|
|
Alcoholslot - Introductie - Mislukking
verkeersveiligheid
alcoholisme
veiligheidsinrichting
homologatie
| 21/9/2011 | Verzending vraag |
| 7/12/2011 | Dossier gesloten |
Heringediend als : schriftelijke vraag 5-4899
Eind augustus 2011 meldden de media dat er negen maanden na de wettelijke invoering van het alcoholslot, december 2010, er nog geen enkele wagen met dit slot werd uitgerust. De redenen voor deze complete mislukking tot op dat moment blijken tweeërlei. Enerzijds zijn er gewoonweg geen goedgekeurde alcoholsloten beschikbaar. De homologatie van deze toestellen zou, volgens de FOD Economie, nog enkele maanden in beslag nemen. Een tweede reden ligt bij de politierechters. Die blijken eerder negatief t.o.v. deze straf. Dit blijkt onder andere uit de amper twee uitspraken in al die maanden voor de plaatsing van een alcoholslot. Deze terughoudendheid heeft ook de maken met de hoge kostprijs van zo'n slot, namelijk 1800 euro voor de aankoop en plaatsing en een hoge opvolgingskost. Want chauffeurs met zo'n alcoholslot moeten zich regelmatig aanbieden bij een centrum, zowel voor een technische check als een begeleidingsgesprek. Dit verhoogt de kost bij aanvang (1200 euro) maar ook structureel (150 euro per jaar). Daarnaast twijfelen sommige politierechter aan de effectiviteit van zo'n slot, want het wordt aanbevolen voor hardnekkig alcoholdrinkers, vaak alcoholisten, en die zouden beter een algemeen rijverbod krijgen. Al deze verhalen op een rijtje wijzen op een niet zo goed overwogen maatregel en stellen zware vraagtekens bij de toekomst van deze aanpak.
1) Hoe evalueert de geachte staatssecretaris de introductie van het alcoholslot? Beaamt hij de mislukking tot op heden?
2) Hoe verklaart hij dat deze maatregel operationeel werd zonder dat de mogelijkheden om deze toe te passen beschikbaar waren?
3) Wanneer zullen de alcoholsloten en de begeleiding effectief operationeel zijn? Kan hij hier een exacte datum stellen?
4) Hoe beoordeelt hij de hoge introductiekosten en de eveneens hoge structurele kosten hieraan verbonden? Zijn de budgetten hiervoor beschikbaar? Vindt hij deze verantwoord in verhouding tot effect en de al krappe begrotingen bij politie en justitie?
5) Hoe interpreteert hij de terughoudendheid van de politierechters, zowel omwille van de kosten maar eveneens omdat de maatregel niet overeenstemt met wat men voor chauffeurs met een ernstig alcoholprobleem noodzakelijk en aangewezen vindt?
6) Beaamt hij dat onze overheid en het mobiliteitsbeleid met deze onverkwikkelijke toepassing een slechte beurt maken bij publieke opinie en burgers? Waar legt hij de hoofdverantwoordelijkheid voor deze - tot nu toe - mislukking?