BELGISCHE SENAAT
________
Zitting 2010-2011
________
30 maart 2011
________
SENAAT Schriftelijke vraag nr. 5-1934

de Guido De Padt (Open Vld)

aan de minister van Justitie
________
Verbeurdverklaring - Inbeslagname - Knelpunten
________
verbeurdverklaring van goederen
Centraal Orgaan voor Inbeslagneming en Verbeurdverklaring
beslag op bezittingen
tenuitvoerlegging van het vonnis
officiële statistiek
________
30/3/2011Verzending vraag
7/12/2011Dossier gesloten
________
Heringediend als : schriftelijke vraag 5-4005
________
SENAAT Schriftelijke vraag nr. 5-1934 d.d. 30 maart 2011 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Jaar na jaar zorgen verbeurdverklaringen voor een positieve bijdrage aan de Schatkist. Toch loopt België door tal van knelpunten nog veel crimineel geld mis. Dit valt te betreuren, zeker gelet op de toestand van onze overheidsfinanciën.

Ik neem bij de inbeslagname en verbeurdverklaring volgende knelpunten waar:

- het kaderbesluit 2006/783/JBZ van 6 oktober 2006 inzake de toepassing van het beginsel van wederzijdse erkenning op beslissingen tot confiscatie is nog niet omgezet in Belgisch recht. België laat op die manier miljarden euro's van veroordeelde misdadigers links liggen;

- de aanmelding van zowel in beslag genomen goederen als van vonnissen en arresten bij het Centraal Orgaan voor de inbeslagname en verbeurdverklaring (COIV) gebeurt niet optimaal:

* en groot aantal in beslag genomen goederen worden niet gemeld bij het COIV. Wanneer het COIV geen idee heeft van het bestaan van de inbeslagname dan kan ze ook niet voorstellen om over te gaan tot vervreemding van deze goederen zodat de gerechtskosten oplopen;

* het COIV ontvangt slechts een fractie van de vonnissen / arresten houdende verbeurdverklaring. Het COIV kan hierdoor zijn databankfunctie niet naar behoren uitvoeren;

- het is meestal geen sinecure om te weten welke ontvanger der domeinen bevoegd is voor de tenuitvoerlegging. Er zijn verschillende mogelijkheden. Het kan zijn dat de ontvanger van de woonplaats van de veroordeelde, de plaats waar het onroerend goed gelegen is of de ontvanger van het ambtsgebied van het gerecht dat in eerste aanleg uitspraak deed bevoegd is. Nu zijn de ontvanger ratione loci bevoegd. Hierdoor kan het zijn dat meerdere ontvangers bevoegd zijn in hetzelfde dossier;

- rechters verklaren vaak een bepaalde som verbeurd ten aanzien van twee personen. Indien de rechter contra legem ten aanzien van twee personen een bepaald bedrag verklaart als solidaire straf rijst de vraag: wie betaalt hoeveel?

- de verbeurdverklaring is mogelijk zonder de voorafgaande inbeslagname van de goederen. Wanneer dit het geval is, worden goederen vaak niet meer teruggevonden en blijft de verbeurdverklaring dode letter.

Ik heb dan ook volgende vragen voor de geachte minister van Justitie:

1) Hoeveel verbeurdverklaringen zijn er in 2008, 2009 en 2010 uitgesproken? Hoeveel verbeurdverklaringen werden uitgesproken voor zaken die zich in het buitenland bevinden?

2) Wat was de opbrengst van alle object- en waardeconfiscaties in 2008, 2009 en 2010 voor de Belgische Schatkist?

3) Hoeveel van de verbeurdverklaarde zaken werden teruggeven / toegewezen aan de burgerlijke partij in de periode 2008-2010? Is de geachte minister voor of tegen een initiatiefrecht voor de burgerlijke partij om de verbeurdverklaring te vorderen? Waarom wel / niet?

4) Erkent hij het probleem van aanmelding van zowel in beslag genomen goederen als van vonnissen / arresten bij het COIV? Zo ja, wat zal hij hier aan doen? Zijn volgende oplossingen adequaat om het probleem aan te pakken:

a) een betere verspreiding van het bestaande gestandaardiseerd formulier waar de aanmelding mee moet gebeuren en het beter opleiden en informeren van de politiediensten;

b) de informaticaprogramma's beter op elkaar afstemmen zodat de vonnissen en arresten waar een verbeurdverklaring wordt uitgesproken automatisch aan het COIV wordt overgemaakt.

5) Erkent hij dat het vaak geen sinecure is om te weten welke ontvanger der domeinen bevoegd is voor de tenuitvoerlegging van verbeurdverklaringen? Zo ja, is een regeling waarbij een ontvanger de uitvoering van alle verbeurdverklaringen coördineert niet efficiënter?

6) Deelt hij de mening van het Hof van Cassatie in zijn arrest van 27 mei 2009 dat solidaire bestraffing niet mag worden toegelaten? Zo ja, moet dit wettelijk verankerd worden?

7) Bij hoeveel van de verbeurdverklaringen in de periode 2008-2010 was geen voorafgaande inbeslagname? Hoeveel van deze goederen werden bij de verbeurdverklaring niet teruggevonden? Moet een voorafgaande inbeslagname voortaan verplicht worden?