Sp-diensten voor palliatieve zorg zijn bestemd voor patiënten met een ongeneeslijke ziekte in een terminale fase die palliatieve zorg nodig hebben. Deze diensten leggen zich specifiek toe op activiteiten als symptoomcontrole, psychologische begeleiding, rouwvoorbereiding en begeleiding en beschikken over minimum zes en maximum twaalf bedden. Er wordt echter een moratorium toegepast voor de erkenning van dergelijke Sp-bedden. Dat is vastgelegd op driehonderdvijftig eenheden. Dit fnuikt initiatieven van sommige ziekenhuizen die op dat vlak willen investeren. Het moratorium heeft tot gevolg dat er in sommige ziekenhuizen geen sprake is van een echte palliatieve zorg.

Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen:

1) Op welke wijze zijn de palliatieve Sp-bedden verdeeld over ons land? Graag kreeg ik een opgave van de ziekenhuizen per gewest.

2) Hoeveel bedraagt de jaarlijkse kostprijs voor de medefinanciering van deze bedden voor het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV)?

3) Is de minister bereid om de limiet van het moratorium op te trekken, vermits daar duidelijk een maatschappelijke nood aan is?