Door de Weinsteinaffaire en de deining die daardoor is ontstaan, is het duidelijk geworden dat veel slachtoffers wantrouwen koesteren ten aanzien van de instellingen die hun klachten moeten behandelen en dat de juridische instrumenten om een schadeloosstelling te verkrijgen, onvoldoende gekend zijn.

Volgens een uitgebreide studie van 2014 van het Agentschap voor de fundamentele rechten van de Europese Unie over geweld ten aanzien van vrouwen zeggen 60% van de Belgen sinds hun vijftiende het slachtoffer geweest te zijn van een of andere vorm van seksuele intimidatie. Voorts blijkt uit de statistieken van het laatste verslag van de federale politie (2016) dat seksueel geweld (van alle aard) ook op het openbaar vervoer (365 klachten), op straat (359) of op andere openbare plaatsen (243) wordt gepleegd.

De Algemene Nationale Gegevensbank (ANG) van de politie heeft in 2015 meer dan drieduizend gevallen van verkrachting opgetekend. Volgens Amnesty International en de vzw SOS VIOL wenden zich nochtans slechts 16 % van de slachtoffers van ernstig seksueel geweld tot de overheidsinstanties.

Deze vragen vallen onder de bevoegdheid van de Senaat, aangezien ze een federale materie betreffen die een invloed heeft op de bevoegdheid van de deelstaten op het gebied van gelijke kansen, vrouwenrechten, enzovoort.

1) Het wetgevingsarsenaal dat België heeft ontwikkeld, is uitgebreid. Nochtans blijkt het aantal klachten in verband met seksistisch geweld zeer gering. Kunt u ons meedelen hoeveel klachten voor seksisme op openbare plaatsen door de juridische diensten werden opgetekend?

2) Sommige verenigingen betreuren dat de definitie van ongewenst seksueel gedrag niet duidelijk genoeg is. De wet van 28 februari 2014 tot aanvulling van de wet van 4 augustus 1996 betreffende het welzijn van de werknemers bij de uitvoering van hun werk wat de preventie van psychosociale risico's op het werk betreft, waaronder inzonderheid geweld, pesterijen en ongewenst seksueel gedrag op het werk - die ongewenst seksueel gedrag op het werk definieert - blijft immers interpretatief en geeft geen volledige lijst van strafbaar ongewenst gedrag. Nochtans somt een Franse studie (Ifop, 2014) de belangrijkste klachten van de slachtoffers op: aanrakingen van of dichtbij een seksuele zone, seksueel getinte opmerkingen, herhaaldelijke avances, grove commentaar, gebruik van pornografisch materiaal, indringende blikken, opdringerige of onbescheiden uitnodigingen, stalking via de telefoon of exhibitionisme. Het Agentschap voor de fundamentele rechten van de Europese Unie gaat verder en voegt daar ook ongewenste omhelzingen, kussen, opdringerige commentaren over het uiterlijk, het sturen van cadaus of van expliciete seksueel getinte sms'en of mails bij. In elk geval gaat het om een situatie waar een persoon uitlatingen of handelingen met een seksueel karakter opdringt aan een andere persoon die daar niet mee instemt.

Bent u van mening dat het opstellen van een lijst van klachten mensen zou kunnen helpen om een klacht in te dienen? Bestaan er preventieorganen in de privé- en overheidsbedrijven? Bestaat er een juridische bescherming tegen ontslag als een klacht voor ongewenst seksueel gedrag wordt ingediend?

3) Tot slot, wat zijn de eerste vaststellingen op het vlak van het gevoerde juridische beleid twee jaar na de goedkeuring van het Nationaal Actieplan ter bestrijding van alle vormen van gendergerelateerd geweld?