|
|
Politie - Omgang met personen met een geestesziekte
gemeentepolitie
politie
beroepsopleiding
geestelijk gehandicapte
| 24/8/2012 | Verzending vraag |
| 24/7/2013 | Rappel |
| 28/4/2014 | Einde zittingsperiode |
Al geruime tijd gewaagt men van een toenemende vermaatschappelijking van de geestelijke gezondheidszorg. Men probeert daarbij mensen met psychische problemen meer te integreren in de maatschappij, o.a. door het aanbieden van aangepaste behandeling en begeleiding. Dit kan niet zonder inspanningen van de maatschappij, met daarbij een fundamentele vraag naar tolerantie en begrip voor deze mensen en hun meestal precaire situatie.
Ook de politiediensten komen vaak in contact met personen met een geestesziekte, niet zelden in een crisistoestand. Dit soort situaties vereist een specifieke aanpak. Men kan deze mensen immers niet benaderen zoals men gezonde mensen benadert. Tegelijkertijd vraagt zo'n situatie heel wat behoedzaamheid, teneinde de crisis zeker niet te verergeren. Vaak kiest men echter voor de gemakkelijke oplossing door de persoon op te sluiten, niet zelden uitgebreid met een klacht voor weerspannigheid. Dit resulteert in rampzalige gevolgen voor de re-integratie van iemand die vrij is op proef in het kader van een internering.
1. Bestaan er richtlijnen over de omgang en de opvang door de politiediensten van mensen in een verwarde toestand? Gaat de minister akkoord dat er steeds voor de meest effectieve, doch minst ingrijpende interventie moet worden gekozen? Op welke wijze wordt dit verzekerd?
2. Bestaan er hieromtrent samenwerkingsverbanden met de sector van de geestelijke gezondheidszorg? Bestaat er een crisisdienst die de dienstdoende agenten kunnen contacteren?
3. Worden agenten voldoende opgeleid in de omgang met personen met een geestesziekte? Zit dit in de basisopleiding? Bestaan er mogelijkheden tot verdere scholing en sensibilisatie?