Annales - Handelingen

Présidence de M. Danny Pieters (La séance est ouverte à 15 h.)	Voorzitter: de heer Danny Pieters (De vergadering wordt geopend om 15 uur.)
Hommage aux victimes de la récente catastrophe naturelle au Japon	Eerbetoon aan de slachtoffers van de recente natuurramp in Japan
M. le président (devant l’assemblée debout). – Le vendredi 11 mars dernier, vers 14 h, heure locale, un puissant séisme a fait vaciller la vie de millions de Japonais.	De voorzitter (voor de staande vergadering). – Op vrijdag 11 maart laatstleden, om 14 uur lokale tijd, werd het leven van miljoenen Japanners door een krachtige aardbeving aan het wankelen gebracht.
Comme dans une pièce du théâtre Nô, où souvent les scènes sont comme irréelles et figées dans le temps, cette tragédie s’est déclinée en plusieurs actes. D’abord, la terre a tremblé pendant deux minutes – deux minutes interminables durant lesquelles les immeubles ont dangereusement tangué. Neuf minutes plus tard, un tsunami géant, telle une furie de dix mètres de haut, déferlait sur les côtes, réduisant sur son passage les maisons, les automobiles, les usines, à de simples décors de carton pâte. Les flots s’engouffrèrent jusqu’à dix kilomètres à l’intérieur des terres, causant sur leur passage une désolation sans nom, semant la mort et rayant de la carte des villes et des villages entiers.	Zoals in een Nô-theaterstuk, waarin de scènes vaak irreëel en verstard zijn, verliep deze tragedie in meerdere bedrijven. Eerst beefde de aarde twee minuten – twee eindeloze minuten waarbij gebouwen vervaarlijk door elkaar werden geschud. Negen minuten later sloeg een gigantische tsunami van tien meter hoog op de kust neer en verpulverde op zijn weg huizen, auto’s, fabrieken. De golven drongen tot tien kilometer in het binnenland door en lieten een spoor van vernieling zonder weerga na waarbij veel doden vielen en hele steden en dorpen van de kaart werden geveegd.
Spectateurs impuissants, nous assistâmes tous aux images de ce cataclysme, diffusées en boucle sur les chaînes du monde entier, montrant les forces de la nature déchaînées en une rare férocité meurtrière. A notre effroi pétrifié se superposa le silence stoïque et courageux du peuple japonais. La dignité de la nation japonaise, sa solidarité, sa maîtrise de soi, sa capacité à surmonter cette tragédie avec un sang-froid exemplaire, témoignent d’une grande noblesse et forcent notre admiration et notre respect.	Machteloos keken we naar de beelden van de ramp, die onafgebroken op alle zenders wereldwijd werden uitgezonden. Beelden van ontembare natuurkrachten met een buitengewoon moorddadig karakter. Wij werden met afschuw vervuld, maar het Japanse volk incasseerde de slagen op stoïcijnse wijze en toonde zich moedig. De waardigheid van de Japanse natie, de solidariteit, de zelfbeheersing, het vermogen om die tragedie te boven te komen met een voorbeeldige koelbloedigheid, getuigen van een grote verhevenheid en dwingen bewondering en respect af.
Cette catastrophe, dont il est difficile d’évaluer à long terme l’ampleur des conséquences, nous confronte aussi cruellement à l’importance cardinale de cette citation d’Albert Einstein : « l’homme et sa sécurité doivent constituer la première préoccupation de toute aventure technologique ». Et de fait, les événements récents ont ravivé le débat sur la sécurité des centrales nucléaires dans le monde entier.	Die ramp, waarvan de gevolgen op lange termijn moeilijk in te schatten zijn, confronteert ons op een wrede manier met een citaat van Albert Einstein: "De mens en zijn veiligheid moeten de voornaamste bezorgdheid zijn in ieder technologisch avontuur". En zo kwam, door de recente gebeurtenissen, de discussie over de veiligheid van kerncentrales wereldwijd weer op de voorgrond.
Ainsi, le Japon, le premier pays atomisé de l’histoire de l’humanité, faisait à nouveau face à l’horreur nucléaire. Après-guerre, au lendemain des attaques sur Hiroshima et Nagasaki, et des traumatismes qui s’ensuivirent, les gouvernements japonais successifs, dans un esprit de paix qui marque la Constitution japonaise, s’étaient attelés à maîtriser le pouvoir de l’énergie nucléaire. En palliant la quasi-absence de ressources énergétiques sur son territoire, grâce à l’utilisation civile d’une énergie dont il avait été militairement victime, le Japon put accéder au rang de troisième puissance économique mondiale.	Zo komt Japan, het eerste land dat in de geschiedenis van de mensheid slachtoffer werd van de atoombom, weer voor een nucleaire gruwel te staan. Na de oorlog, na de aanvallen op Hiroshima en Nagasaki en de daarmee gepaard gaande trauma’s, hebben de opeenvolgende Japanse regeringen, vanuit een vreedzame optiek die kenmerkend is voor de Japanse Grondwet, zich ingezet om de kracht van kernenergie te beheersen. Door het nagenoeg totale gebrek aan energiebronnen op eigen bodem te compenseren door het civiel gebruik van de energiebron waarvan het een militair slachtoffer werd, kon Japan uitgroeien tot de derde grootste economische wereldmacht.
Je tiens aussi à rendre hommage à ces hommes, que l’on qualifie déjà de héros, et qui, heure après heure, tentent de rétablir la situation dans les réacteurs surchauffés de Fukushima, en s’exposant à des doses de radiation que l’on craint fatales. Nous saluons leur courage exemplaire dans l’esprit d’une autre citation d’Albert Einstein, car « se sacrifier au service de la vie équivaut à une grâce. »	Ik wil ook hulde brengen aan die mensen die nu al helden worden genoemd en die uur na uur de situatie onder controle proberen te houden in de oververhitte reactoren van Fukushima, waarbij zij aan een mogelijk dodelijke dosis straling worden blootgesteld. Hun voorbeeldige moed sluit perfect aan bij een ander citaat van Albert Einstein: "In the service of life, sacrifice becomes grace."
Au nom du Sénat belge, je tiens à exprimer nos condoléances les plus émues à la nation japonaise et à ses dirigeants, ainsi qu’à tous les membres de la communauté japonaise de Belgique.	Namens de Belgische Senaat wil ik hier mijn diepste medeleven betuigen aan de Japanse natie en zijn leiders en aan alle leden van de Japanse gemeenschap hier in België.
Mme Joëlle Milquet, vice-première ministre et ministre de l’Emploi et de l’Egalité des chances, chargée de la Politique de migration et d’asile. –	Mevrouw Joëlle Milquet, vice-eersteminister en minister van Werk en Gelijke Kansen, belast met het Migratie- en asielbeleid. – Bij ons allen staan beelden uit Japan onuitwisbaar in ons netvlies gebrand. Beelden van de vloedgolf die met een meedogenloos, schrikbarend geweld alles op haar weg vernielde, die huizen, scholen, fabrieken, vrachtwagens en vliegtuigen meesleurde alsof ze speelgoed waren, die een desolaat maanlandschap achterliet waar net voordien welvarende steden hadden gestaan. Ons allen blijven vooral de beelden bij van het woordenloze, ondraaglijke leed van mensen die net ouders of kinderen, broers of zusters, verwanten of vrienden of soms hun hele familie verloren hebben. Ons blijven ook de beelden bij van de vertwijfeling waarmee overlevenden naar verdwenen geliefden zoeken, beelden van de martelende onzekerheid die stilaan overgaat in wanhoop en gelatenheid, omdat onverbiddelijk de kans wegsterft nog iemand levend uit die onafzienbare verwoesting te redden. Het past dan ook dat we met onze gedachten bij een bevolking zijn die zo zwaar getroffen is en dat we ons diepe en oprechte medeleven uitspreken.
Maintenant encore, nous voyons quotidiennement les effets destructeurs du tsunami, le dénuement des centaines de milliers de personnes qui ont tout perdu dans la vague dévastatrice ou qui ont été évacuées en raison de l’accident nucléaire, qui aggrave encore la situation – je pense notamment aux travailleurs qui ont été irradiés. Le froid et la neige sont venus ajouter à leur détresse. En même temps, nous pouvons nous réjouir de ne pas avoir vu des scènes de désordre civil ou de débordements qui, pourtant, auraient pu se produire. Je pense que ce point mérite notre admiration. Au nom du gouvernement, je tiens à rendre hommage à la dignité, au sens civique et au courage de tout un peuple face à cette catastrophe nationale, et à me joindre aux condoléances qui ont été exprimées par votre Assemblée tant à l’égard du peuple japonais que des résidents japonais dans notre pays.
(L’assemblée observe une minute de silence.)	(De vergadering neemt een minuut stilte in acht.)
Questions orales	Mondelinge vragen
Question orale de Mme Zakia Khattabi à la vice-première ministre et ministre de l’Emploi et de l’Égalité des chances, chargée de la Politique de migration et d’asile sur «le caractère obligatoire et l’allongement du congé de paternité» (nº 5-81)	Mondelinge vraag van mevrouw Zakia Khattabi aan de vice-eersteminister en minister van Werk en Gelijke Kansen, belast met het Migratie- en asielbeleid over «het verplichten en verlengen van het vaderschapsverlof» (nr. 5-81)
Mme Zakia Khattabi (Ecolo). – La Commission des Affaires sociales de la Chambre a voté mardi à l’unanimité une proposition de loi visant à mieux protéger les pères contre le licenciement en cas d’hospitalisation ou de décès de la mère durant son congé de maternité. Ainsi, en cas d’hospitalisation de plus de sept jours de la mère ou lorsque celle-ci décède durant le congé de maternité, le père peut enfin bénéficier d’un congé équivalent pour s’occuper à temps plein du nouveau-né. Le congé de maternité est alors converti en congé de paternité. Si d’aucuns applaudissent à cette disposition – mon groupe l’a soutenue –, je ne peux m’empêcher de voir le verre à moitié vide et de m’interroger sur le message donné quant à l’implication des pères dans l’éducation et les soins prodigués à leurs enfants. Ils apparaissent ici comme de simples supplétifs de mères défaillantes. Le pernicieux sous-entendu est qu’il revient à la mère de s’occuper de l’enfant et que si elle ne peut le faire parce qu’elle est décédée ou hospitalisée, le père a un rôle à jouer ; il convient alors de lui permettre de jouer ce rôle et de le protéger. Ne faudrait-il pas, madame la ministre, défendre l’idée d’un congé de paternité prolongé et obligatoire, avec bien sûr une protection contre les pressions ou le licenciement, et ce même lorsque la mère est disponible et en bonne santé ? Ne pensez-vous pas que l’on aurait assisté à une réelle avancée en matière d’égalité si on avait examiné un allongement du congé de paternité, voire – et là je me prends à rêver – son caractère obligatoire, avec une protection contre le licenciement ? Par un heureux hasard du calendrier, la présidente du MEDEF a plaidé, hier, en faveur du caractère obligatoire de ce congé au journal de la plus grande chaîne publique française, précisément pour protéger les pères contre le licenciement. Pouvons-nous espérer des avancées dans ce domaine ?	Mevrouw Zakia Khattabi (Ecolo). –
Mme Joëlle Milquet, vice-première ministre et ministre de l’Emploi et de l’Égalité des chances, chargée de la Politique de migration et d’asile. – Je remercie Mme Khattabi pour sa question. Nous avons souvent évoqué le sujet tant à la Chambre qu’au Sénat. Notre législation actuelle autorise un congé de paternité mais ne l’impose pas. Les pratiques ont en tout cas évolué dans ce domaine puisque les derniers chiffres provenant de l’Institut pour l’égalité des chances entre les hommes et les femmes révèlent que huit travailleurs belges sur dix ont pris leur congé de paternité sans rencontrer de difficultés de la part de leur employeur et que la majorité d’entre eux ont pris dix jours de congé, parfois douze, après la naissance de l’enfant.	Mevrouw Joëlle Milquet, vice-eersteminister en minister van Werk en Gelijke Kansen, belast met het Migratie- en asielbeleid. –
Un seul travailleur a fait état des difficultés qu’il aurait rencontrées avec son employeur pour prendre ce congé de paternité. On a également constaté, entre 2006 et 2008, une augmentation de dix pour cent de prise de ce congé, preuve que les mentalités évoluent. À titre personnel, je suis évidemment tout à fait favorable à l’organisation obligatoire d’un congé de paternité. J’avais d’ailleurs l’intention de déposer un projet en ce sens au gouvernement si nous n’avions pas été en affaires courantes. C’est une position que j’ai également défendue pendant la présidence belge de l’Union européenne. Dans le cadre de la discussion de la directive sur le congé de maternité, le parlement européen a proposé qu’il y ait une prise obligatoire de congé de paternité de quinze jours dans les vingt-sept États membres afin de répartir plus équitablement les charges entre le père et la mère. Au moment de tirer les conclusions de ce débat au niveau du Conseil EPSCO, je dois bien avouer que la majorité des États membres préféraient se limiter à la directive relative au congé de maternité sans y impliquer le débat sur le congé de paternité. Le débat n’est donc pas encore clos sur ce point et n’évolue pas de la manière la plus favorable possible, en tout cas au niveau du Conseil. À titre personnel, je peux tout à fait soutenir cette proposition qui me semble devoir s’inscrire dans les discussions intéressant le prochain gouvernement. Il s’agit en effet davantage d’une réforme structurelle qui doit être négociée lors de la discussion sur les congés, le temps de travail et l’harmonisation de la vie familiale et de la vie professionnelle dans le cadre d’un nouveau gouvernement que nous continuons désespérément à appeler de nos vœux.
Mme Zakia Khattabi (Ecolo). – Je me réjouis des chiffres que vous avancez, madame la ministre, et de la position que vous avez adoptée quant à l’obligation de la prise de ce congé de paternité. Je me réjouis évidemment de l’évolution des mentalités. Il faut maintenant que notre législation suive la même évolution et que nous y travaillions le plus rapidement possible. J’ai un peu plus de mal à vous suivre lorsque vous dites que nous sommes en affaires courantes. Ces dernières semaines, le gouvernement a pris quelques libertés avec cette notion. On pourrait dès lors avancer sur cette question puisque des décisions ont été prises dans des domaines hautement plus stratégiques. Je ne manquerai pas de revenir sur ce point en commission et de faire en sorte que nous ouvrions le débat, même en affaires courantes.	Mevrouw Zakia Khattabi (Ecolo). –
Question orale de Mme Olga Zrihen à la vice-première ministre et ministre de l’Emploi et de l’Égalité des chances, chargée de la Politique de migration et d’asile sur «la situation des travailleurs de l’entreprise Royal Boch» (nº 5-88)	Mondelinge vraag van mevrouw Olga Zrihen aan de vice-eersteminister en minister van Werk en Gelijke Kansen, belast met het Migratie- en asielbeleid over «de situatie van de werknemers van het bedrijf Royal Boch» (nr. 5-88)
Mme Olga Zrihen (PS). – À la suite de ma question posée en séance plénière du Sénat le 17 février dernier, je me permets de vous faire à nouveau part de mon inquiétude quant à la situation à laquelle sont confrontés les travailleurs de l’entreprise Royal Boch. Par jugement du 1er février 2011, le Tribunal de commerce de Mons a prolongé le sursis de la Manufacture Royale Boch jusqu’au 2 avril 2011 et a désigné un administrateur provisoire chargé d’administrer l’entreprise en lieu et place de ses organes. L’entreprise n’a donc pas été déclarée en faillite à l’heure actuelle. Pour mémoire, l’ONEM a refusé, à la suite de la disparition de l’outil de travail, de reconnaître le chômage économique sollicité dès le 21 décembre 2010. Aucun travail n’a été jusqu’à présent proposé aux travailleurs et ces derniers se retrouvent actuellement sans rémunération, à l’exception de deux acomptes versés fin janvier et février par l’administrateur délégué provisoire désigné par le tribunal de commerce.	Mevrouw Olga Zrihen (PS). –
Il n’est pas concevable de laisser ces travailleurs dans cette situation de précarité financière. Dès lors, madame la ministre, permettez-moi de vous poser les questions suivantes : 1. Est-il envisageable d’ouvrir aux travailleurs concernés un droit à des allocations de chômage à titre provisionnel ? 2. Ne devrait-on pas permettre à l’administrateur provisoire de détenir toutes les informations ad hoc nécessaires pour arriver à une décision qui nous paraît nécessaire ? 3. Qu’en est-il de la procédure d’« aveu de faillite » ? En ce sens, le tribunal de commerce ne devrait-il pas anticiper les prérogatives de l’Assemblée générale des actionnaires en prononçant la faillite ? 4. Qu’en est-il du respect des dispositions contractuelles prévues par la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, en ce compris l’obligation de l’employeur et/ou de l’administrateur provisoire désigné par le tribunal de commerce de fournir du travail ?
Mme Joëlle Milquet, vice-première ministre et ministre de l’Emploi et de l’Egalité des chances, chargée de la Politique de migration et d’asile. – Votre question porte sur une situation relativement rare mais néanmoins peu acceptable dans le paysage des relations sociales. Pour être admis au bénéfice des allocations à titre provisionnel, le travailleur doit signer un formulaire par lequel il s’engage à réclamer l’indemnité compensatoire de préavis due suite à la rupture du contrat de travail. Au moment de la faillite survenue en février 2009, les travailleurs de Royal Boch ont signé ce formulaire et ont dès lors été admis au bénéfice des allocations de chômage à titre provisionnel. Cependant, dans le cadre des discussions en vue de la reprise de l’entreprise, les travailleurs ont signé un document par lequel ils renonçaient à réclamer cette indemnité. Ils se sont dès lors d’une certaine manière privés volontairement du droit à cette indemnité. J’en viens à la problématique du chômage économique. Du 1er novembre 2009 au 1er janvier 2011, Boch a bénéficié, par arrêté royal, d’une large possibilité de recours au chômage économique pour ses ouvriers. Dernièrement, et c’est en cela que la situation est très critiquable dans le chef de l’employeur, le repreneur a vendu les stocks et a totalement vidé l’entreprise des outils de travail, privant ainsi les travailleurs d’une capacité de travail. La situation n’est pas liée à une raison économique mais à la mauvaise attitude, à la gestion et à l’action de l’employeur. C’est pourquoi le directeur de l’ONEM a estimé que les travailleurs n’étaient pas privés de travail pour des raisons économiques mais à cause de la décision d’un employeur qui a sciemment organisé une reprise pour vendre un stock mais non pour poursuivre une activité économique. C’est pour éviter des précédents et, d’une certaine manière, condamner cette attitude, que le directeur de l’ONEM a confirmé une jurisprudence et une interprétation par rapport au chômage économique. Il va de soi que nous n’avons pas l’intention de pénaliser les travailleurs pour l’attitude inacceptable de l’employeur. Ainsi, nous leur communiquerons les informations suivantes : il conviendrait qu’ils fassent constater le plus rapidement possible que l’attitude de l’employeur révèle un non-respect des obligations contractuelles liées au contrat de travail, à savoir fournir du travail au travailleur et lui donner les outils nécessaires pour organiser une activité économique. Ce constat équivalant à une rupture du contrat de travail, l’ONEM pourra octroyer des allocations de chômage avec effet rétroactif au 1er mars.	Mevrouw Joëlle Milquet, vice-eersteminister en minister van Werk en Gelijke Kansen, belast met het Migratie- en asielbeleid. –
Il ne s’agira dès lors pas d’allocations pour chômage économique mais pour un chômage classique. L’employeur licencié n’a pas licencié le personnel, mais il ne lui donne pas de travail, non pas pour raisons économiques mais par absence d’outil de travail. La solution que je propose est, me semble-t-il, la plus apte à protéger les travailleurs.
Mme Olga Zrihen (PS). – Une décision très importante devrait être prise au mois de juin et le personnel est de plus en plus inquiet. En tout cas, votre point de vue au sujet de l’employeur est très clair : il y a une véritable rupture du contrat de travail. En outre, les travailleurs sont privés de salaire depuis plus de trois mois. C’est inadmissible. Il faut qu’ils puissent récupérer leurs droits.	Mevrouw Olga Zrihen (PS). –
Question orale de M. Guido De Padt au premier ministre, chargé de la Coordination de la Politique de migration et d’asile sur «l’augmentation du nombre de demandeurs d’asile âgés» (nº 5-77)	Mondelinge vraag van de heer Guido De Padt aan de eerste minister, belast met de Coördinatie van het Migratie- en asielbeleid over «het stijgend aantal bejaarde asielzoekers» (nr. 5-77)
M. le président. – M. Philippe Courard, secrétaire d’État à l’Intégration sociale et à la Lutte contre la pauvreté, répondra.	De voorzitter. – De heer Philippe Courard, staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding, antwoordt.
M. Guido De Padt (Open Vld). –	De heer Guido De Padt (Open Vld). – De OCMW’s in ons land moeten iedereen een menswaardig bestaan verzekeren, niet alleen de Belgen, maar ook de asielzoekers en de buitenlanders die in het kader van de gezinshereniging naar ons land komen om hier geregulariseerd te kunnen worden. Ze doen dat met veel overtuiging. Wat we deze week echter hebben meegemaakt, tart de verbeelding van velen. Voor de financiering van het leefloon van buitenlanders vanaf de leeftijd van 65 jaar zijn er twee mogelijkheden. Ofwel betalen de OCMW’s verder het leefloon uit omdat die gerechtigden normaal gezien nog geen recht op rustpensioen hebben opgebouwd. Ofwel worden de voorwaarden gecreëerd om de leefloongerechtigden recht te geven op een inkomensgarantie voor ouderen (IGO). Daartoe laat men die mensen één dag werken, waarna ze het daaropvolgende jaar, indien ze dan 65 jaar zijn, een soort gewaarborgd pensioen kunnen ontvangen dat meer bedraagt dan het leefloon. Dit tart de verbeelding van de vele Belgen die 40 jaar hebben bijgedragen aan de sociale zekerheid en dan moeten vaststellen dat die vreemdelingen, die slechts één virtuele dag hebben bijgedragen, recht hebben op een dergelijk pensioen. Ik denk dat de tamtambetekenis van de letters IGO een groot aanzuigeffect zal hebben. Als die deur wordt opengezet, zal de instroom van allochtonen in het kader van gezinshereniging groter worden, vooral als ze vaststellen dat ze een pensioen kunnen genieten door maar één dag te werken. Als OCMW-voorzitter vind ik dit een slechte ontwikkeling, aangezien we nadien geconfronteerd zullen worden met de collateral damage die gepaard gaat met het feit dat elk OCMW zal trachten de leefloongerechtigden die de leeftijd van 65 jaar naderen, één dag te laten werken. Het zou de bedoeling moeten zijn ze niet één dag te laten werken, maar ervoor te zorgen dat ze, zodra het mogelijk is, meerdere jaren werken.
	Klopt het dat steeds meer bejaarde asielzoekers naar België komen in het kader van de gezinshereniging en dat zij steeds vaker een beroep doen op het leefloon? Kan u mij hierover exacte cijfers bezorgen? Wat is uw mening over het voorstel van de Oostendse OCMW-voorzitter? Deelt u mijn verontwaardiging over dit voorstel? Welke initiatieven overweegt de regering te nemen om het stijgende aantal bejaarde asielzoekers dat een beroep wil doen op het leefloon op te vangen?
M. Philippe Courard, secrétaire d’État à l’Intégration sociale et à la Lutte contre la pauvreté. –	De heer Philippe Courard, staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding. – We moeten vooral voorzichtig zijn. Slechts 0,5 % van de asielaanvragen komt van mensen boven de vijfenzestig jaar. Dat aantal is over de jaren heen ongeveer gelijk gebleven. Het gaat ook niet om een gewoon pensioen, maar om de Inkomensgarantieregeling voor Ouderen (IGO) en niet alleen om gezinshereniging, maar ook om asielzoekers die hier ouder worden. Bij mijn weten, formuleert het OCMW van Oostende alleen een idee om het debat te voeden. Dat debat wordt op het federale niveau al gevoerd. Voor verdere vragen over de IGO en gezinshereniging verwijs ik u naar mijn bevoegde collega’s, de heren Daerden en Wathelet.
M. Guido De Padt (Open Vld). –	De heer Guido De Padt (Open Vld). – Het antwoord is vrij kort, maar dat neemt niet weg dat er wel degelijk een probleem is. Wie dit in het buitenland verneemt, zal wellicht vlugger geneigd zijn, bijvoorbeeld als hij/zij 63 is, om naar hier af te zakken om het gezin te herenigen. Op die manier zou men een niet verdiend pensioeninkomen kunnen genieten. Ik denk dat hierop maar één antwoord mogelijk is: invulling geven aan de in de Kamer voorgestelde wetgeving om de systematiek van de gezinshereniging strenger te maken. We hopen dat dit een aanzet mag zijn, ook voor de socialistische fracties, om dat voorstel te steunen.
Question orale de Mme Anke Van dermeersch au premier ministre, chargé de la Coordination de la Politique de migration et d’asile sur «les procédures d’infraction intentées par la Commission européenne contre la Belgique» (nº 5-79)	Mondelinge vraag van mevrouw Anke Van dermeersch aan de eerste minister, belast met de Coördinatie van het Migratie- en asielbeleid over «de inbreukprocedures die vanwege de Europese Commissie tegen België lopen» (nr. 5-79)
M. le président. – M. Olivier Chastel, ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes, répondra.	De voorzitter. – De heer Olivier Chastel, minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken, antwoordt.
Mme Anke Van dermeersch (VB). –	Mevrouw Anke Van dermeersch (VB). – Zopas heeft de Europese Commissie haar meest recente scorebord van de interne markt vrijgegeven, waarin een stand van zaken wordt opgemaakt over de omzetting van de interne-marktregels in het nationaal recht van de lidstaten en de inbreukprocedures die werden opgestart tegen de lidstaten. Uit dat rapport komt België in een aantal opzichten andermaal als de slechtste leerling van de klas naar voor. Zo blijkt België met 109 procedures het grootste aantal lopende inbreukprocedures voor zijn rekening nemen, terwijl het gemiddelde per lidstaat slechts 40 procedures bedraagt. Terwijl de andere lidstaten sinds november 2007 doorgaans vooruitgang boeken, boekt België een forse achteruitgang. De periode van lopende zaken kan daar wel een rol in spelen, maar zo’n groot aantal procedures kan daaraan niet te wijten zijn. 1. Wat zijn de oorzaken van de slechte prestaties van België inzake de omzetting van de interne-marktregels? De omzetting kan ook nog gebeuren in de loop van de procedure. Waarom gebeurt dat niet? 2. Wat is, voor wat de verantwoordelijkheid voor de 109 inbreukprocedures betreft, het aandeel van de gewesten en gemeenschappen en van de federale staat? 3. Staan er maatregelen op stapel om een en ander bij te sturen?
