Schriftelijke vraag 5-4196 handelde over de sterke stijging van het aantal raadplegingen bij neurologie en kinderneurologie sinds de herwaarderingsmaatregelen voor neurologie van 10 november 2008 en 01 november 2010. De geachte minister verklaarde de plotse explosie aan consumptie voor neurologie toen als volgt: "neuro-pediaters van neurologische oorsprong, hadden vroeger toegang tot de verstrekkingen raadplegingen neurologie, terwijl de neuro-pediaters van pediatrische oorsprong hiertoe geen toegang hadden. Dit verklaart in belangrijke mate de toename van het aantal verstrekkingen raadplegingen neurologie. Voorheen werden die verstrekkingen aangerekend als raadplegingen pediater."

Dat impliceert dat, sinds de herwaarderingsmaatregelen voor de kinderneurologen, het aantal verstrekkingen pediatrie zou moeten gedaald zijn.

Ik kreeg ook graag een antwoord op de volgende vragen:

1) Wat waren de brute cijfers van het aantal raadplegingen bij pediaters in de jaren 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 en 2012?

2) Kan de geachte minister deze cijfers ook uitsplitsen naar gewest,Vlaanderen, Wallonië en Brussel?

In antwoord op vraag wordt in de tabel 1 (raadpleging geneesheer-specialist voor kindergeneeskunde) en tabel 3 (raadpleging geneesheer-specialist voor neurologie) de uitsplitsing gemaakt van het geboekt aantal verstrekkingen over de gewesten Brussel, Vlaanderen en Wallonië voor de jaren 2006 tot en met 2012.

Vanaf 1 november 2008 werden de verstrekkingen raadplegingen van de geneesheer-specialist voor neurologie (102174 en 102675) uitgebreid voor de geneesheer-specialist voor pediatrie, houder van de bijzondere beroepstitel in de kinderneurologie.

Hierdoor werd een ongelijkheid weggewerkt in de nomenclatuur. De neuro-pediaters kunnen hun professionele titel langs twee wegen verkrijgen:

• Vanuit de kindergeneeskunde met aanvullende opleiding in de neurologie;

• Vanuit de neurologie met aanvullende opleiding in kindergeneeskunde.

De neuro-pediaters van neurologisch oorsprong, hadden toegang tot de verstrekkingen raadplegingen neurologie, terwijl de neuro-pediaters van pediatrische oorsprong geen toegang hadden.

In de tabellen 2 en 4 wordt de desbetreffende uitsplitsing gemaakt per kwalificatie verstrekker voor de jaren 2008 tot en met 2011 en in tabel 5 vindt u de omschrijving van de betreffende kwalificatiecodes.

Voor de periode 2008-2010, wordt voor de geneesheer-specialist in de kindergeneeskunde, houder van de bijzondere beroepstitel in de pediatrische neurologie, een daling vastgesteld van 39 630 raadplegingen pediater en een toename met 42 753 raadplegingen neurologie. Een verschuiving naar de raadplegingen neurologie wordt met deze cijfers bevestigd. Ondanks deze verschuiving, kent het aantal raadplegingen pediatrie over de periode 2008-2011 een toename van 4,7 %. Net zoals voor het aantal raadplegingen neurologie, wordt deze evolutie beïnvloed door tal van factoren zoals de evolutie en leeftijdsstructuur van de bevolking.

In bijlage 2 wordt een algemene opmerking opgenomen betreffende de betekenis en de draagwijdte van de hier meegedeelde regionale gegevens.

Bijlage 1 :

Tabel 1 : Pediaters - aantal verstrekkingen 2006-2012 per gewest

Regionale verdeling op basis van de woonplaats van de patiënt

Tabel 2 : Pediaters - aantal verstrekkingen per kwalificatie verstrekker 2008-2011

Tabel 3 : Neurologen - aantal verstrekkingen 2006-2012 per gewest

Regionale verdeling op basis van de woonplaats van de patiënt

Tabel 4 : Neurologen - aantal verstrekkingen per kwalificatie verstrekker 2008-2011

Tabel 5 : Omschrijving van de betreffende kwallificatiecodes

Bijlage 2

Regionale uitgaven, gevallen en kostprijzen per rechthebbende

De regionale uitgaven, de rechthebbenden en de kostprijzen per rechthebbende die hier meegedeeld worden zijn niet-gestandaardiseerde gegevens. Deze worden bekomen door de eenvoudige deling van de uitgaven voor een bepaalde regio door het aantal rechthebbenden van een bepaalde regio.

Deze niet-gestandaardiseerde regionale uitgaven, rechthebbenden en kostprijzen houden geen rekening met de mogelijke specifieke kenmerken van een bepaalde regio met betrekking tot:

• de leeftijdstructuur en geslacht;

• de aanwezigheid van verzekerden met de voorkeursregeling;

• de aanwezigheid van actieven, invaliden, weduwen en wezen, … (de zogenaamde sociale stand).

Deze specifieke kenmerken voor een bepaalde regio zullen een bron vormen van verschillen met de uitgaven, gevallen en kostprijzen van andere regio’s, maar deze verschillen zijn te objectiveren door die specifieke kenmerken van die bepaalde regio.

Het RIZIV publiceert rapporten met betrekking tot een standaardisering van de uitgavengegevens op basis van leeftijd, geslacht en sociaal statuut (inclusief voorkeursregeling). Een rapport met de gestandaardiseerde basisstatistieken over de uitgaven 2006-2010 is beschikbaar op de website van het RIZIV.