Niet-EU-onderdanen kunnen een visum aanvragen voor een verblijf voor medische zorg in België. De vereiste documenten daartoe zijn:

- een reisverzekering voor repatriëring om medische redenen, dringend medische zorg en of spoedbehandeling in een ziekenhuis;

- een medisch attest voor het visum;

- een doktersattest dat bewijst dat de nodige zorg niet beschikbaar is in het land waar betrokkene woont;

- een bevestiging van een afspraak bij de behandelende arts of het ziekenhuis in België;

- een bewijs van financiële middelen, persoonlijk of van garant.

Graag kreeg ik hierover cijfergegevens:

1) Hoeveel niet-EU-onderdanen kwamen naar België voor medische zorg in de jaren 2008, 2009, 2010, 2011 en 2012?

2) Uit welke landen kwamen die "patiënten" in 2008, 2009, 2010, 2011 en 2012?

3) Voor welke pathologie laten de patiënten zich hier verzorgen, HIV, ICD, hepatitis, heupprotheses? Kan de geachte minister/staatssecretaris de cijfers ook onderverdelen per herkomstland?

4) In hoeveel gevallen werd de kosten voor de behandeling effectief bilateraal geregeld, dus tussen België en de instelling van de reisverzekering in het herkomstland?

5) In hoeveel gevallen werd dat niet bilateraal geregeld? In hoeveel gevallen werd het geld dan gezocht bij de garant? In hoeveel gevallen werd dat dan effectief geregeld tussen België en de garant? Wat gebeurt als de garant niet kan betalen? Wat kost dat de Belgische overheid?

6) Hoeveel schuld staat er momenteel open bij België? Kan de geachte minister/staatssecretaris de gegevens onderverdelen per herkomstland van de patiënt?

Het geachte lid vindt hieronder het antwoord op zijn vraag.

Voor de jaren 2008, 2009, 2010, 2011 en 2012 (januari tot en met november) kwamen respectievelijk 1 381, 1 814, 1 552, 1 502 en 1 541 niet-Europese unie onderdanen naar België voor medische zorg.

Deze personen kwamen in 2008, 2009, 2010, 2011 en 2012 (januari tot en met november) uit volgende landen :

3. Er bestaan geen cijfers betreffende de soort pathologie, die wordt ingeroepen om een visum te bekomen met het oog op medische zorgen.

4. Om een visum te kunnen bekomen met het oog op medische zorgen, moet de visumaanvrager financiële garanties kunnen voorleggen met betrekking tot de betaling van de zorgen. Hij moet vanzelfsprekend ook over een ziektekostenverzekering beschikken.

5. Dit systeem impliceert dat de Openbare centra voor maatschappelijk welzijn (OCMW’s) in principe alleen geconfronteerd worden met de gevallen die niet bilateraal geregeld worden. Er is hierbij wel een rol voor DVZ weggelegd gelet op de omzendbrief van 25 maart 2010 “betreffende het sociaal onderzoek vereist voor de terugbetaling van de medische kosten in het kader van de wet van 2 april 1965 en het ministerieel besluit van 30 januari 1995” die het volgende stelt:

“Het sociaal verslag moet verduidelijken of er al dan niet een borgsteller gevonden werd en of deze al dan niet de medische kosten aanvaardt. Het OCMW moet kunnen aantonen dat in geval van het bestaan van een borgsteller deze geweigerd heeft de kosten ten laste te nemen en dat het OCMW. in de plaats van de borgsteller optreedt. De Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) heeft een contactpersoon die informatie geeft over de tenlastenemingen die aangegaan zijn voor vreemdelingen. DVZ geeft info over het bestaan van een tenlasteneming en over de contactgegevens van de borgsteller. Op aanvraag geeft DVZ ook een schriftelijk bewijs als er geen tenlasteneming ondertekend werd voor een vreemdeling. (3)”

Indien een garant een verbintenis tot tenlasteneming onderschreven heeft, heeft hij zich ten aanzien van de vreemdeling, de Belgische Staat en elk OCMW, ertoe verbonden de kosten van medische verzorging, de verblijfkosten en de kosten van de repatriëring te zijnen laste te nemen. Hij is bovendien samen met de vreemdeling hoofdelijk aansprakelijk voor de betaling van die kosten gedurende een periode van twee jaar, te rekenen vanaf de dag waarop de vreemdeling op het grondgebied van de Schengenstaten binnenkomt, voorzien van de documenten die voor deze binnenkomst zijn vereist.

De verbintenis betekent dat als de Belgische Staat of een OCMW de verblijfkosten, de medische kosten en de kosten voor de repatriëring hebben gedragen, zij zowel van de ten laste genomen vreemdeling als van de garant hiervan de terugbetaling kunnen vorderen. In de praktijk kan het bevoegde OCMW de terugbetaling vorderen van de reële verblijfkosten en medische kosten die het heeft gedragen gedurende het verblijf van de ten laste genomen vreemdeling in het Rijk.

In dit kader heeft de Dienst Vreemdelingenzaken sinds het verschijnen van de omzendbrief reeds 3 400 aanvragen om informatie verwerkt.

Voor de overige vragen verwijs ik naar mijn bevoegde collega van Sociale Zaken en Volksgezondheid.