SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2011-2012 Zitting 2011-2012
________________
28 décembre 2011 28 december 2011
________________
Question écrite n° 5-3925 Schriftelijke vraag nr. 5-3925

de Filip Dewinter (Vlaams Belang)

van Filip Dewinter (Vlaams Belang)

à la secrétaire d'État à l'Asile, à l'Immigration et à l'Intégration sociale, adjointe à la ministre de la Justice

aan de staatssecretaris voor Asiel, Immigratie en Maatschappelijke Integratie, toegevoegd aan de minister van Justitie
________________
Demandeurs d'asile - Vacances - Voyages - Procédure - Intervention financière Asielbezoekers - Vakantie - Reizen - Procedure - Financiële tussenkomst 
________________
asile politique
voyage
demandeur d'asile
politiek asiel
reis
asielzoeker
________ ________
28/12/2011Verzending vraag
21/3/2012Antwoord
28/12/2011Verzending vraag
21/3/2012Antwoord
________ ________
Question n° 5-3925 du 28 décembre 2011 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-3925 d.d. 28 december 2011 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Chaque année durant les vacances, de nombreux demandeurs d'asile retournent dans leur pays d'origine ou partent en voyage dans un autre pays.

La secrétaire d'État peut-elle me dire quelle est la procédure prévue à cet égard ?

Le demandeur d'asile concerné doit-il demander une autorisation aux autorités publiques ?

Dans quelles circonstances, selon quels critères et par quelle instance une autorisation est-elle accordée ?

La secrétaire d'État peut-elle me dire combien de demandeurs d'asile sont partis en voyage (dans leur pays d'origine ou un autre pays) au cours des années 2008, 2009, 2010 et 2011 ?

Les demandeurs d'asile bénéficient-ils d'une manière ou d'une autre d'une intervention financière des pouvoirs publics dans leurs frais de voyage ?

 

Jaarlijks vertrekken vele asielzoekers tijdens de vakantiemaanden naar hun landen van herkomst of naar elders op reis.

Kan de geachte staatssecretaris mij meedelen welke procedure hieromtrent voorzien is?

Dient door de betrokken asielzoeker een toelating aan de overheid te worden gevraagd?

Onder welke omstandigheden en volgens welke criteria en door welke instantie wordt een toelating verleend?

Kan de geachte staatssecretaris mij meedelen hoeveel asielzoekers tijdens de jaren 2008, 2009, 2010 en 2011 op reis gingen (naar hun land van herkomst of naar een ander land dan het land van herkomst)?

Krijgen asielzoekers op de één of andere manier een financiële tussenkomst door de overheid voor hun reis?

 
Réponse reçue le 21 mars 2012 : Antwoord ontvangen op 21 maart 2012 :

L'honorable membre trouvera ci-après la réponse à sa question.

En principe, l’on s’attend à ce que le demandeur d’asile reste dans le Royaume durant sa procédure d’asile et qu’il se tient à disposition des instances d’asile. En cas d’absence ou de manque de réaction (lors d’une convocation, audition, demande d’information), sa demande d’asile peut être rejetée par manque d’intérêt ou de collaboration. S’il apparait qu’un demandeur d’asile a regagné temporairement son pays d’origine pendant sa procédure, il pourrait en être déduit que celui-ci n’encourt pas (ou plus) de risque de persécution ou d’atteinte grave dans son pays d’origine, ce qui pourrait conduire au rejet de sa demande.

Puisqu’il est attendu du demandeur d’asile de se tenir à disposition en cours de procédure et qu’un retour dans son pays d’origine est en principe incompatible avec une demande d’asile, il n’existe pas de procédure d’autorisation et donc pas davantage de critères en cette matière. Par conséquent, le nombre de demandeurs d’asile quittant le Royaume pour regagner temporairement leur pays d’origine (ou pour voyager vers un autre pays) est impossible à déterminer. Contrairement aux réfugiés reconnus, des documents de voyage ne sont pas délivrés à des demandeurs d’asile (en cours de procédure). Dans le passé, il a été toléré exceptionnellement que des demandeurs d’asile participent aux voyages d’études.

Tant l’Office des Étrangers, que la Police fédérale que le Commissariat général aux réfugiés et aux apatrides sont conscients du phénomène plutôt rare d’un demandeur d’asile qui regagne son pays d’origine (éventuellement en transitant via un pays tiers et en utilisant son propre passeport)

Une aide financière en vue du retour d’un demandeur d’asile vers son pays d’origine ne s’envisage, le cas échéant, qu’après que le demandeur a formellement renoncé à sa demande d’asile, et qu’après que le Commissaire général a formellement pris acte de cette renonciation à la demande d’asile.

Het geachte lid vindt hieronder het antwoord op zijn vraag.

In principe wordt van asielzoekers in België verwacht dat zij in het Rijk blijven tijdens hun asielprocedure en dat zij zich ter beschikking houden van de asielinstanties. In geval van afwezigheid of gebrek aan reactie (bij oproeping, gehoor, vraag om inlichtingen), kan hun asielaanvraag worden afgewezen wegens gebrek aan interesse/belang of medewerking. Indien blijkt dat een asielzoeker tijdens zijn asielprocedure tijdelijk terugkeerde naar zijn land van herkomst, kan hieruit afgeleid worden dat de asielzoeker geen risico (meer) loopt op vervolging of ernstige schade in zijn land van herkomst en kan zijn asielaanvraag bijgevolg ongegrond verklaard worden.

Aangezien van een asielzoeker wordt verwacht dat hij zich tijdens zijn asielprocedure ter beschikking houdt en een terugkeer naar zijn land van herkomst in principe onverzoenbaar is met een asielaanvraag, bestaat er geen specifieke wettelijke (toelatings)procedure en dus ook geen criteria hieromtrent. Bijgevolg, kan het aantal asielzoekers dat het Rijk verlaat om tijdelijk naar hun land van herkomst terug te keren (of naar een ander land te reizen), onmogelijk worden bepaald . In tegenstelling tot erkende vluchtelingen, worden geen reisdocumenten afgeleverd aan asielzoekers (van wie de asielprocedure nog loopt). In het verleden werd uitzonderlijk wel gedoogd dat asielzoekers deelnamen aan een schoolreis of seminarie.

De Dienst Vreemdelingenzaken, de Federale Politie en het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) zijn zich bewust van het eerder zeldzame fenomeen dat een asielzoeker tijdelijk (eventueel via een derde land en met gebruik van zijn paspoort) naar zijn/haar land van herkomst terugkeert,

Financiële steun bij de terugkeer van een asielzoeker naar zijn/haar land van herkomst wordt eventueel slechts overwogen nadat de asielzoeker formeel afstand van zijn asielaanvraag heeft gedaan en nadat de commissaris-generaal formeel akte heeft genomen van die afstand van de asielaanvraag.