|
|
Dienst vreemdelingenzaken (DVZ) - Identificatie - Andere documenten dan een paspoort
politiek asiel
verblijfsrecht
Dienst Vreemdelingenzaken
identiteitsbewijs
asielzoeker
| 7/12/2009 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 8/1/2010) |
| 4/3/2010 | Antwoord |
Herindiening van : schriftelijke vraag 4-4821
Artikel 9bis van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen vermeldt expliciet dat bij een regularisatieaanvraag een identiteitsdocument moet worden voorgelegd. Er zijn echter twee uitzonderinggronden, namelijk als de asielaanvraag niet definitief werd afgewezen en indien de aanvrager zich in de onmogelijkheid bevindt om het vereiste identiteitsdocument te verwerven in België en dat op geldige wijze aantoont.
Er doen zich in de praktijk echter vaak problemen voor met personen die een aanvraag indienden op basis van het oude artikel 9, alinea 3. Deze personen, zelfs al hebben ze een positieve regularisatiebeslissing gekregen, krijgen toch geen verblijfspapieren omdat ze geen geldig identiteitsbewijs kunnen voorleggen. Ze kunnen echter een rechtvaardiging voor het ontbreken van een geldig identiteitsbewijs bezorgen aan de gemeenten, die deze dan doorstuurt naar de Dienst vreemdelingenzaken (DVZ).
Hieromtrent had ik graag de volgende vragen gesteld:
1) In hoeveel dossiers aanvaardde de DVZ de onmogelijkheid om een geldig identiteitsbewijs voor te leggen als argument? Om hoeveel personen gaat het hier?
2) Welke motieven werden daarbij aanvaard als onmogelijkheid om een identiteitsbewijs voor te leggen?
3) Wat was het land van herkomst van deze personen?
4) Zijn er andere documenten dan een paspoort of een identiteitskaart die aanvaard werden als geldig identiteitsbewijs? Over welk type documenten gaat het? In hoeveel gevallen werden deze documenten aanvaard?
Het geachte lid vindt hieronder het antwoord op zijn vraag.
1., 2. en 3. De Dienst Vreemdelingenzaken houdt geen statistieken bij over de door u gevraagde elementen.
2. Wat uw tweede vraag betreft, wens ik bovendien graag te benadrukken dat elke aanvraag individueel wordt beoordeeld. Dit is ook het geval voor de evaluatie van de door de vreemdeling ingeroepen onmogelijkheid om een identiteitsdocument voor te leggen.
Er kan bijgevolg geen exhaustieve opsomming gegeven worden van situaties die in dit verband weerhouden werden. De varianten zijn te divers, en de evaluatie dient steeds rekening te houden met de individuele elementen van het dossier.
4. In antwoord op uw laatste vraag, past het te vermelden dat bij de indiening van een regularisatieaanvraag inderdaad in principe een identiteitsdocument dient te worden voorgelegd. Bepaalde asielzoekers zijn door de wet van deze vereiste vrijgesteld, net als de vreemdelingen die op een geldige wijze aantonen dat zij zich in de onmogelijkheid bevinden om het vereiste identiteitsdocument te verwerven in België.
Daarbij kan aangehaald worden dat de vereiste identiteitsdocumenten in dit verband niet noodzakelijk nog geldig moeten zijn. Dit houdt in dat hun termijn van geldigheid mag verstreken zijn.
Ook hier moet opnieuw gewezen worden op het feit dat elk dossier individueel wordt onderzocht. Er kan dan ook niet op algemene wijze aangegeven worden welke alternatieve identiteitsdocumenten zouden kunnen worden aanvaard.
Zo is een staatloze bijvoorbeeld onderworpen aan de algemene verblijfsreglementering en dit zelfs indien zijn status door een Belgische rechtbank werd erkend. Welnu, er kan niet zomaar gesteld worden dat alle staatlozen zich steeds in de onmogelijkheid beschikken om een identiteitsdocument voor te leggen. Zij kunnen immers in bepaalde gevallen vervangende documenten bekomen bij het CGVS.
Ook een consulair paspoort valt niet zomaar te aanvaarden. Zij zijn niet alle van hetzelfde type en bieden dus ongelijkwaardige informatie over de identiteit. Sommige worden op loutere verklaring afgeleverd door de diplomatieke post, andere na controle van de identiteit van de aanvrager.
Tenslotte wens ik op te merken dat de Dienst Vreemdelingenzaken volgende regel van behoorlijk bestuur hanteert: een alternatief document moet, om aanvaard te worden, minstens toelaten een fysieke band vast te stellen tussen het document en de persoon die het voorlegt.
Zo kan een geboorteakte bijvoorbeeld niet worden aanvaard, niet alleen omdat het juridisch geen identiteitsstuk is, maar ook omdat het noch een foto noch vingerafdrukken draagt. Deze akte laat dus niet zomaar toe een fysieke link te leggen naar de persoon.