SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2009-2010 Zitting 2009-2010
________________
8 avril 2010 8 april 2010
________________
Question écrite n° 4-7474 Schriftelijke vraag nr. 4-7474

de Paul Wille (Open Vld)
van Paul Wille (Open Vld)

à la ministre des PME, des Indépendants, de l'Agriculture et de la Politique scientifique
aan de minister van KMO's, Zelfstandigen, Landbouw en Wetenschapsbeleid
________________
Instruments de torture - Composants - Production ou vente en Belgique Martelwerktuigen - Componenten - Productie of verhandeling in België 
________________
outillage
torture
autorisation de vente
werktuigen
foltering
verkoopvergunning
________ ________
8/4/2010Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 14/5/2010)
6/5/2010Einde zittingsperiode
8/4/2010Verzending vraag
(Einde van de antwoordtermijn: 14/5/2010)
6/5/2010Einde zittingsperiode
________ ________
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 4-7475 Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 4-7475
________ ________
Question n° 4-7474 du 8 avril 2010 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 4-7474 d.d. 8 april 2010 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Il ressort de certaines informations que l'autorisation d'exportation et de transit de produits et technologies à double usage suscite des interrogations critiques. Certains articles sur le web laissent supposer que la Belgique n'a aucune visibilité sur le commerce des instruments de torture belges. L'Union européenne (UE) réprime, par un règlement de 2006, le commerce des instruments de torture. Certains produits tels que les colliers et bracelets électriques de plus de 10.000 volts, les guillotines, les chaises électriques et les chambres vides sont, de ce fait, interdits. Ils ne peuvent être ni produits ni vendus en Europe parce qu'ils ne peuvent être utilisés que comme instruments de torture. D'autres, notamment les poucettes, les matraques et boucliers électriques, les stun guns, les tasers ou les entraves peuvent, quant à eux, dans des cas spécifiques, être vendus. Cela doit se faire sous le strict contrôle des États membres. D'après les autorités, aucune entreprise belge ne s'occuperait de ce genre de produits. Le Vlaams Vredesinstituut indique lui aussi qu'il ne connaît aucune entreprise qui produise ou exporte des biens susceptibles d'être utilisés en vue d'infliger la peine capitale, la torture ou d'autres traitement cruels, inhumains ou dégradants. Pourtant Amnesty International affirme que des entreprises belges construisent et vendent des instruments de torture.

Compte tenu de ce qui précède, j'aimerais obtenir une réponse aux questions suivantes:

1. Quelle définition utilise-t-on pour un instrument de torture?

2. Sur la base de cette définition, des instruments de torture ou des composants essentiels de ceux-ci sont-ils vendus en Belgique ?

3. Comment les directives européennes ont-elles été inscrites dans nos lois ? Comment ont-elles été publiées ? La ministre estime-t-elle que la communication aux entreprises a été suffisante ? Des séminaires ont-ils été donnés à ce sujet ?

4. Dans quels cas certains instruments de torture peuvent-ils effectivement être vendus ?

5. A-t-on déjà connaissance de produits qui sont ou ont été vendus en Belgique sans déclaration ? Lesquels ?

6. Certaines entreprises belges disposent-elles exceptionnellement d'une autorisation pour produire et vendre certains instruments de torture ?

7. La ministre connaît-elle le rapport d'Amnesty International ? Quelles recommandations seraient-elles pertinentes ?

8. Que pense la ministre de la déclaration d'Amnesty International, selon laquelle la Belgique indique qu'aucun instrument de torture ne peut être vendu alors que l'on sait, sans devoir fournir un gros travail de recherche que l'on peut trouver des produits avec une touche belge ? La ministre a-t-elle déjà pu faire examiner attentivement cette affirmation ? A-t-elle déjà vérifié, auprès d'entreprises spécialisées, si des composants d'instruments de torture étaient vendus ?

 

Uit berichtgeving blijkt dat kritische vragen rijzen over de vergunning voor de uitvoer en de doorvoer van producten en technologie voor tweeërlei gebruik. In berichten op internet wordt het vermoeden gewekt dat België geen zicht zou hebben op de handel in Belgische martelwerktuigen. De Europese Unie (EU) legt met een verordening uit 2006 de handel in martelwerktuigen aan banden. Sommige producten, zoals elektrische hals- en armbanden van ruim 10.000 volt, guillotines, elektrische stoelen en luchtledige kamers, zijn daardoor verboden. Ze mogen in Europa niet geproduceerd noch verhandeld worden omdat ze enkel en alleen als marteltuig gebruikt kunnen worden. Andere, waaronder duimschroeven, elektrische stokken en schilden, stun guns, tasers of voetboeien, mogen in specifieke gevallen wel worden verhandeld. Dat moet gebeuren onder strikte controle van de Lidstaten. Volgens de overheid zouden geen Belgische firma's zich met dergelijke producten inlaten. Ook het Vlaams Vredesinstituut geeft aan dat het geen firma's kent die goederen produceren of exporteren die kunnen worden gebruikt voor de uitvoering van de doodstraf, foltering of andere wrede, onmenselijke of onterende behandelingen. Toch beweert Amnesty International dat Belgische bedrijven martelwerktuigen bouwen en verkopen.

Gelet op het voorgaande kader, kreeg ik graag een antwoord op de volgende vragen:

1. Welke definitie wordt gebruikt voor een martelwerktuig?

2., Worden in België op basis van die definitie marteltuigen of essentiële componenten voor martelwerktuigen verhandeld?

3. Hoe zijn de Europese richtlijnen in onze wetten verankerd? Hoe werden ze bekendgemaakt? Vindt u dat er naar bedrijven hierover voldoende gecommuniceerd werd? Zijn hier seminaries over gegeven?

4. In welke gevallen mogen bepaalde foltertuigen wel worden verhandeld?

5. Zijn reeds gevallen bekend van producten die zonder aangifte in België worden of werden verhandeld? Welke?

6. Zijn er Belgische bedrijven die uitzonderlijk wel een vergunning hebben om bepaalde foltertuigen te produceren en te verhandelen?

7. Kent de minister het rapport van Amnesty International? Welke aanbevelingen zouden terecht kunnen zijn?

8. Wat vindt ze van de volgende uitspraak van Amnesty International: "België laat ons weten dat er geen martelwerktuigen worden verhandeld, terwijl je zonder al te veel zoekwerk toch producten met een Belgisch tintje kunt vinden"? Heeft ze die stelling al nader laten onderzoeken? Heeft ze al bij gespecialiseerde bedrijven gecheckt of componenten voor marteltuigen worden verhandeld?