In L'Echo verscheen een artikel over de zelfmoorden bij Arcelor. In vier dagen tijd hebben twee Luikse werknemers bij Arcelor, waar de sociale toestand gespannen is, een einde gemaakt aan hun leven. Een derde poging werd op het nippertje vermeden.

Deze informatie, die op 10 november 2012 op de website http://www.lecho.be werd gepubliceerd, moet de verantwoordelijken van alle beleidsniveau's van onze staat beroeren en we kunnen ons terecht afvragen waarom zoiets gebeurt.

Ook al zijn de zelfdodingen gedeeltelijk toe te schrijven aan omstandigheden buiten de werksfeer, zoals men hier en daar in sommige commentaren kon lezen, toch kan men niet ontkennen dat een toenemend aantal werknemers door de extreme druk van de sociale crisis, de ontslagen en de herstructureringen aan het eind van hun latijn zijn.

België is niet het enige land waar de bittere economische realiteit mensen ertoe brengt een einde te maken aan hun leven. Binnen de Europese Unie is de toestand in Griekenland het meest kritiek. De Courrier international verwees onlangs naar een artikel uit de Süddeutsche Zeitung waarin stond dat Griekenland, dat een ernstige economische crisis kent, nog nooit zoveel zelfmoorden heeft geregistreerd als nu het geval is.

Verschillende recente studies bevestigen deze vaststelling. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) wees vroeger al op het sterke verband tussen werkloosheid en zelfmoord Zij publiceerde in 2001 adviezen in verband met zelfmoordpreventie voor huisartsen. Deze vaststelling lijkt evident: het aantal zelfmoorden houdt gelijke tred met de toename van de problemen. Het verband tussen beide fenomenen is verontrustend.

In de moeilijke economische context mogen we deze wrede situatie niet banaliseren.

Kan de minister me meedelen:

1) of er of statistieken bestaan van gelijkaardige zelfdodingen zoals die van de van Luikse werknemers;

2) of er binnen het departement Volksgezondheid specifieke voorzieningen zijn voor dit soort bijzondere gevallen, meer bepaald inzake preventie?