|
|
Vrijwillige zwangerschapsonderbreking (VZO)- Abortuscentra - Tekort aan artsen - Gevolgen - Aandeel VZO's in ziekenhuizen - Abortussen in het buitenland
abortus
| 9/5/2011 | Verzending vraag |
| 7/12/2011 | Dossier gesloten |
De wet op de zwangerschapsonderbreking is op 3 april 1990 goedgekeurd. Na jaren van strijd hebben vrouwen het recht om een einde te maken aan een ongewenste zwangerschap. Dat recht zou wegens een gebrek aan middelen echter bedreigd worden. De centra voor vrijwillige zwangerschapsonderbreking zouden te kampen hebben met een tekort aan artsen om dergelijke ingrepen uit te voeren. Slechts tachtig artsen zouden vandaag werkzaam zijn in de centra voor vrijwillige zwangerschapsonderbreking in Wallonië en Brussel, terwijl slechts 20% van de abortussen in België in de ziekenhuizen wordt uitgevoerd. De centra buiten de ziekenhuizen moeten dus rekenen op de goede wil en de beschikbaarheid van huisartsen, die hiervoor per uur gemiddeld slechts 35 euro bruto zouden krijgen. Sommige Waalse centra zouden de raadplegingen tijdens de vakanties zelfs afschaffen omdat er dan geen artsen beschikbaar zijn. Bovendien zouden jonge artsen niet erg openstaan voor vrijwillige zwangerschapsonderbreking.
Bevestigt u deze schaarste? Zo ja, heeft die situatie al tot gevolg gehad dat vrouwen geen abortus konden laten uitvoeren? Waarom nemen de ziekenhuizen slechts 20% van de VZO's voor rekening? Zijn de maatschappelijk werkers van de centra voor gezinsplanning en de ziekenhuizen verplicht de patiënte te informeren over de adoptiemogelijkheden? Moeten de minderjarigen die een abortus willen laten uitvoeren de toestemming hebben van hun ouders? Hoe ziet de leeftijdspiramide eruit van de artsen die deze ingrepen uitvoeren? Hoeveel bedraagt het percentage van de vrouwen dat zich in het buitenland laat aborteren? Worden er in België nog illegale abortussen vastgesteld? Is er een verschil in prijs tussen een zwangerschapsonderbreking in een ziekenhuis en in een abortuscentrum?