SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2017-2018 Zitting 2017-2018
________________
27 mars 2018 27 maart 2018
________________
Question écrite n° 6-1811 Schriftelijke vraag nr. 6-1811

de Christie Morreale (PS)

van Christie Morreale (PS)

à la secrétaire d'État à la Lutte contre la pauvreté, à l'Égalité des chances, aux Personnes handicapées, et à la Politique scientifique, chargée des Grandes Villes, adjointe au Ministre de la Sécurité et de l'Intérieur

aan de staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke Kansen, Personen met een beperking, en Wetenschapsbeleid, belast met Grote Steden, toegevoegd aan de Minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken
________________
Violences sexuelles - Victimes - Hôpitaux - Prise en charge - Absence - Mesures - Set d'agression sexuelle (SAS) - Obligation éventuelle d'exécution Seksueel geweld - Slachtoffers - Ziekenhuizen - Opvang - Afwezigheid - Maatregelen - Seksuele Agressie Set (SAS) - Eventuele verplichting tot uitvoering 
________________
violence sexuelle
condition féminine
établissement hospitalier
preuve
victime
seksueel geweld
positie van de vrouw
ziekenhuis
bewijs
slachtoffer
________ ________
27/3/2018Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 26/4/2018)
3/12/2018Rappel
9/12/2018Dossier gesloten
27/3/2018Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 26/4/2018)
3/12/2018Rappel
9/12/2018Dossier gesloten
________ ________
Heringediend als : schriftelijke vraag 6-2257 Heringediend als : schriftelijke vraag 6-2257
________ ________
Question n° 6-1811 du 27 mars 2018 : (Question posée en français) Vraag nr. 6-1811 d.d. 27 maart 2018 : (Vraag gesteld in het Frans)

En novembre 2017, vous inauguriez trois centres de prise en charge des victimes de violences sexuelles : un à l'hôpital Saint-Pierre de Bruxelles, un au CHU de Liège et un à l'UZ Gent. L'objectif de ces centres est d'améliorer une prise en charge globale, rapide et efficace des victimes de violences sexuelles, concentrant toutes les aides disponibles en un seul endroit, avec du personnel formé pour l'accueil des victimes.

Ces centres de prise en charge des victimes de violences sexuelles mobilisent un réseau de spécialistes dans les domaines médical, psychologique, policier et juridique, indique l'honorable secrétaire d'État. Ils sont ouverts en permanence (vingt-quatre heures sur vingt-quatre et sept jours sur sept). Outre l'aide médicale et psychologique et l'administration des soins aux victimes et à leur entourage direct, les centres réunissent et conservent également des preuves.

Si la mise en place de ces centres est donc bénéfique, un aspect me paraît néanmoins très problématique.

L'ensemble de ces questions relève de la compétence du Sénat dans la mesure où elles concernent une matière fédérale qui a une influence sur les compétences des entités fédérées en matière de santé, de droits des femmes, d'égalité des chances, etc.

Récemment, la presse relayait la situation de cette femme qui a subi un viol pendant la nuit. Après un dépôt de plainte au commissariat, elle est guidée vers l'hôpital le plus proche, à Verviers. Or, l'hôpital refusera d'exécuter un set d'agression sexuelle (SAS), et refuse dont de recueillir les traces de viol. Elle est redirigée vers un autre hôpital, à Malmedy ou à Liège.

Outre la terrible violence psychologique que ce rejet a pu entrainer auprès de la victime, il revient aux pouvoirs publics de s'interroger sur la raison de ce refus. En effet, l'argument avancé par l'hôpital est que cette prise en charge est trop longue et empiète sur les tâches du gynécologue alors présent, qui ne pourrait pas prendre en charge des accouchements ou des complications d'autres patientes. La situation serait la même à Huy et, j'imagine, dans d'autres hôpitaux partout sur le territoire. N'est-il pas envisageable de rendre le SAS obligatoire dans tous les hôpitaux de notre pays ?

Auparavant, les victimes de viol pouvaient être prises en charge par le médecin légiste de garde. Or, dans la région liégeoise, devant les difficultés financières du Centre médico-légal, celui-ci ne peut plus assurer ce service en soirée et durant la nuit. Les victimes de viol se retrouvent dès lors réellement délaissées. Comment entendez-vous pallier à cette situation rapidement ?

 

In november 2017 hebt u drie centra opgericht voor de opvang van slachtoffers van seksueel geweld: één in het Sint-Pieters Ziekenhuis te Brussel, één in het CHU van Luik en één in het UZ Gent. Het doel van deze centra is een betere, snelle en efficiënte opvang van slachtoffers van seksueel geweld, met alle mogelijke beschikbare hulp op één enkele plaats, met speciaal daartoe opgeleid personeel.

Deze opvangcentra voor slachtoffers van seksueel geweld doen volgens de staatssecretaris een beroep op specialisten op medisch, psychologisch, politioneel en juridisch vlak. De centra zijn permanent geopend (vierentwintig uur op vierentwintig en zeven dagen op zeven). Naast medische, psychologische en administratieve hulp aan de slachtoffers en hun onmiddellijke omgeving, verzamelen en bewaren de centra ook bewijsmateriaal.

De oprichting van deze centra is een goede zaak, maar één aspect lijkt me problematisch.

Al deze vragen vallen onder de bevoegdheid van de Senaat in de mate dat ze betrekking hebben op een federale aangelegenheid, die een invloed heeft op de bevoegdheden van de deelstaten inzake gezondheid, gelijke kansen, vrouwenrechten, enzovoort.

Onlangs maakte de pers melding van een vrouw die in het midden van de nacht was verkracht. Na een klacht op het commissariaat werd ze naar het dichtstbijgelegen ziekenhuis gebracht, te Verviers. Maar het ziekenhuis zou een Seksuele Agressie Set (SAS) geweigerd hebben en dus geweigerd hebben de sporen van de verkrachting te verzamelen. De vrouw werd naar een ander ziekenhuis verwezen, naar Malmedy of Luik.

Deze weigering heeft een verschrikkelijke psychologische impact. Het is aan de overheid om na te gaan wat de reden van de weigering is. Het ziekenhuis argumenteerde dat de opvang te veel tijd in beslag neemt en dat de aanwezige gynaecoloog dan geen bevallingen kan doen of verwikkelingen bij andere patiënten kan behandelen. Dat geldt evenzeer in het ziekenhuis van Hoei en ik veronderstel ook in andere ziekenhuizen in het land. Zou het niet beter zijn om in alle ziekenhuizen van het land de SAS te verplichten?

Vroeger konden de slachtoffers van verkrachting behandeld worden door de wetsdokter van wacht. In de streek van Luik kan die dienst wegens financiële problemen van de forensische centra ’s avonds en tijdens de nacht echter niet meer verzekerd worden. De slachtoffers van verkrachting zijn dus volledig aan hun lot overgelaten. Hoe denkt u deze situatie snel te verhelpen?