M. Olivier Chastel, ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes. –	De heer Olivier Chastel, minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken. – Ik lees het antwoord van de eerste minister. Samen met de minister van Buitenlandse Zaken ben ik bevoegd voor de algemene opvolging van het omzettings- en het inbreukendossier. Als uitgangspunt geldt dat het louter bestaan van een inbreukprocedure niet automatisch betekent dat België een nalatigheid zou hebben begaan of een Europese rechtsregel desgevallend niet of verkeerd zou hebben omgezet of toegepast. Alleen in de gevallen van niet-tijdige omzetting van richtlijnen en ingeval van niet-uitvoering van de arresten van het Europees Hof van Justitie is het zeker dat België ongelijk heeft. De verhoging van de inbreukprocedures vanaf 2008 staat in verband met de nieuwe politiek van de Commissie om het aantal beslissingsrondes van de commissarissen inzake inbreuken te verhogen van één keer per kwartaal naar één per maand. De 109 inbreukprocedures hebben betrekking op betwistingen wegens niet conforme omzetting van richtlijnen en de toepassing van het Europees recht. De FOD Buitenlandse Zaken vroeg de Commissie haar de lijst met de 109 procedures te bezorgen. Het scorebord geeft de situatie weer op 10 november 2010. Vandaag zijn er 104 procedures tegen België lopende: 58 dossiers onder exclusieve federale bevoegdheid; 8 dossiers onder gemengde bevoegdheid; 38 dossiers onder exclusieve bevoegdheid van de deelgebieden. In de 104 inbreukdossiers zitten ook 11 dossiers die volgens de Belgische overheden in orde zijn en waar dus op een seponering door de Commissie wordt gewacht. In vergelijking met het vorige scorebord is er een stabilisatie van het aantal inbreukprocedures. Die tendens is reeds een eerste positief signaal, maar dat volstaat niet. Daarom werd door de ministerraad in november 2010 een reflectieproces opgestart om te zien waar we het actieplan verder kunnen optimaliseren. Het Belgische actieplan van september 2009 vereist een permanente screening van alle nieuwe inbreukprocedures. De betrokken overheden worden aangemoedigd om prioriteit te geven aan de uitvoering van het actieplan. Dat impliceert een snelle afsluiting van de inbreukdossiers waarin ze zich hebben verbonden tot het nemen van maatregelen en/of waarin ze door het Europees Hof van Justitie werden veroordeeld. Ten slotte is België sinds januari 2011 lid van EU-pilot waarvan ook verwacht wordt dat het op termijn een impact heeft op de vermindering van inbreukprocedures.
Mme Anke Van dermeersch (VB). –	Mevrouw Anke Van dermeersch (VB). – Er zou een stabilisatie zijn. Een stabilisatie is echter geen positief signaal vooral niet als er 109 inbreukprocedures zijn. Dat er daarvan maar elf zijn die op een vergissing zouden berusten, betekent in feite dat bijna honderd procedures terecht zijn. De omzetting van een richtlijn kan toch niet zo moeilijk zijn. Ofwel schikt men zich naar Europa ofwel niet. Nu pas beginnen met een reflectieproces of actieplan, is toch wat laat. Eigenlijk moet de kwestie veel beter worden opgevolgd.
Question orale de M. Hassan Bousetta au ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes sur «le soutien au processus démocratique au Bénin et l’accompagnement après l’élection présidentielle» (nº 5-84)	Mondelinge vraag van de heer Hassan Bousetta aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken over «de steun aan het democratiseringsproces in Benin en de begeleiding na de presidentsverkiezingen» (nr. 5-84)
M. Hassan Bousetta (PS). – Le 13 mars dernier, des élections présidentielle se sont déroulées au Bénin, petit pays de 9 millions d’habitants qui, dès 1990, s’est résolument engagé sur la voie de la démocratie et du multipartisme. L’élection, deux fois reportée, s’est soldée par la victoire du président sortant, le docteur Yayi Boni, dès le premier tour de scrutin. Lundi dernier, la Cour suprême a validé le résultat de cette élection. Les observateurs internationaux de l’Union africaine, de la CEDEAO ou encore de l’AWEPA ont tous considéré que, malgré quelques difficultés organisationnelles, le scrutin s’était déroulé de manière libre, transparente et démocratique. Pourtant, plusieurs candidats à l’élection ont décidé de contester ce résultat en raison des imperfections constatées dans le processus préparatoire et dans le déroulement des opérations de vote. Ces contestations ont amené certains candidats à réclamer l’annulation des élections. M. Adrien Houngbedji, principal opposant au président sortant et crédité de 36 % des voix a, quant à lui, décidé de s’autoproclamer vainqueur de l’élection, laissant ainsi planer un risque d’évolution de la situation vers un scénario à l’ivoirienne. Monsieur le ministre, à un moment où d’autres régions d’Afrique tentent d’avancer vers la transition démocratique, quel bilan le gouvernement belge tire-t-il de cette élection présidentielle dans un pays partenaire, reconnu comme un exemple en matière démocratique ? Vu l’engagement de la Belgique et de la communauté internationale dans l’appui technique au processus électoral, certains observateurs ont dit craindre une perte de légitimité des partenaires techniques et financiers auprès de leurs interlocuteurs béninois. Je voudrais savoir si le gouvernement a déjà pu constater des conséquences négatives, pour notre coopération, de la contestation du résultat des élections. J’en viens à la dernière question, qui est peut-être la plus importante. Dans la perspective des élections législatives du 17 avril prochain, la Belgique va-t-elle s’engager en faveur d’un appui financier supplémentaire en vue de corriger la Liste électorale permanente informatisée, qui a polarisé une grande partie de la contestation ?	De heer Hassan Bousetta (PS). –
M. Olivier Chastel, ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes. – Depuis 1991, le Bénin a connu un cycle électoral stable avec plusieurs élections présidentielles, plusieurs élections législatives et deux élections locales. Il fait ainsi figure de modèle de stabilité pour les pays voisins. Malgré les mesures prises pour enraciner les pratiques démocratiques, certaines faiblesses continuaient à être pointées du doigt, dont l’établissement de listes manuscrites périodiques avant l’élection, dans un délai court, ce qui rendait très aléatoire une vérification de leur fiabilité. La constitution d’une liste électorale permanente informatisée a donc été souhaitée pour rétablir la crédibilité érodée du processus électoral. L’Assemblée nationale a adopté, le 4 mai 2009, la loi relative à la Liste électorale permanente et informatisée, baptisée LEPI. En septembre 2009, le Programme des Nations unies pour le développement, le PNUD, et le gouvernement béninois ont signé un document de projet d’appui pour la LEPI, auquel la Belgique a décidé de contribuer à concurrence de 2 millions d’euros. La Belgique a ainsi été la première à accepter de contribuer à la LEPI. Nous avons, par ailleurs, participé activement aux réunions du Comité de pilotage et d’orientation concernant celle-ci. Les différentes forces d’opposition ont régulièrement critiqué et mis en cause la LEPI. Les arguments utilisés, y compris par la presse, restaient très généraux. Malgré tous les obstacles et les défis, tant techniques que politiques, cette liste est arrivée à bon terme en février dernier.	De heer Olivier Chastel, minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken. –
Après ces élections, il a été convenu de mener une réflexion sur la gestion de cette liste, les leçons à tirer de ce scrutin et l’utilisation, à l’avenir, de tels fichiers électroniques. Sur la base d’une requête du gouvernement béninois, la Belgique a décidé de contribuer au projet d’appui à ces élections, sous la forme d’une assistance technique et logistique aux organes en charge de l’organisation et de la gestion des scrutins présidentiel et législatif. Cet appui d’un million d’euros mis en œuvre par le PNUD s’inscrit dans la suite logique du soutien apporté par la Belgique. Il n’y a, à ce jour, aucune répercussion en matière de coopération au développement. Jusqu’ici la Belgique n’envisage pas de contribution supplémentaire, notamment par rapport à cet aspect technique de la liste électorale permanente et informatisée, mais nous restons bien sûr disposés à analyser les possibilités de soutien technique et de coopération et pourquoi pas, de financement, si les autorités béninoises en formulent la demande et si le PNUD est partie prenante.
M. Hassan Bousetta (PS). – Je remercie M. le ministre pour sa réponse. Je préciserai quelques points et rappellerai d’abord, comme l’a fait le ministre, que la Belgique s’est beaucoup investie dans ce processus électoral et qu’un enjeu très important se profile, dans un mois, avec les élections législatives. Sur le principe, la LEPI – Liste Électorale Permanente Informatisée – est un instrument extrêmement performant et intéressant. La difficulté rencontrée par le Bénin est l’enregistrement d’une série de personnes qui se sont retrouvées en dehors de la liste. L’objectif, d’ici au 17 avril, est de prendre tous les contacts et de continuer, dans la perspective très positive que nous avons adoptée depuis plus d’un an, à encourager le PNUD et les acteurs locaux à corriger cette liste électorale. Des implications financières et un appui technique sont en jeu. Sur ce plan, il serait utile que notre pays prenne une initiative pour soutenir le PNUD ainsi que les opérations qui permettront à tous les Béninois d’être enregistrés dans cet instrument qui pourrait être un modèle pour d’autres pays.	De heer Hassan Bousetta (PS). –
Question orale de Mme Marleen Temmerman au ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes sur «la suppression de la santé en tant que secteur prioritaire dans le cadre de la coopération bilatérale directe entre la Belgique et le Mozambique» (nº 5-86)	Mondelinge vraag van mevrouw Marleen Temmerman aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken over «het schrappen van gezondheid als prioritaire sector in de directe bilaterale samenwerking tussen België en Mozambique» (nr. 5-86)
Mme Marleen Temmerman (sp.a). –	Mevrouw Marleen Temmerman (sp.a). – Het huidige Indicatief Samenwerkingsprogramma, ISP, met Mozambique loopt in 2012 af. De administratie is dus reeds volop bezig met de voorbereiding van het nieuwe ISP. Ik heb gehoord dat gezondheid in het nieuwe programma als prioritaire sector zou worden geschrapt. Reeds jaren is gezondheid op papier een prioriteit van de Belgische ontwikkelingssamenwerking. Toch worden als maar vaker andere keuzes gemaakt. Zo werd gezondheid vorig jaar als sector geschrapt in het ISP met de Democratische Republiek Congo. De jarenlange ervaring van België in de gezondheidszorg in fragiele staten als de DRC, werd bij die keuze jammer genoeg niet in overweging genomen. Steeds opnieuw wordt verwezen naar de Verklaring van Parijs en het begrip donorcoördinatie als de reden om de sectorkeuze te wijzigen. Jammer genoeg wordt nooit op een transparante wijze aangetoond welke donorlanden de gezondheidssector dan overnemen. Zo is bijvoorbeeld niet duidelijk welk land België heeft opgevolgd in de gezondheidssector in de DRC. Veelal blijkt in de praktijk dat de gaten die de Belgische ontwikkelingssamenwerking bij een dergelijke koerswijziging achterlaat, niet door andere donoren worden ingevuld. Vaak blijft gezondheid, samen met onderwijs, een ondergefinancierde sector. Dat stellen we ook vast in Mozambique, waar het algemene budget voor gezondheid daalt. Hoe ver is het nieuwe ISP met Mozambique gevorderd? Wanneer zullen de onderhandelingen afgerond zijn en zal het plan het volledig klaar zijn? In welke sectoren in Mozambique zal de Belgische ontwikkelingssamenwerking de volgende jaren investeren? Wordt hierbij nog aandacht geschonken aan de gezondheidssector? Op basis van welke criteria werden de prioritaire sectoren in het ISP met Mozambique gekozen? Wie werd bij die beslissing betrokken? Welke donoren zullen in het kader van donorcoördinatie de gezondheidssector in Mozambique van België overnemen? Wat is de meerwaarde van de nieuwe donor ten opzichte van België? Zijn er, naast de DRC en Mozambique, nog landen waar gezondheid als prioritaire sector zal worden geschrapt? Wat zijn de plannen met betrekking tot Oeganda? De invulling van de ISP’s en de keuze van de sectoren hebben niet alleen een enorme impact op de landen in het zuiden, maar ook op het imago van de Belgische ontwikkelingssamenwerking. Nieuwe ISP’s zouden dan ook aan het parlement moeten worden voorgelegd, vooraleer ze van kracht gaan. Wat vindt de minister van dat idee?
M. Olivier Chastel, ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes. –	De heer Olivier Chastel, minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken. – De voorbereiding van het nieuwe indicatief samenwerkingsprogramma (ISP) met Mozambique is zeer recent opgestart. Eerst zal een scenario en een tijdschema van de verschillende stappen worden opgesteld. In de laatste week van maart vindt een eerste oriënterend gesprek met de partners plaats en begin april is er een consultatieronde met de indirecte actoren in Brussel en op het terrein. Een eerste draft van het basisdossier met een uitgewerkte analyse en een daarop gebaseerd voorstel van sectorkeuze is gepland voor eind mei 2011. Uiteindelijk zullen België en Mozambique tijdens een gemengde commissie in november 2011 een indicatief samenwerkingsprogramma formeel goedkeuren.
	De sectorkeuze voor Mozambique zal pas gebeuren na grondige analyse van de noden, vragen en beleidskeuzes van Mozambique, van de sterktes en zwaktes in ons huidig samenwerkingsprogramma en van de plannen van de andere donoren. De sectorkeuze voor het nieuwe ISP is nog niet gemaakt. De sectorkeuze in het lopende programma gebeurde op basis van dezelfde analyses en consultaties als voor het nieuwe programma. Er is geen sprake van overname, maar van taakverdeling tussen donoren. Deze division of labour is voor België een element in het voorbereidend proces. Voor Mozambique, waar een doorgedreven donorcoördinatie bestaat, zijn de basisgegevens voor de division of labour bekend en worden ze geregeld geactualiseerd. De sector gezondheid heeft in Mozambique nog steeds de meeste donoren: 16 van de 24 donoren in 2008. Het gaat vrijwel zonder uitzondering om donoren die eveneens al een lange staat van dienst hebben in de betrokken sector. Er is geen enkel partnerland waar gezondheid a priori zou worden geschrapt. De analyses en gemotiveerde keuzevoorstellen in het voorbereidingsproces van een nieuw ISP zullen dit bepalen. Op het ogenblik is gezondheid een prioritaire sector in elf van de achttien partnerlanden. De eerste bekommering bij het opstellen van nieuwe ISP’s zijn de noden, vragen en beleidskeuzes van het partnerland, niet het imago van België. Uiteraard worden die noden, vragen en beleidskeuzes van het partnerland getoetst aan de Belgische beleidskeuzes en de mogelijke meerwaarde die België met zijn hulp kan bieden.
Mme Marleen Temmerman (sp.a). –	Mevrouw Marleen Temmerman (sp.a). – Het stemt me tevreden te vernemen dat nog geen definitieve keuze werd gemaakt en dat het bijgevolg nog mogelijk is gezondheid in het ISP te houden. Ik heb echter geen antwoord gekregen op mijn vraag naar de visie van de minister met betrekking tot een advies van het Parlement over voorstellen van de ISP’s.
Question orale de M. Richard Miller à la vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur «les conséquences d’une annulation du caractère obligatoire du vaccin antipolio» (nº 5-78)	Mondelinge vraag van de heer Richard Miller aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over «de gevolgen van een afschaffing van de verplichte toediening van het poliovaccin» (nr. 5-78)
M. le président. – M. Paul Magnette, ministre du Climat et de l’Énergie, répondra.	De voorzitter. – De heer Paul Magnette, minister van Klimaat en Energie, antwoordt.
M. Richard Miller (MR). – Le jugement prononcé à Tournai acquittant des parents qui avaient refusé que le vaccin antipolio soit administré à leur enfant est interpellant. En l’occurrence, il s’agit purement et simplement de soustraire des personnes à l’application de la loi : une loi destinée à protéger les enfants contre les risques de contamination, les séquelles désastreuses engendrées par la polio ; une loi destinée également à protéger la société contre la réapparition des terribles épidémies que notre pays entre autres a connues avant la mise au point du vaccin et l’application de celui-ci. Je ne voudrais pas faire de pathos mais, ayant été en 1954 une des victimes de cette maladie, avec toutes les conséquences qu’elle a pu entraîner sur ma vie et celle de ma famille, je voudrais vous entendre sur les initiatives que vous envisagez de prendre par rapport à ce jugement qui pourrait faire jurisprudence et rendre caducs à la fois l’obligation de vacciner tous les nourrissons belges mais aussi tous les efforts déployés dans notre pays pour éradiquer complètement la maladie. Cette maladie a affecté des milliers de personnes, dont de très nombreux enfants qui ont vécu dans des poumons d’acier parce que leurs propres organes respiratoires étaient paralysés. Pour ma part, je suis consterné en pensant qu’il y a quelques jours encore, le ministre Chastel, en réponse à une question que je lui posais, présentait aux sénateurs tout le travail accompli dans des circonstances difficiles par la Coopération belge en République démocratique du Congo, pour parvenir à mener des campagnes de vaccination antipolio, et ce au moment où l’Organisation mondiale de la santé est alertée par l’épidémie qui gagne Kinshasa, et qu’aujourd’hui un jugement comme celui rendu à Tournai risque de rouvrir une brèche en Belgique. Certes, je ne demande pas à la ministre de commenter le jugement rendu dans cette affaire mais, de manière générale, de me communiquer sa position par rapport à l’obligation de vacciner nos enfants contre la polio. Cette obligation doit-elle être maintenue ? Si oui, ne faudrait-il pas rappeler à la population, par des campagnes de sensibilisation, cette obligation ? Et faire la même démarche auprès des pédiatres et des médecins généralistes ? Pourrions-nous assister à un retour de la maladie dans notre pays ? Je vous rappelle que ce fut le cas dans un pays évolué comme la Suisse en 1998. Que constate-t-on dans les pays qui n’ont pas fait de cette vaccination une obligation ? La ministre dispose-t-elle de chiffres au sujet des vaccinations réalisées dans ces pays et la proportion des enfants vaccinés et de ceux qui ne le sont pas ?	De heer Richard Miller (MR). –
M. Paul Magnette (PS). – Je vous lis la réponse de la ministre Onkelinx. Tout d’abord, je tiens à préciser que nous ne sommes pas partie à la cause dans le jugement rendu par le tribunal correctionnel de Tournai acquittant des parents qui ont refusé de vacciner leur enfant contre la poliomyélite. Dès lors, mes services ont dû demander une autorisation au parquet pour recevoir la copie de ce jugement, que nous devrions obtenir encore cette semaine. Vous comprendrez donc que je ne commente pas ce jugement dont je ne connais ni la portée ni la motivation exactes. Mes services ont cependant été informés de ce que le ministère public a interjeté appel de la décision ce 22 mars. Ce jugement pourrait donc être réformé par la juridiction d’appel. J’ai néanmoins demandé à mes services d’examiner la question de la contradiction entre l’arrêté royal du 26 octobre 1966 rendant obligatoire la vaccination antipoliomyélitique et la loi sur le droit des patients de 2002 et plus précisément son article 8. Si nous devions arriver à la conclusion qu’il existe bel et bien une contradiction, il serait alors nécessaire de modifier la législation pour maintenir le caractère obligatoire de cette vaccination. Cela étant, je vais dans les jours qui viennent interroger le Conseil supérieur de la santé pour que, de concert avec le Comité pour la certification de l’éradication de la poliomyélite en Belgique, il se penche sur la question de la pertinence de maintenir ou non cette obligation vaccinale.	De heer Paul Magnette (PS). –
Le comité est l’organe qui, en Belgique, assure le suivi de la situation concernant la poliomyélite et qui fait rapport à l’OMS. C’est l’OMS qui décide, sur la base de cette information, si notre pays peut continuer à être déclaré exempt de poliomyélite. Introduite en Belgique en 1958, la vaccination contre la poliomyélite a été rendue obligatoire par l’arrêté royal du 26 octobre 1966. De 1967 à 2000, le vaccin oral vivant atténué a été utilisé. Depuis janvier 2001, le vaccin imposé pour la vaccination obligatoire est le vaccin injectable inactivé renforcé. Il faut noter que la vaccination polio se fait rarement seule mais par un vaccin combiné hexavalent diphtérie, tétanos, coqueluche, polio, haemophilus influenzae, hépatite B. Malgré ses effets indésirables très rares, je tiens à rappeler le bénéfice d’une telle vaccination. En effet, cette maladie très contagieuse peut avoir de lourdes conséquences sur le développement des enfants qui en sont infectés. La poliomyélite touche principalement les enfants de moins de cinq ans. Une infection sur deux cents se solde par une paralysie irréversible, généralement des jambes. Parmi les enfants paralysés, 5 à 10 % meurent lorsque leurs muscles respiratoires cessent de fonctionner. Les cas de poliomyélite ont diminué de plus de 99 % depuis 1988, passant de 350 000 à 1 600 cas notifiés en 2009. Cette baisse est le fruit de l’effort mondial d’éradication de la maladie. Dès lors, tant qu’un seul enfant restera infecté, tous les enfants risqueront de contracter la maladie. En 2009-2010, vingt-trois pays précédemment exempts ont été réinfectés par la poliomyélite en raison d’une importation du virus. Des nouveaux cas de poliomyélite ont été notifiés pendant la période 2010 – 2011 en République Démocratique du Congo, au Sénégal, en Russie, en Inde... En juin 2002, les cinquante-trois pays de la région européenne de l’OMS ont été certifiés exempts de poliomyélite, un succès notable en dépit du fait que la vaccination ne soit pas obligatoire partout. Aujourd’hui, un effort soutenu de surveillance de l’immunisation et des maladies permet à la région européenne de demeurer exempte de poliomyélite. Une épidémie importante au Tadjikistan, qui fait partie de la région européenne de l’OMS, a été observée en 2010 avec plus de 700 cas de paralysie après un cas importé de l’Inde. À la suite de cette épidémie, l’OMS réévaluera la certification de la région européenne et a déjà demandé à tous les pays des efforts supplémentaires de surveillance.
Question orale de Mme Liesbeth Homans au ministre du Climat et de l’Énergie sur «le contrôle des prix de l’énergie» (nº 5-83)	. Mondelinge vraag van mevrouw Liesbeth Homans aan de minister van Klimaat en Energie over «de controle op de energieprijzen» (nr. 5-83)
Mme Liesbeth Homans (N-VA). –	Mevrouw Liesbeth Homans (N-VA). – Na de Ministerraad van vorige week kondigde de regering aan een mechanisme te zullen invoeren om de stijging van de energieprijzen onder controle te houden. Laat er geen misverstand over bestaan, ik vind dat absoluut een goed idee. We zijn het er allemaal over eens dat de energieprijzen de pan uit swingen en dat dat niet de bedoeling kan zijn. Ik heb echter ook gelezen dat er over het voorstel overleg is geweest met de Europese Commissie en dat die enkele bedenkingen heeft geformuleerd. Daarom heb ik volgende vragen. In welke mate is de minister aan de eisen van de Commissie tegemoetgekomen in de uiteindelijke uitwerking van het mechanisme? Zal het in de tijd worden begrensd? Zo ja, hoe lang zal het in werking blijven? Op welke wijze zal dit mechanisme de marktwerking verbeteren, voor zover dat al het geval is? Welke flankerende maatregelen zal de minister nog treffen? Een energiefactuur bestaat namelijk uit verschillende componenten. Het aandeel van de leverancier bedraagt eigenlijk maar 36%. De overige 64% wordt bepaald door zaken die de overheid in de hand heeft. Ik denk dan aan de federale heffing, de distributienettarieven en dergelijke meer. Er is dus echt wel meer nodig dan enkel de leveranciers met een prijscontrole op te zadelen. De overheid moet hierin ook een behoorlijke verantwoordelijkheid nemen.
M. Paul Magnette, ministre du Climat et de l’Énergie. –	De heer Paul Magnette, minister van Klimaat en Energie. – Om aan de opmerkingen van de Europese Commissie tegemoet te komen, zal het mechanisme in de tijd beperkt zijn, namelijk tot 31 december 2014. Zes maanden voor deze datum zal er een evaluatieverslag worden gemaakt. Op basis daarvan kan het mechanisme eventueel voor een periode van drie jaar worden verlengd, indien wordt vastgesteld dat de voorwaarden van transparantie en mededinging niet worden vervuld en dat de bescherming van de verbruiker niet altijd wordt gewaarborgd. Met dit systeem zal de transparantie van de energieprijzen op de Belgische markt aanzienlijk toenemen en zal de volatiliteit verminderen. Hoe zal het controlemechanisme concreet werken? De methodologie voor de berekening van alle variabele contracten van alle leveranciers wordt bij de regulator in een aangepaste databank ingediend. De regulator controleert de berekeningen van de leveranciers. Op basis van deze databank controleert de regulator ook dat de prijzen maximum vier keer per jaar worden geïndexeerd, wat voor residentiële klanten en kmo’s de facto een grotere prijsstabiliteit impliceert. Wenst een leverancier een prijsverhoging die niet door een indexering wordt veroorzaakt, dan zal hij moeten aantonen dat deze gegrond is. Er wordt dan een vergelijking gemaakt met de prijzen in de buurlanden. Kan de prijsstijging niet gerechtvaardigd worden, dan kan na onderhandeling met de partijen – de leverancier enerzijds en de CREG en BNB anderzijds – het geheel of een deel van de geplande prijsverhoging worden verworpen. Om te proberen de markt van de elektriciteitsproductie concurrentiëler te maken vraag ik – en ik was de eerste – al sinds 2008 aan de kernexploitanten een contributie van 250 miljoen euro per jaar. De regering heeft voor dit jaar aan de Nationale Bank gevraagd om de nucleaire rente te herberekenen. Op basis van de nieuwe cijfers zal misschien een nieuwe taks op de gebruikte brandstof worden opgelegd. Bepaalde lasten op energieprijzen worden ook door andere autoriteiten bepaald en die vallen dus niet onder mijn bevoegdheid.
