SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2012-2013 Zitting 2012-2013
________________
16 mai 2013 16 mei 2013
________________
Question écrite n° 5-9044 Schriftelijke vraag nr. 5-9044

de Jurgen Ceder (Indépendant)

van Jurgen Ceder (Onafhankelijke)

à la ministre de l'Emploi

aan de minister van Werk
________________
Collaborateurs parlementaires du Parlement de la Région de Bruxelles-Capitale - Trajet domicile-lieu de travail - Train - Intervention financière Parlementaire medewerkers van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement - Woon-werkverkeer - Trein - Financiële bijdrage 
________________
parlement régional
migration alternante
Société nationale des chemins de fer belges
égalité de traitement
indemnité et frais
regionaal parlement
pendel
Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen
gelijke behandeling
vergoedingen en onkosten
________ ________
16/5/2013Verzending vraag
10/10/2013Antwoord
16/5/2013Verzending vraag
10/10/2013Antwoord
________ ________
Question n° 5-9044 du 16 mai 2013 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-9044 d.d. 16 mei 2013 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

En vertu de la loi du 27 juillet 1962 établissant une intervention des employeurs dans la perte subie par la Société nationale des chemins de fer belges (SNCB) par l'émission d'abonnements pour ouvriers et employés, de l'arrêté royal du 22 mars 2011 portant fixation du montant de l'intervention des employeurs dans la perte subie par la Société nationale des chemins de fer belges par l'émission d'abonnements pour ouvriers et employés et de la convention collective de travail n° 19octies du 20 février 2009 concernant l'intervention financière des employeurs dans le prix des transports des travailleurs, ces derniers ont droit à une intervention financière de l'employeur dans les frais de déplacement domicile-lieu de travail en train.

Cependant, les collaborateurs parlementaires du Parlement de la Région de Bruxelles-Capitale qui relèvent de la commission paritaire 200 ne perçoivent pas l'intervention précitée dans les frais de déplacement domicile-lieu de travail. L'argument du Parlement de la Région de Bruxelles-Capitale est que le règlement relatif à l'aide individuelle aux membres du parlement bruxellois ne prévoit pas une telle indemnité.

Parce qu'il est établi de façon juridiquement irréfragable que les employés qui relèvent de la commission paritaire 200 ont droit au paiement de l'intervention obligatoire des employeurs dans les frais de déplacement domicile-lieu de travail, le refus du Parlement de la Région de Bruxelles-Capitale d'intervenir financièrement dans les frais de déplacement domicile-lieu de travail en train de leurs collaborateurs parlementaires est une violation flagrante des dispositions de droit impératif précédentes.

En outre, les collaborateurs des ministres et secrétaires d'État bruxellois (collaborateurs de cabinet) perçoivent bel et bien une indemnité dans les frais de déplacement domicile-lieu de travail en train.

J'aimerais obtenir une réponse aux questions suivantes.

1) Le non-octroi par le Parlement de la Région de Bruxelles-Capitale d'une intervention financière dans les frais de déplacement domicile-lieu de travail en train aux collaborateurs parlementaires n'est-il pas une infraction flagrante à la loi du 27 juillet 1962 établissant une intervention des employeurs dans la perte subie par la SNCB par l'émission d'abonnements pour ouvriers et employés, à l'arrêté royal du 22 mars 2011 portant fixation du montant de l'intervention des employeurs dans la perte subie par la Société nationale des chemins de fer belges par l'émission d'abonnements pour ouvriers et employés et à la convention collective de travail n° 19octies du 20 février 2009 concernant l'intervention financière des employeurs dans le prix des transports des travailleurs ?

2) La ministre a-t-elle connaissance de cette infraction ?

3) Quelles mesures a-t-elle prises pour mettre fin à l'infraction précitée ?

4) L'inégalité de traitement entre collaborateurs parlementaires et collaborateurs de cabinet ne constitue-t-elle pas en outre une discrimination injustifie ?

