Tienerpooiers zijn mensenhandelaren die veelal minderjarige meisjes of jonge vrouwen emotioneel afhankelijk maken om ze daarna uit te buiten in de prostitutie.

Om deze problematiek goed aan te pakken is een structurele, integrale benadering noodzakelijk. Partners uit het veiligheids en zorgdomein werken hierbij samen.

Ik verwijs naar Nederland waar men een integrale aanpak nastreeft.

De handreiking "Aanpak tienerpooiers" die de stad Amsterdam uitwerkte en vandaag landelijk wordt toegepast biedt gemeenten aanknopingspunten om deze problematiek te herkennen en aan te pakken. Ook jeugdzorg, politie en scholen kunnen gebruik maken van de handreiking.

In het jaarverslag 2013 van de onafhankelijke rapporteur mensenhandel wordt verwezen naar een nota van de federale politie. Die schreef een externe bijdrage over mensenhandel en internet, waarbij veel aandacht ging naar de rekruteringsrol : "Rekrutering met het oog op seksuele uitbuiting gebeurt niet noodzakelijk via expliciete sites maar eerder via sites met zoekertjes voor jobs. Communicatie verloopt onder andere via discussiefora waar berichten kunnen worden gepost en informatie wordt uitgewisseld zonder daarom te weten wie aan de andere kant van het scherm zit. Sociaalnetwerksites zijn vandaag een uitverkoren middel om slachtoffers te rekruteren, vooral in het kader van een eerste contact tussen dader en slachtoffer. Daders vinden er voldoende informatie over het profiel van hun slachtoffers en hoeven enkel die uit te kiezen die het best aan hun criteria voldoen. Eens de eerste contacten via sociaalnetwerksites gelegd zijn, verloopt de rest van de gesprekken over het algemeen privé, ver van de gemeenschap van internetgebruikers."

In een prostitutiedossier werd vastgesteld dat de tienerpooiers via Facebook contact hadden gelegd met de slachtoffers en hen nadien gerekruteerd hadden.

In Nederland werden diverse maatregelen getroffen tegen tienerpooiers, gaande van strengere straffen tot een betere preventie. Bij ons werd de wetgeving onlangs aangescherpt. Het aantal slachtoffers is moeilijk te bepalen. In Nederland registreerde het Coördinatiecentrum Mensenhandel (CoMensha) in 2014, 210 signalen van de methodiek van tienerpooiers.

Deze vraag betreft gelijke kansen en is een bevoegdheid van de Senaat, overeenkomstig artikel 79 van het Reglement van de Senaat. Het betreft tevens een transversale aangelegenheid met de Gemeenschappen waarbij de Gemeenschappen werken op preventie en het opvangen van de minderjarige slachtoffers. De vraag vloeit voort uit het eerder goedgekeurde informatieverslag betreffende de opvolging van de toepassing van het Actieplatform van de Vierde VN Wereldvrouwenconferentie van Peking (stuk Senaat nr. 6 97).

Ik heb volgende vragen:

1) Beschikt u over cijfers in verband met het aantal dossiers met tienerpooiers, het aantal slachtoffers en het aantal veroordelingen voor de laatste drie jaar? Zo neen, kan u meedelen of dit geen lacune is? Gaat u hiernaar al of niet intern onderzoek laten uitvoeren? Kan u de inhoud en het tijdschema toelichten? Zo ja, kan u deze cijfers toelichten?

2) Beschikt u over cijfers in verband met het aantal dossiers met tienerpooiers, opgedeeld per regio's (aantal veroordelingen per gerechtelijk arrondissement, per politiezone of andere indicatoren die kunnen helpen om een duidelijk beeld te krijgen in welke steden zijn de meeste voorvallen)? Graag had ik hetzelfde vernomen voor het aantal slachtoffers hiervan en het aantal veroordelingen (idealiter opgedeeld per stad of per gerechtelijk arrondissement)? Zo neen, kan u meedelen of dit geen hiaat is? Gaat u hiernaar al of niet intern onderzoek laten uitvoeren? Kan u de inhoud en het tijdschema toelichten? Zo ja, kan u deze cijfers toelichten?

3) Kan u meedelen, en dit voor de laatste drie jaar, hoeveel dossiers van mensenhandel hangende waren voor justitie en tot hoeveel veroordelingen dit leidde? Kan u deze cijfers duiden?

4) Komt het fenomeen van tienerpooiers in ons land de laatste jaren meer voor? Kan u dit toelichten? Kan u ook toelichten of de slachtoffers ervan landgenoten zijn of mensen die via mensenhandel in ons land belanden? Kan u de inhoud en de cijfers toelichten?

5) Is er voldoende handhaving van de tienerpooiers? Kan u dit cijfermatig motiveren?

6) Bestaat er een integraal plan van aanpak of een gelijkaardig beleid dat het fenomeen van tienerpooiers kordaat aanpakt en dit zowel vanuit onderwijs, jeugd, justitieel en politioneel beleid? Zo ja, kan u de inhoud toelichten? Heeft dit resultaten opgeleverd? Zo neen, waarom niet? Is het niet aangewezen vanuit de Nederlandse ervaring om ook hier in samenwerking met de Gemeenschappen en gelijkaardig plan op te zetten?

Vandaag spreken we niet langer over tiernerpooiers of van loverboys, maar van daders die gebruik maken van de ‘loverboymethodiek’ voor seksuele uitbuiting van hun minder- of meerderjarige slachtoffers. De persoonlijke informatie die men op sociale op sociale media deelt, vereenvoudigt de detectie van mogelijke slachtoffers van mensenhandel. De daders letten daarbij op het fysieke voorkomen en de ‘psychische’ kwetsbaarheid van hun mogelijke slachtoffers. Zij zijn onderlegd om ‘online’ uit te maken of iemand beïnvloedbaar is, waarna een kort of lang groomingproces start om het vertrouwen te winnen en hun slachtoffers uiteindelijk in de prostitutie uit te buiten. Met deze methodiek krijgen ze controle over hun slachtoffers.

Met een gefedereerde en een federale staatsstructuur en dito bevoegdheden is België moeilijk vergelijkbaar met Nederland.

De minister van Justitie zal instaan voor het antwoord op uw verschillende vragen.