Mme Liesbeth Homans (N-VA). –	Mevrouw Liesbeth Homans (N-VA). – Het klopt inderdaad dat niet alleen de federale overheid de prijzen mee bepaalt. Ik zit ook in het Vlaams Parlement en ik weet dat elke openbare dienstverplichting die de Vlaamse regering ter harte neemt, haar verantwoordelijkheid is. Maar de overheden moeten wel eens samen nagaan wat ze kunnen doen om de energieprijzen zo laag mogelijk te houden. Ik ben het absoluut met u eens, mijnheer de minister, dat we Electrabel geen cadeaus moeten geven. U hebt het ook over de nucleaire rente gehad, maar ik vind dat de overheid ook eens alles op een rijtje moet zetten en samen met de andere overheden moet nagaan waar er mogelijkheden zijn om zelf ook een duit in het zakje te doen.
Question orale de Mme Inge Faes au ministre de la Justice sur «les visiteurs de détenus pris en flagrant délit de détention de drogue» (nº 5-82)	Mondelinge vraag van mevrouw Inge Faes aan de minister van Justitie over «de betrapping van gevangenisbezoekers met drugs» (nr. 5-82)
Mme Inge Faes (N-VA). –	Mevrouw Inge Faes (N-VA). – Vorige week vernam ik dat de Leuvense lokale politie vorig weekend de bezoekers van de hulpgevangenis heeft gecontroleerd. Bij de controles werd een drugshond van de federale politie ingeschakeld. Bij 10 van de 42 gecontroleerde bezoekers reageerde de hond. Bij de daaropvolgende controle werd bij drie bezoekers softdrugs aangetroffen. Zij moeten zich op 20 april voor de rechter verantwoorden. Het organiseren van dergelijke controles in gevangenissen kan ik alleen maar toejuichen, want drugs in de gevangenis binnensmokkelen kan niet de bedoeling zijn. Toch stel ik mij hierbij een aantal vragen. Als de Leuvense politie op dat moment niet aanwezig was geweest, hadden we moeten hopen dat het gevangenispersoneel deze drugs had kunnen onderscheppen bij de controle van de gevangenen na het bezoek. Dan komen we echter weer bij de problematiek van de naaktfouilleringen. Bovendien is zelfs dat geen afdoende controle, aangezien bij het doorzoeken van de cellen toch nog geregeld drugs worden gevonden. Gelet op de steeds terugkerende drugsproblematiek in de gevangenissen is een algemene aanpak vereist. Hoever staat het drugsbeleid ten aanzien van de gevangenissen? Is de recente controle door de politie in de gevangenis van Leuven een onderdeel van dat beleid of is een regelmatige controle in alle gevangenissen eerder de uitzondering dan de regel? Ik heb nog een laatste bedenking. Waarom moet de politie de bezoekers van de gevangenis controleren? Waarom kan dit niet gebeuren door het personeel van de gevangenis zelf?
M. Stefaan De Clerck, ministre de la Justice. –	De heer Stefaan De Clerck, minister van Justitie. – De problematiek van drugs in de gevangenis is een steeds weerkerend en belangrijk probleem, dat bovendien moeilijk te volgen is. De aanpak gebeurt op twee niveaus: preventie en repressie. Er worden in gevangenissen controles uitgevoerd, zowel op systematische wijze als naar aanleiding van tips of verdachte handelingen. Zo worden gedetineerden na ieder bezoek onderworpen aan een fouillering, worden de cellen periodiek gecontroleerd en wordt in de gevangenissen, in samenwerking met de politie, regelmatig een zoekactie met drugshonden gedaan. Wanneer iemand op het bezit of de verhandeling van drugs wordt betrapt, wordt disciplinair opgetreden en wordt aangifte gedaan bij het parket. Om dit zo optimaal mogelijk te laten verlopen, werd de samenwerking tussen politie, parket en gevangenisdirectie vastgelegd in de ministeriële omzendbrief van 6 februari 2009. Deze omzendbrief bepaalt de manier waarop de gevangenisdirectie moet optreden bij de ontdekking dat gedetineerden drugs gebruiken, bezitten of er handel in drijven. Ze bepaalt eveneens hoe informatie wordt uitgewisseld tussen het openbaar ministerie en gevangenisdirectie. Naast de systematische controles moet eveneens aandacht worden besteed aan de preventie en de voorlichting. Daarom is het van belang de samenwerking met de gespecialiseerde instanties inzake drugshulpverlening nog te verbreden. Niet alleen Justitie, maar ook de Gemeenschappen zullen hiervoor middelen ter beschikking moeten stellen Uiteraard is ook de therapeutische behandeling van druggebruikers van belang. In bepaalde gevangenissen lopen er reeds langdurige therapeutische programma’s, zoals het Believe-project in Ruiselede : een combinatie van arbeid op de boerderij, therapie, sport en groepssessies. Tijdens de duur van het programma dat acht maanden loopt, onderwerpen de deelnemers zich vrijwillig aan regelmatige urinecontroles. In andere gevangenissen wordt samengewerkt met een of meerdere gespecialiseerde centra. Die instanties sturen hulpverleners naar de inrichtingen om de intakes te verzorgen en om de gedetineerden te ondersteunen in hun motiveringsproces om na de detentie een ontwenningsprogramma te volgen.
	Een actie zoals die in Leuven Hulp is absoluut geen uitzondering en kadert in het algemeen drugsbeleid voor de gevangenissen. Deze acties bewijzen trouwens hun nut en kunnen juist bestaan omdat er duidelijke overlegmomenten zijn tussen de inrichtingen en politie en parket. Het laten fouilleren van bezoekers door gevangenispersoneel is momenteel wettelijk niet toegestaan. Van zodra de basiswet gevangeniswezen in uitvoering zal zijn, zal fouilleren in bepaalde omstandigheden mogelijk zijn. Anderzijds is het niet bedoeling de penitentiaire beambten te belasten met taken die specifieke politionele bevoegdheden zijn. De opdracht van politie en gevangenispersoneel is verschillend, maar in het kader van de drugsproblematiek moeten de acties gecoördineerd verlopen, zoals in de omzendbrief is bepaald. Ik ben zelf ook benieuwd naar de statistieken van 2010. De cijfers voor 2009 waren nog niet goed. De afspraken dateren van begin 2009. Ik hoop binnenkort de cijfers van 2010 te kunnen bekijken om na te gaan of de afspraken tot een verbetering van de cijfers kunnen leiden. Te gepasten tijde zal ik u daarover verder informeren.
Mme Inge Faes (N-VA). –	Mevrouw Inge Faes (N-VA). – Ik verzoek de ministers mij die cijfers te bezorgen zodra hij erover beschikt. Dan kunnen we op dit probleem terugkomen en een evaluatie maken.
Question orale de M. Piet De Bruyn au ministre de la Justice sur «la formation des gardiens de prison» (nº 5-85)	Mondelinge vraag van de heer Piet De Bruyn aan de minister van Justitie over «de opleiding van cipiers» (nr. 5-85)
M. Piet De Bruyn (N-VA). –	De heer Piet De Bruyn (N-VA). – Deze week werden we geconfronteerd met een bizar incident in een gevangenis waarbij, althans volgens de verslaggeving over dat incident, penitentiaire beambten een gedetineerde zouden hebben aangemoedigd een zelfmoordpoging te herhalen. Ik ben voorzichtig in de beoordeling van dit vreemde incident. Ik ken de details niet. Ik wil daarom niet verder ingaan op de feiten. Ik hoop dat verder onderzoek klaarheid brengt. Dit incident wijst wel op een tekortkoming in de opleiding van de penitentiaire beambten, in het bijzonder op het vlak van het leren omgaan met suïcidaal gedrag van gedetineerden en personen in voorlopige hechtenis. Dat is in de eerste plaats een bevoegdheid van de gespecialiseerde diensten, die vooral tot de Gemeenschap behoren, aangezien het een bevoegdheid op het vlak van welzijn betreft, maar uiteraard hebben de penitentiaire beambten het vaakst en het eerst contact met de gedetineerden. Het is aangewezen dat zij over een basiskennis beschikken over het omgaan met suïcidale personen. Dat is perfect haalbaar. Er was een proefproject in de gevangenis van Gent, weliswaar op initiatief van de gevangenis zelf. Voor zover ik weet werd dat initiatief niet structureel opgevolgd. Vanuit mijn hoedanigheid van Vlaams volksvertegenwoordiger herinner ik me dat er gesprekken plaatsvonden tussen de Vlaamse Gemeenschap en Justitie om binnen de opleiding van penitentiaire beambten meer aandacht aan dit aspect te besteden. Is de op1eiding van de penitentiaire beambten intussen aangepast? Op welke manier? Deelt de minister mijn opinie dat het omgaan met suïcidaal gedrag een belangrijk aspect moet vormen van de opleiding van penitentiaire beambten? Is de werkgroep tussen de Vlaamse Gemeenschap en Justitie een adequaat middel om dergelijke problemen te bespreken en tot een goede oplossing te komen?
M. Stefaan De Clerck, ministre de la Justice. –	De heer Stefaan De Clerck, minister van Justitie. – Net zoals drugs in gevangenissen is ook zelfmoordpreventie in gevangenissen een moeilijke materie. We moeten samen met de Gemeenschappen zo goed als mogelijk met die problemen omgaan. Als eerstelijnswerkers spelen de penitentiair bewakingsassistenten een zeer belangrijke rol. Wanneer een penitentiair beambte gedrag vaststelt dat wijst op suÏciderisico, kan hij de gedetineerde onmiddellijk doorverwijzen naar de psychiater, de psychosociale dienst of de zorgequipe in de gevangenis.
	Rond de zaak in de gevangenis van Hasselt wordt er uiteraard een administratief onderzoek ingesteld. Ik heb het verslag nog niet ontvangen zodat ik daarover geen conclusies kan geven, maar ik begrijp dat u daar ook niet om hebt gevraagd. De zaak wordt hoe dan ook als incident van nabij gevolgd. Wij hebben er vooral prioriteit aan gegeven dat de basisopleiding van de penitentiair bewakingsassistenten, zoals we de penitentiair beambten nu moeten noemen, zou worden opgewaardeerd. Dat is sinds november vorig jaar eindelijk een realiteit. Ze krijgen nu gedurende bijna een vol jaar een opleiding op het terrein, maar ook theoretisch. In die opleiding zit ook een aparte module over omgaan met zelfmoord en over zelfmoordpreventie. Het gevangenispersoneel krijgt dus wel degelijk een specifieke opleiding om zelfmoordneiging te detecteren en te melden en er op een gepaste mee om te gaan. In het kader van hun specifieke opdrachten kunnen en moeten de instellingen van de Gemeenschappen en de Gewesten hun rol spelen binnen de algemene crisisopvang, desgevallend ook binnen de gevangenissen. Er is een globale samenwerkingsovereenkomst tussen het federale niveau en de Gemeenschappen inzake detentie en de diensten die daar kunnen worden verleend. We zijn nu bezig met een systematische evaluatie en zo mogelijk het herschrijven van die samenwerkingsakkoorden. Sinds de regering in lopende zaken is, is dat uiteraard wat op een lager pitje komen te staan, maar het is voor slachtofferhulp, seksuele delinquentie en voor detentie in het algemeen de bedoeling dat alle akkoord die dateren van midden de jaren ’90, geactualiseerd worden op basis van de ervaring van wat Gemeenschappen doen en van de evolutie op federaal niveau. In het kader van deze nieuwe evaluatie en vernieuwing kunnen er waarschijnlijk ook nieuwe initiatieven rond suïcidepreventie worden genomen.
M. Piet De Bruyn (N-VA). –	De heer Piet De Bruyn (N-VA). – Ik onthoud vooral dat de minister mijn bekommernis deelt dat de penitentiair beambten – ik moet me de nieuwe benamingen nog eigen maken – voldoende geschoold en opgeleid moeten worden. Het verheugt me ook dat dit in het nieuwe opleidingsprogramma structureel is opgenomen. Uiteraard ben ik ook blij dat de minister erkent dat de Gemeenschappen hierin een belangrijke rol te spelen hebben en dat hij het belang van een goed en zinvol overleg onderschrijft.
Question orale de Mme Vanessa Matz au secrétaire d’État à la Mobilité sur «la gestion des radiations de plaques d’immatriculation à la DIV» (nº 5-87)	Mondelinge vraag van mevrouw Vanessa Matz aan de staatssecretaris voor Mobiliteit over «het beheer inzake de schrapping van nummerplaten bij de DIV» (nr. 5-87)
Mme Vanessa Matz (cdH). – Les nouvelles plaques d’immatriculation européennes ont commencé à être distribuées à partir du 15 novembre 2010. Ce changement de plaque n’est opéré que si une intervention de la Direction pour l’immatriculation des véhicules (DIV) est requise. Cela concerne les premières immatriculations et les réimmatriculations pour le renouvellement d’une plaque possédant une limite de validité, ainsi que pour la modification des données relatives au titulaire ou au véhicule, figurant sur le certificat d’immatriculation. Les véhicules existants, s’ils ne sont pas repris dans les cas ci-dessus, ne changent pas de plaque. La Belgique est le dernier pays de l’Union européenne à se conformer aux règles en la matière et il semble que cela engendre de nombreux problèmes administratifs et de gestion des dossiers qui arrivent nombreux aux bureaux de la DIV. Selon le SPF Mobilité, l’arrivée de la plaque européenne a eu pour conséquence directe la radiation de 8 000 anciennes plaques par jour, ce qui représente un afflux trois fois plus important que la moyenne. Le traitement d’un dossier prend actuellement trois semaines environ, alors qu’en temps normal, tout est réglé le jour même. À cela s’ajoute également le fait que la Belgique est l’un des pays européens où la vente de voitures neuves a le plus augmenté ces derniers mois, avec pas moins de 250 000 nouvelles plaques européennes enregistrées pour les mois de décembre et janvier derniers, toujours selon le SPF Mobilité. Monsieur le secrétaire d’État, j’ai eu l’occasion de vous interroger le mois dernier sur le retard de délivrance de ces plaques européennes. Je voudrais cette fois connaître votre position par rapport à la gestion administrative du suivi de la radiation des anciennes plaques d’immatriculation. Il semblerait en effet que la DIV ait accumulé de tels retards qu’ils mettent les automobilistes dans l’embarras. Ceux-ci se voient parfois réclamer deux fois leur taxe « contribution auto », une fois pour l’ancienne plaque et une fois pour la nouvelle, sous le prétexte que l’administration a reçu trop tard leur avis de radiation. Cette situation est difficilement soutenable pour les familles, surtout en période de crise, d’autant que les sommes à débourser ne sont pas minimes puisqu’il s’agit de plus de 350 euros par voiture. Lorsque cette taxe est réclamée deux fois, le trop-perçu peut être récupéré, mais il semble que le remboursement soit généralement fort tardif. Monsieur le secrétaire d’État, pouvez-vous faire le point sur la situation ? Où en est-on dans le processus de remplacement des anciennes plaques d’immatriculation par les plaques européennes ? Quels sont les chiffres et statistiques dont vous disposez actuellement concernant les nouvelles immatriculations mais également les retards accumulés et éventuellement à prévoir ? Que comptez-vous faire face aux conséquences négatives pour les automobilistes des retards de gestion de l’administration ? Particulièrement concernant l’exemple que j’ai donné, est-il normal que les familles se voient réclamer deux fois leur taxe « contribution auto » ? Prendrez-vous des mesures pour éviter de leur imposer une situation financière difficile ?	Mevrouw Vanessa Matz (cdH). –
M. Etienne Schouppe, secrétaire d’État à la Mobilité, adjoint au premier ministre. – Depuis l’entrée en vigueur de la plaque d’immatriculation européenne, le 15 novembre 2010, un nombre total de 574 637 nouvelles plaques ont été distribuées avec une moyenne de 114 927 par mois, tandis que 391 596 plaques d’immatriculation de l’ancien modèle ont été radiées durant la même période. Le retard dans la radiation des plaques est actuellement de deux semaines, ce qui explique en grande partie le solde négatif de remplacement de 183 041 unités – 574 637 nouvelles plaques distribuées contre 391 596 anciennes plaques radiées –, compte tenu bien sûr du fait qu’un certain nombre de nouvelles plaques attribuées concernent de nouveaux titulaires qui ne sont pas concernés pas un remplacement.	De heer Etienne Schouppe, staatssecretaris voor Mobiliteit, toegevoegd aan de eerste minister. –
Dans l’intérêt des citoyens et des entreprises, la DIV tient explicitement compte de la date de réception de la plaque d’immatriculation. Les plaques à radier sont, dès leur entrée dans les locaux de la DIV, rangées soigneusement par jour de réception et radiées ultérieurement rétroactivement à ladite date. Une attestation de radiation mentionnant clairement cette date retenue est envoyée au titulaire de la plaque d’immatriculation concernée. Simultanément, cette information, y compris la date rétroactive de radiation, est transmise de manière électronique au SPF Finances ou, le cas échéant, au service VLABEL de la Région flamande afin qu’ils puissent recouvrir le plus correctement les taxes auto dues. En cas de litige, la date reprise sur ladite attestation de radiation peut toujours servir comme preuve formelle de renvoi de la plaque d’immatriculation par le citoyen ou la société concernés. Dans un premier temps, certains titulaires recevront toutefois deux invitations à payer pour le nouveau et l’ancien véhicule – mis hors circulation ou revendu –, en attendant bien sûr un remboursement ultérieur de la partie de la taxe non due. Le SPF m’a promis que le retard serait résorbé début mai.
Mme Vanessa Matz (cdH). – On sent que la DIV met tout en œuvre pour éviter ce genre de situation. Toutefois, certaines personnes reçoivent deux invitations à payer, même si elles pourront prétendre ultérieurement à un remboursement de l’une d’entre elles. Je persiste à dire que la somme à débourser deux fois dans un laps de temps assez court cause des problèmes financiers à certains ménages. Dès lors, en attendant que le retard puisse être résorbé, ne conviendrait-il pas de prévoir des mesures spécifiques ? Certaines personnes ne comprennent en effet pas pourquoi elles doivent payer deux fois. Je ne connais pas le nombre de ménages dans cette situation mais j’ai entendu plusieurs récits de ce genre. Même si la plaque européenne est obligatoire, ce n’est pas au consommateur à supporter une fois de plus les retards de l’administration.	Mevrouw Vanessa Matz (cdH). –
Projet de loi portant des dispositions diverses (Doc. 5-869) (Procédure d’évocation)	Wetsontwerp houdende diverse bepalingen (Stuk 5-869) (Evocatieprocedure)
Discussion générale	Algemene bespreking
M. le président. – Mmes Arena, Sleurs et Thibaut et M. Durnez se réfèrent à leur rapport écrit.	De voorzitter. – De dames Arena, Sleurs en Thibaut en de heer Durnez verwijzen naar hun schriftelijk verslag.
La parole est à MM. Delpérée et Van Rompuy pour un rapport oral au nom de la commission de la Justice.	Het woord is aan de heren Delpérée en Van Rompuy voor een mondeling verslag namens de commissie voor de Justitie.
M. Francis Delpérée (cdH), corapporteur. – Le présent projet de loi relève de la procédure bicamérale facultative. Il a été déposé initialement à la Chambre des représentants, le 11 février 2001, en tant que projet de loi du gouvernement. Il a été adopté par la Chambre le 17 mars 2011 par 67 voix contre 34 et 26 abstentions. Il a été transmis au Sénat le 18 mars 2011 et évoqué le même jour. La commission de la Justice qui a été saisie de l’article 84 du projet de loi, l’a examiné lors de ses réunions des 16, 22 et 23 mars en présence du ministre de la Justice. Conformément à l’article 27, 1, § 2 du règlement du Sénat, la commission a entamé l’examen du projet avant le vote final de la Chambre des représentants.	De heer Francis Delpérée (cdH), corapporteur. –
Le ministre souligné que la disposition à l’examen relative à l’extension de la transaction constitue une avancée importante. Les discussions à la Chambre ont été menées conjointement à celles relatives aux dispositions concernant le secret bancaire. En effet, la disposition à l’examen a été insérée par voie d’amendement déposé à la commission des Finances de la Chambre. Le ministre s’est limité à l’aspect technique et plus particulièrement à la signification et à l’intérêt accru potentiel de l’extension de la transaction. La pratique de la transaction est réglée à l’article 216bis du Code d’instruction criminelle, qui permet au ministère public de proposer au suspect de verser une somme d’argent déterminée et éventuellement d’abandonner certains biens. L’action publique s’éteint si le suspect accepte cette proposition. D’un point de vue procédural, le ministère public aura désormais la possibilité de proposer également une transaction une fois que l’action publique sera engagée, en particulier pendant l’instruction mais aussi pendant l’examen devant la chambre du conseil, le tribunal correctionnel ou la cour d’appel, par analogie à ce qui existe déjà en matière de douanes et d’accises. Actuellement, une transaction peut uniquement être proposée dans le cadre d’une information. D’un point de vue matériel, la transaction peut être proposée pour toutes les infractions susceptibles d’être correctionnalisées. S’il estime qu’une peine pécuniaire — à savoir une amende et une éventuelle confiscation — est suffisante, le procureur peut par conséquent proposer une transaction. Si une peine d’emprisonnement ou une peine de travail est souhaitable, la procédure ne peut pas être appliquée. Il en découle que celle-ci est principalement adaptée aux infractions patrimoniales (infractions financières et fiscales), sans toutefois s’y limiter. Concernant le champ d’application ratione materiae, on se rattache au mécanisme existant prévu à l’article 216bisdu Code d’instruction criminelle, qui a également un champ d’application général. Le cas échéant, des directives seront élaborées par le ministre et le Collège des procureurs généraux. La procédure proposée est importante parce qu’elle peut contribuer de manière substantielle à remédier à un certain nombre de problèmes auxquels la pratique judiciaire belge est confrontée de longue date Ce projet peut également rapporter beaucoup d’argent au Trésor. Des montants importants pourront être perçus de cette manière. L’appel à l’extension du champ d’application de la transaction n’est pas neuf. Il en était par exemple déjà question dans le document intitulé « Les dialogues Justice » de MM. Fred Erdman et Georges de Leval, dans le projet du Collège des procureurs généraux relatif aux lignes de force pour un plan stratégique en vue de la modernisation du ministère public, ainsi que dans le rapport de la commission d’enquête parlementaire sur les grands dossiers de fraude fiscale. Au niveau politique, la disposition à l’examen a été liée au texte relatif à la levée du secret bancaire. Les partis de la majorité du gouvernement démissionnaire ont déposé les deux dispositions sous la forme d’un amendement au projet de loi portant des dispositions diverses, qui a été déclaré recevable par le président de la commission des Finances et qui a été adopté par celle-ci. Le ministre conclut en précisant qu’il convient de garder à l’esprit quatre points. Le premier point concerne l’argumentation relative à l’économie de la procédure. Il est important d’utiliser de manière optimale les moyens limités disponibles pour diminuer les délais de traitement des instructions criminelles. Le deuxième point porte sur le fait qu’il s’agit d’une procédure ouverte qui ne peut être appliquée que si le suspect est disposé à jouer le jeu de la transparence et s’il reconnaît sa responsabilité, son implication dans les faits incriminés et l’importance de ceux-ci. Par ailleurs, l’arrangement doit être approuvé par la victime. Les intérêts respectifs de l’auteur et de la victime doivent être conciliés sur une base volontaire. Et enfin, l’indemnisation intégrale préalable est une condition absolue de la transaction. Quant à la procédure, M. Laeremans proteste sur la manière dont le parlement se voit contraint d’adopter à la hâte le résultat d’un marchandage politique. Le ministre a admis que la modification proposée au régime de la transaction pénale était liée à la levée du secret bancaire. Il est un peu « fort de café » qu’un texte qui ressort à l’évidence de la compétence de la commission de la Justice soit examiné à la Chambre des représentants par la Commission des Finances et du Budget. L’intervenant souligne que le régime proposé a été introduit par voie d’amendement dans un projet de lois portant des dispositions diverses alors que cela aurait dû faire l’objet d’un projet distinct. La modification proposée n’est pas anodine, elle a des conséquences importantes sur le mode de fonctionnement des parquets et des juridictions pénales. M. Van Cauwenberghe, juge d’instruction à Anvers, a dénoncé l’extension du régime de transaction pénale telle qu’elle est envisagée dans le projet à l’examen. Cette mesure va mener à une justice de classe. Si l’intervenant peut comprendre que l’on utilise la transaction dans les litiges fiscaux, il est par contre inacceptable d’étendre le système à l’ensemble des matières pénales, y compris par exemple, le vol avec effraction. Que se passera-t-il dans l’hypothèse où plusieurs auteurs sont concernés par les mêmes faits et qu’une partie d’entre eux conclut une transaction ? M. Laeremans souligne que le ministère public joue dans la procédure proposée à la fois le rôle de partie poursuivante et de juge. Le rôle du juge d’instruction est quant à lui réduit à un simple avis non contraignant. Étant donné les conséquences de la mesure sur le déroulement du procès pénal et sur le rôle des juges d’instruction, l’intervenant pense qu’il faudrait entendre M. Van Cauwenberghe. Avant d’entrer dans le vif du sujet, M. Mahoux demande des précisions sur la procédure parlementaire suivie par le texte à l’examen. Comment se fait-il qu’une modification aussi importante du Code d’instruction criminelle ait été discutée en Commission des Finances et du Budget à la Chambre des représentants ? Quel ministre y a-t-il défendu le texte ? Il comprend l’urgence mais estime que le Sénat ne peut pas voter à la sauvette une modification aussi importante du régime de transaction pénale.
