|
|
Belastingparadijzen - Fiscale regularisatie - Totaalbedragen - Aantal dossiers
belastingvlucht
kapitaalvlucht
belastingaangifte
repatriëring van kapitaal
Europese fiscale samenwerking
belastingfraude
| 7/12/2009 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 8/1/2010) |
| 15/3/2010 | Rappel |
| 22/3/2010 | Antwoord |
Herindiening van : schriftelijke vraag 4-4576
De fiscale regularisatie is de opvolger van de succesvolle eenmalige, bevrijdende aangifte (EBA) uit 2004. In tegenstelling tot de amnestiemaatregel betaalt de berouwvolle zondaar zijn belastingen met een kleine boete erbij in ruil voor vrijstelling van strafrechtelijke vervolging.
Er zijn diverse indicaties vanwege vermogensbeheerders, gespecialiseerde advocaten en fiscalisten dat door de toegenomen druk op de belastingparadijzen in het algemeen en Luxemburg en Zwitserland in het bijzonder dat sinds 2009 vele belastingplichtigen tot inkeer komen en een aanvraag indienen tot regularisatie.
Binnen dit kader verklaarde de Vice-Eersteminister en minister van Financiën tijdens een lezing in mei 2009 dat hij voorstander was van een Europese amnestiemaatregel op fiscaal vlak.
Ik heb dan ook volgende vragen:
1) Kan u en dit respectievelijk voor de laatste drie jaren aangeven hoeveel dossiers tot regularisatie werden goedgekeurd en dit op jaarbasis alsook hoeveel dossiers geweigerd werden?
2) Kan u en dit respectievelijk voor de laatste drie jaren aangeven hoeveel het geregulariseerde totaalbedrag was op jaarbasis dat werd geregulariseerd alsook hoeveel dit op jaarbasis opleverde voor de schatkist?
3) Kan u en dit respectievelijk voor de laatste drie jaren aangeven vanuit welke belastingparadijzen deze gelden werden geregulariseerd? Kan u indien mogelijk aangeven op basis van de regularisatiedossiers in welke landen de gelden geparkeerd worden en kan u een top drie geven? Kan u nader concreet cijfermateriaal geven betreffende de geografische oorsprong van de gelden?
4) Kan u aangeven in hoeverre het initiatief om een Europese amnestiemaatregel in te voeren op fiscaal vlak geconcretiseerd is en wanneer dit werd besproken? Kan u tevens wat dit initiatief betreft aangeven welke landen voor en welke landen tegen zijn alsook de Belgische positie toelichten?
5) Kan u en dit aan de hand van concrete cijfers bevestigen dat er in 2009 sprake is van een grote toeloop wat betreft het aantal fiscale regularisaties? Hoe verklaart u dit en bent u bereid om de mogelijkheid om een fiscale regularisatie in te dienen te promoten gezien de schrik er bij sommigen stevig in zit en gezien dit de schatkist ten goede zal komen?
1) Het geacht lid vindt als bijlage een tabel met de statistieken van de DVA.
2) Het geacht lid vindt als bijlage een tabel met de statistieken van de DVA.
3) De DVA beschikt over geen enkele statistiek met betrekking tot de herkomst van de fondsen per land.
4) De minister van Financiën en ikzelf zijn voorstander van een spontane fiscale regularisatie op het niveau van de Europese Unie (EU). Dat zou een krachtig politiek signaal naar de burgers uitsturen, wat zou aantonen dat de gehele EU vastberaden is om de fraude beter te bestrijden. De sleutel tot succes van een spontane regularisatieoperatie is haar geloofwaardigheid, haar coherentie en de communicatie die ermee gepaard gaat.
- Wat de geloofwaardigheid betreft: opdat de overtreders hun inbreuken zouden aangeven, moeten ze beseffen dat ze daar baat bij hebben. Maar als de lidstaten aantonen dat ze het eens kunnen worden over een spontane regularisatie op Europese schaal, zou dat de samenwerkingsinspanningen in de fraudebestrijding geloofwaardig maken. Tegenover een samenwerkend Europa zal de overtreder gemakkelijker begrijpen dat hij er baat bij heeft zich aan te geven, want een doeltreffende samenwerking betekent een doeltreffende bestrijding.
- Wat de coherentie betreft: tal van fiscale constructies met het oog op belastingontduiking, maken gebruik van juridische structuren die in verschillende landen zijn gevestigd, waardoor de belasting soms in verschillende lidstaten verschuldigd is. Dat is ook het geval voor personen die gebouwen in het buitenland hebben verworven: de bijhorende onroerende inkomsten zijn belastbaar in het land waar het gebouw zich bevindt, en zijn vrijgesteld met progressievoorbehoud in het land waar de eigenaar verblijft. Een persoon zal waarschijnlijk aarzelen om zich in een lidstaat te regulariseren als hij weet dat hij dat niet kan doen in de andere lidstaat. Als van de burgers meer transparantie wordt gevraagd, moeten ze de kans krijgen om volkomen transparant te zijn.
- Wat de communicatie betreft: de boodschap aan de burgers zal des te beter doordringen als ze door talrijke landen op eenzelfde manier wordt uitgedragen. We weten dat het “sneeuwbaleffect” op dit vlak groot is. Bewijs daarvan is de EBA van 2004, die pas echt van start kon gaan in november. Een regularisatie op Europees vlak zou ter zake waarschijnlijk op bijval kunnen rekenen.
5) Zoals blijkt uit het antwoord op de eerste vraag is er inderdaad een duidelijke toename van het aantal spontane aangiften waarneembaar, vooral sinds de tweede helft van 2009.
Daar is een eenvoudige reden voor: de strijd tegen de fiscale fraude is steeds geloofwaardiger, onder meer dankzij een betere internationale samenwerking. Twee regelingen die in de meeste Europese landen zijn ingevoerd, zijn trouwens volkomen complementair:
- De automatische gegevensuitwisseling in het kader van de spaarrichtlijn brengt de administratie op de hoogte van de buitenlandse bankrekeningen van de inwoner (voor zover die rekeningen roerende inkomsten opbrengen).
- De uitwisseling van bankinlichtingen op verzoek stelt de administratie in de gelegenheid onderzoek te voeren naar diezelfde buitenlandse bankrekeningen, door de « overeenkomstsluitende » fiscale administratie om bijstand te verzoeken.
Ook specifiek op Belgisch niveau herinnerde de minister van Financiën onlangs nog aan onze gemeenschappelijke wens om bankonderzoeken toe te staan bij ernstige fraudeaanwijzingen. We zullen weldra een dergelijk voorstel op de agenda van de regering plaatsen.
Omdat de aanmoedigingen voor een spontane regularisatie steeds geloofwaardiger zijn, is het nu raadzaam deze regularisatie betaalbaar te maken voor de overtreders. Zoals sommigen opmerken, moet men echter erkennen dat ongeveer 80 % van de regularisaties uitsluitend over roerende inkomsten gaan. Met andere woorden: wanneer de belastingplichtigen beschikken over fondsen waarvan ze de legale herkomst niet kunnen bewijzen, verkiezen ze die niet te regulariseren omdat de financiële voorwaarden voor deze regularisatie ontradend werken. Gedurende een regularisatiecampagne van beperkte duur een aantrekkelijk (maar significant) tarief toepassen, zou de psychologische impact hebben die nodig is opdat de burgers de stap zetten, in ieders belang.
De door het geachte lid gevraagde gegevens werden haar rechtstreeks meegedeeld. Gelet op de aard ervan worden zij niet gepubliceerd, maar liggen zij ter inzage bij de griffie van de Senaat.