3-57 | 3-57 |
De heer Jan Van Duppen (SP.A-SPIRIT). - In 2000 heeft de voorganger van minister Demotte beslist om geneesmiddelen die meer dan vijftien jaar op de markt zijn, in prijs te verlagen. Daardoor zou het RIZIV-budget voor gezondheidszorg aanzienlijk verminderen en zou er geld vrijkomen om belangrijke en goede innovaties sneller op te nemen in de terugbetaalbare geneesmiddelen.
Intussen zijn we vier jaar verder en lijkt dat scenario allesbehalve succesvol. De farmaceutische sector probeert steeds actiever dure innovaties aan de artsen op te dringen om op die manier goedkope en goede generische geneesmiddelen te verdringen.
Minister Frank Vandenbroucke stelde deze week in de pers dat het een bureaucratische benadering was om binnen de farmaceutische sector de vrije concurrentie op prijsverhoudingen te laten spelen en hij hoopt dat de overheid rechtstreeks zal kunnen inwerken op het voorschrijfgedrag van de artsen om de nefaste evolutie te keren.
Artsen zijn echter geen onpartijdige goedbetaalde magistraten die in eer en geweten oordelen over wat goed is voor hun patiënten en de maatschappij waarin ze leven. De ziekteverzekering is gedurende vele jaren gebruikt als een vorm van tomeloze financiering voor de megawinsten van de farmaceutische en medisch-technologische industrie.
Van alle nieuwe medicijnen die de voorbije dertig jaar werden ontwikkeld, is de overgrote meerderheid reeds vergeten of afgevoerd. Ze hebben vooral niets bijgedragen tot de volksgezondheid, laat staan de individuele gezondheid van zieke mensen. Integendeel, veel bijwerkingen en resistenties bij massaal en onoordeelkundig gebruik veroorzaken soms nieuwe aandoeningen waarvoor weer nieuwe medicijnen soelaas moeten bieden.
Universiteitsprofessoren waarschuwen terecht voor al te makkelijk voorschrijven van de nieuwste antibiotica, maar ziekenhuizen - ook academische - sluiten akkoorden met farmaceutische firma's die deze medicijnen goedkoop leveren, met het gevolg dat ze zo gemakkelijker op de markt komen.
De nieuwste, zeer dure bloeddrukpillen worden vanuit de derde- en tweedelijnsziekenhuizen gestart, terwijl uit wereldwijde onderzoeken blijkt dat de beste bloeddrukpillen al dertig jaar en meer op de markt zijn en bovendien heel goedkoop zijn. Een huisarts die dat wil duidelijk maken aan de patiënt die met een nieuwe en dure pil van de specialist komt, moet al een stevige reputatie hebben.
De werkelijke kostprijs van medicijnen bedraagt doorgaans slechts een paar procent van de echte prijs. Reclametechnieken, zelfs op angst gebaseerde marketing tot en met omkoping en chantage met arbeidsplaatsen, wegen zeer zwaar door op het budget, maar toch boeken die firma's nog steeds enorme winsten.
De gratis doosjes pillen die firma's bezorgen zijn uitsluitend bedoeld om de naam van hun product in de voorschrijfpen van de arts te krijgen.
Binnen de huisartsenfora klinkt steeds duidelijker de vraag naar een transparanter geneesmiddelenbeleid waarbij artsen op stofnaam voorschrijven en de afgeleverde producten in contingenten onderhandeld en besteld worden door de overheid die ze via de apotheken laat afleveren. Apotheken worden op die manier niet meer opgezadeld met enorme stockproblemen. Ze krijgen weer tijd en geld om op maat verpakte en kundig klaargemaakte producten af te leveren. Het systeem bestaat vooral in Angelsaksische landen en het werkt daar tot eenieders tevredenheid. Het is vooral goed voor het budget van Volksgezondheid.
Kan de minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid zich vinden in het voorstel om voor te schrijven op stofnaam en om te onderhandelen over de geneesmiddelencontingenten binnen de ziekteverzekering?
De heer Rudy Demotte, minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid. - Ik kan me terugvinden in het voorstel van de heer Van Duppen. Het voorstel om voorschriften op stofnamen toe te laten werd al eerder in detail uitgewerkt en in de ministerraad van Oostende goedgekeurd, waar ik de nota met betrekking tot het rationeel voorschrijven van geneesmiddelen heb voorgesteld. Die nota bevestigt dat voorschrijven op stofnamen mogelijk moet worden gemaakt om het gebruik van minder dure of generische geneesmiddelen aan te moedigen.
Om het voorschrijven op stofnaam mogelijk te maken werden reeds diverse stappen gedaan. De programmawet van december 2003 legt daartoe de wettelijke basis.
Inmiddels heb ik ook al overleg gepleegd met de actoren op het terrein, waaronder de ziekenfondsen en de geneesheren, om het uitvoeren van de maatregel samen te bepalen.
Het idee om bepaalde geneesmiddelen gecentraliseerd aan te kopen werd eveneens met bepaalde partners besproken. De resultaten die in Nieuw-Zeeland op die manier werden bekomen zijn verleidelijk. Over die uitstekende denkrichting wil ik dan ook graag verder nadenken.
De heer Jan Van Duppen (SP.A-SPIRIT). - Ik had nog graag geweten wanneer het voorschrijven op stofnamen praktisch mogelijk zal zijn.
De heer Rudy Demotte, minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid. - Ik durf geen precieze datum voorop te stellen, maar ik hoop begin volgend jaar.