|
|
Verkoop van complexe financiële producten - Controle - Regelgeving
effecten
kredietinstelling
beleggingsmaatschappij
financiële voorschriften
icbe-fonds
| 4/2/2010 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 11/3/2010) |
| 31/3/2010 | Antwoord |
Bij de afwikkeling van het faillissement van Lehman Brothers Treasury BV, de Nederlandse dochter van Lehman Brothers, bleek dat die "dochter" jarenlang zeer complexe financiële producten verkocht aan particulieren, banken en verzekeraars. Vele van deze producten waren zelfs in de Verenigde Staten verboden omdat ze te ondoorzichtig waren. Nu blijkt ook dat er in praktijk nauwelijks toezicht werd gehouden op zulke complexe financiële producten. Een woordvoerder van de Autoriteit Financiële Markten, de instantie die normaal oordeelt of financiële producten wel deugen, verklaarde in de Nederlandse media dat deze producten vrij verkocht konden worden "omdat ze hier werden aangeboden op basis van goedgekeurde prospectussen".
1. Werden ook in België financiële producten verkocht die in de Verenigde Staten verboden zijn? Worden zulke producten ook na de bankcrisis nog steeds verkocht? Heeft de overheid ooit zulke producten gekocht?
2. Welke instantie in België zou hierop toezicht moeten houden, naar analogie met de Autoriteit Financiële Markten in Nederland?
3. In België gebruikt men ook een vergelijkbaar systeem van goedgekeurde prospectussen. Laat de huidige regelgeving toe in zulke prospectussen producten op te nemen die in de Verenigde Staten verboden zijn?
De prospectusreglementering wordt beheerst door een Europese richtlijn uit 2005 die gebaseerd is op het beginsel van de interne markt en bepaalt dat een product, zodra het in één lidstaat is goedgekeurd, zonder verdere formaliteiten in heel Europa mag worden verhandeld.
Dit verklaart waarom de Lehman Brothers-producten (onder andere) in België vrij konden worden verhandeld op basis van prospectussen die door de Ierse autoriteiten waren goedgekeurd. Prospectussen worden goedgekeurd op basis van tussen de lidstaten overeengekomen regels, wat impliceert dat de staten van ontvangst zich niet tegen een dergelijke uitgifte kunnen verzetten, omdat anders het binnen de Europese Unie fundamentele beginsel van de interne markt in het gedrang zou kunnen komen.
Bijgevolg dient elke Staat er in het kader van zijn goedkeuringsprocedure rekening mee te houden dat niet alleen zijn eigen publiek, maar ook dat van de andere lidstaten moet worden beschermd. Het is de taak van de Europese Commissie om te waken over de correcte toepassing van de communautaire regels, en van de Europese Autoriteit voor effecten en markten (EAEM) om voor een grotere convergentie te zorgen bij de tenuitvoerlegging van het Gemeenschapsrecht, om zo de efficiëntie ervan te vergroten.
België heeft er echter voor geopteerd toezicht te blijven houden op het reclamemateriaal dat bij dergelijke uitgiften wordt gebruikt. De wet bepaalt dan ook dat de reclame noch onjuist, noch misleidend mag zijn.