 

Volgens de wet van 27 juli 1962 tot vaststelling van een werkgeversbijdrage in het verlies geleden door de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen (NMBS) ingevolge de uitgifte van abonnementen voor werklieden en bedienden, het koninklijk besluit van 22 maart 2011 tot vaststelling van het bedrag en de wijze van betaling van de werkgeversbijdrage in het verlies geleden door de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen ingevolge de uitgifte van abonnementen voor werklieden en bedienden, en de collectieve arbeidsovereenkomst nr. 19octies van 20 februari 2009 betreffende de financiële bijdrage van de werkgevers in de prijs van het vervoer van de werknemers hebben werknemers recht op een door de werkgever terug te betalen bedrag in de verplaatsingskosten woon-werkverkeer met de trein.

De parlementaire medewerkers van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement die ressorteren onder het Paritair Comité 200, ontvangen echter de bovenstaande vergoeding in de verplaatsingskosten woon-werkverkeer met de trein niet. Het argument van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement is dat het reglement betreffende de individuele hulp aan de leden van het Brussels Parlement niet in een dergelijke vergoeding voorziet.

Omdat het juridisch onweerlegbaar vaststaat dat bedienden die ressorteren onder het paritair comité 200, recht hebben op de terugbetaling van de verplichte werkgeversbijdrage in de verplaatsingskosten woon-werkverkeer, is de weigering van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement om een financiële bijdrage in de verplaatsingskosten woon-werkverkeer met de trein aan hun parlementaire medewerkers te betalen, een flagrante schending van de voorgaande bepalingen van dwingend recht.

Bovendien ontvangen de medewerkers van de Brusselse ministers en staatssecretarissen (kabinetsmedewerkers) wel een vergoeding in de verplaatsingskosten woon-werkverkeer met de trein.

Graag had ik van de geachte minister een antwoord gekregen op volgende vragen.

1) Is de niet-toekenning door het Brussels Hoofdstedelijk Parlement van een financiële bijdrage in de verplaatsingskosten woon-werkverkeer met de trein aan de parlementaire medewerkers geen flagrante overtreding van de wet van 27 juli 1962 tot vaststelling van een werkgeversbijdrage in het verlies geleden door de NMBS ingevolge de uitgifte van abonnementen voor werklieden en bedienden, van het koninklijk besluit van 22 maart 2011 tot vaststelling van het bedrag en de wijze van betaling van de werkgeversbijdrage in het verlies geleden door de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen ingevolge de uitgifte van abonnementen voor werklieden en bedienden, en van de collectieve arbeidsovereenkomst nr. 19octies van 20 februari 2009 betreffende de financiële bijdrage van de werkgevers in de prijs van het vervoer van de werknemers?

2) Heeft de geachte minister weet van deze overtreding?

3) Welke maatregelen heeft zij getroffen om een einde te stellen aan bovenstaande overtreding?

4) Is de ongelijke behandeling tussen parlementaire medewerkers en kabinetsmedewerkers bovendien geen ongeoorloofde discriminatie?

 
Réponse reçue le 10 octobre 2013 : Antwoord ontvangen op 10 oktober 2013 :

En réponse aux questions de l’honorable membre, je peux communiquer ce qui suit.

1. Les collaborateurs qui sont engagés par les parlementaires en tant que personne physique ne relèvent pas de la Commission paritaire auxiliaire pour employés (CP 200). Ils relèvent de la Commission paritaire pour le secteur non-marchand (CP 337). En effet, l’article 3 de l’arrêté royal du 14 février 2008 instituant la Commission paritaire 337 stipule ce qui suit : ‘Relèvent également de la Commission paritaire pour le secteur non-marchand les particuliers qui occupent pour leur propre compte du personnel affecté à leur service personnel ou à celui de leur famille à l’exception des travailleurs relevant de la Commission paritaire de l’agriculture, de la Commission paritaire pour les entreprises horticoles et de la Commission paritaire pour les entreprises forestières et des travailleurs sous contrats de travail domestique.’

Les parlementaires de la Région de Bruxelles-Capitale ainsi que les collaborateurs qu’ils occupent sont donc soumis à la loi du 5 décembre 1968 sur les conventions collectives du travail et les commissions paritaires. La CCT n° 19octies du 20 février 2009 concernant l’intervention financière de l’employeur dans le prix des transports des travailleurs leur est par conséquent applicable.

