Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 5-3883

van Bert Anciaux (sp.a) d.d. 1 december 2011

aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Maatschappelijke Integratie

Medische Fouten - Verzekering - Registratie - Gegevens - Cijfers - Beleid - Opvang veroorzakers

medische fout
beroep in de gezondheidszorg
wettelijkeaansprakelijkheidsverzekering
officiële statistiek

Chronologie

1/12/2011Verzending vraag
7/12/2011Dossier gesloten

Heringediend als : schriftelijke vraag 5-4580

Vraag nr. 5-3883 d.d. 1 december 2011 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Medische fouten zijn onvermijdelijk. Artsen en verpleegkundigen blijven mensen, ongeacht hun lange en intensieve opleiding, hoge professionaliteit en uitgewerkte controlemechanismen. Mede daarom beschikken deze hulpverstrekkers over verzekeringen die de hoge beroepsrisico's dekken. Slachtoffers van medische fouten zijn in de eerste plaats de patiënten en hun omgeving. Maar ook de hulpverleners zelf kunnen hierdoor ernstige psychische gevolgen ondervinden.

In een eerder antwoord op mijn vraag (5-1878) stelde de geachte minister dat haar administratie niet beschikt over cijfers met betrekking tot het aantal medische fouten die jaarlijks gemaakt zouden worden. Er bestaat trouwens geen volledige en systematische lijst van die fouten.

Hierover de volgende vragen:

1) Hoe ernstig beoordeelt de geachte minister het fenomeen van de medische fouten? Acht zij een specifiek beleid hieromtrent noodzakelijk?

2) Vindt zij het normaal dat er hierover geen gegevens bestaan? Zonder de juiste gegevens kan men immers geen goed beleid opzetten en ik denk dat het hier toch niet om een marginaal fenomeen gaat. Koestert de geachte minister plannen tot oprichting van een registratiesysteem?

3) Beschikt zij over gegevens met betrekking tot de uitgekeerde schadevergoedingen door de verzekeringen van de veroorzakers van medische fouten?

4) Beschikt zij over gegevens met betrekking tot de gevolgen van medische fouten bij de veroorzakers ervan? Bestaan er opvang, begeleiding of eventueel therapie voor de veroorzakers?