Mme Khattabi se rallie au préopinant. La modification du régime de transaction pénale s’inscrit dans le compromis global sur la levée du secret bancaire. Elle pense que la modification proposée s’inscrit dans le cadre plus large d’un mouvement de dépénalisation systématique de la criminalité financière à laquelle on assiste depuis les années 1990. Le texte en question va même plus loin car il permet la transaction pour tous les délits, y compris ceux contre les personnes. L’intervenante plaide pour un examen approfondi du texte et une analyse de toutes ses conséquences pratiques. M. Delpérée se demande si la modification proposée est un sujet d’affaires courantes. Le ministre fait remarquer que le texte à l’examen ne résulte pas d’un amendement du gouvernement. M. Delpérée l’admet mais il faudra, à un moment donné, que le texte soit sanctionné par le gouvernement. Le ministre répond que lors de la discussion du projet de loi portant des dispositions diverses en commission des Finances et du Budget, des amendements ont été déposés. Ces amendements ont été déclarés recevables. Au cours de la discussion, il a été suggéré de demander l’avis de la commission de la Justice mais cette idée n’a pas été retenue. Au Sénat, il a été décidé d’envoyer l’article 84 à la commission de la Justice puisqu’il modifie l’article 216 du Code d’instruction criminelle. La discussion en commission de la Justice du Sénat porte exclusivement sur l’article 84 du projet de loi, c’est-à-dire sur la transaction pénale. Le ministre précise qu’il défend le texte à l’examen. Ce n’est pas le fruit d’une improvisation mais au contraire le résultat d’une longue réflexion et préparation. M. Delpérée rappelle le contexte politique actuel : la modification proposée s’inscrit-elle dans la gestion des affaires courantes ? Le ministre répond que le gouvernement exécutera les décisions adoptées par le Parlement. M. Delpérée rappelle que le gouvernement n’est plus un gouvernement de plein exercice. Quant au fond, M. Mahoux constate que l’article à l’examen élargit fortement le champ d’application de la transaction pénale, y compris au stade de l’instruction. M. Laeremans pense qu’il ressort clairement des déclarations du ministre qu’il y a eu un marchandage politique et un couplage de la levée du secret bancaire et de l’extension du régime de transaction pénale. Il plaide pour un examen approfondi de la modification en projet. Il serait utile de disposer d’une évaluation de la loi du 10 février 1994 qui a mis en place le régime actuel d’extinction de l’action publique moyennant le paiement d’une somme d’argent. Le ministre fait remarquer que le Collège des procureurs généraux a édicté une circulaire afin d’encadrer l’application du régime d’extinction de l’action publique moyennant le paiement d’une somme d’argent. Mme Khattabi ne voit pas de lien sur le fond entre la levée du secret bancaire et l’extension du régime de transaction. Le seul lien entre ces deux matières, ce sont les tractations au sein de la majorité pour faire passer la levée du secret bancaire. Le ministre renvoie aux travaux de la Commission d’enquête parlementaire sur les grands dossiers de fraude fiscale. La commission a examiné pourquoi tant de grandes affaires financières n’aboutissaient pas à des condamnations des personnes soupçonnées, malgré les moyens humains considérables mobilisés pour ces dossiers, tant au niveau de la capacité policière qu’au niveau des parquets et des cabinets d’instruction. Il souligne que dans le cadre du traitement administratif des dossiers l’administration fiscale peut déjà proposer une transaction. Quant au lien entre la mesure proposée et la levée du secret bancaire, l’intervenant fait remarquer que lors des débats à la Chambre des représentants, la Commission des Finances et du Budget a mené une réflexion globale sur la lutte contre la fraude fiscale. La levée du secret bancaire est incontestablement un des moyens permettant de mieux s’attaquer à la fraude fiscale car cela permettra d’obtenir des informations sur la situation financière de certains contribuables. Le ministre ne peut accepter l’argument selon lequel ce régime favorisera la justice de classe. Il souligne que dans la procédure actuelle, il y a déjà une forme de justice de classe car les personnes qui ont des moyens financiers peuvent se payer les services d’avocats spécialisés qui utiliseront tous les moyens de procédure possibles pour arriver à la prescription des faits. Le système actuel est, in fine, particulièrement inéquitable car la société investit des moyens importants dans des grands dossiers financiers qui n’aboutissent à aucune condamnation. Le ministre rappelle par ailleurs que le régime n’est pas applicable lorsque le procureur du Roi pense devoir requérir une peine de prison. C’est principalement dans des dossiers de nature économique où l’auteur des faits a obtenu des avantages patrimoniaux que le système s’appliquera. Mme Khattabi admet que dans les faits, la justice de classe existe déjà. Le projet de loi va cependant plus loin car c’est le législateur qui organise cette justice de classe. M. Laeremans pense que les explications du ministre ne sont pas convaincantes. Il ne croit pas qu’il soit réellement nécessaire d’élargir aussi largement le champ d’application de la transaction pénale. Le régime actuel de la transaction, dont le champ d’application matériel est limité, n’a jamais fait l’objet de contestations ni de remarques de la Cour d’arbitrage. Restreindre le champ d’application de la transaction aux délits fiscaux et financiers répond à une certaine logique. Mme Faes partage le point de vue de Mme Khattabi quant aux propos du ministre relatifs à « une justice de classe » et ce d’autant plus qu’il suggère que les personnes moins nanties seraient moins bien défendues que d’autres justiciables plus fortunés. Sur le fond, elle remarque que le texte à l’examen permet au parquet de proposer une transaction tant qu’un jugement ou un arrêt n’est pas coulé en force de chose jugée. En conséquence, un prévenu peut préférer attendre le résultat de son procès en première instance avant que son avocat ne propose au parquet, après avoir interjeté appel de la première décision, une transaction.
Le projet de loi prévoit la possibilité d’une transaction lorsque le procureur du Roi estime ne devoir requérir qu’une amende ou une amende avec confiscation. L’intervenante fait remarquer que, lorsqu’il y a procès, le juge du fond n’est pas lié par le réquisitoire du procureur du Roi. M. Mahoux souhaite attirer l’attention des membres sur les modifications que contient le nouveau libellé de l’article 216bis, proposé, du Code d’instruction criminelle. La première modification concerne l’extension du champ d’application de la transaction. La deuxième modification a trait au moment où la transaction peut être proposée. Mme Defraigne partage le point de vue du préopinant. Elle considère en outre qu’on en arrive à mettre la justice entre les mains du parquet. On soustrait au magistrat du siège tout un pan de la justice. Il y a là une conception de la justice qui mérite débat. Mme Taelman voit surtout les grands avantages que présente le système proposé. Le sentiment de justice du citoyen est mis à mal lorsque d’importants dossiers de fraude finissent par bénéficier de la prescription. La lenteur et la lourdeur de nombreuses procédures nuisent à l’efficacité du droit pénal dans ce genre de dossiers. M. Delpérée est d’avis que l’extension du système transactionnel pose la question du sens et de la méthode des lois portant des « dispositions diverses ». Que l’initiative parlementaire se greffe à un projet de loi ou qu’elle s’exerce de manière séparée, M. Mahoux est convaincu que le résultat sera le même. Le ministre revient à la question du champ d’application du nouveau régime de transaction. Il estime que l’élargissement du champ d’application est nécessaire. Il rappelle ensuite que la réforme proposée vise essentiellement la possibilité d’une transaction pour des infractions qui portent atteinte aux biens des personnes. Il fait enfin remarquer que le suspect ne dispose pas d’un droit à obtenir une transaction. Par conséquent, il va de soi que, si une personne a déjà été condamnée en première instance, le parquet ne sera pas enclin à proposer une transaction en degré d’appel. Mme de Bethune plaide pour un débat approfondi. Il convient d’être prudent dans l’application de la transaction dans tous les domaines du droit pénal. Le ministre tient à souligner que l’objectif est bien de limiter la transaction aux infractions commises contre les biens. L’exemple cité, celui des violences conjugales est peut-être mal choisi, mais il doit pouvoir y avoir des cas où cette transaction est opportune. Mme Faes rappelle que son groupe n’est pas opposé au principe de la transaction mais qu’il convient de cerner les cas où il peut être appliqué. En outre, le système proposé ne met-il pas de facto le juge d’instruction hors jeu ? M. Mahoux est interpellé par la déclaration quant au rôle du juge d’instruction. Que ce dernier ne dispose pas d’une compétence pour proposer une transaction est une chose, mais devoir arrêter son instruction sur décision unilatérale du parquet en est une autre. Ce pouvoir du parquet n’est pas anodin car il convient de ne pas perdre de vue que dans cette hypothèse l’action publique est éteinte et que l’infraction est censée n’avoir jamais existé. L’orateur suggère d’examiner, dans la mesure où il existe déjà aujourd’hui un traitement différencié quant à l’application de la transaction, la possibilité de cerner précisément les domaines visés ou les types de délits spécifiques pour ne plus faire référence au critère de la peine d’emprisonnement. À l’issue de cet échange de vues, la commission décide de procéder à l’audition de représentants du monde académique. M. Van Rompuy poursuivra la lecture de notre rapport.
M. Peter Van Rompuy (CD&V) corrapporteur. –	De heer Peter Van Rompuy (CD&V) corapporteur. – Mevrouw Khattabi betreurt dat men een tekst wil doordrukken waarvan men het watervaleffect op de strafrechtelijke procedures niet goed inschat. Dat is des te betreurenswaardiger omdat er tijdens de hoorzitting al opmerkingen in die zin zijn geformuleerd. Mevrouw Khattabi zegt dat de regering van lopende zaken de commissie ertoe aanzet de uitbreiding van de minnelijke schikking op een drafje af te handelen, terwijl het onderwerp een lange bespreking vergt. Ze verwijst naar de besprekingen van het voorstel-Salduz, dat wijzigingen van een vergelijkbare omvang in de strafrechtelijke procedure inhield, en die maanden geduurd hebben. Tijdens die besprekingen hebben de commissieleden blijk gegeven van moed door een tekst te weigeren die afbreuk deed aan een aantal fundamentele vrijheden. Mevrouw Khattabi betreurt de politieke handeltjes die de commissieleden van de uittredende meerderheid binden, al zijn sommigen onder hen niet enthousiast over de uitbreiding van de minnelijke schikking. Spreekster herinnert eraan dat het ontwerpartikel 84 de deur opent voor een klassejustitie. De uitbreiding van de minnelijke schikking tot alle misdaden en wanbedrijven leidt tot een soort justitie waar zij niet achter kan staan. Ze wenst het standpunt van de minister die belast is met het actieplan om geweld tegen vrouwen te bestrijden over deze tekst te kennen. De minister antwoordt dat er geen vergelijking kan worden gemaakt met het Salduz-dossier. Dat dossier betrof een nieuwe wetgeving die moest worden ingevoerd om rekening te houden met de rechtspraak van het Europees Hof van de Rechten van de Mens. Het voorliggende ontwerp beoogt een uitbreiding van de minnelijke schikking, die een bestaande procedure is. Aan de tekst zijn uitvoerige besprekingen, voorbereidingen, studies en overlegrondes binnen de regering en in de Kamer van volksvertegenwoordigers voorafgegaan. De uitbreiding van de minnelijke schikking beantwoordt aan een vraag van het openbaar ministerie, dat bijkomende instrumenten wenst om criminaliteit te bestrijden. Een dergelijk instrument is door de complexiteit van de samenleving en van de fiscale en sociale wetgeving onontbeerlijk geworden. De parketten zullen omzendbrieven uitvaardigen over de tenuitvoerlegging van de minnelijke schikking. De procureur des Konings, die voor elk dossier zal moeten beslissen op welke manier de zaak het best kan worden behandeld, zal meer verantwoordelijkheid krijgen. De minister besluit dat het ontwerp voorziet in een modern instrument voor het strafrechtelijk beleid. Men moet er vertrouwen in hebben dat het openbaar ministerie de procedure van minnelijke schikking correct zal gebruiken overeenkomstig de omzendbrieven die zullen worden uitgevaardigd. De minister pleit dan ook voor een snelle goedkeuring van het voorliggende ontwerp. Staatssecretaris Devlies sluit zich aan bij de minister van Justitie en reageert op een aantal bedenkingen die reeds werden geformuleerd tijdens de algemene bespreking. Deze discussie kwam in een stroomversnelling terecht door de oprichting in 2008 van het College voor de fraudebestrijding. In juni van datzelfde jaar werd ook een globaal actieplan opgesteld waarbij een 50-tal maatregelen werden geformuleerd, waaronder het voorstel van uitbreiding van de minnelijke schikking. In september 2010 stelde het College voor fraudebestrijding een nota op ten behoeve van de formateur. Hierin werden twaalf aanbevelingen opgenomen, waaronder ook de uitbreiding van de minnelijke schikking. Men kan dus niet zeggen dat voorliggende maatregel geen voorgeschiedenis kent. Zij kadert volop in de maatregelen voor de strijd tegen de fiscale fraude. De maatregel is belangrijk in die strijd die wordt benaderd vanuit een "ketenvisie" van preventie tot bestraffing. Er worden heel veel fraudedossiers naar de rechtbank verzonden, met vaak verjaring tot gevolg. De staatssecretaris verwijst terzake ook naar de aanbeveling van de onderzoekscommissie met betrekking tot het via-systeem, waarbij men, vanaf de start van het dossier, een keuze maakt voor ofwel de gerechtelijke behandeling, ofwel de minnelijke schikking. Beide discussies zijn aan elkaar gelinkt, en zijn allebei belangrijk in de strijd tegen de fiscale fraude. Met betrekking tot de opmerkingen in verband met de ongrondwettigheid verwijst de staatssecretaris naar artikel 151 van de Grondwet en zegt dat er een meerderheid was voor de versoepeling van de opheffing van het bankgeheim. Men mag ook niet vergeten dat een soortgelijke wetgeving reeds bestaat op het vlak van douane en accijnzen die reeds de toetst van het Grondwettelijk Hof heeft doorstaan. Het te voeren beleid, gelet op dit nieuwe instrument, komt in handen van het openbaar ministerie. Ten slotte stipt spreker aan dat het de opdracht is van de staatssecretaris voor de Coördinatie van de fraudebestrijding om enerzijds een betere coördinatie te bewerkstelligen tussen de instellingen en anderzijds de middelen van de sociale zekerheid en de fiscus zo hoog mogelijk te houden. Spreker sluit zich dus ten volle aan bij het pleidooi van de minister van Justitie om voorliggende maatregel zo snel mogelijk goed te keuren. De heer Laeremans concludeert dat het betoog van vorige spreker de koehandel, die heeft plaatsgevonden in de commissie voor de Financiën, zonder advies te vragen aan de commissie voor de Justitie, enkel maar bevestigt. Er is de link met het bankgeheim en de maatregel wordt in een ijzingwekkend tempo door het parlement gejaagd. Spreker blijft bij zijn verzoek om de onderzoeksrechters te horen. Hij zegt geen antwoord te hebben gekregen op de pertinente opmerkingen die werden geuit door de heer Masset over de ongrondwettigheid. Het door de minister en de staatssecretaris gegeven antwoord volstaat niet. Een advies van de Raad van State dringt zich op. Ook met betrekking tot de bijkomende straffen die de rechter moet opleggen, wordt geen duidelijkheid verschaft. Zo moet de rechter bij valsheid in geschrifte minimum één maand gevangenisstraf opleggen en wordt bij zedendelicten de ontzetting uit de burgerlijke en politieke rechten uitgesproken, wat met deze bijkomende straffen als een minnelijke schikking wordt bereikt.
(Mme Helga Stevens, vice-présidente, prend place au fauteuil présidentiel.)	(Voorzitter: mevrouw Helga Stevens, ondervoorzitter.)
	Men zegt wel dat de maatregel vooral bedoeld is om fiscale fraude te beteugelen, maar waarom wordt dan in de verantwoording expliciet verwezen naar misdrijven van gemeenrecht, zoals diefstal met braak of valse sleutels? Bij deze misdrijven zijn steeds kwade intenties aanwezig, zodat een minnelijke schikking hier als te vergaand en immoreel voorkomt. Mevrouw Khattabi verklaart dat ze niet twijfelt aan de goede trouw van de minister en van de staatssecretaris, wanneer ze stellen dat voorliggend ontwerp tot een betere werking van justitie leidt. Ze denkt dat het de werking van een bepaalde justitie zal verbeteren. Inhoudelijk is dat echter niet het concept van justitie dat spreekster verdedigt. Mevrouw Turan stipt aan dat er steeds wordt verwezen naar vorige discussies omtrent de uitbreiding van de minnelijke schikking maar dit is de eerste keer dat deze maatregel ter discussie wordt voorgesteld aan de commissie voor de Justitie van de Senaat. Spreekster blijft bij het standpunt dat een ernstige uitbreiding van de minnelijke schikking wel degelijk leidt tot klassenjustitie. Zelfs als er reeds een uitspraak is, kan er nog een afkoop van de strafvervolging volgen. Wie betaalt, gaat vrijuit. Spreekster vreest dat juist omwille van dit akkoord het slachtoffer dreigt onder verhoogde druk te komen staan. Er is geen enkele garantie ingebouwd om die druk te voorkomen. Er worden omzendbrieven van het college van procureurs-generaal aangekondigd maar technisch-juridisch blijft de mogelijkheid voor minnelijke schikking voor dergelijke misdrijven open. Op elk moment van het onderzoek en zelfs na de uitspraak kan een dader met de aanklager onderhandelen over de afkoop van de strafvervolging. Ook het gevolg van de minnelijke schikking is zeer vergaand. De dader krijgt geen strafblad en terugkomen op het akkoord blijkt onmogelijk. Verder gaat de maatregel voorbij aan eventuele bijkomende straffen. Tot slot vertoont de voorgestelde bepaling ook technische tekortkomingen. Wat gebeurt er als er meerdere verdachten zijn in één zaak en slechts één dader kan betalen? Moet er dan een pro-Deosysteem worden opgezet, wat eveneens geld kost, voor de daders die niet kunnen betalen? Spreekster herhaalt ook haar argument dat een openbare zitting voor het slachtoffer vaak de mogelijkheid biedt de moeilijke periode af te sluiten. Mevrouw Faes komt terug op de argumenten die reeds zijn aangehaald en waarop nog geen duidelijk antwoord is gegeven. Ten eerste is er de problematiek van de hoofdelijkheid van de daders. Spreekster verwijst ook naar het voorbeeld van een diefstal met heling. Wat als de heler een minnelijke schikking afsluit? Tevens wordt bepaald dat het afsluiten van een minnelijke schikking onverwijld wordt medegedeeld. Wanneer juist? Wat wanneer de rechter intussen een vonnis heeft uitgesproken? Krijgt de minnelijke schikking dan voorrang? Gelet op die belangrijke vragen sluit spreekster zich aan bij het verzoek om een advies te vragen aan de Raad van State. De voorgestelde bepaling maakt deel uit van een politiek debat dat niet verborgen is gehouden. Er wordt vooruitgang geboekt op fiscaal vlak zowel door de versoepeling van de opheffing van het bankgeheim als door de uitbreiding van de minnelijke schikking. De regeling met betrekking tot het bankgeheim is opgesteld en onderzocht door specialisten ter zake. Dat de regeling hoofdzakelijk bedoeld is voor financiële en fiscale delicten is duidelijk. Men kan juridisch-technisch niet stellen dat de regeling voor het ene misdrijf wel geldt en voor het andere niet. Misschien zal het Grondwettelijk Hof ooit worden gevat. De minister aanvaardt het argument van klassenjustitie niet. Er wordt voortdurend gewerkt om gelijkheid te garanderen. Uiteraard zullen richtlijnen verder worden uitgewerkt. Dat bepaalde dossiers lang blijven hangen is ook een vorm van klassenjustitie. Instrumenten moeten worden aangereikt om efficiënter tussenbeide te kunnen komen en zaken sneller af te handelen. Uiteraard kan het openbaar ministerie af en toe wel gebruik maken van de minnelijke schikking in andere categorieën van delicten, in functie van menselijke aspecten of familiale belangen, maar steeds met het akkoord van het slachtoffer. De minister meent dat het advies van de Raad van State niet noodzakelijk is. Dat er een uitgebreid debat wordt uitgevoerd is een goed signaal en getuigt van een correcte en democratische werking van het parlement. Wat betreft de melding van het feit dat er een minnelijke schikking is afgesloten, is de minister van oordeel dat de situatie waarbij de minnelijke schikking gelijk zou lopen met het vonnis, vrij hypothetisch is. Indien een procedure van minnelijke schikking wordt opgestart door het openbaar ministerie, zal dit geweten zijn, in voorkomend geval ook door de rechter en onderzoeksrechter. Staatssecretaris Devlies voegt eraan toe dat men respect moet hebben voor de Kamer van volksvertegenwoordigers. Als de Kamer de keuze maakt om het wetsvoorstel te behandelen in de commissie voor de Financiën, moet de Senaat dit respecteren. Men mag niet vergeten dat de leden van de commissie voor de Financiën van de Kamer reeds intensief hebben gewerkt rond de fiscale en sociale fraude. Verder vraagt spreker respect te hebben voor de instellingen. De magistratuur heeft zijn rol te vervullen maar ook het openbaar ministerie. Een aantal opmerkingen gaan uit van een fundamenteel wantrouwen ten opzichte van het openbaar ministerie. Dat is niet gegrond. Het college van procureurs-generaal heeft steeds zeer nauw samengewerkt inzake strafrechtelijk beleid en meer bepaald in de strijd tegen de fiscale fraude. Men moet respect hebben voor de magistraten van de zetel en voor het openbaar ministerie.
(M. Danny Pieters, président, prend place au fauteuil présidentiel.)	(Voorzitter: de heer Danny Pieters.)
	Mevrouw Faes werpt op dat het Grondwettelijk Hof de regelgeving met betrekking tot douane en accijnzen enkel heeft getoetst aan de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, en niet aan artikel 151. Mevrouw Turan meent dat het geen kwestie is van ontbreken van respect voor andere instellingen of andere commissies. Ze meent echter wel dat elke commissie haar specialisatie moet benutten. Dan kom ik tot de bespreking van de amendementen. Mevrouw Khattabi dient amendement nr. 1 in (stuk Senaat, nr. 5-869/2), dat ertoe strekt het voorgestelde artikel 84 te doen vervallen. Zij herinnert er vooreerst aan dat dit artikel in de wet houdende diverse bepalingen werd ingevoegd via een amendement ingediend in de commissie voor de Financiën en de Begroting van de Kamer. Naast het belang ervan voor de gelijkheid van de burgers, oordeelt mevrouw Khattabi dat het amendement logischerwijze in de Kamercommissie voor de Justitie had moeten worden besproken, of dat hierover het voorafgaand advies van de Raad van State had moeten worden gevraagd. De heer Delpérée merkt op dat de Senaatscommissie voor de Justitie niet als taak heeft te controleren op welke wijze besprekingen in de Kamer van volksvertegenwoordigers worden gevoerd. Mevrouw Turan dient amendement nr. 2, dat er eveneens toe strekt het voorgestelde artikel 84 te doen vervallen. Zij verwijst naar haar opmerkingen tijdens de algemene bespreking. Mevrouw Faes dient amendement nr. 3 in, dat ertoe strekt in artikel 84, in het 6° van de voorgestelde § 2 te bepalen dat de procureur des Konings geen minnelijke schikking kan treffen indien in een vonnis of arrest reeds een gevangenisstraf werd uitgesproken. Mevrouw Faes dient amendement nr. 4 in dat ertoe strekt het 6°, § 2, aan te vullen om te verduidelijken dat het bedrag van de schikking niet lager mag liggen dan de geldsom, de kosten en de goederen waartoe een verdachte door de rechtbank of het hof van beroep is veroordeeld. Artikel 84 bepaalt dat een schikking mogelijk blijft zolang een vonnis of arrest nog geen kracht van gewijsde heeft verkregen. Er moet wel worden voorkomen dat een beklaagde tot het laatste ogenblik wacht om te onderhandelen of een door het parket voorgestelde schikking te aanvaarden. Hij moet er integendeel toe worden aangespoord een schikking zo snel mogelijk te aanvaarden. De heer Laeremans wenst over de volgende punten duidelijkheid. Om te beginnen, hoe zal de rechtbank de schikking tussen beklaagde en parket vaststellen? De minister bevestigt dat dit via een vonnis zal gebeuren. Wat gebeurt er met dossiers met meerdere beklaagden, van wie er maar één een schikking aanvaardt? Worden de anderen op de hoogte gebracht van die schikking en van het bedrag dat aan het slachtoffer is betaald? De minister verduidelijkt dat bij dat soort dossiers het lot van de beklaagden kan verschillen. Dat gebeurt nu trouwens ook al. Aangezien de stukken over de schikking in het strafdossier worden opgenomen, is er dus ook een volledige transparantie. De rechtbank blijft vrij om de schade te bepalen die de beklaagden die geen schikking hebben aanvaard, aan het slachtoffer moeten vergoeden. Het lijkt vanzelfsprekend dat een schadevergoeding die in het kader van een schikking is bepaald, een aspect is waar de rechtbank rekening mee zal houden. Tot slot vraagt de heer Laeremans welke gevolgen een schikking heeft bij zedendelicten. In sommige gevallen is de rechter in principe verplicht de beklaagde zijn burgerrechten te ontnemen en voor een bepaalde tijd een woonverbod uit te spreken. Kan een schikking gepaard gaan met probatievoorwaarden? De minister verduidelijkt dat voor dit soort dossiers in principe geen schikkingen mogelijk zijn. Bovendien is de probatie een ander systeem dat niet kan worden gecombineerd met de schikking. De probatievoorwaarden kunnen enkel in een vonnis worden bepaald. De strafbemiddeling echter, waarbij een geschil wordt opgelost zonder tussenkomst van een rechter, kan wel bepaalde bijkomende voorwaarden opleggen, naast het herstellen van de schade van het slachtoffer (bijvoorbeeld: een opleiding volgen). Maar ook deze twee systemen zijn niet combineerbaar. De minister vindt het belangrijk dat het parket beschikt over een waaier aan middelen om om te gaan met delinquenten. In de praktijk zullen omzendbrieven verduidelijken in welke gevallen een schikking kan worden voorgesteld. Amendement nr. 1 wordt verworpen met 9 tegen 4 stemmen bij 4 onthoudingen. Amendement nr. 2 vervalt bijgevolg. De amendementen nrs. 3 en 4 worden verworpen. Artikel 84 in zijn geheel wordt aangenomen.
M. le président. –	De voorzitter. – Ik feliciteer de corapporteurs, die hun weinig aangename taak tot een goed einde hebben gebracht.
Ordre des travaux	Regeling van de werkzaamheden
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). –	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). – Samen met enkele collega’s van de N-VA en Vlaams Belang hebben we een verzoek ingediend om het advies van de Raad van State te vragen. Ongeacht de politieke vraag of men voor of tegen een minnelijke schikking is, vertoont de voorliggende tekst een groot aantal tekortkomingen. Hij heeft met name ongewenste effecten. Inmiddels heeft ook de meerderheid het probleem erkend. Ze heeft immers zelf een wetsvoorstel ingediend dat ertoe strekt het wetsontwerp te corrigeren zodat een meer selectieve toepassing betreffende fiscale aspecten mogelijk wordt en ook gewelddelicten en de aantasting van de fysieke integriteit niet langer onder het systeem van de minnelijke schikking kunnen vallen. De meerderheid geeft duidelijk aan dat er iets moet gebeuren. We hebben dan ook verzocht een advies van de Raad van State te vragen. Er is echter ook een andere, meer constructieve mogelijkheid. De meerderheid kan er immers mee instemmen om het wetsvoorstel dat ze heeft ingediend, begin volgende week in de commissie voor de Justitie te bespreken. Zodoende kunnen we volgende week donderdag, zowel de wet houdende diverse bepalingen als de reparatiewet, behandelen. We nemen dan een week om het wetgevende werk te verbeteren, zonder dat de boel al te lang wordt opgehouden. De fout kan dan ook worden rechtgezet. De tekst is in de Kamer niet in de commissie voor de Justitie behandeld, waardoor het probleem waarschijnlijk niet is opgemerkt. We vragen dus om de stemming over het wetsontwerp houdende diverse bepalingen uit te stellen en het voorstel van reparatiewet begin volgende week in de commissie te behandelen. Volgende donderdag kunnen beide teksten dan in plenaire vergadering worden behandeld. Als de meerderheid niet met dit voorstel instemt, handhaven we onze vraag om het advies van de Raad van State te vragen.
