Sinds het koninklijk besluit van 10 augustus 2009 is cabotage enkel toegestaan indien is voldaan aan volgende voorwaarden:

- de cabotage dient te gebeuren in aansluiting op een internationaal transport;

- maximaal drie cabotagetransporten zijn toegestaan;

- deze cabotagetransporten dienen te gebeuren binnen een periode van zeven kalenderdagen, te rekenen vanaf de laatste lossing aan het einde van het internationaal transport.

De controle op deze maatregel gebeurt op basis van de "CMR-vrachtbrief", die voor elk transport dient te worden opgemaakt. De vrachtbrieven voor het internationaal transport en voor elk afzonderlijk cabotagetransport dienen verplicht in het voertuig aanwezig te zijn en dienen te worden overgelegd op verzoek van de controlebeambten.

Bij vaststelling van een onwettig verricht cabotagetransport kan de controlebeambte de onmiddellijke inning van een som van 1 800,- € per cabotagetransport voorstellen. Tevens kan de opdrachtgever van het onwettig cabotagetransport medeverantwoordelijk gesteld worden voor de inbreuk.

1) Hoeveel controles op het naleven van de cabotageregeling vonden er plaats in 2009 en 2010? Graag ook een opsplitsing per gewest.

2) Hoeveel overtredingen werden er vastgesteld in de jaren 2009 en 2010? Graag ook hier een opsplitsing per gewest.

3) Graag ook een overzicht van de nationaliteiten van zij die de regeling overtraden in 2009 en 2010.

Vooreerst moet ik er op wijzen dat de cabotage niet meer geregeld wordt door de bepalingen van het koninklijk besluit van 10 augustus 2009 maar wel door de bepalingen vanVerordening (EG) nr. 1072/2009, artikelen 8 en 9 die op 14 mei 2010 van toepassing geworden zijn. De aanpak van de controle van de cabotage die pas ingevoerd werd diende dus te worden herzien.

De korte periode van toezicht op de toepassing van de bepalingen van het koninklijk besluit van 10 augustus 2009 had ondertussen wel duidelijk gemaakt dat de opsporing van onwettige cabotage op zich weinig zou opleveren en dat deze onwettige praktijken in een ruimere context van frauduleuze concurrentievervalsende constructies moesten worden aangepakt.

De strijd tegen de fraude is immers een van de prioriteiten van de regering die krachtige maatregelen wenst te nemen om ze te bestrijden.

Een multidisciplinaire aanpak samen met de bevoegde inspectiediensten van andere Federale Overheidsdiensten (FOD’s )dringt zich eveneens op en heeft al geleid tot belangrijke vervolgingsdossiers die momenteel door Justitie behandeld worden.

In de sector van het wegvervoer worden de wegcontroleurs en de bedrijfsinspecteurs van de FOD Mobiliteit en Vervoer tijdens hun opdrachten vaak met diverse fraudevormen geconfronteerd.

Buiten de tachograaffraude die een zeer belangrijk thema op Europees niveau vormt, stellen onze controleurs en inspecteurs geregeld absoluut onwettige praktijken vast op het vlak van het gebruik van buitenlandse chauffeurs.

Een van de benaderingen die ons toelaten deze vormen van sociale fraude te ontdekken, is inderdaad de controle van de naleving van de regels op het gebied van cabotage.

De samenwerking met de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg alsook met de diensten van de BTW wordt versterkt, onder meer via het Actieplan van 20 november 2001 betreffende de samenwerking tussen de verschillende federale controlediensten die belast zijn met het toezicht op het zwaar vervoer dat een complementariteit tussen de verschillende bij het wegvervoer betrokken diensten heeft ingevoerd.

Ik wens eveneens dat mijn diensten betrokken worden bij de task force die gericht is op de bestrijding op nationaal niveau van de grensoverschrijdende fraude.

Zoals u kan vaststellen, bevinden wij ons in volle ontwikkeling van een methode van aanpak wat impliceert dat wij momenteel nog niet over relevante controlecijfers beschikken.

Het nodige zal evenwel gedaan worden om spoedig over deze gegevens te beschikken die eveneens zullen dienen voor een verbetering van de risk rating die aan de basis ligt van doelgerichtere controles.