarmee deze speciale kamer samenkomt en de resultaten ervan tot op heden.
Kan de geachte minister mij antwoorden op volgende vragen:
1) Sinds wanneer is deze speciale kamer in voege?
2) Werden en worden daar ook zaken behandeld die te maken hebben met criminaliteit in andere Brusselse politiezones dan de zone Zuid?
3) Worden in deze kamer ook zaken behandeld in het Nederlands of uit Halle-Vilvoorde?
4) Hoe vaak is deze kamer intussen samengekomen en hoeveel uitspraken zijn er intussen geweest?
5) Wordt de doorlooptijd van deze strafzaken geregistreerd?
6) Zo ja, hoeveel bedraagt de gemiddelde tijd tussen het gepleegde misdrijf en de eerste veroordeling?
7) Wat zijn de tenlasteleggingen die doorgaans door deze kamer behandeld worden?
1) Sedert 2010 vinden er in de rechtbank van eerste aanleg te Brussel maandelijks snelrechtzittingen plaats voor een speciale snelrechtkamer. Deze Franstalige kamer behandelt dossiers die haar bezorgd zijn door de permanentiedienst bij het parket van de procureur des Konings en die het voorwerp uitmaken van een oproeping bij proces-verbaal (artikel 216 quater van het Wetboek van Strafvordering).
Zij behandelt Franstalige dossiers van de 19 gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
In 2010 maakten 29 dossiers het voorwerp uit van snelrecht. In 2011 waren dat 83 dossiers, in 2012 60 dossiers en in 2013 45 dossiers.
De zaken die het voorwerp uitmaken van dergelijke procedure houden hoofdzakelijk verband met diefstal, opzettelijke slagen en verwondingen en het bezit van verdovende middelen.
De gemiddelde doorlooptijd van deze dossiers bedraagt twee maanden.
De Nederlandstalige dossiers maken niet het voorwerp uit van een oproeping bij proces-verbaal. Zij maken het voorwerp uit van een afgeleverde dagvaarding, met toepassing van artikel 645 van het Wetboek van Strafvordering. Zij beogen in concreto de aangehouden verdachten die op heterdaad betrapt zijn door de politie. Die verdachten ontvangen binnen het tijdsbestek van 24 uur in het kader van hun aanhouding een dagvaarding om te verschijnen voor de correctionele rechtbank. De dagvaarding is opgesteld door het parket en wordt rechtstreeks afgeleverd door een politieambtenaar aan de betrokkene op het politiecommissariaat waar hij zal worden verhoord in het kader van zijn ondervraging.
In 2010 maakten acht dossiers het voorwerp uit van dergelijke dagvaarding. In 2011 waren dat 46 dossiers, in 2012 47 dossiers en in 2013 eveneens 47 dossiers. De strafbare feiten die het voorwerp uitmaken van een dergelijke procedure zijn eveneens diefstal, opzettelijke slagen en verwondingen en het bezit van verdovende middelen.
De gemiddelde doorlooptijd van deze dossiers bedraagt vier maanden.
2) De wet van 31 december 2012 houdende diverse bepalingen betreffende justitie, voorziet in een uitbreiding van de personeelsformatie zodanig dat de snelrechtcapaciteit per provincie zou kunnen toenemen. Aldus werden de personeelsformaties van de magistraten en griffiers in elke provincie systematisch verhoogd, met uitzondering van Eupen.
Er werd voorzien in een uitbreiding van de personeelsformatie met twaalf magistraten, twaalf griffiers en twaalf substituten. De twaalf plaatsen voor de magistraten zijn ingevuld. Hetzelfde geldt voor de griffiers. Wat de substituten-procureurs des Konings betreft, werden reeds zeven plaatsen ingevuld. Een aantal plaatsen moest bij gebrek aan kandidaten meermaals bekendgemaakt worden en thans worden de benoemingsprocedure afgerond.
Wat betreft de specifieke snelrechtkamers kan ik meedelen dat zulke snelrechtkamers, die specifiek belast zijn met deze bevoegdheid, daadwerkelijk werkzaam zijn in een bepaald aantal rechtbanken. In andere rechtbanken wordt ook een beroep gedaan op die procedure en worden de zaken behandeld op gewone correctionele zittingen. Het feit dat er nog geen specifieke snelrechtkamer werd opgericht staat dus de toepassing van de snelrechtprocedure niet in de weg.