De Belgische Commissies van Toezicht voeren momenteel een nationale actie om globale oplossingen te vinden voor de meestal rampzalige problematiek van het gebruik van de isoleercel in onze gevangenissen.

Uit de verslagen van de bezoeken in de gevangenis van Doornik door de Commissie van Toezicht blijkt dat veel gedetineerden zich steeds vaker slecht in hun vel voelen. Dat leidt soms tot ernstige, vaak mentale, gezondheidsproblemen. Er werd onder meer een toename van de psychiatrische problemen vastgesteld, die tot soms agressief gedrag leiden. De negatieve gevoelens leiden ook tot ernstige verslaving, en tot handel in allerlei middelen. De mentale problemen zouden in veel gevallen gerelateerd zijn aan een gebrek aan menselijke middelen - artsen, psychologen, maatschappelijke werkers, psychiaters - maar ook aan de slechte staat van de infrastructuur.

Tijdens een recente ontmoeting met de burgemeester van Doornik, zou zijn overeengekomen met de staatssecretaris voor de Regie der gebouwen dat financiële enveloppes zouden worden vrijgemaakt met het oog op de uitvoering van noodzakelijke werken: vernieuwing van de douches van vleugel C en de installatie van toiletten in vleugel A. Die werken zijn nog niet aangevat.

De Commissie van Toezicht somt enkele dringende werken op waaronder de inrichting van een sanitair lokaal dat aangepast is aan gedetineerden die aan een acute psychische aandoening lijden. Vandaag worden die gedetineerden in de isoleercel geplaatst.

De standaard minimumregels van de Verenigde Naties voor de behandeling van gevangenen of de Nelson Mandelaregels omvatten onder andere het volgende, met het oog op een goede penitentiaire organisatie en op de behandeling van de gevangenen: de Staat heeft de verantwoordelijkheid gezondheidszorg te garanderen voor de gedetineerden. Zij moeten zorg van dezelfde kwaliteit krijgen als de zorg die beschikbaar is in de maatschappij en ze moeten kosteloos toegang krijgen tot de noodzakelijke diensten zonder discriminatie op basis van hun juridisch statuut. Daarnaast is het preventiebeleid op het vlak van volksgezondheid een bevoegdheid van de deelstaten.

Deze vragen behoren tot de bevoegdheid van de Senaat omdat ze transversaal zijn.

De psychiatrische afdelingen van de Belgische gevangenissen zijn overbevolkt. Zou het daarom niet mogelijk zijn een akkoord te bereiken met het Gewestelijk psychiatrisch centrum Les Marroniers, dat afhangt van de Waalse overheidsdienst (SPW) voor gezondheidszorg, voor de opvang en verzorging van gedetineerden die een crisis doormaken?

Welke oplossingen op middellange termijn zullen er aangereikt worden voor de verslavingen, in het bijzonder de drugsverslavingen? Er bestaan preventie- en begeleidingsinstrumenten. Wordt daar voldoende gebruik van gemaakt? Wordt het gevangenispersoneel gesensibiliseerd/voorbereid om op de beste manier te reageren?

In verband met de gevangenen vraagt het Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) een overdracht van de bevoegdheden in verband met «gezondheid» van de FOD Justitie naar de FOD Volksgezondheid. Zal dat voorstel worden gevolgd?

Wat is de stand van zaken?