Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 4-2311

van Louis Ide (Onafhankelijke) d.d. 12 januari 2009

aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid

Human Immunodeficiency Virus (HIV) - Tuberculose (TBC) - Aantal gevallen - Beleid

aids
infectieziekte
voorkoming van ziekten
volksgezondheid
geneeswijze
ziekteverzekering
buitenlandse staatsburger
armoede
officiële statistiek
geografische spreiding
illegale migratie

Chronologie

12/1/2009Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 12/2/2009)
16/3/2009Antwoord

Herindiening van : schriftelijke vraag 4-1605

Vraag nr. 4-2311 d.d. 12 januari 2009 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Naar analogie van schriftelijke vraag nr. 4-761, die handelde over het aantal tuberculose (TBC) gevallen, zou ik in deze vraag willen peilen naar het aantal gevallen van Human Immunodeficiency Virus (HIV) en Acquired Immune Deficiency Syndrome (AIDS). HIV komt mondiaal voor. Samen met malaria, TBC en HIV vormen ze de drie grote killers van de infectieziekten in de wereld.

Het is algemeen bekend dat door de toenemende internationalisering, de migratie, de mogelijkheid tot verre reizen, klimaatveranderingen, …, leiden tot andere epidemiologische inzichten. Meer bepaald TBC wordt ook heel vaak geïmporteerd in België. Ik duidde dit ook al in vraag nr. 4-761 : “ Het is evenwel zo dat TBC ook voor een stuk importpathologie is. De toenemende internationalisering en migratie leidt tot meer TBC en meer resistente TBC. Wanneer mensen dan ook nog eens de illegaliteit induiken kan dit problematisch worden voor de volksgezondheid. In 2001 leidde dit tot volgende krantenkop : “ Gevluchte TBC-lijder achtervolgt Belgische politiek “. Voor Volksgezondheid was dit een probleem voor Binnenlandse Zaken en voor Binnenlandse Zaken was dit een probleem voor Volksgezondheid. Er was even sprake van dat dokter Beaucourt, de traumatoloog, de TBC problemen zou oplossen. Ondertussen heb ik niets meer gehoord van wat er nu ooit ondernomen is om dergelijke problemen te vermijden. ”

Het antwoord van de geachte minister is voor mij als arts-microbioloog onaanvaardbaar : “ Het feit of iemand papieren heeft of niet maakt hem/haar niet meer of minder kwetsbaar voor tuberculose en heeft geen invloed op zijn/haar toegang tot diagnose, behandeling en opvolging voor tuberculose. Niettegenstaande toenemende migratie blijven de tuberculosecijfers in België dalen. De stelling dat “ de toenemende internationalisering en migratie tot meer TBC leidt (sic) “ is dus niet correct. ”

Elke arts weet namelijk dat de toegang tot therapie voor tuberculose in landen met een slechte gezondheidszorg enorm laag ligt. Als er al enige vorm van toegang tot therapie is, is het vaak de therapietrouw (die essentieel is in de minimaal zes maand durende behandeling van TBC) die te wensen overlaat. Met als gevolg dat mensen op zoek gaan naar een behandeling en hier al dan niet binnenkomen met multiresistente TBC, omdat ze maar een halve onderbroken behandeling kregen of uit een endemisch gebied komen (waar multiresistente TBC welig tiert). Want ook hier stel ik me de vraag of de cijfers correct zijn. Immers, wie zoekt die vindt. Er wordt in het antwoord geen verklaring gegeven waarom er in Wallonië minder TBC is dan in Vlaanderen. Wordt er minder gescreend in Wallonië ? Tenslotte kreeg ik geen antwoord op de vraag of patiënten met multiresistente TBC desnoods onder dwang kunnen opgenomen worden, daar zij een duidelijk gevaar zijn voor de volksgezondheid. Indien dit niet het geval is, is het dringend tijd dat de geachte minister richtlijnen uitschrijft en hier werk van maakt.

