|
|
Wielerwedstrijden - Seingevers - Agressie - Statuut - Bevoegdheden - Klachten
sportmanifestatie
tweewielig voertuig
verkeersvoorschriften
| 11/1/2013 | Verzending vraag |
| 20/3/2013 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-7686
Seingevers – er zijn er zo'n 7 000 in ons land – zijn een belangrijke schakel bij het in goede banen leiden van wielerwedstrijden. Zonder deze vrijwilligers zou de wielersport wellicht geen toekomstperspectieven meer hebben. Naar verluidt zouden deze mensen regelmatig het voorwerp uitmaken van verbale en lichamelijke agressie op het ogenblik dat zij autobestuurders of anderen gedurende een bepaalde tijd vragen om niet verder te rijden.
Er wordt al lange tijd aangedrongen op een herziening van hun statuut.
In dit kader had ik de volgende vragen voor de geachte minister:
1) Hoeveel gevallen van geweldpleging en agressie tegen sein- of signaalgevers werden er genoteerd in 2010, 2011 en 2012?
2) Welke is de stand van zaken met betrekking tot de reeds jaren aangekondigde herziening van hun statuut?
3) In 2008 werd aangekondigd een folder te maken en te verspreiden die seingevers op hun rechten zou wijzen. Is deze folder intussen aangemaakt en wordt deze jaarlijks verspreid bij de verantwoordelijken onder de seingevers? Welke initiatieven nam de Federale Overheidsdienst (FOD) Binnenlandse zaken nadien nog om deze problematiek verder aan te pakken?
4) Een probleem dat vaak weerkeert is dat de politie geen gevolg geeft aan de klachten van seingevers. Ook zouden zij taken geven aan seingevers waar zij niet voor bevoegd zijn. Wordt ook de politie gewezen op de rechten van deze vrijwilligers?
Kan de minister ook meedelen over welke bevoegdheden deze seingevers momenteel beschikken in het kader van de verkeershandhaving?
1. Er worden geen cijfers bijgehouden op een gecentraliseerde manier. Het is zelfs niet zeker dat iedere daad van agressie ten opzichte van een signaalgever aangegeven wordt bij een politiedienst. Ik kan u dan ook geen antwoord verstrekken op deze vraag.
2. Als uw vraag betrekking heeft op het geldelijk statuut, dan moet ik u melden dat dit niet tot mijn bevoegdheden behoort. Het is aan de wielerbonden en de organisatoren dit te regelen.
Verder blijkt uit het overleg tussen de Federale Overheidsdienst (FOD) Binnenlandse Zaken, de FOD Mobiliteit en de federale politie dat niemand geneigd is de signaalgevers meer bevoegdheden toe te kennen dan die nu gelden. Alle partijen waren het er over eens dat indien tot opwaardering van het statuut moet overgegaan worden, hier een opleiding dient aan verbonden te worden. En de vrees bestaat dat er hierdoor heel wat signaalgevers zullen afhaken.
3. De algemene directie Veiligheid en Preventie heeft een folder verspreid aangaande de verschillende publieke en private veiligheidsberoepen, waaronder ook de gemachtigde signaalgevers begrepen worden. Daarin werden de rechten van signaalgevers uitgelegd. Voor het overige zijn er tot op heden geen verdere initiatieven genomen.
4. Ik heb geen weet van het feit dat aan de signaalgevers taken zouden toebedeeld worden waar zij niet voor bevoegd zijn, noch dat er geen gevolg zou gegeven worden aan de klachten van de signaalgevers. Naar aanleiding van de wielerwedstrijden wordt veelal een lokale coördinatievergadering georganiseerd, waar ook de politiediensten bij aanwezig zijn. Dit lijkt me de geschikte plaats om de politiediensten te laten herinneren aan de inhoud van het statuut van de seingevers . De briefing van de signaalgevers voor de wedstrijd, die niet altijd gemakkelijk georganiseerd kan worden door de laattijdige aanwezigheid van de signaalgevers, zou de optimale gelegenheid zijn om de afspraken tussen de signaalgevers en de politiediensten vast te leggen, onder meer over de wijze van neerlegging van een klacht
De signaalgevers mogen enkel aanwijzingen geven om de veiligheid van wielerwedstrijden te verzekeren. De weggebruikers moeten deze aanwijzingen, meestal het stilleggen van het verkeer, opvolgen.