|
|
Noodoproepen - In case of emergency (ICE) - Experiment - Sensibilisatie
eerste hulp
telefoon
mobiele telefoon
mobiele communicatie
| 7/12/2009 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 8/1/2010) |
| 17/12/2009 | Antwoord |
Herindiening van : schriftelijke vraag 4-5046
Bij een ongeval is het gebruikelijk dat de hulpverleners de naaste familie van het slachtoffer proberen in te lichten over de situatie. Het gebeurt echter geregeld dat de medewerkers van de hulpdiensten niet weten welke personen gecontacteerd dienen te worden.
Verschillende kringen in de hulpverleningssector dringen erop aan om het gebruik van het “ICE“-principe (in case of emergency) via een sensibiliseringscampagne meer kenbaar te maken. Die standaardnaam in de mobiele telefoon zou dan overeenstemmen met de te contacteren persoon of personen. De afkorting zou internationaal reeds bekend zijn, maar in ons land is dat nog niet echt doorgedrongen. Toch zou het mijn inziens een goede oplossing kunnen aanreiken voor bestaande problemen.
1. Is de minister op de hoogte van de problemen die zich stellen bij het contacteren van de familie bij een ernstig incident?
2. Kent ze het “ICE“-principe?
3. Vindt ze het een goed voorstel om dat principe ook in ons land verder te ontwikkelen en bekend te maken bij de burgers?
4. Is ze bereid om daar in de nabije toekomst concrete initiatieven voor te nemen?
Ik kan u inderdaad melden dat ik het begrip “ICE” ken. Dat is trouwens ruimschoots in de pers, op de radio en in verschillende media aan bod gekomen.
Het gaat eigenlijk om een “vals goed idee”.
Immers:
- De voornaamste reden is dat onze interventieteams geen tijd te verliezen hebben om een GSM te bedienen of om zelfs te zoeken of het slachtoffer er een heeft. Al hun aandacht gaat naar de hulpverlening en dat moet ook zo blijven.
- Verder is het ook een kwestie van privacy. Het is niet zo zeker om een GSM te bedienen zonder daarbij andere gegevens, waar men niet naar op zoek was, aan te treffen. Het is ook niet zeker dat deze gegevens up-to-date zijn en zelfs dat de GSM die men vindt wel van het slachtoffer is: die kan ook gewoon in een jas zitten die zich dichtbij het slachtoffer bevindt.
- Bovendien zijn de GSM’s vaak geblokkeerd en hebben onze teams geen toegang tot het toetsenbord.
- En de meeste slachtoffers zijn bij bewustzijn of niet alleen.
En ten slotte komt het niet vaak voor dat het slachtoffer niet kan worden geïdentificeerd wanneer deze persoon buiten bewustzijn is en dat men niemand vindt om te verwittigen.
Ik ben dus niet van plan om het “ICE”-idee te promoten.