Schriftelijke vraag nr. 5-5999

van Bert Anciaux (sp.a) d.d. 29 maart 2012

aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen

Huidkanker - Evolutie - Preventie

huidziekte
kanker
voorkoming van ziekten

Chronologie

Vraag nr. 5-5999 d.d. 29 maart 2012 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Onlangs meldden enkele kranten dat één op zes Belgen op een bepaald moment aan huidkanker zou lijden. Dit aantal steeg blijkbaar gestaag, het laatste decennium elk jaar met 5%. Bij vroegtijdige opsporing zou deze vorm van kanker goed te bestrijden en te genezen zijn.

Hierover de volgende vragen:

1) Bevestigt de geachte minister de alarmerende cijfers die wijzen op een gestage en indrukwekkende toename van het aantal Belgen met huidkankers?

2) Welke oorzaken worden hiervoor aangehaald?

3) Op welke wijze kan de overheid / kunnen de overheden hier preventief optreden? Pleegde de geachte minister hierover overleg met haar collegae van gezondheid in de gemeenschapsregeringen? Zo ja, met welke resultaten en afspraken?

4) Kan zij bevestigen dat de bestrijding van huidkankers op dit moment al optimaal wordt georganiseerd? Zo niet, waar liggen de belangrijkste uitdagingen en wie draagt daar de verantwoordelijkheid voor?

Antwoord ontvangen op 19 juni 2012 :

1. Het Kankerregister heeft inzake huidkanker voor Vlaanderen gegevens voor een beperkte periode van een tiental jaar, en voor heel België vanaf 2004. Wat betreft maligne melanoma worden jaarlijks ongeveer 2 000 nieuwe diagnoses gesteld. De significante en jaarlijkse toename van incidentie bedraagt voor Vlaanderen 4 % bij mannen en 5 % bij vrouwen. Voor België lijkt zich eenzelfde evolutie af te tekenen.

   Wat de non- melanoma huidtumoren betreft, kan de volgende evolutie worden vastgesteld. Jaarlijks worden er circa 4 000 spinocellulaire carcinomen gediagnosticeerd. De significante en jaarlijkse toename van de incidentie voor Vlaanderen bedraagt 7 % bij mannen en 9 % bij vrouwen. Ook voor België is er een stijgende evolutie. Voor de basocellulaire carcinomen worden jaarlijks ongeveer 12 400 nieuwe diagnoses geregistreerd. De significante en jaarlijkse toename voor Vlaanderen bedraagt 12 % bij mannen en 13 % bij vrouwen. Ook voor België is er een stijgende evolutie.

   Het kwaadaardig melanoom is de vijfde oorzaak van kanker bij vrouwen en de tiende oorzaak van kanker bij mannen. In 2008 bedroeg de totale mortaliteit 311 individuen.

2. Blootstelling aan UV-licht is de belangrijkste risicofactor voor huidkanker. Men neemt aan dat intermitterende blootstelling aan de zon op jonge leeftijd de incidentie van de melanomen sterk heeft doen toenemen (zie ook de gevoeligheid van de verschillende huidtypes). Bij mannen stellen we een meer uitgesproken toename vast van de letsels op het bovenlijf, door de blootstelling aan de zon tijdens bijvoorbeeld frequent buitenwerk (werknemers in de bouwsector). Bij de vrouwen nemen de letsels op de borst en op de ledematen sterk toe.

3. De federale overheid is bevoegd voor de regelgeving op de producten voor zonnebescherming zoals zonnecrème, lotions, spray’s, ‘after sun’, etc. Op basis hiervan lanceerde de Federale Overheidsdienst (FOD) Volksgezondheid, Veiligheid van de voedselketen en Leefmilieu samen met OIVO, DETIC en COMEOS in 2007 een gezamenlijke preventiecampagne “Veilig in de zon”.

   Via de website www.veiligindezon.be krijgen de burgers tips over hoe ze veilig kunnen zonnen. Zij worden ook op de gevaren van langdurige blootstelling aan de zon gewezen. Daarenboven besteedt men er ook specifiek aandacht aan kinderen en aan het gevaar van de blootstelling aan de zon, met inbegrip van de winterzon. De website biedt daarover informatiebrochures en –posters. Er is ook een spel en een Facebookpagina beschikbaar. Verder is er contact tussen de administratie en de Stichting tegen Kanker, die in de scholen net een campagne ter preventie van huidkanker opstartte.

4. De ministers van de gemeenschappen werden op de hoogte gebracht van de initiatieven. De campagnes zijn complementair aan de preventieacties die de deelstaten ondernemen. De federale overheid en de Gemeenschappen overleggen regelmatig over het preventiebeleid.