Op de primaire markt van obligaties is er sinds kort sprake van een nieuw instrument. Het gaat om de BBP-obligatie. Zoals de naam het zegt, wordt de coupon niet bepaald door de rentevoet, maar door het bruto binnenlands product. Een dergelijke obligatie heeft als kenmerk dat ze voor de investeerder meer opbrengt als de economische groei hoog is en minder als de groei laag is.

Een land dat BBP-obligaties uitgeeft, moet minder betalen in magere jaren en beperkt daardoor het risico van financiële moeilijkheden.

Sinds zijn toetreding tot Europese Monetaire Unie (EMU) heeft ons land nog een zeer beperkte invloed op het rentebeleid van de Europese Centrale Bank (ECB). De rente is daardoor een weerspiegeling van het inflatiepeil en de economische groei in de Euro-zone geworden en niet langer een weerspiegeling van de situatie in ons eigen land. Daarbij is het dan ook perfect denkbaar dat ons land op een dag geconfronteerd kan worden met een slechtere economische situatie dan deze in de Euro-zone, waarbij de Belgische overheid bovendien geplaagd kan worden door hoge rentelasten indien men in de Euro-zone af te rekenen heeft met een stijgende inflatie.

Daarom is het niet onverstandig dat ons land de uitgifte van obligaties diversifieert.

De BBP-obligatie kan een uitgelezen instrument zijn voor het beleid inzake schatkistcertificaten. Als het BBP zakt, dan zullen namelijk ook de belastinginkomsten van de overheid dalen. Dit zal gedeeltelijk gecompenseerd omdat in dat geval ook een lagere coupon moet betaald.

Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen.

1. Is de geachte vice-eerste minister vertrouwd met BBP-obligaties?

2. Is hij van plan om de nadere voorwaarden van deze obligatie te bestuderen en zo de uitgifte van Belgisch schatkistpapier te diversifiëren?

Antwoord : Ik ben vertrouwd met het concept van de « BBP »-obligaties, waarbij de coupons afhankelijk gemaakt worden van de groei van het Bruto Binnenlands Product, en ik deel de mening van het geachte lid dat een dergelijk instrument a priori een zeker belang kan hebben op het gebied van schuldbeheer.

Ik moet echter constateren dat het enkel ontwikkelingslanden zijn die in het verleden dergelijke obligaties uitgegeven hebben. In de financiële literatuur wordt het instrument ook vooral gewaardeerd voor dat type van landen.

De soevereine emittenten van de eurozone, zoals België, hebben een strategie die eerder gericht is op de uitgifte van liquide en gestandaardiseerde obligaties, die deel uitmaken van de zogenaamde « benchmarks » die door heel wat institutionele investeerders gevolgd worden. Niet-traditionele instrumenten zoals BBP-obligaties kunnen niet profiteren van die natuurlijke vraag naar de gestandaardiseerde producten die zo ontstaat, waardoor een dergelijke obligatie eveneens minder liquide wordt en er dus een liquiditeitspremie voor moet worden betaald. Bovendien moet een emittent een premie betalen die de houder van de obligatie compenseert voor het onzekere karakter van zijn toekomstige ontvangsten : de betere afstemming op de overheidsfinanciën zou dus zijn prijs hebben.

Ik ben derhalve niet van plan om op dit ogenblik verder onderzoek te laten verrichten naar de opportuniteit van de « BBP »-obligaties, maar mijn diensten, en in het bijzonder het Agentschap van de Schuld, volgen de markt voortdurend op, en zij zullen niet nalaten om interessante voorstellen inzake schuldbeheer te doen.