M. le président. –	De voorzitter. – De heer Vande Lanotte vraagt dus in hoofdorde om de behandeling van het wetsontwerp houdende diverse bepalingen te verdagen. In ondergeschikte orde wordt een verzoek voor advies van de Raad van State ingediend. Elke fractie heeft het recht om gedurende drie minuten het woord te nemen over de vraag tot verdaging.
Mme Liesbeth Homans (N-VA). –	Mevrouw Liesbeth Homans (N-VA). – Ik zal de opmerkingen van de heer Vande Lanotte niet herhalen. Ook wij hadden bepaalde opmerkingen over het wetsontwerp, onder meer bij artikel 84. Het feit dat de zittende meerderheid reeds een voorstel van reparatiewet heeft ingediend, bewijst ons gelijk. Wij steunen dan ook de vraag van de sp.a-fractie om de behandeling tot volgende week uit te stellen, zodat de tekst in de commissie grondig kan worden besproken en eventueel kan worden geamendeerd.
M. Bart Laeremans (VB). –	De heer Bart Laeremans (VB). – We zullen blij zijn als de behandeling wordt verdaagd, maar principieel geven we er de voorkeur aan het advies van de Raad van State te vragen. De tekst van het voorliggende ontwerp is volgens ons gewoon schabouwelijk. De meerderheidspartijen van de ontslagnemende regering-Leterme vinden dat trouwens ook want ze bereiden een voorstel van reparatiewet voor. Logischerwijs wordt een reparatiewet op een wetsontwerp dat nog niet is goedgekeurd, via amendementen in de oorspronkelijke tekst geïntegreerd. Ik heb in mijn zestien jaren als parlementslid nog nooit meegemaakt dat een wetsontwerp wordt goedgekeurd en dat tegelijkertijd correcties worden aangekondigd. Een wet die niet goed is, wordt gewoon niet goedgekeurd. Mocht de behandeling dan toch worden verdaagd, dan vragen we dat van de beperkte tijd gebruik wordt gemaakt om een hoorzitting met de betrokken magistraten te houden. Tot nog toe hebben we enkele professoren gehoord; een van hen heeft op ernstige grondwettelijke problemen gewezen. Wij zouden echter ook graag de mening van de onderzoeksrechters en de zittende magistratuur horen. Hun macht wordt door het voorliggende wetsontwerp immers zeer zwaar uitgehold. Ook de Grondwet wordt met voeten getreden.
Mme Sabine de Bethune (CD&V). –	Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). – Mijn fractie was in de commissie vragende partij om de problematiek van de minnelijke schikking heel zorgvuldig te bespreken en te zoeken naar de juiste toepassingsmodaliteiten. Het probleem is nu dat deze bepaling is opgenomen in een veel ruimer ontwerp, waar wij volledig achter staan en waarvan we de verdaging niet evident vinden. Namens mijn fractie vraag ik een schorsing van een paar minuten, zodat we even kunnen overleggen wat de beste aanpak is.
M. le président. –	De voorzitter. – We zullen zo dadelijk de vergadering schorsen, maar ik geef eerst nog enkele andere senatoren het woord.
M. Philippe Mahoux (PS). – Je suis étonné qu’une demande d’avis du Conseil d’État survienne à ce stade de la procédure. Mais la flibuste est une technique bien connue sur le plan parlementaire. C’est de bonne guerre mais cela nous éloigne quelque peu du contenu. Il s’agit peut-être de flibuste par rapport à l’ensemble du projet portant des dispositions diverses, avec tous les aspects positifs que celui-ci comporte, mais alors, cela relève de la responsabilité de ceux qui décident de s’associer à ce type de manœuvres. Je voudrais que l’on procède à une vérification de la demande d’avis du Conseil d’État. Je suppose qu’un document a été remis au président et je voudrais connaître le nombre et le nom des signataires de cette demande. Je voudrais également connaître, car c’est un problème de procédure important, le motif de la demande de consultation du Conseil d’État. En effet, il s’agit, en l’occurrence, d’un projet de loi présenté par le gouvernement et qui a fait l’objet d’un avant-projet, lequel, et ce n’est pas à certains signataires de la demande d’avis du Conseil d’État que je dois le rappeler, a déjà fait l’objet d’un avis du Conseil d’État. Je demande dès lors au président, qui est le garant de la procédure, de procéder à ces vérifications, d’en faire connaître le résultat en séance ou de le communiquer à l’ensemble des collègues sous la forme de documents. De cette façon, la proposition pourra être attentivement étudiée et strictement analysée au regard du règlement. Pour connaître quelque peu le règlement, je signale qu’il existe deux procédures. Dans la première, c’est le président qui pourrait décider de demander l’avis du Conseil d’État sur un texte de cette nature, avec une approche éminemment politique, mais ce serait un déni par rapport à notre assemblée. On imagine difficilement notre président suivre cette procédure, mais elle est prévue par notre règlement. Je garde pour moi et pour mon groupe l’opinion qui serait la mienne si cette technique était utilisée. Le risque existe, à moins de déclarations formelles qui engagent l’ensemble de notre assemblée. Dans la seconde procédure, la demande est formulée par un tiers au moins des membres du Sénat. À cet égard, il faut savoir qu’au cours de la procédure, y compris en termes de report, la demande d’avis du Conseil d’État pourrait porter sur n’importe quel amendement, si l’on s’en tient à une lecture littérale, sans interprétation de notre règlement. Pour toutes ces raisons, je souhaite obtenir des informations précises sur le document qui a été remis au président.	De heer Philippe Mahoux (PS). –
M. Bart Tommelein (Open Vld). –	De heer Bart Tommelein (Open Vld). – Ik heb de indruk dat de heer Laeremans niet hetzelfde heeft gezegd als collega Vande Lanotte. Voor we tot de schorsing overgaan, die ik trouwens ook vraag om te kunnen overleggen met mijn fractie en met de andere fracties, wil ik wel graag duidelijk weten wie spreekt namens wie en welk voorstel er precies wordt gedaan. Van collega Vande Lanotte begrijp ik dat we niet meteen het advies van de Raad van State vragen, maar dat hij als tussenoplossing voorstelt eerst te overleggen met de volledige commissie en indien nodig pas dan, als stok achter de deur, naar de Raad van State te gaan.
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). –	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). – Mijn voorstel is heel duidelijk. De meerderheid heeft een wetsvoorstel ingediend om deze wet te verbeteren. Wij zijn bekommerd en willen ervoor zorgen dat de meerderheid een goede wet maakt, terwijl die meerderheid te laat tot dat besef is gekomen. Daarom beslisten we het advies van de Raad van State te vragen bij een amendement op het wetsontwerp, zodat we effectief kunnen nagaan hoe we de ongewenste gevolgen van de minnelijke schikking ongedaan kunnen maken. Die ongewenste effecten kunnen volgens ons ook ongedaan worden gemaakt met een wetsvoorstel, dat volgende week op een correcte manier in de commissie kan worden besproken. Daarvoor kunnen we volgende week tijd maken en dan kunnen we zowel het wetsontwerp - de hoofdwet - als het wetsvoorstel - de correctiewet - volgende week in de plenaire vergadering behandelen. Als dat lukt, dan garandeer ik namens mijn groep dat we de teksten inderdaad volgende week bespreken. We zullen op dat moment dan wel zeggen waar we voor of tegen zijn, maar dan verloopt het allemaal op een correcte manier. Dan zal men aan mensen die de wet niet goed vinden, niet moeten vragen ze toch goed te keuren om ze de week erna te wijzigen. Dat is mijn voorstel, dat volgens mij ook door de andere fracties wordt gedragen. Ik garandeer dat er over dit alles hoe dan ook deze week niet worden gestemd. Wij hebben hier ook bepaalde rechten, mijnheer Mahoux. Het reglement zegt dat wanneer een meerderheid in een taalgroep het advies van de Raad van State vraagt, dat niet kan worden geweigerd. Dat mag u nakijken. Wij zijn bereid onze vraag in te trekken, maar alleen als we zeker zijn dat een wetsvoorstel volgende week ernstig wordt besproken. Dat hoeft geen vijf dagen te duren, dat kan op één dag op een correcte manier worden afgerond. Het verwondert u, mijnheer Mahoux, dat wij die vraag vandaag stellen. Mag ik even uw geheugen opfrissen? In de commissie werd onze vraag weggestemd met acht stemmen tegen negen. Dan rest ons maar één mogelijkheid meer, namelijk de plenaire vergadering. Was men een beetje verstandig geweest dan had men gisteren in de commissie toegezegd en dan hadden we alles een week later op een correcte manier kunnen afhandelen.
M. Francis Delpérée (cdH). – J’ai entendu M. Vande Lanotte et Mme Homans dire que l’article 84 pose problème. Il ne s’agit pas d’un amendement. Ce texte est dans le projet depuis le moment où la Chambre des représentants l’a adopté. L’article 84 était un amendement à la Chambre mais, au Sénat, il ne l’est plus.	De heer Francis Delpérée (cdH). –
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). – Monsieur Delpérée, nous avons déposé un amendement.	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). –
M. Francis Delpérée (cdH). – Je n’ai pas reçu le document que vous avez remis, monsieur Vande Lanotte.	De heer Francis Delpérée (cdH). –
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). – Nous avons déposé un amendement visant à demander l’avis du Conseil d’État. Cet amendement a été rejeté en commission. Nous l’avons déposé à nouveau, comme le permet le règlement.	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). –
M. Francis Delpérée (cdH). – Je demande à voir la demande en question. La moindre des choses est de vérifier sur quoi elle porte.	De heer Francis Delpérée (cdH). –
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). – Je n’y vois pas de problème.	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). –
M. Bart Laeremans (VB). –	De heer Bart Laeremans (VB). – Wij steunen het verzoek van de andere oppositiepartijen. Als het ontwerp teruggaat naar de commissie, vragen we ook niet het advies van de Raad van State. Dat laatste droeg weliswaar onze voorkeur weg , maar we steunen het ander voorstel.
M. Marcel Cheron (Ecolo). – Monsieur le président, je présume que vous allez donner suite à la demande de suspension. Je vous demande donc si nous pourrions recevoir l’amendement et, comme l’a souhaité M. Mahoux, le texte, avec les signatures, de la demande d’avis au Conseil d’État. Cela nous permettrait de constater des faits.	De heer Marcel Cheron (Ecolo). –
M. le président. –	De voorzitter. – De eerste vraag is de vraag om verdaging. Daarover kan, na consultatie en na onderling overleg, gestemd worden. De teksten kunnen ingekeken worden. In ondergeschikte orde is er de vraag om advies van de Raad van State.
M. Philippe Mahoux (PS). – M. Vande Lanotte nous annonce qu’avec un tiers des collègues de cette assemblée, il a déposé une demande d’avis au Conseil d’État.	De heer Philippe Mahoux (PS). –
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). – Je n’ai pas parlé d’un tiers, mais de la majorité des représentants néerlandophones.	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). –
M. Philippe Mahoux (PS). – Monsieur le président, nous souhaitons obtenir une copie de la demande d’avis, car nous voulons en connaître les signataires et le sujet sur lequel elle porte. Ce souhait me semble légitime. Nous voulons simplement nous faire une opinion.	De heer Philippe Mahoux (PS). –
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). – Bien sûr. Une vérification ne pose évidemment aucun problème. Elle prouvera que notre demande est bien conforme au règlement. Si report il y a, la demande d’avis devient sans objet. Nous sommes donc disposés à retirer notre demande, à condition que la commission se réunisse la semaine prochaine. Notre but est d’être constructifs.	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). –
M. Stefaan De Clerck, ministre de la Justice. –	De heer Stefaan De Clerck, minister van Justitie. – Ik wil weten welke documenten ik moet voorleggen zodat de partijen tijdens de schorsing alle elementen hebben om een keuze te maken. Ik meen dat dit ook de vraag van de heer Mahoux was.
Mme Zakia Khattabi (Ecolo). – Je voudrais obtenir un éclaircissement de la part de M. Vande Lanotte. Sa demande d’avis au Conseil d’État concerne un amendement qu’il a déposé. Même si le débat est reporté à la semaine prochaine, il aura de toute façon besoin de l’avis en question. Je ne comprends pas bien le but de l’opération.	Mevrouw Zakia Khattabi (Ecolo). –
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). – Le but de notre demande d’avis au Conseil d’État est de pouvoir mener un débat convenable. Nous voulons éviter le vote d’une loi dont les effets sont indésirables. La discussion en commission peut éclaircir les choses. Si le débat est constructif, nous ne demanderons plus l’avis du Conseil d’État. La majorité elle-même a reconnu un oubli et un manque de précision dans le texte. Nous utilisons donc ce moyen pour pouvoir mener un débat de fond.	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). –
Mme Liesbeth Homans (N-VA). –	Mevrouw Liesbeth Homans (N-VA). – Voor alle duidelijkheid, wij vragen dat de behandeling van het ontwerp houdende diverse bepalingen een week wordt uitgesteld en dat intussen het voorstel van reparatiewet op artikel 84 van het ontwerp in de commissie wordt besproken. We zullen nadien onze houding wel bepalen. De heer Mahoux heeft het over democratie. Welnu we vragen gewoon één week de tijd om alles nog eens rustig te bekijken en te kunnen amenderen.
(La séance, suspendue à 17 h 20, est reprise à 17 h 45.)	(De vergadering wordt geschorst om 17.20 uur. Ze wordt hervat om 17.45 uur.)
M. le président. –	De voorzitter. – We moeten ons nu uitspreken over het voorstel van de heer Vande Lanotte om de stemming over het wetsontwerp houdende diverse bepalingen uit te stellen.
Mme Sabine de Bethune (CD&V). –	Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). – Na het constructieve overleg dat we in de commissie voor de Justitie hebben gehad, is de CD&V-fractie bereid om de stemming over het wetsontwerp uit te stellen, zodat we hier volgende week een grondige discussie over kunnen voeren. Voorwaarde daarvoor is dat de collega’s die het uitstel hebben gevraagd, zich engageren om de Raad van State niet om een advies te vragen. Ook wij zijn immers vragende partij voor een grondige discussie.
M. Johan Vande Lanotte (sp.a). –	De heer Johan Vande Lanotte (sp.a). – Voor de sp.a-fractie is het voldoende dat we de twee voorstellen op een correcte manier in de commissie voor de Justitie kunnen bespreken om er volgende week in de plenaire vergadering over te kunnen stemmen. Ik kan de collega’s van de CD&V-fractie geruststellen dat we niet van plan zijn om volgende week een nieuw uitstel te vragen.
Mme Liesbeth Homans (N-VA). –	Mevrouw Liesbeth Homans (N-VA). – Voor alle duidelijkheid herhaal ik dat dit uitstel geen doel op zich is. Het is nodig om een bepaald artikel nog eens grondig te kunnen bespreken in de commissie voor de Justitie. De meerderheid heeft zelf een reparatiewet ingediend. Wij denken dat we die opnieuw moeten bespreken en eventueel amenderen. Daarna kan iedereen nog beslissen wat hij met die amendementen doet. Ik kan de collega’s verzekeren dat de N-VA-fractie geen advies zal vragen aan de Raad van State.
M. François Bellot (MR). – Si les groupes qui avaient déposé une demande d’avis au Conseil d’État nous confirment qu’ils ne souhaitent pas demander cet avis ni sur la loi portant des dispositions diverses ni sur la loi de réparation, en ce compris les amendements qui viendraient la semaine prochaine, mon groupe apportera son soutien au report à la semaine prochaine.	De heer François Bellot (MR). –
M. Bart Laeremans (VB). –	De heer Bart Laeremans (VB). – De VB-fractie gaat zeker akkoord met een grondige bespreking volgende week in de commissie voor de Justitie. We verheugen ons dat die nog mogelijk is en dat men de fouten heeft ingezien. Niets belet echter dat we nadien alsnog de Raad van State raadplegen. Dat gebeurde trouwens ook met de wetgeving over de bijstand van advocaten die we onlangs naar aanleiding van het Salduz-arrest hebben goedgekeurd. De collega’s van de Kamer hebben op eigen initiatief de Raad van State over dat ontwerp om advies gevraagd en net als in die kwestie gaat het hier om een ingrijpende omwenteling in ons strafrechtssysteem, waar we mogelijk een probleem van ongrondwettigheid kunnen hebben. De meerderheid zou eens grondig moeten nadenken of het niet raadzaam zou zijn om, zodra het ontwerp van de Senaat terug naar de Kamer gaat, de Raad van State te raadplegen. Aangezien de discussie maar op een paar artikelen slaat, zou de Raad van State zich daar overigens in een paar dagen tijd over kunnen uitspreken. Ik raad de meerderheid sterk aan om dit alsnog te overwegen. In de Senaat gaat de VB-fractie in ieder geval akkoord met een grondige bespreking in de commissie voor de Justitie en daarna in de plenaire vergadering.
M. Philippe Mahoux (PS). – J’ai entendu les déclarations des uns et des autres. J’ai rappelé les termes du règlement. En ce qui nous concerne, nous souhaitons que vous, monsieur le président, vous engagiez, comme l’ont fait les groupes. En effet, nous avons connu des précédents. Certains présidents ont demandé, d’initiative, l’avis du Conseil d’État. Nous ne souhaitons pas qu’une telle procédure soit suivie. Je vois sourire M. De Decker mais je me souviens qu’il avait, lorsqu’il présidait notre assemblée, pris l’initiative de demander l’avis du Conseil d’État. Cela dit, ce n’était pas pour une question de procédure.	De heer Philippe Mahoux (PS). –
M. Armand De Decker (MR). – C’est exact et je n’aurais pas aimé que vous m’interrogiez sur mes intentions, monsieur Mahoux.	De heer Armand De Decker (MR). –
M. Philippe Mahoux (PS). – Nous souhaitons pourtant avoir des assurances, monsieur De Decker. Nous voulons être sûrs que la procédure suivra son cours et que nous pourrons voter ce texte. Chacun se déterminera sur le contenu dans une semaine. Si nous avons ces assurances, il ne s’agit plus que d’une question de temps.	De heer Philippe Mahoux (PS). –
M. Francis Delpérée (cdH). – Nous ne reprendrons pas l’examen du dossier sur le fond puisque cela fera précisément l’objet de cogitations particulières en commission de la Justice, la semaine prochaine, mais je me rallie aux considérations et suggestions de procédure émises par nos collègues.	De heer Francis Delpérée (cdH). –
M. le président. –	De voorzitter. – Aangezien iedereen akkoord gaat om de bespreking over het wetsontwerp houdende diverse bepalingen uit te stellen, stel ik voor dat punt donderdagochtend 31 maart te behandelen.
(Assentiment)	(Instemming)
Proposition de résolution relative à la problématique de la production d’agrocarburants liée à la sécurité alimentaire des pays en développement (de Mme Olga Zrihen et M. Philippe Mahoux; Doc. 5-333)	Voorstel van resolutie met betrekking tot de problematiek van de productie van agrobrandstoffen in het licht van de voedselveiligheid van de ontwikkelingslanden (van mevrouw Olga Zrihen en de heer Philippe Mahoux; Stuk 5-333)
Discussion (Pour le texte adopté par la commission des Relations extérieures et de la Défense, voir document 5-333/7.)	Bespreking (Voor de tekst aangenomen door de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging, zie stuk 5-333/7.)
M. le président. – M. Bert Anciaux et Mme Marie Arena se réfèrent à leur rapport écrit. Je vous rappelle que la commission propose de remplacer « voedselveiligheid » par « voedselzekerheid » dans la version néerlandaise de l’intitulé.	De voorzitter. – De heer Bert Anciaux et Mevrouw Marie Arena verwijzen naar hun schriftelijk verslag. Ik herinner eraan dat de commissie voorstelt in de Nederlandse tekst van het opschrift "voedselveiligheid" te vervangen door "voedselzekerheid".
Mme Olga Zrihen (PS). – Les crises alimentaires ont frappé un grand nombre de pays en développement ou émergents et ont mis en exergue le problème de la production des agrocarburants. Le constat est que la production de ces agrocarburants constitue un facteur aggravant de la situation actuelle de déficit de sécurité et de souveraineté alimentaires. Initialement présentés comme la solution offerte aux pays industrialisés pour réduire partiellement leur dépendance énergétique, les agrocarburants, de par leur impact réel sur l’environnement et leurs conséquences sur la répartition de la production agricole locale, ne constituent plus cette panacée originelle. Si, par un encadrement rigoureux, les agrocarburants de « deuxième et troisième génération » sont susceptibles d’initier un possible développement au sein des pays du Sud, ces carburants verts sont néanmoins porteurs de certaines dérives : le modèle imposé de la monoculture s’étend au détriment de zones non humanisées, telles que les forêts, et de polycultures paysannes ; la production d’agrocarburants entraîne une augmentation de plus en plus forte de la demande de terres et cette course foncière crée inévitablement un renchérissement des produits alimentaires, des conflits d’ordre foncier (accaparement des terres) ainsi que des violations des normes sociales et environnementales fondamentales ; les agrocarburants sont porteurs d’un paradoxe puisqu’ils participent à la déforestation, nuisant à l’absorption naturelle du CO₂. Par une directive constituante du « paquet énergie-climat », définitivement adopté par l’Union européenne en avril 2009, L’Europe fixait pour chaque État membre des objectifs contraignants de production d’énergie renouvelable. La présente proposition de résolution s’inscrit dans cette perspective. Elle n’en demeure pas moins circonspecte par rapport à certaines exigences européennes. Ainsi, si des critères de durabilité sont bel et bien exigés dans cette directive européenne 2009/28/CE, il nous paraît possible d’aller plus loin encore dans les aspects contraignants. Le texte qui vous est soumis aujourd’hui tend à proposer le développement de critères de durabilité nationaux plus contraignants tant en matière socioéconomique qu’en ce qui concerne les droits humains ou les droits environnementaux. L’accent est donc mis sur l’impérieuse nécessité de garantir, dans le domaine de la production d’agrocarburants, des normes sociales et environnementales, la promotion d’un travail digne qui respecte les droits humains et les conventions internationales de l’OIT, ainsi que la garantie de la souveraineté et de la sécurité alimentaires des populations concernées par ce problème. Il est également souhaité qu’une révision de la directive 2009/28/CE soit entreprise au niveau européen. Par ailleurs, il semble évident qu’une démarche inclusive doit accompagner la production d’agrocarburants. Cela signifie que les organisations représentant les catégories sociales les plus touchées et les plus fragiles doivent être associées à la définition de critères de durabilité forts et harmonisés par l’Union européenne. Il importe que les pays émergents et en développement mettent en place un cadre institutionnel et réglementaire précis qui offre la possibilité de développer les agrocarburants durables en prenant en considération les contextes régionaux, les normes prioritaires de « bien-être humain » ainsi que le respect des moyens d’existence des populations locales les plus défavorisées. Enfin, outre la nécessité de conforter le secteur agricole comme domaine prioritaire de notre politique de coopération au développement et d’œuvrer au renforcement de la gouvernance locale, il importe de développer un investissement dans la recherche et les techniques appropriées aux agrocarburants de deuxième et troisième génération fondé sur des critères de durabilité exigeants.	Mevrouw Olga Zrihen (PS). –
En guise de conclusion, la présente proposition de résolution souhaite rappeler le rôle qu’ont à jouer les autorités publiques en vue d’orienter tous les acteurs liés à la production d’agrocarburants. Il ne peut être accepté que puissent être certifiées « durables » des productions ne respectant pas des critères élémentaires relatifs à l’environnement et aux droits humains. Les enjeux dépassent la question énergétique. Aussi, une réponse politique concertée, qui dépasse les clivages sectoriels traditionnels, est-elle requise. Si cette proposition de résolution a été largement débattue et minutieusement amendée, son esprit initial n’a pas été modifié. Elle a été adoptée à l’unanimité de la commission des Relations extérieures et de la Défense.
