|
|
Veiligheidsbadge - Vervanging door een bij werknemers ingeplante elektronische chip
arbeidsbetrekking
eerbiediging van het privé-leven
veiligheid van gebouwen
elektronisch onderdeel
identiteitsbewijs
| 1/3/2017 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 30/3/2017) |
| 23/5/2019 | Einde zittingsperiode |
Deze vraag heeft betrekking op de bescherming van het privéleven, de betrekkingen tussen de sociale partners, maar ook op elementen inzake de controle van het welzijn op het werk. Het toezicht op dat welzijn gebeurt door acht externe directies die bevoegd zijn voor een welbepaald gebied. Deze problematiek behoort wegens zijn transversaliteit tot de bevoegdheid van de Senaat.
Een Belgisch bedrijf gaat de onderhuidse chip als bedrijfsbadge uittesten. De werknemers die de microprocessor onder de huid dragen, hebben geen sleutel of badge meer nodig om de deuren van hun kantoor of werkplaats te openen.
De chip zal worden ingeplant tussen de duim en de wijsvinger. Ze zal niet enkel dienen als badge, maar ze zal ook een elektronisch visitekaartje bevatten dat eventueel via de smartphone kan worden uitgewisseld.
Het procédé is niet nieuw (deze chips worden al jaren in de nek van huisdieren ingeplant), maar de inplanting bij mensen is nog relatief beperkt.
Ik heb echter vernomen dat een bedrijf in Stockholm enkele jaren geleden dit soort microprocessor om praktische redenen in de hand van enkele werknemers heeft ingeplant.
De verdedigers van de bescherming van het privéleven vinden een dergelijk systeem ongetwijfeld ongepast, maar de genoemde bedrijven hebben al geopperd dat de chip uitsluitend werd ingeplant bij werknermers die het echt vrijwillig hebben aanvaard. Er is hier dus zeker geen sprake van “Big Brother”.
Er rijzen trouwens vragen over die zogezegde “vrije keuze” van een werknemer ten oopzichte van het voorstel van zijn directie...
Het blijft evenwel een feit dat deze methode voor een bedrijfsleider een middel betekent om de aanwezigheid van de werknemers op elk ogenblik van de dag te controleren.
De toestemming van de werknemers is een essentieel element, maar het lijkt mij dat de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer de wettelijkheid van de maatregel zou moeten beoordelen, rekening houdend met de machtsrelatie tussen een werkgever en zijn werknemers.
Als dat systeem zich in ons land zou uitbreiden, moet er in elk geval een akkoord worden bereikt met de vakbondsvertegenwoordigers voor de ondernemingen met minstens 50 werknemers, of in elk geval met de vakbond zelf.
Kent u andere dergelijke experimenten in ons land?
Beschikt u over bijkomende informatie over deze fundamentele kwestie in het kader van de arbeidsrelaties en het welzijn van de werknemers?
Wat is de stand van zaken?