5-87COM | 5-87COM |
Mevrouw Lieve Maes (N-VA). - Dit is een omzetting van een schriftelijke vraag en daarom worden er nogal wat cijfers gevraagd. Half januari hadden we de gelegenheid om met onze fractie een werkbezoek te brengen aan de diensten van de luchtvaartpolitie op de luchthaven van Zaventem.
Tijdens het zeer interessante overzicht van de verschillende diensten en activiteiten werden we onder andere vertrouwd gemaakt met de nieuwste vormen van bedrog om aan papieren te raken om het land binnen te komen.
Eén van die vormen houdt het gebruik in van originele identiteitskaarten die hier als verloren worden gemeld, en waarvoor dan een duplicaat wordt aangevraagd, terwijl in realiteit de identiteitskaart naar het buitenland verdwijnt en dient als basisstuk voor een andere persoon om het land binnen te komen.
We zagen een identiteitskaart die tot veertien maal werd herafgeleverd.
Wat is het aantal afgeleverde duplicaten van identiteitspapieren voor de jaren 2000 tot en met 2010, opgesplitst per provincie en gemeente?
Lopen de cijfers van de politie gelijk met de cijfers van de gemeenten? Zo neen, dan kreeg ik graag de cijfers van de politie, enerzijds, en de cijfers van de gemeenten, anderzijds.
Wat is het aantal meervoudige duplicaten, ook opgesplitst op dezelfde manier als in bovenstaande vragen?
Bestaan er andere tarieven voor meervoudige duplicatie? Wat kost dit aan de overheid, in het bijzonder gelet op het feit dat de bijdrage die de burger betaalt om een nieuwe kaart te krijgen niet alle kosten dekt. Ik denk aan personeelskosten voor de gemeenten, back office voor beheer van certificaten en zo meer.
Worden de gegevens over meervoudige duplicatie ook verder opgevolgd als de persoon verhuist naar een andere gemeente?
Krijgen de lokale overheden richtlijnen om hier bijzondere aandacht aan te besteden?
De wetgeving en het Belpicsysteem werden aangepast zodat de laatste foto van de identiteitskaart of verblijfskaart centraal kan worden opgeslagen. Is inmiddels ook het nodige gedaan opdat elk politiebureau toegang heeft tot deze foto op het ogenblik dat ze een attest van verlies en diefstal afleveren? Indien niet, waarom is dit nog niet gebeurd en welke inspanningen levert de minister om deze absoluut noodzakelijke aanpassing zo spoedig mogelijk door te voeren?
Mevrouw Annemie Turtelboom, minister van Binnenlandse Zaken. - Allereerst wens ik te verduidelijken dat in geval van verlies, diefstal, of vernietiging van zijn elektronische identiteitskaart, een eID of een Kids-ID, een Belgische onderdaan hiervan zo snel mogelijk aangifte moet doen bij het gemeentebestuur van zijn hoofdverblijfplaats of bij het dichtstbijzijnde politiebureau. Overeenkomstig de vreemdelingenwetgeving kan de vreemdeling hiervan alleen aangifte doen bij de politie van de plaats waar het verlies of de diefstal werd vastgesteld.
Aan beiden zal een `attest van verlies, diefstal of vernietiging' worden afgegeven, waarmee men vervolgens naar het gemeentebestuur moet voor de aanmaak van een nieuwe eID of de vervanging van zijn vreemdelingenkaart.
Het begrip `duplicaat', slaat uitsluitend op de nieuwe vreemdelingenkaart met identieke vervaldatum die overeenkomstig artikel 36 van het koninklijk besluit van 8 oktober 1981 wordt afgegeven. Dit artikel bepaalt dat de vermelding `duplicaat' wordt aangebracht op de kaart, eventueel gevolgd door het aantal reeds afgegeven duplicaten. Deze vermelding wordt eveneens opgenomen in het Rijksregister onder het informatietype 195.
Aan Belgische onderdanen wordt geen duplicaat van zijn gestolen of verloren eID afgegeven. Een volledig nieuwe kaart zal worden aangemaakt op voorlegging van de bijlage 12.
