Naar aanleiding van de hoge jeugdwerkloosheid in Wallonië werd de startbaanovereenkomst, ook wel het Rosetta-plan genoemd, in 1999 goedgekeurd. Dit hield in dat een organisatie met minstens 50 werknemers, 3 % extra (laaggeschoolde) jongeren, onder 26 jaar, in dienst moest nemen. Na een tijd werd het plan bijgesteld. De jongeren mochten ook hooggeschoold zijn en er kwamen subsidies om de verplichting te verzachten. Er werd een plan opgesteld dat zowel voor Vlaanderen als voor Wallonië hetzelfde was. Nochtans kampten deze twee regio's met andere problemen. Vooral in Vlaanderen kregen veel bedrijven subsidies voor jongeren die ze anders ook hadden aangenomen. Het plan verstoorde daarbovenop de arbeidskansen van andere groepen, vooral ouderen.

Het Rosetta-plan is voor de privé-sector al een tijd vervangen door andere banenplannen. Voor de overheidsdiensten bestaat het plan nog steeds.

1) Hoeveel aanwervingen vonden er tijdens de periode 2000 - 2013 plaats binnen een Rosetta-plan bij de federale overheidsdepartementen, opgesplitst naargelang de taalrol?

2) Hoeveel aanwervingen werden onmiddellijk of zeer kort na het verstrijken van dat plan verlengd met een contract van onbepaalde duur en bij het bereiken van de leeftijd van 26 jaar, opgesplitst naargelang de taalrol en naargelang departement? Hoeveel van deze verlengingstewerkstellingen vonden er plaats, zonder dat er voorafgaandelijk wervingsverrichtingen waren gebeurd of zonder dat men geslaagd moest zijn voor een examen?

Deze vraag behoort tot de bevoegdheid van mijn collega, de heer Hendrik Bogaert, Staatssecretaris voor Ambtenarenzaken en Modernisering van de Openbare Diensten.