Les collaborateurs des parlementaires de la Région de Bruxelles-Capitale ont donc droit à l’intervention de leur employeur dans le prix de leur carte-train sur la base de la CCT n° 19octies, de la loi du 27 juillet 1962 établissant une intervention des employeurs dans la perte subie par la Société nationale des Chemins de fer belges par l’émission d’abonnements pour ouvriers et employés et de l’arrêté royal du 28 juillet 1962 (modifié en dernier lieu par l’arrêté royal du 11 février 2013) fixant le montant et les modalités du paiement de l'intervention des employeurs dans la perte subie par la Société nationale des Chemins de fer belges par l'émission d'abonnements pour ouvriers et employés.

2. À l’heure actuelle, je n’ai pas connaissance de cette infraction.

3. Je peux vous assurer que je vais transmettre le dossier à l’administration compétente en la matière, à savoir le Contrôle des lois sociales, afin que cette dernière prenne les mesures qui s’imposent.

4. Nous ne sommes pas, en l’espèce, en présence d’un problème lié à la discrimination mais bien en présence d’une violation des dispositions légales en matière d’intervention de l’employeur dans les frais de déplacement domicile-lieu de travail. En effet, les collaborateurs des parlementaires de la Région de Bruxelles-Capitale ont droit à l’intervention de leur employeur dans le prix de la carte-train au même titre que les collaborateurs des ministres et secrétaires d’Etat du Gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale.

In antwoord op de vragen van het geachte lid, kan ik het volgende meedelen.

1. Wanneer parlementsleden als natuurlijke persoon medewerkers aanwerven, dan ressorteren deze medewerkers niet onder het Aanvullend Paritair Comité voor de bedienden (PC 200). Ze ressorteren onder het Paritair Comité voor de non-profitsector (PC 337). Artikel 3 van het koninklijk besluit van 14 februari 2008 tot oprichting van het Paritair Comité 337 bepaalt namelijk het volgende: ‘Vallen eveneens onder de bevoegdheid van het Paritair Comité voor de non-profitsector, de privépersonen die voor eigen rekening personeel tewerkstellen voor hun persoonlijke dienst of deze van hun gezin, met uitzondering van de werknemers die onder de bevoegdheid vallen van het Paritair Comité voor de landbouw, van het Paritair Comité voor het tuinbouwbedrijf en het Paritair Comité voor het bosbouwbedrijf en de werknemers onder arbeidsovereenkomst voor dienstboden.’

De parlementsleden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, alsook de medewerkers die zij tewerkstellen zijn dus onderworpen aan de wet van 5 december 1968 betreffende de collectieve arbeidsovereenkomsten en de paritaire comités. De CAO nr. 19octies van 20 februari 2009 betreffende de financiële bijdrage van de werkgevers in de prijs van het vervoer van de werknemers is bijgevolg van toepassing.

De medewerkers van de parlementsleden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest hebben dus recht op de tussenkomst van hun werkgever in de prijs van hun treinbiljet op grond van de CAO nr. 19octies, van de wet van 27 juli 1962 tot vaststelling van een werkgeversbijdrage in het verlies geleden door de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen ingevolge de uitgifte van abonnementen voor werklieden en bedienden, en op grond van het Koninklijk besluit van 28 juli 1962 (laatst gewijzigd bij Koninklijk besluit van 11 februari 2013) tot vaststelling van het bedrag en de wijze van betaling van de werkgeversbijdrage in het verlies geleden door de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen ingevolge de uitgifte van abonnementen voor werklieden en bedienden.

2. Momenteel heb ik geen weet van deze overtreding.

3. Ik kan u verzekeren dat ik het dossier zal overmaken aan de bevoegde administratie, met name het Toezicht op de Sociale Wetten, zodat deze laatste de nodige maatregelen kan nemen.

4. In casu stelt er zich geen probleem met betrekking tot discriminatie. Het betreft daarentegen een inbreuk op de wettelijke bepalingen aangaande de tussenkomst van de werkgever in de verplaatsingskosten woon-werkverkeer. De medewerkers van de parlementsleden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest hebben namelijk recht op de tussenkomst van hun werkgever in de prijs van hun treinbiljet, net zoals de medewerkers van de ministers en de staatssecretarissen van de Regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.