TBC en HIV/AIDS gaan trouwens vaak hand in hand. En in die zin had ik ook graag een antwoord op volgende vragen :

Hoeveel gevallen van HIV enerzijds en AIDS anderzijds werden er in Vlaanderen geregistreerd in de jaren 2000 tot en met 2007 inbegrepen ? Zowel in absolute cijfers als per 100 000 inwoners. En dit opgesplitst in mensen met Belgische nationaliteit, niet Belgische nationaliteit, doch rechtmatig verblijvend in het land en niet Belgische nationaliteit, maar niet rechtmatig verblijvend in het land. En over welke nationaliteiten gaat het dan ?

Hoeveel gevallen van HIV enerzijds en AIDS anderzijds werden er in Wallonië geregistreerd in de jaren tussen 2003 en 2007 inbegrepen ? Zowel in absolute cijfers als per 100 000 inwoners. En dit opgesplitst in mensen met Belgische nationaliteit, niet Belgische nationaliteit, doch rechtmatig verblijvend in het land en niet Belgische nationaliteit, maar niet rechtmatig verblijvend in het land. En over welke nationaliteiten gaat het dan ?

Hoeveel gevallen van HIV enerzijds en AIDS anderzijds werden er in Brussel geregistreerd in de jaren tussen 2003 en 2007 inbegrepen ? Zowel in absolute cijfers als per 100 000 inwoners. En dit opgesplitst in mensen met Belgische nationaliteit, niet Belgische nationaliteit, doch rechtmatig verblijvend in het land en niet Belgische nationaliteit, maar niet rechtmatig verblijvend in het land. En over welke nationaliteiten gaat het dan ?

Hoeveel gevallen van HIV enerzijds en AIDS anderzijds werden er in België geregistreerd in de jaren tussen 2003 en 2007 inbegrepen ? Zowel in absolute cijfers als per 100 000 inwoners. En dit opgesplitst in mensen met Belgische nationaliteit, niet Belgische nationaliteit, doch rechtmatig verblijvend in het land en niet Belgische nationaliteit, maar niet rechtmatig verblijvend in het land. En over welke nationaliteiten gaat het dan ?

Wat zijn de richtlijnen nu wanneer een mens wordt gediagnosticeerd met HIV doch niet beschikt over de Belgische nationaliteit en niet rechtmatig verblijft in het land ? Heeft de patiënt recht op therapie (alvorens eventueel te worden teruggestuurd) ? Kan men behandeling opleggen ? Kan de patiënt weigeren ? Zo ja, wat gebeurt er dan in het belang van de volksgezondheid ? Wat met een AIDS-patiënt die eigenlijk een antivirale cocktail behoeft en waar die zorgen in zijn of haar land van herkomst niet mogelijk zijn ?

Wat zijn de richtlijnen nu wanneer een mens wordt gediagnosticeerd met TBC doch niet beschikt over de Belgische nationaliteit en niet rechtmatig verblijft in het land ? Heeft de patiënt recht op therapie (alvorens eventueel te worden teruggestuurd) ? Kan men behandeling opleggen ? Kan de patiënt weigeren ? Zo ja, wat gebeurt er dan in het belang van de volksgezondheid ?

Wie staat in voor de screening van HIV en TBC in Vlaanderen, Wallonië en Brussel ? Verloopt deze screening overal even frequent en efficiënt ?

Antwoord ontvangen op 16 maart 2009 :

1) Het aantal gerapporteerde gevallen van nieuw gediagnosticeerde Human Immunodeficiency Virus (HIV)-infecties per jaar in Vlaanderen zijn de volgende :

Het aantal gerapporteerde gevallen van nieuw gediagnosticeerde HIV-infecties per jaar en naar nationaliteit in Vlaanderen zijn de volgende:

De regio van de woonplaats van de patiënt op het moment van de HIV-diagnose is beschikbaar voor 65 % van de diagnoses. Er wordt geen informatie verzameld over het wettelijk statuut van de woonplaats.

