Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 4-148

van Martine Taelman (Open Vld) d.d. 14 januari 2008

aan de minister van Justitie

Criminelen - Veroordeling in België - Strafuitvoering - Land van herkomst (Overbrenging van gevonniste personen zonder echte band met België naar het land van herkomst om er hun straf uit te zitten)

voltrekking van de straf
buitenlandse staatsburger
overbrenging van gedetineerden
Marokko
bilaterale overeenkomst

Chronologie

14/1/2008Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 14/2/2008)
19/3/2008Dossier gesloten

Herindiening van : schriftelijke vraag 4-1
Heringediend als : schriftelijke vraag 4-659

Vraag nr. 4-148 d.d. 14 januari 2008 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

De regering 2003-2007 begon met de uitvoering van de overbrenging van gevonniste personen zonder echte band met België naar het land van herkomst om er hun straf uit te zitten.

Deze maatregel levert niet enkel wat soelaas voor de overbevolking in de gevangenissen, maar heeft ook een belangrijk ontradend effect voor internationale bendes, omdat men in de landen van herkomst in de praktijk kan vaststellen dat misdrijven in België niet ongestraft blijven.

Hiervoor kan worden gesteund op het Aanvullend protocol van 1997 ( ETS 167) bij de Raad van Europa- Overeenkomst van 1983 inzake overbrenging van gevonniste personen, dat in artikel 3 de mogelijkheid creëert om aan het thuisland van veroordeelde vreemdelingen, die na eventueel uitzitten van hun straf in het land van veroordeling, het land zouden worden uitgezet of het bevel krijgen het grondgebied te verlaten, te vragen de tenuitvoerlegging over te nemen, zodat ze ineens daar hun straf kunnen uitzitten, en dit zónder dat hun toestemming voor dergelijke overdracht van tenuitvoerlegging van strafvonnis vereist is. Dit verdrag werd door België geïmplementeerd bij wet van 26 mei 2005 tot wijziging van de wet van 23 mei 1990 inzake de overbrenging tussen Staten van de gevonniste personen en van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen.

Landen als Bulgarije, Roemenië, Servië-Montenegro en Macedonië zijn gebonden door dit verdrag.

Voor de landen die het Verdrag niet geratificeerd hebben (Albanië, Bosnië-Herzegovina en Croatië) is echter een bilateraal verdrag nodig.

De regering 2003-2007 onderhandelde een verdrag met Marokko.

Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen:

1. Hoeveel in België gevonniste personen zonder echte band met ons land zijn inmiddels naar hun land van herkomst gebracht om daar hun straf uit te zitten?

2. Wordt deze beleidsoptie verder gezet en geïntensifieerd?

3. Neemt de geachte minister stappen om de landen die het verdrag nog niet hebbend geratificeerd aan te zetten tot ratificatie? Zo ja, welke stappen worden concreet genomen?

4. Worden er met de landen die het verdrag wel al hebben geratificeerd afspraken gemaakt over het opstellen van een principeverklaring en over de praktische uitvoeringsmodaliteiten?

5. Worden er nog onderhandelingen met andere, niet bij de Raad van Europa aangesloten, landen opgestart? Welke is de timing?