Mme Dominique Tilmans (MR). – Nos économies occidentales sont désespérément à la recherche de solutions pour réduire la facture pétrolière. Soyons objectifs : en matière d’énergie, les solutions miracles n’existent pas encore. Reconnaissons cependant que la Belgique commence à mettre en place, grâce à l’État fédéral et aux régions, une politique énergétique basée sur le mixte énergétique, dont nous devons encore développer chaque filière. D’ailleurs, le débat sur la filière nucléaire, avec en toile de fond la loi de 2003 et les incidents au Japon, nous force à aller résolument dans cette direction, les mots d’ordre étant avenir, performance, sécurité, énergie alternative et protection de notre environnement. Les agrocarburants n’échappent pas à cette règle. Le débat que nous avons eu en commission grâce à la proposition de résolution de Mme Zihren, que je remercie de son initiative, traduit cette problématique. Peut-être nous sommes-nous engouffrés trop vite dans la voie des agrocarburants sans prendre suffisamment de recul pour analyser les équilibres socioéconomiques et les coûts/bénéfices pour l’environnement, tant sur le plan environnemental que celui de l’alimentation des populations. Ils ont probablement été sous-évalués. Cela nous prouve qu’entre une politique de préservation de notre environnement et un interventionnisme idéologique, la frontière est souvent bien mince. C’est pourquoi le groupe MR soutient aujourd’hui cette proposition de résolution qui vise à maintenir ou à rétablir certains équilibres. Nous portons en effet une part de responsabilité dans la pression qui a été exercée sur les terres agricoles au profit de la production de ressources énergétiques plutôt qu’alimentaires. Ne nous trompons pas de débat. C’est l’émergence de pays comme la Chine et l’Inde, avec des habitudes alimentaires en pleine évolution, qui pèse incommensurablement plus dans la flambée des prix agricoles. Deux milliards et demi de personnes qui, en un laps de temps relativement court, veulent ou voudront manger du yaourt, du pain à base de blé ou autre aliment, provoqueront évidemment des variations importantes des prix du marché. Je voudrais attirer l’attention sur le fait que les agrocarburants ne sont vraisemblablement pas, ni à court ni à moyen terme, une alternative suffisante pour pallier ne serait-ce que la hausse des prix des carburants traditionnels. Les agrocarburants actuellement disponibles n’apportent pas de solution satisfaisante, du moins en grande quantité, pour toutes les raisons invoquées dans cette résolution. Quant aux technologies futures, elles ne sont pas encore disponibles pour une utilisation grand public. Je pense, par exemple, à l’hydrogène. Cependant, grâce à une politique volontariste, voire contraignante vu l’importance des enjeux, ces technologies pourraient s’imposer à nous dans notre vie quotidienne plus rapidement que prévu.	Mevrouw Dominique Tilmans (MR). –
Il nous apparaît aujourd’hui plus évident que jamais qu’il n’existe pas de réponses programmatiques durables face aux défis de l’énergie et de la sécurité alimentaire, mais qu’il est de notre responsabilité de stimuler des solutions qui le soient sur le plan social, environnemental et économique. Ces solutions seront inévitablement inscrites dans la voie de la diversification et du panachage énergétique. En conclusion, je voudrais insister sur plusieurs points. La première de nos priorités est de réduire la demande d’énergie en apprenant à réduire nos consommations. Les agrocarburants font aujourd’hui partie de notre mixte énergétique, mais soyons autonomes dans notre pays pour leur production. En tant que pouvoirs publics, nous devons encourager et aider financièrement nos universités du nord et du sud du pays et nos centres de recherche et veiller à ce qu’ils travaillent ensemble sur le plan national et européen pour arriver à développer rapidement et efficacement de nouvelles énergies. Nous devons nous assurer que les technologies expérimentales des constructeurs automobiles pourront trouver des applications concrètes dans notre pays. Je pense à une marque automobile allemande qui lance aujourd’hui un véhicule à l’hydrogène qui est en train de faire le tour du monde. Il serait bon que ces applications puissent voir le jour également dans notre pays. Ces technologies expérimentales ont besoin de nouvelles infrastructures : mettons-les en œuvre, comme par exemple des batteries électriques, des pompes à hydrogène dans nos stations-service, etc. Par une politique fiscale positive et volontariste nous devons encourager et aider nos convitoyens à s’engager dans l’achat et l’utilisation de moyens de transport mus par des énergies alternatives. L’État de Californie oblige déjà les constructeurs automobiles à proposer des véhicules hybrides. Demain, ils devront y vendre des voitures avec un taux d’émission de CO2 égal à zéro. Je ne vois pas pourquoi l’Europe ne pourrait pas prendre exemple sur la Californie.
– La discussion est close.	– De bespreking is gesloten.
– Il sera procédé ultérieurement au vote sur l’ensemble de la proposition de résolution.	– De stemming over het voorstel van resolutie in zijn geheel heeft later plaats.
Prise en considération de propositions	Inoverwegingneming van voorstellen
M. le président. – La liste des propositions à prendre en considération a été distribuée. Y a-t-il des observations ? Puisqu’il n’y a pas d’observations, ces propositions sont considérées comme prises en considération et renvoyées à la commission indiquée par le Bureau.	De voorzitter. – De lijst van de in overweging te nemen voorstellen werd rondgedeeld. Zijn er opmerkingen? Aangezien er geen opmerkingen zijn, beschouw ik die voorstellen als in overweging genomen en verzonden naar de commissies die door het Bureau zijn aangewezen.
(La liste des propositions prises en considération figure en annexe.)	(De lijst van de in overweging genomen voorstellen wordt in de bijlage opgenomen.)
Votes	Stemmingen
(Les listes nominatives figurent en annexe.)	(De naamlijsten worden in de bijlage opgenomen.)
Proposition de résolution relative à la nécessité d’élaborer un plan d’approche pour les incendies d’amiante (de Mme Cindy Franssen et consorts; Doc. 5-215)	Voorstel van resolutie betreffende de noodzaak van een plan van aanpak bij asbestbranden (van mevrouw Cindy Franssen c.s.; Stuk 5-215)
Vote nº 1	Stemming 1
Présents: 50 Pour: 50 Contre: 0 Abstentions: 0	Aanwezig: 50 Voor: 50 Tegen: 0 Onthoudingen: 0
– La résolution est adoptée à l’unanimité. Elle sera transmise au premier ministre et à la ministre de l’Intérieur.	– De resolutie is eenparig aangenomen. Zij zal worden overgezonden aan de eerste minister en aan de minister van Binnenlandse Zaken.
Proposition de résolution relative à la problématique de la production d’agrocarburants liée à la sécurité alimentaire des pays en développement (de Mme Olga Zrihen et M. Philippe Mahoux; Doc. 5-333)	Voorstel van resolutie met betrekking tot de problematiek van de productie van agrobrandstoffen in het licht van de voedselzekerheid van de ontwikkelingslanden (van mevrouw Olga Zrihen en de heer Philippe Mahoux; Stuk 5-333)
Vote nº 2	Stemming 2
Présents: 50 Pour: 50 Contre: 0 Abstentions: 0	Aanwezig: 50 Voor: 50 Tegen: 0 Onthoudingen: 0
– La résolution est adoptée. Elle sera transmise au premier ministre et au vice-premier ministre et ministre des Affaires étrangères, à la ministre des PME, des Indépendants, de l’Agriculture et de la Politique scientifique, au ministre du Climat et de l’Énergie et au ministre de la Coopération au développement.	– De resolutie is aangenomen. Zij zal worden overgezonden aan de eerste minister en aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken, aan de minister van KMO’s, Zelfstandigen, Landbouw en Wetenschapsbeleid, aan de minister van Klimaat en Energie, en aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking.
M. le président. – L’ordre du jour de la présente séance est ainsi épuisé. La prochaine séance aura lieu le jeudi 31 mars à 10 h.	De voorzitter. – De agenda van deze vergadering is afgewerkt. De volgende vergadering vindt plaats op donderdag 31 maart om 10 uur.
(La séance est levée à 18 h 05.)	(De vergadering wordt gesloten om 18.05 uur.)
Excusés	Berichten van verhindering
Mmes Saidi et Thibaut, M. Sevenhans, pour raison de santé, M. Daems, à l’étranger, MM. Anciaux et Demeyer, pour d’autres devoirs, demandent d’excuser leur absence à la présente séance.	Afwezig met bericht van verhindering: de dames Saidi en Thibaut, de heer Sevenhans, om gezondheidsredenen, de heer Daems, in het buitenland, de heren Anciaux en Demeyer, wegens andere plichten.
– Pris pour information.	– Voor kennisgeving aangenomen.

Annexe	Bijlage
Votes nominatifs	Naamstemmingen
Vote nº 1	Stemming 1
Présents : 50 Pour : 50 Contre : 0 Abstentions : 0	Aanwezig: 50 Voor: 50 Tegen: 0 Onthoudingen: 0
Pour	Voor
Marie Arena, Wouter Beke, François Bellot, Frank Boogaerts, Hassan Bousetta, Huub Broers, Yves Buysse, Jurgen Ceder, Marcel Cheron, Dirk Claes, Alain Courtois, Sabine de Bethune, Piet De Bruyn, Christine Defraigne, Francis Delpérée, Guido De Padt, Gérard Deprez, Caroline Désir, Bart De Wever, Filip Dewinter, André du Bus de Warnaffe, Jan Durnez, Cindy Franssen, Liesbeth Homans, Louis Ide, Ahmed Laaouej, Bart Laeremans, Nele Lijnen, Lieve Maes, Philippe Mahoux, Vanessa Matz, Richard Miller, Jacky Morael, Claudia Niessen, Danny Pieters, Freya Piryns, Ludo Sannen, Elke Sleurs, Helga Stevens, Martine Taelman, Muriel Targnion, Marleen Temmerman, Dominique Tilmans, Bart Tommelein, Rik Torfs, Anke Van dermeersch, Karl Vanlouwe, Peter Van Rompuy, Fabienne Winckel, Olga Zrihen.
Vote nº 2	Stemming 2
Présents : 50 Pour : 50 Contre : 0 Abstentions : 0	Aanwezig: 50 Voor: 50 Tegen: 0 Onthoudingen: 0
Pour	Voor
Marie Arena, Wouter Beke, François Bellot, Frank Boogaerts, Hassan Bousetta, Huub Broers, Yves Buysse, Jurgen Ceder, Marcel Cheron, Dirk Claes, Alain Courtois, Sabine de Bethune, Piet De Bruyn, Christine Defraigne, Francis Delpérée, Guido De Padt, Gérard Deprez, Caroline Désir, Bart De Wever, Filip Dewinter, André du Bus de Warnaffe, Jan Durnez, Cindy Franssen, Liesbeth Homans, Louis Ide, Ahmed Laaouej, Bart Laeremans, Nele Lijnen, Lieve Maes, Philippe Mahoux, Vanessa Matz, Richard Miller, Jacky Morael, Claudia Niessen, Danny Pieters, Freya Piryns, Ludo Sannen, Elke Sleurs, Helga Stevens, Martine Taelman, Muriel Targnion, Marleen Temmerman, Dominique Tilmans, Bart Tommelein, Rik Torfs, Anke Van dermeersch, Karl Vanlouwe, Peter Van Rompuy, Fabienne Winckel, Olga Zrihen.

Propositions prises en considération	In overweging genomen voorstellen
Propositions de loi	Wetsvoorstellen
Article 77 de la Constitution	Artikel 77 van de Grondwet
Proposition de loi modifiant la loi du 16 juillet 1973 garantissant la protection des tendances idéologiques et philosophiques (de M. Gérard Deprez et consorts ; Doc. 5-742/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 16 juli 1973 waarbij de bescherming van de ideologische en filosofische strekkingen gewaarborgd wordt (van de heer Gérard Deprez c.s. ; Stuk 5-742/1).
– Envoi à la commission des Affaires institutionnelles.	– Verzonden naar de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden.
Proposition de loi instaurant le droit à l’aide juridique gratuite pour les victimes de crimes (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-842/1).	Wetsvoorstel tot invoering van het recht op kosteloze rechtsbijstand voor slachtoffers van misdaden (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-842/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi supprimant le titre d’avocat près la Cour de cassation (de M. Bert Anciaux ; Doc. 5-856/1).	Wetsvoorstel tot afschaffing van de advocaten bij het Hof van Cassatie (van de heer Bert Anciaux; Stuk 5-856/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Article 81 de la Constitution	Artikel 81 van de Grondwet
Proposition de loi modifiant l’arrêté royal du 28 juin 1971 déterminant les mesures de sécurité à prendre lors de l’établissement et dans l’exploitation des installations de distribution de gaz par canalisations (de Mme Vanessa Matz ; Doc. 5-531/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het koninklijk besluit van 28 juni 1971 betreffende de te nemen veiligheidsmaatregelen bij de oprichting en bij de exploitatie van installaties voor gasdistributie door middel van leidingen (van mevrouw Vanessa Matz; Stuk 5-531/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant le Code de la nationalité belge (de M. Alain Courtois et consorts ; Doc. 5-736/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het Wetboek van de Belgische nationaliteit (van de heer Alain Courtois c.s. ; Stuk 5-736/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant la loi du 20 juillet 1990 relative à la détention préventive ainsi que la loi du 13 mars 1973 relative à l’indemnité en cas de détention préventive inopérante (de M. Richard Miller ; Doc. 5-737/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis en van de wet van 13 maart 1973 betreffende de vergoeding voor onwerkzame voorlopige hechtenis (van de heer Richard Miller; Stuk 5-737/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi organisant pour les jeunes une aide au financement de la formation au permis de conduire (de M. François Bellot et consorts ; Doc. 5-739/1).	Wetsvoorstel teneinde jongeren financieringssteun te verstrekken om hun rijopleiding te helpen betalen (van de heer François Bellot c.s. ; Stuk 5-739/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant l’arrêté royal du 30 septembre 2005 désignant les infractions par degré aux règlements généraux pris en exécution de la loi relative à la police de la circulation routière, visant à ériger l’utilisation non autorisée d’emplacements pour personnes handicapées en infractions du troisième degré (de M. Jacques Brotchi ; Doc. 5-740/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het koninklijk besluit van 30 september 2005 tot aanwijzing van de overtredingen per graad van de algemene reglementen genomen ter uitvoering van de wet betreffende de politie over het wegverkeer, om het niet toegestaan gebruik van parkeerplaatsen voor personen met een handicap tot een overtreding van de derde graad te maken (van de heer Jacques Brotchi; Stuk 5-740/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi favorisant la protection de la création culturelle sur Internet (de M. Richard Miller ; Doc. 5-741/1).	Wetsvoorstel strekkende tot een betere bescherming van culturele creaties op het internet (van de heer Richard Miller; Stuk 5-741/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant, en ce qui concerne la durée de l’assurance, l’arrêté royal du 18 novembre 1996 instaurant une assurance sociale en faveur des travailleurs indépendants en cas de faillite et des personnes assimillées, en application des articles 29 et 49 de la loi du 26 juillet 1996 portant modersnisation de la sécurité sociale et assurant la viabilité des régimes légaux des pensions (de Mme Anke Van dermeersch et consorts ; Doc. 5-796/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het koninklijk besluit van 18 november 1996 houdende invoering van een sociale verzekering ten gunste van zelfstandigen, in geval van faillissement, en van gelijkgestelde personen, met toepassing van de artikelen 29 en 49 van de wet van 26 juli 1996 tot modernisering van de sociale zekerheid en tot vrijwaring van de leefbaarheid van de wettelijke pensioenstelsels wat de duur van de verzekering betreft (van mevrouw Anke Van dermeersch c.s. ; Stuk 5-796/1).
– Envoi à la commission des Affaires sociales.	– Verzonden naar de commissie voor de Sociale Aangelegenheden.
Proposition de loi visant à aménager la sanction en cas de dépassement du plafond de revenus du travail autorisé dans les régimes du travail autorisé dans les régimes de la pension de retraite des salariés, des indépendants et du secteur public afin de la rendre plus proportionnelle (de M. André du Bus de Warnaffe ; Doc. 5-809/1).	Wetsvoorstel tot aanpassing van de sanctie bij overschrijding van de toegestane maximuminkomsten uit arbeid in de rustpensioenstelsels voor werknemers, zelfstandigen en ambtenaren, teneinde die sanctie evenrediger te maken (van de heer André du Bus de Warnaffe; Stuk 5-809/1).
– Envoi à la commission des Affaires sociales.	– Verzonden naar de commissie voor de Sociale Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant la loi du 10 mai 2007 tendant à lutter contre la discrimination entre les femmes et les hommes, instituant le rapport et le plan pour l’égalité des chances entre les femmes et les hommes (de M. André du Bus de Warnaffe ; Doc. 5-810/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 10 mei 2007 ter bestrijding van discriminatie tussen vrouwen en mannen, met het oog op de instelling van het rapport over en het plan voor de gelijkheid van kansen van vrouwen en mannen (van de heer André du Bus de Warnaffe; Stuk 5-810/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi abrogeant la loi du 31 janvier 2003 sur la sortie progressive de l’énergie nucléaire à des fins de production industrielle d’électricité (de Mme Anke Van dermeersch et consorts ; Doc. 5-814/1).	Wetsvoorstel tot opheffing van de wet van 31 januari 2003 houdende de geleidelijke uitstap uit kernenergie voor industriële elektriciteitsproductie (van mevrouw Anke Van dermeersch c.s. ; Stuk 5-814/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant le Code pénal en vue d’interdire la pratique des sports de combat aux personnes condamnées pour certains délits contre des personnes (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-815/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het Strafwetboek wat betreft het verbod op vechtsport voor personen die veroordeeld zijn wegens bepaalde misdrijven tegen personen (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-815/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant l’arrêté royal du 30 mars 2001 portant la position juridique du personnel des services de police, en vue d’instaurer la possibilité de soumettre les candidats à un mandat de chef de corps à une épreuve d’ »assessment center » (de Mme Helga Stevens et consorts ; Doc. 5-824/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het koninklijk besluit van 30 maart 2001 tot regeling van de rechtspositie van het personeel van de politiediensten, met het oog op de invoering van de mogelijkheid kandidaten voor een mandaat van korpschef aan een "assessment center"-proef te onderwerpen (van mevrouw Helga Stevens c.s. ; Stuk 5-824/1).
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant le titre préliminaire du Code de procédure pénale en ce qui concerne l’incrimination universelle des personnes qui font travailler des enfants à l’étranger (de M. Bert Anciaux et consorts ; Doc. 5-832/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering wat betreft de universele strafbaarstelling van personen die in het buitenland kinderen laten werken (van de heer Bert Anciaux c.s. ; Stuk 5-832/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant le Code des sociétés en ce qui concerne l’interdiction de la rémunération liée aux actions des administrateurs non exécutifs d’entreprises cotées en bourse (de M. Bert Anciaux ; Doc. 5-839/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het Wetboek van Vennootschappen, wat betreft het verbod op aandelengerelateerde verloning van niet-uitvoerende bestuurders van beursgenoteerde ondernemingen (van de heer Bert Anciaux; Stuk 5-839/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant le Code de la taxe sur la valeur ajoutée en ce qui concerne l’acquisition de voitures automobiles par des personnes pouvant prétendre à une carte spéciale de parking pour handicapés (de Mme Anke Van dermeersch et consorts ; Doc. 5-840/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het BTW-wetboek inzake de aankoop van automobielen door personen die in aanmerking komen voor het bekomen van een speciale parkeerkaart voor gehandicapten (van mevrouw Anke Van dermeersch c.s. ; Stuk 5-840/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi supprimant le droit de vote aux élections communales pour les ressortissants non européens (de M. Yves Buysse et consorts ; Doc. 5-841/1).	Wetsvoorstel tot afschaffing van het gemeentelijk stemrecht voor niet-EU-burgers (van de heer Yves Buysse c.s. ; Stuk 5-841/1).
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant l’arrêté royal du 30 janvier 1997 relatif au régime de pension des travailleurs indépendants en application des articles 15 et 27 de la loi du 26 juillet 1996 portant modernisation de la sécurité sociale et assurant la viabilité des régimes légaux des pensions et de l’article 3, §1er, 4º, de la loi du 26 juillet 1996 visant à réaliser les conditions budgétaires de la participation de la Belgique à l’Union économique et monétaire européenne, en ce qui concerne le coefficient de réduction (de Mme Anke Van dermeersch et consorts ; Doc. 5-843/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het koninklijk besluit van 30 januari 1997 betreffende het pensioenstelsel der zelfstandigen met toepassing van de artikelen 15 en 27 van de wet van 26 juli 1996 tot modernisering van de sociale zekerheid en tot vrijwaring van de leefbaarheid van de wettelijke pensioenstelsels en van artikel 3, §1, 4º, van de wet van 26 juli 1996 strekkende tot realisatie van de budgettaire voorwaarden tot deelname van België aan de Europese en Monetaire Unie wat de verminderingscoëfficiënt betreft (van mevrouw Anke Van dermeersch c.s. ; Stuk 5-843/1).
– Envoi à la commission des Affaires sociales.	– Verzonden naar de commissie voor de Sociale Aangelegenheden.
Proposition de loi étendant le système du prélèvement obligatoire de l’ADN chez certains groupes de condamnés (de Mme Anke Van dermeersch et consorts ; Doc. 5-844/1).	Wetsvoorstel tot uitbreiding van de regeling van de verplichte DNA-afname bij bepaalde groepen van veroordeelden (van mevrouw Anke Van dermeersch c.s. ; Stuk 5-844/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi sur l’action en réparation pour la naissance et l’existence d’êtres humains (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-845/1).	Wetsvoorstel tot regeling van schadevergoeding toegekend bij aansprakelijkheid voor het ontstaan en voortbestaan van menselijk leven (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-845/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant le Code pénal en ce qui concerne le non-respect de la législation linguistique par les services d’urgence ou les services mobiles de secours de la région de Bruxelles-Capitale (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-846/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het Strafwetboek inzake de niet-naleving van de taalwetgeving door spoedgevallen of mobiele hulpdiensten in het gebied Brussel-Hoofdstad (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-846/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant la loi hypothécaire du 16 décembre 1851, en ce qui concerne la transcription d’actes notariés translatifs de droits réels immobiliers (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-847/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de hypotheekwet van 16 december 1851, wat betreft de overschrijving van notariële akten tot overdracht van onroerende zakelijke rechten (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-847/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant l’article 35.2 de l’arrêté royal du 1er décembre 1975 portant règlement général sur la police de la circulation routière et de l’usage de la voie publique, en ce qui concerne l’obligation du port de la ceinture de sécurité (de Mme Anke Van dermeersch ; Doc. 5-849/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van artikel 35.2 van het koninklijk besluit van 1 december 1975 houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg, inzake de gordelplicht (van mevrouw Anke Van dermeersch; Stuk 5-849/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi renforcçant les peines prévues par la loi du 24 février 1921 concernant le trafic des substances vénéneuses, soporifiques, stupéfiantes, psychotropes, désinfectantes ou antiseptiques et de substances pouvant servir à la fabrication illicite de substances stupéfiantes et psychotropes (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-852/1).	Wetsvoorstel tot verstrenging van de straffen zoals bepaald in de wet van 24 februari 1921 betreffende het verhandelen van gifstoffen, slaapmiddelen en verdovende middelen, psychotrope stoffen, ontsmettingsstoffen en antiseptica en van de stoffen die kunnen gebruikt worden voor de illegale vervaardiging van verdovende en psychotrope stoffen (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-852/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant la loi du 15 décembre 1980 sur l’accès au territoire, le séjour, l’établissement et l’éloignement des étrangers, en ce qui concerne l’octroi automatique d’une autorisation de séjour sur la base du regroupement familial en cas d’absence de décision (de M. Yves Buysse et consorts ; Doc. 5-853/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, wat betreft de automatische toekenning van een verblijfsvergunning op basis van gezinshereniging bij het uitblijven van een beslissing (van de heer Yves Buysse c.s. ; Stuk 5-853/1).
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant la loi sur les étrangers, en ce qui concerne la demande d’autorisation de séjour (de M. Yves Buysse et consorts ; Doc. 5-854/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de vreemdelingenwet wat de aanvraag van de machtiging tot verblijf betreft (van de heer Yves Buysse c.s. ; Stuk 5-854/1).
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant la loi du 8 juin 2006 réglant des activités économiques et individuelles avec des armes (de MM. Bert Anciaux et Ludo Sannen ; Doc. 5-857/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 8 juni 2006 houdende regeling van economische en individuele activiteiten met wapens (van de heren Bert Anciaux en Ludo Sannen; Stuk 5-857/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant le Code civil, en ce qui concerne la compétence de recevoir des actes authentiques (de M. Bert Anciaux et Mme Martine Taelman ; Doc. 5-859/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek wat betreft de bevoegdheid om authentieke akten te verlijden (van de heer Bert Anciaux en mevrouw Martine Taelman; Stuk 5-859/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi créant un Institut professionnel des agents immobiliers francophone et un Institut professionnel des agents immobiliers néerlandophone (de Mme Anke Van dermeersch et consorts ; Doc. 5-863/1).	Wetsvoorstel tot oprichting van een Nederlandstalig en een Franstalig Beroepsinstituut van Vastgoedmakelaars (van mevrouw Anke Van dermeersch c.s. ; Stuk 5-863/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant la loi du 21 décembre 1998 portant création de la « Coopération technique belge » sous la forme d’une société de droit public (de Mme Sabine de Bethune et consorts ; Doc. 5-868/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 21 december 1998 tot oprichting van de "Belgische Technische Coöperatie" in de vorm van een vennootschap van publiek recht (van mevrouw Sabine de Bethune c.s. ; Stuk 5-868/1).
– Envoi à la commission Relations extérieures et de la Défense	– Verzonden naar de commissie de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
Proposition de loi modifiant l’article 70.2.1 de l’arrêté royal du 1er décembre 1975 portant règlement général sur la police de la circulation routière et de l’usage de la voie publique, en ce qui concerne la visibilité des emplacements de stationnement réservés aux personnes handicapées (de Mme Anke Van dermeersch ; Doc. 5-873/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van artikel 70.2.1 van het koninklijk besluit van 1 december 1975 houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg, betreffende de zichtbaarheid van parkeerplaatsen voor personen met een handicap (van mevrouw Anke Van dermeersch; Stuk 5-873/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant la loi du 15 juin 1992 sur le contrat d’assurance terrestre, en ce qui concerne le libre choix des conseils dans le cadre de l’assurance protection juridique (de M. Wouter Beke ; Doc. 5-877/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst, betreffende de vrije keuze inzake raadslieden bij de rechtsbijstandsverzekering (van de heer Wouter Beke; Stuk 5-877/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant la réglementation en ce qui concerne le volontariat exercé par des personnes en incapacité de travail (de MM. Louis Ide et Piet De Bruyn ; Doc. 5-878/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de regelgeving wat het vrijwilligerswerk van personen met een arbeidsongeschiktheid betreft (van de heren Louis Ide en Piet De Bruyn; Stuk 5-878/1).
– Envoi à la commission des Affaires sociales.	– Verzonden naar de commissie voor de Sociale Zaken.
Proposition de loi modifiant le Code des impôts sur les revenus 1992, en ce qui concerne les dépenses pour des travaux dans des habitations et des locaux professionnels visant à prévenir les dégâts des eaux (de M. Guido De Padt et consorts ; Doc. 5-890/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, betreffende uitgaven voor werken aan woningen en beroepslokalen ter preventie van waterschade (van de heer Guido De Padt c.s. ; Stuk 5-890/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de loi modifiant les articles 216bis et 216ter du Code d’instruction criminelle et l’article 7 de la loi du 6 juin 2010 introduisant le Code pénal social (de Mme Christine Defraigne et consorts ; Doc. 5-893/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de artikelen 216bis en 216ter van het Wetboek van Strafvordering en van artikel 7 van de wet van 6 juni 2010 tot invoering van het Sociaal Strafwetboek (van mevrouw Christine Defraigne c.s. ; Stuk 5-893/1).
