Ik verwijs naar de recente studiedag die werd georganiseerd door de Vrouwenraad op 4 oktober 2016 over mensenhandel en prostitutie.

Hierbij gaf onderzoekster Karin Werkman een interessante kijk op de handhaving in Nederland van de strijd tegen seksuele en economische uitbuiting. De hoogste compensatie voor een slachtoffer van seksuele uitbuiting in Nederland bedroeg verleden jaar een miljoen euro.

Zo werden er in Nederland drie honderd zaken inzake mensenhandel voorgedragen. Dit resulteerde in twee honderd veroordelingen op jaarbasis.

Deze vraag betreft gelijke kansen en is aldus een bevoegdheid van de Senaat conform artikel 79 van het reglement en is tevens een transversale aangelegenheid – Gemeenschappen. De vraag vloeit voort uit het unaniem goedgekeurde informatieverslag van de Senaat betreffende de opvolging van de toepassing van het Actieplatform van de Vierde VN-Wereldvrouwenconferentie van Peking (stukken van de Senaat nrs. 6-97/1 tot /5 – 2014/201).

Ik had dan ook volgende vragen :

1) Kan u meedelen hoeveel dossiers de laatste drie jaar werden doorverwezen door de parketten voor respectievelijk economische uitbuiting en seksuele uitbuiting ?

2) Kan u tevens meedelen hoeveel veroordelingen er op jaarbasis de laatste drie jaar er werden uitgesproken voor respectievelijk economische uitbuiting en seksuele uitbuiting ?

3) Kan u meedelen in hoeveel dossiers die uitmonden in een veroordeling voor seksuele uitbuiting er tevens een vergoeding werd toegekend aan de slachtoffers en dit op jaarbasis voor de laatste drie jaar ?

4) Meent u dat de huidige wetgeving volstaat wat betreft de mogelijkheid voor de slachtoffers om een compensatie te bekomen ingeval zij het slachtoffer werden van seksuele (of economische) uitbuiting ? Zo ja, kan u dit toelichten met cijfers ? Zo neen, waarom niet en wat stelt u voor ?

Het geachte lid vindt hieronder het antwoord op zijn vragen:

Deze parlementaire vraag valt niet onder mijn bevoegdheden, maar behoort tot die van mijn collega, K. Geens, minister van Justitie.