Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 4-7316

van Philippe Fontaine (MR) d.d. 26 maart 2010

aan de staatssecretaris voor Begroting, Migratie- en asielbeleid, Gezinsbeleid en Federale Culturele Instellingen

BOZAR - Tentoonstellingen - Plaatsbespreking via internet - Categorieën bezoekers - Discriminatie - Rechtstreekse verkoop aan het loket - Toewijzing van een aantal plaatsen - Andere maatregelen

culturele manifestatie
schone kunsten
reservering
gelijke behandeling

Chronologie

26/3/2010Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 29/4/2010)
6/5/2010Einde zittingsperiode

Vraag nr. 4-7316 d.d. 26 maart 2010 : (Vraag gesteld in het Frans)

De tentoonstelling “Frida Khalo y su mundo” loopt volop in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel. Omdat het aantal bezoekers jammer genoeg beperkt is, is de toegang slechts mogelijk op vaste tijdstippen en wordt er sterk aanbevolen de plaatsen vooraf te reserveren.

Men kan de tentoonstelling niet bezoeken, zonder vooraf te reserveren. Dat kan ter plaatse gebeuren ofwel via het internet.

Het tarief van de tentoonstelling voorziet in een reeks kortingen voor diverse categorieën van bezoekers. Zo is er het tarief van 7,20 euro voor de leden van MYBOZAR, 5 euro voor 60-plussers, groepen en jongeren onder de twintig jaar, 3 euro voor leraren, scholen en werkzoekenden en 1,25 euro voor de begunstigden van “artikel 27”. De normale toegangsprijs bedraagt 8 euro. Ik herinner eraan dat het tarief “artikel 27” bedoeld is voor iedereen die hulp krijgt bij zijn of haar sociale of professionele integratie. Wie gebruikt maakt van “artikel 27” wordt als een volwaardige toeschouwer beschouwd. In dat opzicht moet hij ook kunnen deelnemen aan elke culturele manifestatie, zonder beperking van uurregeling of programmering, behalve in enkele uitzonderlijke gevallen. Zoals elke toeschouwer zal hij de stappen moeten doen die noodzakelijk zijn voor zijn bezoek (reservering, afhalen van de tickets,...). Bij de reservering zal hij nochtans vermelden dat het gaat om een voorkeurtarief, in dit geval om het tarief “artikel 27”, of 1,25 euro.

Sommige bezoekerscategorieën kunnen op de website van het Paleis voor Schone Kunsten echter onmogelijk een onlinereservering doen. Het gaat om scholen, leraren en werkzoekenden (tarief van 3 euro) en de meest achtergestelden, namelijk de begunstigden van “artikel 27”. Dat betekent dat die mensen hun ticket slechts uitstluitend ter plaatse kunnen reserveren. Het lijkt evident, in ieder geval voor wat betreft de werkzoekenden en de begunstigden van “artikel 27”, dat de financiële aansporing tot deelname aan culturele evenementen teniet wordt gedaan als die mensen zich vooraf moeten verplaatsen om hun ticket te reserveren, ook al komen ze met het openbaar vervoer. Dat is zeker het geval als ze met de auto komen.

Die situatie kan trouwens aanleiding geven tot andere situaties die op zijn minst verrassend kunnen worden genoemd. Als een groep bezoekers, samengesteld uit klassieke bezoekers en leraren, de tentoonstelling wil bezoeken, worden enkel de klassieke bezoekers, die online hebben kunnen reserveren, toegelaten, maar niet de leraren die niet hebben kunnen reserveren.

Ik heb dan ook volgende vragen :

1. Is het volgens u normaal dat sommige bezoekerscategorieën niet online kunnen reserveren, terwijl er wel degelijk een onderscheid wordt gemaakt tussen die categorieën als men zijn ticket rechtstreeks aan het loket koopt?

2. Is het niet paradoxaal dat de categorieën die op het internet niet worden vermeld, toevallig recht hebben op het laagste tarief?

3. De tentoonstelling, slachtoffer van haar eigen succes, zou alle dagen volledig uitverkocht en kan alleen mits vooraf te reserveren worden bezocht. Is het niet mogelijk om 10 tot 15% van de tickets toe te wijzen aan mensen die zich aan de kassa's aanbieden zonder onlinereservering, bijvoorbeeld buitenlandse bezoekers die niet binnen mogen en die er niet noodzakelijk voor terugkomen naar België?

4. Welke dringende maatregelen zouden kunnen worden genomen voor het einde van deze tentoonstelling, maar ook en vooral voor de volgende tentoonstellingen die dezelfde werkwijze zouden volgen?