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Proposition de loi modifiant la loi du 29 avril 1999 relative à l’organisation du marché de l’électricité, en vue de la création d’une Centrale d’achat publique pour l’électricité (de M. Johan Vande Lanotte ; Doc. 5-894/1).	Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 29 april 1999 betreffende de organisatie van de elektriciteitsmarkt, met het oog op de oprichting van een Openbare Aankoopcentrale voor Elektriciteit (van de heer Johan Vande Lanotte; Stuk 5-894/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Propositions de résolution	Voorstellen van resolutie
Proposition de résolution visant à développer les fonctionnalités du site « my.belgium.be » pour les Belges de l’étranger (de M. Gérard Deprez et consorts ; Doc. 5-738/1).	Voorstel van resolutie over de uitbreiding ten behoeve van de Belgen in het buitenland van de toepassingsmogelijkheden van de website "my.belgium.be" (van de heer Gérard Deprez c.s. ; Stuk 5-738/1).
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Proposition de résolution sur les accords de partenariat économique entre l’Union européenne (UE) et les pays d’Afrique, des Caraïbes et du Pacifique (pays ACP) (de Mme Olga Zrihen et consorts ; Doc. 5-793/1).	Voorstel van resolutie over de Economische Partnerschapsovereenkomsten tussen de Europese Unie (EU) en de landen van Afrika, de Caraïben en de Stille Oceaan (ACS-landen) (van mevrouw Olga Zrihen c.s. ; Stuk 5-793/1).
– Envoi à la commission Relations extérieures et de la Défense	– Verzonden naar de commissie de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
Proposition de résolution relative à la défédéralisation des établissements scientifiques et culturels fédéraux (de Mme Anke Van dermeersch et consorts ; Doc. 5-795/1).	Voorstel van resolutie betreffende de defederalisering van de federale wetenschappelijke en culturele instellingen (van mevrouw Anke Van dermeersch c.s. ; Stuk 5-795/1).
– Envoi à la commission des Affaires institutionnelles.	– Verzonden naar de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden.
Proposition de résolution relative à l’amélioration de l’enregistrement des infractions par la police ainsi qu’à l’affinement des statistiques qui en découlent en tenant compte de l’origine ethnique de leurs auteurs présumés (de M. Yves Buysse et consorts ; Doc. 5-813/1).	Voorstel van resolutie tot verfijning van de politiële registratie van misdrijven en de daarvan afgeleide politiestatistieken daarbij rekening houdend met de etniciteit van de vermoedelijke dader van een misdrijf (van de heer Yves Buysse c.s. ; Stuk 5-813/1).
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Proposition de résolution visant à coordonner la législation fédérale et celle des communautés et des régions dans le cadre de l’exercice des compétences attribuées et implicites (de Mme Cindy Franssen et consorts ; Doc. 5-828/1).	Voorstel van resolutie tot coördinatie van de federale regelgeving en die van de gemeenschappen en de gewesten bij de uitoefening van de toegewezen en impliciete bevoegdheden (van mevrouw Cindy Franssen c.s. ; Stuk 5-828/1).
– Envoi à la commission des Affaires institutionnelles.	– Verzonden naar de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden.
Proposition de résolution relative aux mouvements de démocratisation au Maghreb et au Moyen-Orient (de MM. Karl Vanlouwe et Piet De Bruyn ; Doc. 5-829/1).	Voorstel van resolutie betreffende de democratiseringsbewegingen in de Maghreb en het Midden-Oosten (van de heren Karl Vanlouwe en Piet De Bruyn; Stuk 5-829/1).
– Envoi à la commission Relations extérieures et de la Défense	– Verzonden naar de commissie de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
Proposition de résolution relative à la dépolitisation du secteur bancaire et des assurances (de Mme Anke Van dermeersch ; Doc. 5-834/1).	Voorstel van resolutie met het oog op de depolitisering van de bank- en verzekeringssector (van mevrouw Anke Van dermeersch; Stuk 5-834/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de résolution relative au démembrement de l’État belge en vue d’accorder l’indépendance politique au peuple flamand et au peuple wallon souverains (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-838/1).	Voorstel van resolutie tot algehele ontbinding van de Belgische Staat met het oog op de verlening van staatkundige onafhankelijkheid aan het soevereine Vlaamse en Waalse volk (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-838/1).
– Envoi à la commission des Affaires institutionnelles.	– Verzonden naar de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden.
Proposition de résolution visant à changer le nom « BOZAR » en « Palais des Beaux-Arts – Paleis voor Schone Kunsten » (de M. Bart Laeremans et consorts ; Doc. 5-848/1).	Voorstel van resolutie tot verandering van de naam "BOZAR" in "Paleis voor Schone Kunsten – Palais des Beaux-Arts" (van de heer Bart Laeremans c.s. ; Stuk 5-848/1).
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques.	– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden.
Proposition de résolution en vue de la ratification du Protocole facultatif à la Convention des Nations unies contre la torture et autres peines ou traitements cruels, inhumains ou dégradants (OPCAT) (de M. Bert Anciaux et consorts ; Doc. 5-858/1).	Voorstel van resolutie met het oog op de ratificatie van het Optioneel Protocol bij het VN-verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing (OPCAT) (van de heer Bert Anciaux c.s. ; Stuk 5-858/1).
– Envoi à la commission Relations extérieures et de la Défense	– Verzonden naar de commissie de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
Propositions de déclaration de révision de la Constitution	Voorstellen van verklaring tot herziening van de Grondwet
Proposition de déclaration de révision de l’article 167, §1er, alinéa 2, de la Constitution, en ce qui concerne la compétence de mener la guerre (de MM. Bert Anciaux et Johan Vande Lanotte ; Doc. 5-836/1).	Voorstel van verklaring tot herziening van artikel 167, §1, tweede lid, van de Grondwet, wat de bevoedgheid inzake oorlogsvoering betreft (van de heren Bert Anciaux en Johan Vande Lanotte; Stuk 5-836/1).
– Envoi à la Commission des Affaires institutionnelles.	– Verzonden naar de Commissie voor de Institutionele Aangelegenheden.
Proposition de déclaration de révision des articles 33, 36, 41 et 134 de la Constitution, en vue de permettre la tenue de référendums contraignants (de M. Filip Dewinter ; Doc. 5-837/1).	Voorstel van verklaring tot herziening van de artikelen 33, 36, 41 en 134 van de Grondwet, teneinde bindende referenda mogelijk te maken (van de heer Filip Dewinter; Stuk 5-837/1).
– Envoi à la Commission des Affaires institutionnelles.	– Verzonden naar de Commissie voor de Institutionele Aangelegenheden.
Composition de commissions	Samenstelling van commissies
En application de l’article 21-4, 2ème phrase, du Règlement, la modification suivante a été apportée dans la composition de la commission ci-après :	Met toepassing van artikel 21-4, tweede zin, van het Reglement werd de volgende wijziging in de samenstelling van de volgende commissie aangebracht:
Commission du suivi des missions à l’étranger :	Commissie voor de opvolging van buitenlandse missies:
– M. Bart Tommelein remplace M. Rik Daems comme membre.	– De heer Bart Tommelein vervangt de heer Rik Daems als lid.
– M. Karl Vanlouwe remplace M. Luc Sevenhans comme membre.	– De heer Karl Vanlouwe vervangt de heer Luc Sevenhans als lid.
Demandes d’explications	Vragen om uitleg
Le Bureau a été saisi des demandes d’explications suivantes :	Het Bureau heeft volgende vragen om uitleg ontvangen:
– de M. Bert Anciaux au ministre de la Justice sur « l’interdiction de l’Ordre français des avocats du barreau de Bruxelles pour les avocats de porter des signes religieux » (nº 5-700)	– van de heer Bert Anciaux aan de minister van Justitie over "het verbod vanwege de Franse Orde van advocaten van de balie van Brussel op het dragen van religieuze tekenen door advocaten" (nr. 5-700)
Commission de la Justice	Commissie voor de Justitie
– de M. Louis Siquet au secrétaire d’État à la Mobilité sur « l’intégration de cours de premiers soins dans les programmes de formation dispensés pour l’acquisition du permis de conduire » (nº 5-701)-	– van de heer Louis Siquet aan de staatssecretaris voor Mobiliteit over "het opnemen van de lessen EHBO in het lessenpakket voor het behalen van het rijbewijs" (nr. 5-701)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de Mme Sabine de Bethune au ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes sur « le programme indicatif de coopération avec le Rwanda » (nº 5-702)	– van mevrouw Sabine de Bethune aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken over "het indicatief samenwerkingsprogramma met Rwanda" (nr. 5-702)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de Mme Sabine de Bethune au ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes sur « les actions menées en synergie avec la coopération bilatérale directe » (nº 5-703)	– van mevrouw Sabine de Bethune aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken over "de acties in synergie met de directe bilaterale samenwerking" (nr. 5-703)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de Mme Sabine de Bethune au ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes sur « la collaboration avec les organisations locales de la société civile » (nº 5-704)	– van mevrouw Sabine de Bethune aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken over "de samenwerking met lokale organisaties van de civiele maatschappij" (nr. 5-704)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de M. Bert Anciaux à la ministre de la Fonction publique et des Entreprises publiques sur « l’équilibre linguistique au sein des administrations fédérales » (nº 5-705)	– van de heer Bert Anciaux aan de minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven over "het taalevenwicht binnen de federale administraties" (nr. 5-705)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de M. Bert Anciaux au vice-premier ministre et ministre des Affaires étrangères et des Réformes institutionnelles sur « le fonctionnement de l’ambassade de Belgique au Japon » (nº 5-706)	– van de heer Bert Anciaux aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen over "de werking van de Belgische ambassade in Japan" (nr. 5-706)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de M. Bert Anciaux au ministre de la Défense sur « les victimes civiles tombées au cours de la guerre interminable en Afghanistan et les prévisions à propos de celle-ci » (nº 5-707)	– van de heer Bert Anciaux aan de minister van Landsverdediging over "de burgerslachtoffers in de Afghaanse oorlog en de prognose van deze aanhoudende strijd" (nr. 5-707)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de M. Louis Ide à la vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « la composition du comité d’hygiène hospitalière » (nº 5-708)	– van de heer Louis Ide aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over "de samenstelling van het comité voor ziekenhuishygiëne" (nr. 5-708)
Commission des Affaires sociales	Commissie voor de Sociale Aangelegenheden
– de M. Huub Broers à la ministre de l’Intérieur sur « la collaboration transfrontalière en matière de politique de lutte contre la drogue » (nº 5-709)	– van de heer Huub Broers aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de grensoverschrijdende samenwerking met betrekking tot het drugbeleid" (nr. 5-709)
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives	Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden
– de M. Patrick De Groote au ministre de la Défense sur « le vol de mazout par du personnel militaire » (nº 5-710)	– van de heer Patrick De Groote aan de minister van Landsverdediging over "de diefstal van stookolie door militair personeel" (nr. 5-710)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de M. Bert Anciaux au vice-premier ministre et ministre des Affaires étrangères et des Réformes institutionnelles sur « l’assassinat de citoyens innocents par des militaires américains en Afghanistan » (nº 5-711)	– van de heer Bert Anciaux aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen over "het vermoorden van onschuldige burgers door Amerikaanse militairen in Afghanistan" (nr. 5-711)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de Mme Lieve Maes à la ministre de la Fonction publique et des Entreprises publiques sur « la capacité et le taux d’occupation des trains » (nº 5-712)	– van mevrouw Lieve Maes aan de minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven over "de capaciteit en de bezettingsgraad van de treinen" (nr. 5-712)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de Mme Lieve Maes à la ministre de la Fonction publique et des Entreprises publiques sur « le projet Watermael-Schuman-Josaphat dans le cadre du réseau express régional » (nº 5-713)	– van mevrouw Lieve Maes aan de minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven over "het project Watermaal-Schuman-Josaphat in het kader van het Gewestelijk Expresnet" (nr. 5-713)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de Mme Lieve Maes à la ministre de la Fonction publique et des Entreprises publiques sur « les plans d’investissement prévus relatifs au matériel roulant » (nº 5-714)	– van mevrouw Lieve Maes aan de minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven over "de investeringsplannen in projecten in verband met het rollend materieel" (nr. 5-714)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de Mme Lieve Maes à la ministre de la Fonction publique et des Entreprises publiques sur « l’équipement des points d’arrêt et des gares sur la ligne 36 » (nº 5-715)	– van mevrouw Lieve Maes aan de minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven over "het uitrusten van de stopplaatsen en stations langs lijn 36" (nr. 5-715)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de Mme Dominique Tilmans à la ministre de la Fonction publique et des Entreprises publiques sur « l’accumulation des retards de la SNCB et le système de compensation » (nº 5-716)	– van mevrouw Dominique Tilmans aan de minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven over "de opeenstapeling van vertragingen bij de NMBS en het vergoedingssysteem" (nr. 5-716)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de M. François Bellot à la ministre de l’Intérieur sur « le suivi des notifications de non-assurance RC automobile du Fonds commun de garantie automobile » (nº 5-717)	– van de heer François Bellot aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de follow-up van de kennisgevingen van gebrek aan BA-autoverzekering door het Gemeenschappelijk Motorwaarborgfonds" (nr. 5-717)
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives	Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden
– de M. Richard Miller au ministre de la Coopération au développement, chargé des Affaires européennes sur « le mécanisme d’initiative citoyenne européenne » (nº 5-718)	– van de heer Richard Miller aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken over "het mechanisme van het Europees burgerschapsinitiatief" (nr. 5-718)
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de M. Richard Miller au ministre du Climat et de l’Énergie sur « le stress-test en matière nucléaire » (nº 5-719)	– van de heer Richard Miller aan de minister van Klimaat en Energie over "de nucleaire stresstests" (nr. 5-719)
Commission des Finances et des Affaires économiques	Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden
– de M. François Bellot au ministre de la Défense sur « l’exode de l’armée » (nº 5-720)	– van de heer François Bellot aan de minister van Landsverdediging over "de leegloop van het leger" (nr. 5-720)-
Commission des Relations extérieures et de la Défense	Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging
– de Mme Lieve Maes au ministre de la Justice sur « les sociétés postales spécialisées dans l’achat d’or » (nº 5-721)	– van mevrouw Lieve Maes aan de minister van Justitie over "postgoudbedrijven" (nr. 5-721)
Commission de la Justice	Commissie voor de Justitie
– de M. André du Bus de Warnaffe à la vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « l’activité du Conseil supérieur des volontaires » (nº 5-722)	– van de heer André du Bus de Warnaffe aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over "de activiteiten van de Hoge Raad voor Vrijwilligers" (nr. 5-722)
Commission des Affaires sociales	Commissie voor de Sociale Aangelegenheden
Évocation	Evocatie
Par message du 18 mars 2011, le Sénat a informé la Chambre des représentants de la mise en œuvre, ce même jour, de l’évocation du projet de loi qui suit :	De Senaat heeft bij boodschap van 18 maart 2011 aan de Kamer van volksvertegenwoordigers ter kennis gebracht dat tot evocatie is overgegaan, op die datum, van het volgend wetsontwerp:
Projet de loi portant des dispositions diverses (Doc. 5-869/1).	Wetsontwerp houdende diverse bepalingen (Stuk 5-869/1).
– Le projet de loi a été envoyé à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Het wetsontwerp werd verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Non-évocations	Niet-evocaties
Par messages des 15 et 22 mars 2011, le Sénat a retourné à la Chambre des représentants, en vue de la sanction royale, les projets de loi non évoqués qui suivent :	Bij boodschappen van 15 en 22 maart 2011 heeft de Senaat aan de Kamer van volksvertegenwoordigers terugbezorgd, met het oog op de bekrachtiging door de Koning, de volgende niet geëvoceerde wetsontwerpen:
Projet de loi relative à la publicité concernant les motocyclettes (Doc. 5-786/1).	Wetsontwerp betreffende de reclame voor motorfietsen (Stuk 5-786/1).
Projet de loi visant à modifier le Code de la taxe sur la valeur ajoutée (Doc. 5-807/1).	Wetsontwerp tot wijziging van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde (Stuk 5-807/1).
Messages de la Chambre	Boodschappen van de Kamer
Par messages des 3 et 17 mars 2011, la Chambre des représentants a transmis au Sénat, tels qu’ils ont été adoptés en sa séance du même jour :	Bij boodschappen van 3 en 17 maart 2011 heeft de Kamer van volksvertegenwoordigers aan de Senaat overgezonden, zoals ze ter vergadering van dezelfde dag werden aangenomen:
Artikel 78 van de Grondwet	Article 78 de la Constitution
Projet de loi modifiant le Code judiciaire en ce qui concerne la comparution personnelle et la tentative de conciliation en cas de divorce, et instaurant une uniformation sur l’existence et l’utilité de la médiation en matière de divorce (Doc. 5-825/1).	Wetsontwerp tot wijziging van het Gerechtelijk Wetboek wat de persoonlijke verschijning en de poging tot verzoening bij echtscheiding betreft en tot invoering van een kennisgeving over het bestaan en het nut van bemiddeling in echtscheidingszaken (Stuk 5-825/1).
– Le projet a été reçue le 4 mars 2011; la date limite pour l’évocation est le lundi 28 mars 2011.	– Het ontwerp werd ontvangen op 4 maart 2011; de uiterste datum voor evocatie is maandag 28 maart 2011.
– La Chambre a adopté le projet le 3 mars 2011.	– De Kamer heeft het ontwerp aangenomen op 3 maart 2011.
Projet de loi modifiant la loi du 20 décembre 2010 concernant l’exercice de certains droits des actionnaires de sociétés cotées (Doc. 5-826/1).	Wetsontwerp tot wijziging van de wet van 20 december 2010 betreffende de uitoefening van bepaalde rechten van aandeelhouders van genoteerde vennootschappen (Stuk 5-826/1).
– Le projet a été reçue le 4 mars 2011; la date limite pour l’évocation est le lundi 28 mars 2011.	– Het ontwerp werd ontvangen op 4 maart 2011; de uiterste datum voor evocatie is maandag 28 maart 2011.
– La Chambre a adopté le projet le 3 mars 2011.	– De Kamer heeft het ontwerp aangenomen op 3 maart 2011.
Projet de loi modifiant, en ce qui concerne les coparents, la législation afférente au congé de paternité (Doc. 5-870/1).	Wetsontwerp tot wijziging, wat betreft de meeouders, van de wetgeving inzake het geboorteverlof (Stuk 5-870/1).
– Le projet a été reçue le 18 mars 2011; la date limite pour l’évocation est le lundi 4 avril 2011.	– Het ontwerp werd ontvangen op 18 maart 2011; de uiterste datum voor evocatie is maandag 4 april 2011.
– La Chambre a adopté le projet le 17 mars 2011.	– De Kamer heeft het ontwerp aangenomen op 17 maart 2011.
Projet de loi visant à supprimer les limites relatives à l’âge de l’enfant handicapé en matière de congé parental (Doc. 5-871/1).	Wetsontwerp tot afschaffing van de beperkingen op de leeftijd van het gehandicapte kind inzake ouderschapsverlof (Stuk 5-871/1).
– Le projet a été reçue le 18 mars 2011; la date limite pour l’évocation est le lundi 4 avril 2011.	– Het ontwerp werd ontvangen op 18 maart 2011; de uiterste datum voor evocatie is maandag 4 april 2011.
– La Chambre a adopté le projet le 17 mars 2011.	– De Kamer heeft het ontwerp aangenomen op 17 maart 2011.
Projet de loi modifiant le Code des impôts sur les revenus 1992 en ce qui concerne la dispense de versement du précompte professionnel retenu sur les rémunérations des sportifs (Doc. 5-872/1).	Wetsontwerp tot wijziging van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 wat de vrijstelling van doorstorting van de ingehouden bedrijfsvoorheffing voor bezoldigingen van sportbeoefenaars betreft (Stuk 5-872/1).
– Le projet a été reçue le 18 mars 2011; la date limite pour l’évocation est le lundi 4 avril 2011.	– Het ontwerp werd ontvangen op 18 maart 2011; de uiterste datum voor evocatie is maandag 4 april 2011.
– La Chambre a adopté le projet le 17 mars 2011.	– De Kamer heeft het ontwerp aangenomen op 17 maart 2011.
Artikel 80 van de Grondwet	Article 80 de la Constitution
Projet de loi portant des dispositions diverses (Doc. 5-869/1).	Wetsontwerp houdende diverse bepalingen (Stuk 5-869/1).
– Le projet de loi a été reçu le 18 mars 2011; la date limite pour l’évocation est le mercredi 23 mars 2011.	– Het wetsontwerp werd ontvangen op 18 maart 2011; de uiterste datum voor evocatie is woensdag 23 maart 2011.
– La Chambre a adopté le projet le 17 mars 2011.	– De Kamer heeft het ontwerp aangenomen op 17 maart 2011.
– Le projet de loi a été envoyé à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Het wetsontwerp werd verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
SPF Coopération au développement	FOD Ontwikkelingssamenwerking
Par lettre du 14 mars 2011, le ministre de la Coopération au Développement a transmis au Sénat, conformément à l’article 7 de la loi du 25 mai 1999 relative à la coopération internationale belge, la note stratégique pour le secteur de l’agriculture et de la sécurité alimentaire.	Bij brief van 14 maart 2011 heeft de FOD ontwikkelingssamenwerking overeenkomstig artikel 7 van de wet van 25 mei 1999 betreffende de Belgische internationale samenwerking, aan de Senaat overgezonden, de strategienota voor de sector landbouw en voedselzekerheid.
– Envoi à la commission des Relations extérieures et de la Défense.	– Verzonden naar de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging.
Cour constitutionnelle – Arrêts	Grondwettelijk Hof – Arresten
En application de l’article 113 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour d’arbitrage, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat :	Met toepassing van artikel 113 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof kennis aan de voorzitter van de Senaat van:
– l’arrêt nº 33/2011, rendu le 2 mars 2011, en cause le recours en annulation du décret de la Région flamande du 8 mai 2009 « modifiant le décret REG du 2 avril 2004, en ce qui concerne l’extension relative aux activités aéronautiques », et, en ordre subsidiaire, de l’article 4 du décret du 8 mai 2009 précité, en ce qu’il insère un article 20bis dans le décret REG du 2 avril 2004, introduit par le Gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale (numéro du rôle 4831) ;	– het arrest nr. 33/2011, uitgesproken op 2 maart 2011, inzake het beroep tot vernietiging van het decreet van het Vlaamse Gewest van 8 mei 2009 "houdende wijziging van het REG-decreet van 2 april 2004, wat de uitbreiding tot luchtvaartactiviteiten betreft", en, in ondergeschikte orde, van artikel 4 van voormeld decreet van 8 mei 2009, in zoverre het een artikel 20bis invoegt in het REG-decreet van 2 april 2004, ingesteld door de Brusselse Hoofdstedelijke Regering (rolnummer 4831);
– l’arrêt nº 34/2011, rendu le 10 mars 2011, en cause la question préjudicielle concernant la loi du 28 juin 1966 relative à l’indemnisation des travailleurs licenciés en cas de fermeture d’entreprises, avant son abrogation par la loi du 26 juin 2002 relative aux fermetures d’entreprises, posée par le Tribunal du travail de Mons (numéro du rôle 4880) ;	– het arrest nr. 34/2011, uitgesproken op 10 maart 2011, inzake de prejudiciële vraag over de wet van 28 juni 1966 betreffende de schadeloosstelling van de werknemers die ontslagen worden bij sluiting van ondernemingen, vóór de opheffing ervan bij de wet van 26 juni 2002 betreffende de sluiting van de ondernemingen, gesteld door de Arbeidsrechtbank te Bergen (rolnummer 4880);
– l’arrêt nº 35/2011, rendu le 10 mars 2011, en cause la question préjudicielle relative à l’article 9, alinéa 2, du livre III, titre VIII, chapitre II, section 3, du Code civil (« Des règles particulières aux baux à ferme »), posée par le Juge de paix du canton de Florennes-Walcourt (numéro du rôle 4895) ;	– het arrest nr. 35/2011, uitgesproken op 10 maart 2011, inzake de prejudiciële vraag over artikel 9, tweede lid, van boek III, titel VIII, hoofdstuk II, afdeling 3, van het Burgerlijk Wetboek ("Regels betreffende de pacht in het bijzonder"), gesteld door de Vrederechter van het kanton Florennes-Walcourt (rolnummer 4895);
– l’arrêt nº 36/2011, rendu le 10 mars 2011, en cause la question préjudicielle relative à l’article 14, §1er, des lois sur le Conseil d’Etat, coordonnées le 12 janvier 1973, posée par le Conseil d’Etat (numéro du rôle 4896) ;	– het arrest nr. 36/2011, uitgesproken op 10 maart 2011, inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 14, §1, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, gesteld door de Raad van State (rolnummer 4896);
– l’arrêt nº 37/2011, rendu le 15 mars 2011, en cause les recours en annulation totale ou partielle de la loi du 22 décembre 2009 instaurant une réglementation générale relative à l’interdiction de fumer dans les lieux fermés accessibles au public et à la protection des travailleurs contre la fumée du tabac, introduits par la sprl « ADS » et autres et par l’asbl « Vlaamse Liga tegen Kanker » et Leo Leys (numéros du rôle 4859 et 4905) ;	– het arrest nr. 37/2011, uitgesproken op 15 maart 2011, inzake de beroepen tot gehele of gedeeltelijke vernietiging van de wet van 22 december 2009 betreffende een algemene regeling voor rookvrije gesloten plaatsen toegankelijk voor het publiek en ter bescherming van werknemers tegen tabaksrook, ingesteld door de bvba "ADS" en anderen en door de vzw "Vlaamse Liga tegen Kanker" en Leo Leys (rolnummers 4859 en 4905);
– l’arrêt nº 38/2011, rendu le 15 mars 2011, en cause les questions préjudicielles relatives à l’article 128 de la loi du 22 mai 2003 portant organisation du budget et de la comptabilité de l’Etat fédéral et à l’article 101 des lois sur la comptabilité de l’Etat, coordonnées par arrêté royal du 17 juillet 1991, posées par le Tribunal de première instance d’Anvers (numéro du rôle 4898) ;	– het arrest nr. 38/2011, uitgesproken op 15 maart 2011, inzake de prejudiciële vragen betreffende artikel 128 van de wet van 22 mei 2003 houdende organisatie van de begroting en van de comptabiliteit van de federale Staat en artikel 101 van de wetten op de Rijkscomptabiliteit, gecoördineerd bij koninklijk besluit van 17 juli 1991, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen (rolnummer 4898);
– l’arrêt nº 39/2011, rendu le 15 mars 2011, en cause la question préjudicielle relative à l’article 2, §1er, de la loi du 15 mai 1984 portant mesures d’harmonisation dans les régimes de pensions, posée par le Tribunal de première instance de Liège (numéro du rôle 4901) ;	– het arrest nr. 39/2011, uitgesproken op 15 maart 2011, inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 2, §1, van de wet van 15 mei 1984 houdende maatregelen tot harmonisering in de pensioenregelingen, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg te Luik (rolnummer 4901);
– l’arrêt nº 40/2011, rendu le 15 mars 2011, en cause la question préjudicielle concernant les articles 33, §1er, 1º et 2º, et 34, 1º, du décret spécial de la Communauté flamande du 14 juillet 1998 relatif à l’enseignement communautaire, posée par le Conseil d’Etat (numéro du rôle 4911) ;	– het arrest nr. 40/2011, uitgesproken op 15 maart 2011, inzake de prejudiciële vraag over de artikelen 33, §1, 1º en 2º, en 34, 1º, van het bijzonder decreet van de Vlaamse Gemeenschap van 14 juli 1998 betreffende het gemeenschapsonderwijs, gesteld door de Raad van State (rolnummer 4911);
– l’arrêt nº 41/2011, rendu le 15 mars 2011, en cause le recours en annulation de l’article 191 (modification de l’article 1675/19, §2, alinéa 6, du Code judiciaire) de la loi-programme du 23 décembre 2009, introduit par l’« Orde van Vlaamse balies » et Monique den Dulk (numéro du rôle 4935).	– het arrest nr. 41/2011, uitgesproken op 15 maart 2011, inzake het beroep tot vernietiging van artikel 191 (wijziging van artikel 1675/19, §2, zesde lid, van het Gerechtelijk Wetboek) van de programmawet van 23 december 2009, ingesteld door de Orde van Vlaamse balies en Monique den Dulk (rolnummer 4935).