Statistieken betreffende het aantal afgeleverde duplicaten van vreemdelingenkaarten zijn slechts beschikbaar vanaf de afgifte van de eerste elektronische vreemdelingenkaarten, in de loop van het jaar 2007. Gelet op de uitgebreide informatie die u vraagt, worden deze cijfers voor de jaren 2007 tot 19 maart 2011 u hierbij persoonlijk overhandigd.
Wat de cijfers aangaande het verlies of de diefstal van identiteitsdocumenten in het buitenland betreft, moet ik u melden dat de afgifte van de eID's in het buitenland pas is gestart en onder de bevoegdheid valt van mijn collega de minister van Buitenlandse Zaken.
De cijfers van de gemeenten en die van de politie worden niet vergeleken op lokale of gecentraliseerde wijze. De politie beschikt immers niet over gedetailleerde cijfers per gemeente. Bovendien wordt er geen onderscheid gemaakt tussen `verlies of de diefstal in België' en `het verlies of de diefstal in het buitenland'.
Er wordt geen meerkost aangerekend ingeval van afgifte van een duplicaat. De prijs van een elektronische eID of van een duplicaat van een vreemdelingenkaart, komt steeds overeen met de productieprijs van het document, waaraan de gemeenten eventueel een gemeentelijke taks kunnen toevoegen om bijkomende kosten te dekken.
De gegevens over de meervoudige duplicatie kunnen altijd worden geraadpleegd in het register van de vreemdelingenkaarten en kunnen dus worden opgevolgd, onder meer bij verhuizing naar een andere gemeente. Er bestaat ook een soortgelijk register van de identiteitskaarten dat alle afgeleverde identiteitskaarten opneemt.
Er zijn verschillende maatregelen genomen om fraude te voorkomen.
Op het niveau van het gemeentebestuur moet het attest van verlies, diefstal, vernietiging steeds voorzien zijn van een foto die gelijkend is aan de houder van de kaart om face-to-facecontrole mogelijk te maken.
Als een nieuw elektronisch document wordt aangevraagd, dient de foto die de betrokkene voorlegt steeds vergeleken te worden met de foto die voorkomt op de bijlage 12 en met de foto in het dossier van de vreemdeling of in het centrale kaartenbestand.
Ingeval van adreswijziging wordt deze foto doorgestuurd naar de gemeente van verblijf, samen met het hele gemeentedossier van de vreemdeling.
Deze werkwijze is identiek voor Belgen en vreemdelingen.
De politiediensten moeten bij aangifte van verlies, diefstal of vernietiging van een elektronische vreemdelingenkaart een kopie van de bijlage 12 aan de gemeente van de hoofdverblijfplaats van de vreemdeling en aan de DVZ overmaken.
De politie voert het signalement in, in de Algemene Nationale Gegevensbank (ANG/BNG).
De politie stelt, zo nodig, een onderzoek in naar de omstandigheden van het verlies of de diefstal, in het bijzonder als een persoon herhaaldelijk het verlies of de diefstal van zijn verblijfsdocument aangeeft. Het parket en de Dienst Vreemdelingenzaken worden ingelicht over de conclusies van het onderzoek. In principe kan het verloren, gestolen of vernietigde verblijfsdocument slechts vervangen worden nadat de conclusies van het onderzoek bekend zijn, en nadat is gecontroleerd of de declarant nog steeds regelmatig ingeschreven is in de registers en of hij over een verblijfplaats in België beschikt.
De federale en de lokale politie werden op 17 februari 2010 gemachtigd om de foto van de houder behorend bij de laatste elektronische kaart te raadplegen in het kader van hun opdrachten van gerechtelijke en bestuurlijke politie.
Mevrouw Lieve Maes (N-VA). - Ik ben blij te vernemen dat voor de vreemdelingenkaarten een goede regeling bestaat. De fraude die we hebben gezien, had betrekking op Belgische identiteitskaarten. De kaart krijgt in het buitenland een andere naam en foto. Ik zal de minister van Buitenlandse Zaken daarover nog verder ondervragen.