|
|
Treinongeval te Halle - Staat van het Belgische spoorwegnet - Audit - Automatisch remsysteem - Ontbreken daarvan op de Belgische treinen - Beschikbare budgetten - Investeringen in het spoor door de Belgische Staat
Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen
ongeval bij het vervoer
veiligheid van het vervoer
veiligheidsinrichting
| 5/3/2010 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 8/4/2010) |
| 19/4/2010 | Antwoord |
We horen veel over de oorzaken en de verantwoordelijkheden met betrekking tot het dramatische ongeval te Halle van 15 februari 2010, dat het hele land in rouw heeft gedompeld.
Er worden thans bezwarende vaststellingen gedaan. In een recent verleden waren er bij het Belgische spoor tekenen van een malaise na de opeenvolgende dodelijke ongevallen in verschillende treinstations, met name een ontsporing te Bergen met fatale gevolgen in november 2009.
Het jaarlijkse onderzoek van de FOD Mobiliteit en Vervoer maakt gewag van een voortdurende stijging van het aantal treinongevallen. Er is nog nooit zoveel nood geweest aan een audit over de veiligheid van de infrastructuur, het beheer van de arbeidstijd van het spoorpersoneel (met inbegrip van de treinbestuurders) en over de betrouwbaarheid van de spooruitrusting.
De vorige catastrofe, die in 2001 plaatsvond in Pécrot, bracht verschillende tekortkomingen aan het licht. Negen jaar later werden twee daarvan – en niet de minste – verwaarloosd.
Het automatisch remsysteem is slechts operationeel op een erg beperkt aantal treinen. Het aantal rode lichten dat wordt genegeerd, blijft echter stijgen wegens de door de treinbestuurder aangehouden snelheid, de verzadiging van het net en de druk om de dienstregeling na te leven.
Tegelijk werd beknibbeld op de opleiding van de treinbestuurders.
Na het drama te Halle moeten vragen die soms al vele jaren bestaan nu een duidelijk en snel antwoord krijgen en leiden tot radicale hervormingen.
De verantwoordelijken van de Belgische spoorwegen vervoeren elke dag 700.000 reizigers.
Dat cijfer groeit sinds tien jaar gestaag. Zij hebben dan ook niet het recht beslissingen op de lange baan te schuiven, noch de veiligheid van de reizigers te verwaarlozen.
In die context wil ik u volgende vragen stellen:
1. Het onderzoek heeft nog geen uitsluitsel gegeven over de oorzaken van de ramp te Halle, maar inmiddels worden tal van vermoedens geuit, die een verontrustend beeld van de gezondheid van de Belgische spoorwegen oproepen. Welk antwoord zal u daarop geven?
2. Komt er nu eindelijk een grondige audit van het spoornet?
3. Waarom zijn de Belgische treinen niet uitgerust met automatische remsystemen, terwijl sommige landen daarover al jaren beschikken en de budgetten beschikbaar waren? Waarom worden er steeds meer rode lichten genegeerd?
4. Het succes van het spoor bij de pendelaars staat niet in verhouding tot de aangewende financiële middelen voor zijn ontwikkeling. Welke initiatieven zult u nemen opdat de regering zijn rol van verantwoordelijke aandeelhouder weer opneemt door opnieuw te investeren in de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen (NMBS)?
Ik heb de eer het geachte lid te verwijzen naar het antwoord op de vragen die gesteld werden tijdens de Commissie Infrastructuur van 24 februari 2010 (CRABV 52 COM 808, blz. 1 tot 27).