– Pris pour notification.	– Voor kennisgeving aangenomen.
Cour constitutionnelle – Questions préjudicielles	Grondwettelijk Hof – Prejudiciële vragen
En application de l’article 77 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour d’arbitrage, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat :	Met toepassing van artikel 77 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof aan de voorzitter van de Senaat kennis van:
– la question préjudicielle relative à l’article 82, alinéas 1er et 2, de la loi du 8 août 1997 sur les faillites, tel qu’il a été modifié par la loi du 18 juillet 2008, posée par le Juge de paix du deuxième canton de Bruges (numéro du rôle 4837) ;	– de prejudiciële vraag betreffende artikel 82, eerste en tweede lid, van de faillissementswet van 8 augustus 1997, zoals gewijzigd bij de wet van 18 juli 2008, gesteld door de Vrederechter van het tweede kanton Brugge(rolnummer 4837);
– la question préjudicielle relative à l’article 102 de la loi de redressement du 22 janvier 1985 contenant des dispositions sociales, posée par la Cour du travail de Bruxelles (numéro du rôle 5100) ;	– de prejudiciële vraag betreffende artikel 102 van de herstelwet van 22 januari 1985 houdende sociale bepalingen, gesteld door het Arbeidshof te Brussel (rolnummer 5100);
– la question préjudicielle relative à l’article 94 du Code des taxes assimilées aux impôts sur les revenus, posée par la Cour d’appel d’Anvers (numéro du rôle 5104) ;	– de prejudiciële vraag betreffende artikel 94 van het Wetboek van de met de inkomsten-belastingen gelijkgestelde belastingen, gesteld door het Hof van Beroep te Antwerpen (rolnummer 5104);
– les questions préjudicielles concernant l’article 35bis, alinéas 1er à 3, des lois relatives à la prévention des maladies professionnelles et à la réparation des dommages résultant de celles-ci, coordonnées le 3 juin 1970, tel qu’il était en vigueur avant sa modification par l’article 70 de la loi-programme du 23 décembre 2009, posées par la Cour du travail de Bruxelles (numéro du rôle 5105) ;	– de prejudiciële vragen over artikel 35bis, eerste tot derde lid, van de wetten betreffende de preventie van beroepsziekten en de vergoeding van de schade die uit die ziekten voortvloeit, gecoördineerd op 3 juni 1970, zoals het van kracht was voor de wijziging ervan bij artikel 70 van de programmawet van 23 december 2009, gesteld door het Arbeidshof te Brussel (rolnummer 5105);
– la question préjudicielle concernant l’article 4 de la loi du 27 février 1987 relative aux allocations aux personnes handicapées, posée par le Tribunal du travail de Malines (numéro du rôle 5107) ;	– de prejudiciële vraag over artikel 4 van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan personen met een handicap, gesteld door de Arbeidsrechtbank te Mechelen (rolnummer 5107);
– la question préjudicielle relative à l’article 14ter des lois sur le Conseil d’Etat, coordonnées le 12 janvier 1973, posée par le Tribunal de première instance de Bruxelles (numéro du rôle 5108) ;	– de prejudiciële vraag betreffende artikel 14ter van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (rolnummer 5108);
– la question préjudicielle concernant l’article 39 de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, posée par le Tribunal du travail de Courtrai (numéro du rôle 5109) ;	– de prejudiciële vraag over artikel 39 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, gesteld door de Arbeidsrechtbank te Kortrijk (rolnummer 5109);
– la question préjudicielle relative à l’article 335, §3, du Code civil, posée par le Tribunal de première instance de Liège (numéro du rôle 5110) ;	– de prejudiciële vraag betreffende artikel 335, §3, van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg te Luik (rolnummer 5110);
– la question préjudicielle relative à l’article 1675/13bis du Code judiciaire, posée par la Cour du travail de Mons (numéro du rôle 5111) ;	– de prejudiciële vraag betreffende artikel 1675/13bis van het Gerechtelijk Wetboek, gesteld door het Arbeidshof te Bergen (rolnummer 5111);
– la question préjudicielle relative à l’article 55, §1er, a), de la loi du 25 ventôse an XI contenant organisation de notariat, tel que cet article a été remplacé par l’article 32 de la loi du 4 mai 1999, posée par le Tribunal de première instance de Neufchâteau (numéro du rôle 5115) ;	– de prejudiciële vraag betreffende artikel 55, §1, a), van de wet van 25 ventôse jaar XI op het notarisambt, zoals dat artikel werd vervangen bij artikel 32 van de wet van 4 mei 1999, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg te Neufchâteau (rolnummer 5115);
– les questions préjudicielles concernant l’article 57 de la loi du 31 janvier 2009 relative à la continuité des entreprises, posées par le Tribunal de commerce de Louvain (numéro du rôle 5120).	– de prejudiciële vragen over artikel 57 van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen, gesteld door de Rechtbank van Koophandel te Leuven (rolnummer 5120).
– Pris pour notification.	– Voor kennisgeving aangenomen.
Cour constitutionnelle – Recours	Grondwettelijk Hof – Beroepen
En application de l’article 76 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour d’arbitrage, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat :	Met toepassing van artikel 76 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof kennis aan de voorzitter van de Senaat van:
– les recours en annulation de l’article 55, 3º, du décret de la Région flamande du 16 juillet 2010 portant adaptation du Code flamand de l’Aménagement du Territoire du 15 mai 2009 et du décret du 10 mars 2006 portant adaptations décrétales en matière d’aménagement du territoire et du patrimoine immobilier suite à la politique administrative, introduits par André de Spoelberch et autres (numéros du rôle 5095, 5096, 5097, 5098, 5102 et 5103, joints au numéro 5078) ;	– de beroepen tot vernietiging van artikel 55, 3º, van het decreet van het Vlaamse Gewest van 16 juli 2010 houdende aanpassing van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening van 15 mei 2009 en van het decreet van 10 maart 2006 houdende decretale aanpassingen inzake ruimtelijke ordening en onroerend erfgoed als gevolg van het bestuurlijk beleid, ingesteld door André de Spoelberch en anderen (rolnummers 5095, 5096, 5097, 5098, 5102 en 5103, toegevoegd aan nummer 5078);
– le recours en annulation des articles 56, 57 et 58 du décret de la Région flamande du 16 juillet 2010 portant adaptation du Code flamand de l’Aménagement du Territoire du 15 mai 2009 et du décret du 10 mars 2006 portant adaptations décrétales en matière d’aménagement du territoire et du patrimoine immobilier suite à la politique administrative, introduit par Alfred Vander Elst et autres (numéro du rôle 5099) ;	– het beroep tot vernietiging van de artikelen 56, 57 en 58 van het decreet van het Vlaamse Gewest van 16 juli 2010 houdende aanpassing van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening van 15 mei 2009 en van het decreet van 10 maart 2006 houdende decretale aanpassingen inzake ruimtelijke ordening en onroerend erfgoed als gevolg van het bestuurlijk beleid, ingesteld door Alfred Vander Elst en anderen (rolnummer 5099);
– le recours en annulation de l’article 53 du décret de la Région flamande du 16 juillet 2010 portant adaptation du Code flamand de l’Aménagement du Territoire du 15 mai 2009 et du décret du 10 mars 2006 portant adaptations décrétales en matière d’aménagement du territoire et du patrimoine immobilier suite à la politique administrative, introduit par la sa « André Celis » et autres (numéro du rôle 5101) ;	– het beroep tot vernietiging van artikel 53 van het decreet van het Vlaamse Gewest van 16 juli 2010 houdende aanpassing van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening van 15 mei 2009 en van het decreet van 10 maart 2006 houdende decretale aanpassingen inzake ruimtelijke ordening en onroerend erfgoed als gevolg van het bestuurlijk beleid, ingesteld door de nv "André Celis" en anderen (rolnummer 5101);
– le recours en annulation des articles 92, 93, 95 et 96 du décret-programme de la Région wallonne du 22 juillet 2010 « portant des mesures diverses en matière de bonne gouvernance, de simplification administrative, d’énergie, de logement, de fiscalité, d’emploi, de politique aéroportuaire, d’économie, d’environnement, d’aménagement du territoire, de pouvoirs locaux, d’agriculture et de travaux publics », introduit par Jean Claude Dierckx et Henri Gerard (numéro du rôle 5112) ;	– het beroep tot vernietiging van de artikelen 92, 93, 95 en 96 van het programmadecreet van het Waalse Gewest van 22 juli 2010 « houdende verschillende maatregelen inzake goed bestuur, bestuurlijke vereenvoudiging, energie, huisvesting, fiscaliteit, werkgelegenheid, luchthavenbeleid, economie, leefmilieu, ruimtelijke ordening, plaatselijke besturen, landbouw en openbare werken », ingesteld door Jean Claude Dierckx en Henri Gerard (rolnummer 5112);
– le recours en annulation des articles 2, 3 et 5 du décret de la Commission communautaire française du 9 juillet 2010 modifiant le décret du 14 janvier 1999 relatif à l’agrément des chambres d’hôtes et à l’autorisation de faire usage de la dénomination « chambres d’hôtes », introduit par le Gouvernement flamand (numéro du rôle 5114).	– het beroep tot vernietiging van de artikelen 2, 3 en 5 van het decreet van de Franse Gemeenschapscommissie van 9 juli 2010 tot wijziging van het decreet van 14 januari 1999 betreffende de erkenning van de gastkamers en de toelating om de benaming « gastkamers » te gebruiken, ingesteld door de Vlaamse Regering (rolnummer 5114).
– Pris pour notification.	– Voor kennisgeving aangenomen.
Auditorats du Travail	Arbeidsauditoraten
Par lettre du 3 mars 2011, l’auditeur du travail de Mons a transmis au Sénat, conformément à l’article 346 du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement 2010 de l’Auditorat du travail de Mons, approuvé lors de son assemblée de corps du 1er mars 2011.	Bij brief van 3 maart 2011 heeft de arbeidsauditeur te Bergen overeenkomstig artikel 346 van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag 2010 van het Arbeidsauditoraat te Bergen, goedgekeurd tijdens zijn korpsvergadering van 1 maart 2011.
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Par lettre du 4 mars 2011, l’auditeur du travail de Gand a transmis au Sénat, conformément à l’article 346 du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement 2010 de l’Auditorat du travail de Gand, approuvé lors de son assemblée de corps du 2 mars 2011.	Bij brief van 4 maart 2011 heeft de arbeidsauditeur te Gent overeenkomstig artikel 346 van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag 2010 van het Arbeidsauditoraat te Gent, goedgekeurd tijdens zijn korpsvergadering van 2 maart 2011.
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Par lettre du 14 mars 2011, l’auditeur du travail de Bruges a transmis au Sénat, conformément à l’article 346 du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement 2010 de l’Auditorat du travail de Bruges, approuvé lors de son assemblée de corps du 4 mars 2011.	Bij brief van 14 maart 2011 heeft de arbeidsauditeur te Brugge overeenkomstig artikel 346 van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag 2010 van het Arbeidsauditoraat te Brugge, goedgekeurd tijdens zijn korpsvergadering van 4 maart 2011.
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Bij brief van 25 maart 2010 heeft de arbeidsauditeur te Marche-en-Famenne, Arlon en Neufchâteau overeenkomstig artikel 346 van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag 2009 van het Arbeidsauditoraat te Marche-en-Famenne, Arlon en Neufchâteau, goedgekeurd tijdens zijn korpsvergadering van 25 maart 2010.	Par lettre du 25 mars 2010, l’auditeur du travail de Marche-en-Famenne, Arlon en Neufchâteau a transmis au Sénat, conformément à l’article 346 du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement 2009 de l’Auditorat du travail de Marche-en-Famenne, Arlon en Neufchâteau, approuvé lors de son assemblée de corps du 25 mars 2010.
– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.	– Envoi à la commission de la Justice.
Tribunaux du travail	Arbeidsrechtbanken
Par lettre du 18 mars 2011, le président du Tribunal du travail d’Anvers a transmis au Sénat, conformément à l’article 340, §3, alinéas 1 et 5, du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement 2010 du Tribunal du travail d’Anvers, approuvé lors de son assemblée générale du 17 mars 2011.	Bij brief van 18 maart 2011 heeft de voorzitter van de Arbeidsrechtbank te Antwerpen, overeenkomstig artikel 340, §3, 1º en 5º lid, van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag 2010 van de Arbeidsrechtbank te Antwerpen, goedgekeurd tijdens zijn algemene vergadering van 17 maart 2011.
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Par lettre du 18 mars 2011, le président du Tribunal du travail de Tongres a transmis au Sénat, conformément à l’article 340, §3, alinéas 1 et 5, du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement 2010 du Tribunal du travail de Tongres, approuvé lors de son assemblée générale du 17 mars 2011.	Bij brief van 18 maart 2011 heeft de voorzitter van de Arbeidsrechtbank te Tongeren, overeenkomstig artikel 340, §3, 1º en 5º lid, van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag 2010 van de Arbeidsrechtbank te Tongeren, goedgekeurd tijdens zijn algemene vergadering van 17 maart 2011.
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Par lettre du 22 mars 2011, le président du Tribunal du travail de Gand a transmis au Sénat, conformément à l’article 340, §3, alinéas 1 et 5, du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement 2010 du Tribunal du travail de Gand, approuvé lors de son assemblée générale du 17 mars 2011.	Bij brief van 22 maart 2011 heeft de voorzitter van de Arbeidsrechtbank te Gent, overeenkomstig artikel 340, §3, 1º en 5º lid, van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag 2010 van de Arbeidsrechtbank te Gent, goedgekeurd tijdens zijn algemene vergadering van 17 maart 2011.
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Tribunal de commerce	Rechtbank van koophandel
Par lettre du 14 mars 2011, le président du Tribunal de commerce de Termonde a transmis au Sénat, conformément à l’article 340 du Code judiciaire, le rapport de fonctionnement pour 2010 du Tribunal de commerce de Termonde, approuvé lors de son assemblée générale du 3 mars 2011.	Bij brief van 14 maart 2011 heeft de voorzitter van de Rechtbank van koophandel te Dendermonde overeenkomstig artikel 340 van het Gerechtelijk Wetboek aan de Senaat overgezonden, het werkingsverslag voor 2010 van de Rechtbank van koophandel te Dendermonde, goedgekeurd tijdens zijn algemene vergadering van 3 maart 2011.
– Envoi à la commission de la Justice.	– Verzonden naar de commissie voor de Justitie.
Pétitions	Verzoekschriften
Par lettre du 4 mars 2011, M. H. Broers, Bourgmestre de la commune de Fouron, a transmis au Sénat une motion concernant la proposition de résolution visant à soutenir les objectifs et les idéaux d’une Journée internationale annuelle de la paix, le 21 septembre.	Bij brief van 4 maart 2011 heeft de heer H. Broers, Burgemeester van Voeren, aan de Senaat overgezonden, een motie over het voorstel van resolutie ter ondersteuning van de doelen en idealen van een jaarlijkse internationale Dag van de Vrede: "Peace Day" op 21 september.
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives.	– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden.
Parlement européen	Europees Parlement
Par lettre du 4 mars 2011, le président du Parlement européen a transmis au Sénat les textes ci-après :	Bij brief van 4 maart 2011 heeft de voorzitter van het Europees Parlement aan de Senaat volgende teksten overgezonden:
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet de décision du Conseil concernant la conclusion de l’accord entre la Communauté européenne et ses États membres, d’une part, et la République d’Afrique du Sud, d’autre part, modifiant l’accord sur le commerce, le développement et la coopération ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerpbesluit van de Raad betreffende de sluiting van de overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, enerzijds, en de Republiek Zuid-Afrika, anderzijds, tot wijziging van de overeenkomst inzake handel, ontwikkeling en samenwerking;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion d’un accord entre l’Union européenne, l’Islande, le Liechtenstein et la Norvège concernant un mécanisme financier de l’EEE pour la période 2009 – 2014, d’un accord entre l’Union européenne et la Norvège concernant un mécanisme financier norvégien pour la période 2009 – 2014, d’un protocole additionnel à l’accord entre la Communauté économique européenne et l’Islande concernant des dispositions particulières applicables aux importations dans l’Union européenne de certains poissons et produits de la pêche pour la période 2009 – 2014 et d’un protocole additionnel à l’accord entre la Communauté économique européenne et la Norvège concernant des dispositions particulières applicables aux importations dans l’Union européenne de certains poissons et produits de la pêche pour la période 2009 – 2014 ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerp van besluit van de Raad inzake de sluiting van een Overeenkomst tussen de Europese Unie, IJsland, Liechtenstein en Noorwegen betreffende een financieel mechanisme van de EER voor de periode 2009-2014, een Overeenkomst tussen de Europese Unie en Noorwegen betreffende een financieel mechanisme van Noorwegen voor de periode 2009-2014, een Aanvullend Protocol bij de Overeenkomst tussen de Europese Economische Gemeenschap en IJsland betreffende bepaalde vis en visserijproducten voor de periode 2009-2014 en een Aanvullend Protocol bij de Overeenkomst tussen de Europese Economische Gemeenschap en Noorwegen tot vaststelling van bijzondere bepalingen betreffende de invoer in de Europese Unie van bepaalde vis en visserijproducten voor de periode 2009-2014;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion de l’accord entre l’Union européenne et la République fédérative du Brésil sur certains aspects des services aériens ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerp van besluit van de Raad inzake de sluiting van de Overeenkomst tussen de Europese Unie en de Federale Republiek Brazilië inzake bepaalde aspecten van luchtdiensten;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion, au nom de la Communauté européenne, d’un accord entre la Communauté européenne et la République d’Islande, le Royaume de Norvège, la Confédération suisse et la Principauté de Liechtenstein concernant des dispositions complémentaires relatives au Fonds pour les frontières extérieures pour la période 2007-2013 ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerp van besluit van de Raad betreffende de sluiting, namens de Europese Unie, van een overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en de Republiek IJsland, het Koninkrijk Noorwegen, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein over extra voorschriften in verband met het Buitengrenzenfonds voor de periode 2007–2013;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur les projets de décisions du Conseil relatifs à la conclusion, au nom de l’Union européenne, du protocole entre l’Union européenne, la Communauté européenne, la Confédération suisse et la Principauté de Liechtenstein sur l’adhésion de la Principauté de Liechtenstein à l’accord entre l’Union européenne, la Communauté européenne et la Confédération suisse sur l’association de la Confédération suisse à la mise en œuvre, à l’application et au développement de l’acquis de Schengen ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerp van besluiten van de Raad betreffende de sluiting namens de Europese Unie van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion d’un protocole entre l’Union européenne, la Confédération suisse et la Principauté de Liechtenstein relatif à l’adhésion de la Principauté de Liechtenstein à l’accord entre la Communauté européenne et la Confédération suisse relatif aux critères et mécanismes de détermination de l’État responsable de l’examen d’une demande d’asile présentée dans un État membre ou en Suisse ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerp van besluit van de Raad betreffende de sluiting van een Protocol tussen de Europese Unie, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de criteria en mechanismen voor de vaststelling van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat in een lidstaat of in Zwitserland wordt ingediend;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion de l’accord, entre l’Union européenne et la République fédérative du Brésil, visant à exempter les titulaires d’un passeport ordinaire de l’obligation de visa pour les séjours de courte durée ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerpbesluit van de Raad betreffende de sluiting van de overeenkomst tussen de Europese Unie en de Federale Republiek Brazilië inzake de vrijstelling van de visumplicht voor kort verblijf voor houders van een gewoon paspoort;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion de l’accord, entre l’Union européenne et la République fédérative du Brésil, visant à exempter les titulaires d’un passeport diplomatique ou de service/officiel de l’obligation de visa pour les séjours de courte durée ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het ontwerpbesluit van de Raad betreffende de sluiting van de overeenkomst tussen de Europese Unie en de Federale Republiek Brazilië inzake de vrijstelling van de visumplicht voor kort verblijf voor houders van een diplomatiek of dienstpaspoort;
– résolution du Parlement européen du 15 février 2011 sur la mise en œuvre de la directive sur les services ;	– resolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over de tenuitvoerlegging van de dienstenrichtlijn;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur le projet commun, approuvé par le comité de conciliation, de règlement du Parlement européen et du Conseil concernant les droits des passagers dans le transport par autobus et autocar et modifiant le règlement (CE) nº 2006/2004 ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over de door het bemiddelingscomité goedgekeurde gemeenschappelijke ontwerptekst van de verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de rechten van autobus- en touringcarpassagiers en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 2006/2004;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil établissant des normes de performance en matière d’émissions pour les véhicules utilitaires légers neufs dans le cadre de l’approche intégrée de la Communauté visant à réduire les émissions de CO₂ des véhicules légers ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van emissienormen voor nieuwe lichte bedrijfsvoertuigen in het kader van de communautaire geïntegreerde benadering om de CO2-emissies van lichte voertuigen te beperken;
– résolution législative du Parlement européen du 15 février 2011 sur la proposition de règlement (Euratom) du Conseil fixant les niveaux maximaux admissibles de contamination radioactive pour les denrées alimentaires et les aliments pour bétail après un accident nucléaire ou dans toute autre situation d’urgence radiologique (refonte) ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 15 februari 2011 over het voorstel voor een verordening (Euratom) van de Raad tot vaststelling van maximaal toelaatbare niveaus van radioactieve besmetting van levensmiddelen en diervoeders ten gevolge van een nucleair ongeval of ander stralingsgevaar (herschikking);
– résolution législative du Parlement européen du 16 février 2011 sur la proposition de directive du Parlement européen et du Conseil modifiant la directive 2001/83/CE en ce qui concerne la prévention de l’introduction dans la chaîne d’approvisionnement légale de médicaments falsifiés du point de vue de leur identité, de leur historique ou de leur source ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 16 februari 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 2001/83/EG om te verhinderen dat geneesmiddelen die qua identiteit, geschiedenis of oorsprong vervalst zijn, in de legale distributieketen belanden;
– résolution du Parlement européen du 16 février 2011 sur les aspects pratiques concernant la révision des instruments de l’UE destinés à soutenir les finances des PME dans le cadre de la prochaine période de programmation ;	– resolutie van het Europees Parlement van 16 februari 2011 over de praktische aspecten met betrekking tot de herziening van EU-instrumenten om mkb-financiering in de komende programmeringsperiode te ondersteunen;
– résolution du Parlement européen du 16 février 2011 "Vers des systèmes de retraite adéquats, viables et sûrs en Europe" ;	– resolutie van het Europees Parlement van 16 februari 2011 over "Naar adequate, houdbare en zekere Europese pensioenstelsels";
– résolution législative du Parlement européen du 17 février 2011 sur la proposition de règlement du Parlement européen et du Conseil portant mise en œuvre de la clause de sauvegarde bilatérale de l’accord de libre-échange UE-Corée ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot uitvoering van de bilaterale vrijwaringsclausule in de vrijhandels-overeenkomst EU-Korea;
– résolution législative du Parlement européen du 17 février 2011 sur la proposition de décision du Parlement européen et du Conseil accordant une garantie de l’Union européenne à la Banque européenne d’investissement en cas de pertes résultant de prêts et de garanties en faveur de projets réalisés en dehors de l’Union européenne ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad tot verlening van een EU-garantie voor verliezen van de Europese Investeringsbank op leningen en garanties voor projecten buiten de Europese Unie;
– résolution législative du Parlement européen du 17 février 2011 sur le projet de décision du Conseil relative à la conclusion de l’accord de libre échange entre l’Union européenne et ses États membres, d’une part, et la République de Corée, d’autre part ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over het ontwerpbesluit van de Raad betreffende de sluiting van de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en de Republiek Korea, anderzijds;
– résolution du Parlement européen du 17 février 2011 sur la situation en Égypte ;	– resolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over de situatie in Egypte;
– résolution législative du Parlement européen du 17 février 2011 sur l’état de droit en Russie ;	– wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over de rechtsstaat in Rusland;
– résolution du Parlement européen du 17 février 2011 sur la mise en œuvre des lignes directrices pour les politiques de l’emploi des États membres ;	– resolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over de tenuitvoerlegging van de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten;
– résolution du Parlement européen du 17 février 2011 sur les affrontements à la frontière entre la Thaïlande et le Cambodge ;	– resolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over de grensschermutselingen tussen Thailand en Cambodja;
– résolution du Parlement européen du 17 février 2011 sur le Yémen: persécution de mineurs délinquants, notamment le cas de Mohammed Taher Thabet Samoum ;	– resolutie van het Europees Parlement van 17 februari 2011 over Jemen: de vervolging van minderjarige delinquenten, in het bijzonder de zaak van Muhammed Taher Thabet Samoum;
adoptées au cours de la période de session du 14 au 17 février 2011.	aangenomen tijdens de vergaderperiode van 14 tot en met 17 februari 2011.
– Envoi à la commission des Relations extérieures et de la Défense et au Comité d’avis fédéral chargé des questions européennes.	– Verzonden naar de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging en naar het Federaal Adviescomité voor Europese Aangelegenheden.