Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 5-772

van Marleen Temmerman (sp.a) d.d. 29 december 2010

aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen

De schending van rechten van holebi's in kenia

seksuele minderheid
Kenia
rechten van de mens
discriminatie op grond van seksuele geaardheid
genderidentiteit

Chronologie

29/12/2010Verzending vraag
18/4/2011Antwoord

Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-216

Vraag nr. 5-772 d.d. 29 december 2010 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Begin deze week verklaarde Raila Odinga, de president van Kenia, dat vrouwelijke en mannelijke homo's moeten en zullen worden gearresteerd en dat daaraan juridisch gevolg moet worden gegeven. Als uitleg gaf hij aan dat in Kenia evenveel mannen als vrouwen wonen en er dus geen noodzaak is voor homoseksualiteit.

Kenia is niet het eerste land waar een president of minister dergelijke uitspraken doet die lijnrecht ingaan tegen de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Steeds meer Afrikaanse landen nemen homofilie op in hun strafwetboek, ongeacht de internationale akkoorden die deze landen ondertekenden. Er moet dringend actie worden ondernomen. We kunnen immers niet blijven toezien hoe minderheidsgroepen als deze worden gediscrimineerd en vervolgd.

Vandaar heb ik de volgende vragen.

Hoe zal België hierop reageren? Kan ons land meer doen dan enkel het thema aankaarten in bilaterale gesprekken?

Kwam dit thema op de agenda van het Belgische Voorzitterschap? Zo ja, met welke gevolgen?

Welke acties kan de internationale gemeenschap ondernemen om die onderdrukte minderheidsgroepen te beschermen? Hoe kan ze ervoor zorgen dat internationale verdragen geen dode letter blijven, maar kunnen worden gebruikt om druk uit te oefenen op discriminerende overheden?

Antwoord ontvangen op 18 april 2011 :

  1. De media in Kenia hebben inderdaad gewag gemaakt van vijandige uitlatingen van eerste minister Odinga ten opzichte van homoseksuelen. Deze heeft evenwel onmiddellijk in een communiqué laten weten dat deze berichtgeving onjuist was, en dat hij enkel gezegd had dat de nieuwe grondwet homoseksuele relaties niet legaliseert. Bovendien is er geen sprake van systematische vervolging van homoseksuelen in Kenia, evenmin van recente aanklachten ten opzichte van hen op die basis. In het geval van homofobe uitlatingen vanwege gezagsdragers uit derde landen of bij de goedkeuring van wetten die homoseksualiteit strafbaar stellen, aarzelen België en de Europese Unie (EU) niet om ten aanzien van de betrokken autoriteiten demarches te doen of verklaringen af te leggen, zoals recent nog gebeurde ten aanzien van Burundi, Malawi en Oeganda.

  2. Tijdens het Europese voorzitterschap heeft België een leidende rol gespeeld in de verdediging van holebirechten. Zo werd de “Lesbian Gay Bisexual Transgender toolkit” (LGBT)van de EU vertaald in verschillende talen en wijd verspreid binnen de internationale organisaties, de civiele maatschappij, derde landen, ook missies en ambassades van EU-lidstaten. Het gaat om een reeks operationele instrumenten die moeten helpen de schendingen van de mensenrechten van holebi’s te voorkomen en erop te reageren. Binnen de Verenigde Naties (VN) heeft ons land twee “side events” georganiseerd in de strijd tegen de criminalisering van homoseksualiteit, één in de marge van de Raad van de Rechten van de Mensen in september in Genève en de andere in de marge van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in december te New York. In de loop van het laatste “side event” heeft de Secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Ban-Ki-Moon, de Verenigde Naties ertoe verbonden om niet alleen tegen de criminalisering van homoseksualiteit te strijden, maar ook tegen het discrimineren van LGBT-personen in het algemeen, wat een mijlpaal betekent en een duidelijke boodschap is voor al die landen die holebi’s nog steeds discrimineren.

  3. De internationale gemeenschap beschikt over de nodige instrumenten om de rechten van holebi’s en transseksuelen te bevorderen. In de betrekkingen met landen waar homofobie een probleem vormt, is het noodzakelijk te blijven werken om de politieke klasse, de publieke opinie en de civiele maatschappij te sensibiliseren, beginnend met het verwerpen van elke vorm van criminalisering. Maar het is een werk van lange adem dat geduld en doorzettingsvermogen vereist. Het bestaat erin niet enkel wetten te veranderen, maar ook verandering van mentaliteit aan te moedigen. Op het multilaterale vlak is het noodzakelijk het werk begonnen in 2008 met de Verklaring van de Verenigde Naties inzake de Rechten van de Mens, de seksuele geaardheid en de gender-identiteit verder te zetten opdat fundamentele rechten van holebi’s internationaal zouden worden erkend. Zo hebben verschillende lidstaten, waaronder België, tijdens het “universeel periodiek onderzoek” van Kenia in mei 2010 in de VN-Mensenrechtenraad gevraagd dat het land de rechten van de LGBT-mensen zou beschermen en homosexualiteit zou decriminaliseren.