Het aantal gerapporteerde gevallen van nieuwe Acquired Immune Deficiency Syndrome (AIDS)-diagnoses per jaar in Vlaanderen zijn de volgende :

Het aantal gerapporteerde gevallen van nieuwe AIDS-diagnoses per jaar en naar nationaliteit in Vlaanderen zijn de volgende:

De regio van de woonplaats van de patiënt op het moment van de AIDS-diagnose is beschikbaar voor 92 % van de diagnoses.

2) Het aantal nieuw gerapporteerde diagnoses van HIV-infectie per jaar in Wallonië zijn de volgende :

Het aantal nieuw gediagnosticeerde HIV-infecties per jaar en naar nationaliteit voor Wallonië zijn de volgende:

Het aantal gerapporteerde gevallen van nieuwe AIDS-diagnoses in Wallonië zijn de volgende:

Het aantal gerapporteerde gevallen van nieuwe AIDS-diagnoses per jaar en naar nationaliteit in Wallonië zijn de volgende :

3) Het aantal nieuw gerapporteerde diagnoses van HIV-infectie per jaar voor de Regio Brussel zijn de volgende :

Het aantal nieuw gerapporteerde diagnoses van HIV-infectie per jaar en naar nationaliteit voor de Regio Brussel zijn de volgende :

Het aantal nieuw gerapporteerde AIDS-diagnoses per jaar voor de Regio Brussel zijn de volgende :

Het aantal nieuw gerapporteerde AIDS-diagnoses per jaar en naar nationaliteit voor de Regio Brussel zijn de volgende:

4) Het aantal nieuw gerapporteerde diagnoses van HIV-infectie per jaar in België zijn de volgende:

Het aantal nieuw gerapporteerde diagnoses van HIV-infectie per jaar en naar nationaliteit in België zijn de volgende:

Het aantal nieuw gerapporteerde AIDS-diagnoses per jaar in België zijn de volgende :

Het aantal nieuw gerapporteerde AIDS-diagnoses per jaar en naar nationaliteit in België zijn de volgende:

5) a) Deze vraag valt niet onder mijn bevoegdheden.

b) De wet van 22 augustus 2002 betreffende de rechten van de patiënt bepaalt dat “de patiënt heeft het recht om geïnformeerd, voorafgaandelijk en vrij toe te stemmen in iedere tussenkomst van de beroepsbeoefenaar” (artikel 8, § 1). In § 4 staat “De patiënt heeft het recht om de in §1 bedoelde toestemming voor een tussenkomst te weigeren of in te trekken”. De wet preciseert dat “de inlichtingen die aan de patiënt verstrekt worden, met het oog op het verlenen van diens toestemming bedoeld in § 1, hebben betrekking op het doel, de aard, de graad van urgentie, de duur, de frequentie, de voor de patiënt relevante contra-indicaties, nevenwerkingen en risico's verbonden aan de tussenkomst, de nazorg, de mogelijke alternatieven en de financiële gevolgen” (artikel 8, § 2).

HIV kan overgedragen worden door seksueel contact, contact met sperma, vaginaal vocht of besmet bloed, van moeder op kind tijdens de zwangerschap, bevalling of borstvoeding. Het virus wordt niet overgedragen door activiteiten en courante sociale contacten.

c) Deze vraag valt niet onder mijn bevoegdheden.

d) In de loop van het jaar 2007 werden 595 394 HIV-screeningtests uitgevoerd in het land en terugbetaald door het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (RIZIV), de tests uitgevoerd op bloeddonoren uitgesloten. Dit stemt overeen met 55,7 tests per 1000 inwoners per jaar. Het gaat om één van de hoogste screening-frequenties in Europa. Enkel Frankrijk en Oostenrijk hebben hogere frequenties (respectievelijk 83 en 81 tests per 1000 inwoners per jaar). Deze cijfers getuigen van een gemakkelijke toegang tot de HIV-screeningtest in België.