|
|
Gespecialiseerde voetverzorging - Opleiding - Erkenning - Statuut
paramedisch beroep
beroepsopleiding
| 16/5/2008 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 19/6/2008) |
| 17/6/2008 | Antwoord |
Sommige privéscholen geven sedert jaren opleidingen voor “curatieve” of “gespecialiseerde” pedicure. Tussen die opleiding en de opleidingen voor esthetische voetverzorgers en podologen is een verschil op het vlak van het aantal studiejaren en de aard van de verstrekkingen.
Esthetische voetverzorgers verzorgen de voeten uitsluitend met het oog op het welzijn van de klant – hygiëne – of op de verfraaiing van het uiterlijke, het esthetische.
Podologen verzorgen voetaandoeningen, maar ontwerpen ook steunzolen. Hun opleiding duurt drie jaar.
De gespecialiseerde voetverzorgers daarentegen genezen aandoeningen van de nagels en de tenen. Zij kunnen op geen enkel statuut terugvallen, in tegenstelling tot de twee andere beroepen (zie het koninklijk besluit van 23 maart 2007 voor de voetverzorgers en het koninklijk besluit van 15 oktober 2001 betreffende de beroepstitel en de kwalificatievereisten voor de uitoefening van het beroep van podoloog).
Hier is dus werkelijk sprake van een juridisch vacuüm.
Ze oefenen nochtans een zeer nuttig en noodzakelijk beroep uit voor mensen die lijden aan diabetes, infecties, mycosen, voetwonden, ingegroeide nagels, likdoorns, kloven, botryomycose, hygromen, enzovoort. Die verstrekkingen vallen niet onder de medische, verpleegkundige of esthetische verstrekkingen. De beoefenaars van gespecialiseerde voetverzorging werken bovendien meer en meer samen met huisartsen, chirurgen, fysiotherapeuten en dermatologen die een absoluut vertrouwen hebben in de kwaliteit van hun verzorging.
Ik herinner er trouwens aan dat er veel te weinig podologen zijn om te beantwoorden aan de almaar toenemende vraag, vooral van bejaarde mensen. Tot slot bestaat er bij het publiek grote verwarring over die verschillende types van voetverzorging. Een en ander moet dus dringend uitgeklaard worden, zodat er meer transparantie komt.
Ik heb volgende vragen:
Er zou eindelijk werk worden gemaakt van een koninklijk besluit.
- Hoever staat het met de werkzaamheden? Is de tekst in de begin- of de eindfase?
- Zult u de beroepsbeoefenaars betrekken bij de opstelling van de tekst? Zo ja, welke? Horen de privéscholen daar ook bij?
- Zal de gespecialiseerde voetverzorger geïntegreerd worden in de paramedische sector?
- Overweegt u overstapmogelijkheden tussen de opleidingen voor podoloog en gespecialiseerde voetverzorger?
- Hebt u de duur van de opleiding voor de toekomstige gespecialiseerde voetverzorgers al vastgesteld?
- Zal een prestatie van een gespecialiseerde voetverzorger alleen mogelijk zijn op medisch voorschrift?
Er bestaat inderdaad een vraag vanuit het beroepsveld van de gespecialiseerde voetverzorgers om als paramedisch beroep erkend te worden. Zij verantwoorden hun vraag door te wijzen op de leemte die bestaat tussen de gewone voetverzorgers enerzijds en de podologen anderzijds. Deze leemte zou kunnen opgevuld worden door het beroep van gespecialiseerd voetverzorger paramedisch in te schalen.
Ik sta niet weigerachtig tegenover deze vraag maar heb het beroepsveld van de gespecialiseerde voetverzorgers gevraagd met een gemeenschappelijk voorstel naar buiten te komen. De verschillende beroepsverenigingen hebben hierop positief gereageerd en een gemeenschappelijke werkgroep opgericht. Deze werkgroep zal in de nabije toekomst met een advies betreffende de erkenning van gespecialiseerd voetverzorger naar buiten komen.
Van zodra dit voorstel beschikbaar is, zal aan de Nationale Raad van de Paramedische Beroepen gevraagd worden een advies uit te brengen over de vraag tot erkenning van de gespecialiseerde voetverzorging als paramedisch beroep.