|
5‑93 Sénat de Belgique Session ordinaire 2012‑2013 Séances plénières Jeudi 28 février 2013 Séance de l’après‑midi |
5‑93 Belgische Senaat Gewone Zitting 2012‑2013 Plenaire vergaderingen Donderdag 28 februari 2013 Namiddagvergadering |
|||
|
Annales |
Handelingen |
|||
|
Sommaire |
Inhoudsopgave |
|||
|
Commission de surveillance des opérations de la Caisse des dépôts et consignations Prise en considération de propositions Discussion de l’article unique Propositions prises en considération Envoi d’une proposition de loi à une autre commission Cour constitutionnelle – Arrêts Cour constitutionnelle – Questions préjudicielles Commission fédérale pour la recherche médicale et scientifique sur les embryons in vitro
|
Commissie van toezicht op de verrichtingen van de Deposito- en Consignatiekas Inoverwegingneming van voorstellen Bespreking van het enig artikel Overlijden van een gewezen minister Overlijden van een oud‑senator In overweging genomen voorstellen Verzending van een wetsvoorstel naar een andere commissie Grondwettelijk Hof – Prejudiciële vragen Federale Commissie voor medisch en wetenschappelijk onderzoek op embryo’s in vitro
|
|||
|
Présidence de Mme Sabine de Bethune (La séance est ouverte à 15 h 05.) |
Voorzitster: mevrouw Sabine de Bethune (De vergadering wordt geopend om 15.05 uur.) |
|||
Mondelinge vragen |
||||
Mondelinge vraag van mevrouw Vanessa Matz aan de vice‑eersteminister en minister van Financiën en Duurzame Ontwikkeling over «de sluiting van kantoren van de Federale Overheidsdienst Financiën» (nr. 5‑865) |
||||
|
Mme la présidente. – M. Servais Verherstraeten, secrétaire d’État aux Réformes institutionnelles et à la Régie des bâtiments, répondra. |
De voorzitster. – De heer Servais Verherstraeten, staatssecretaris voor Staatshervorming en voor de Regie der gebouwen, antwoordt. |
|||
|
Mme Vanessa Matz (cdH). – Dans la note de politique générale du ministre des Finances du 21 décembre 2012, il est indiqué qu’il faut poursuivre la modernisation du SPF Finances. Celle‑ci passe notamment par une rationalisation du nombre de bureaux qui passerait de 600 à 220. Il est également noté que cette réorganisation ne peut en aucun cas diminuer la qualité du service au citoyen. Sur la base de quels critères va‑t‑on fermer des bureaux afin que cela ne nuise pas au service rendu aux citoyens ? Plus particulièrement, les bureaux du SPF Finances situés à Aywaille seront‑ils supprimés et, si cela devait être le cas, où les contribuables de cette entité devront‑ils se rendre à l’avenir lorsqu’ils auront besoin des services de cette administration ? Des bruits de plus en plus persistants circulent à propos de la fermeture de ce bureau. Cette décision serait extrêmement préjudiciable non seulement aux fonctionnaires qui travaillent dans ce bureau, mais aussi aux citoyens de toute la région Ourthe‑Amblève qui, à ma connaissance, devraient s’adresser au bureau de Liège. |
Mevrouw Vanessa Matz (cdH). – In de algemene beleidsnota van de minister van Financiën van 21 december 2012 staat dat de modernisering van de FOD Financiën moet worden voortgezet. Dit gaat gepaard met een rationalisering van het aantal kantoren; van 600 naar 220. In de beleidsverklaring staat ook dat de reorganisatie in geen geval mag leiden tot een kwaliteitsvermindering van de dienstverlening aan de burgers. Welke criteria zal men hanteren als deze kantoren worden gesloten, zodat de dienstverlening aan de burgers niet het gedrang komt? Zullen de kantoren van de FOD Financiën van Aywaille worden afgeschaft? Zo ja, naar waar zullen de belastingplichtigen van deze gemeente zich in de toekomst moeten begeven als ze op deze dienst een beroep willen doen? Er doen steeds meer geruchten de ronde over de sluiting van dit kantoor. Dit zou een bijzonder nadelige beslissing zijn, niet alleen voor de ambtenaren die er werken, maar ook voor de burgers van de hele regio Ourthe‑Amblève. Zij zullen zich volgens mijn informatie tot het kantoor in Luik moeten wenden. |
|||
|
M. Servais Verherstraeten, secrétaire d’État aux Réformes institutionnelles et à la Régie des bâtiments. – La stratégie immobilière du SPF Finances vise depuis très longtemps l’amélioration de l’accueil du public et du logement des agents, en tentant de maintenir une proximité maximale de ses services avec le citoyen. En même temps, cela conduit à une rationalisation des moyens mis en œuvre pour accomplir les missions du SPF Finances. Le plan d’infrastructure 2015 du Service d’encadrement Logistique a déjà fait l’objet d’amples explications lors de la réunion de la commission des Finances du 21 mai 2012. Depuis lors, ce plan a été finalisé en tenant compte des éléments recueillis et des dernières vérifications avec les administrations concernées. Après concertation avec les organisations syndicales, ce plan a été adopté en comité de direction du SPF Finances. Les listes, dans leur forme définitive du 21 décembre 2012, ont été publiées sur le site internet du SPF afin d’informer le grand public des localisations en toute transparence. Il est cependant important de noter à cet égard que les applications électroniques toujours plus nombreuses et performantes que le SPF Finances met au service des citoyens et des entreprises, leur évitent de plus en plus de devoir encore se déplacer. La plus connue de ces applications, Tax‑on‑web, remporte un succès croissant d’année en année. Néanmoins, le SPF Finances est conscient qu’il ne sert pas toute la population avec Tax‑on‑web. C’est pourquoi, chaque année, pendant la période des déclarations à l’impôt des personnes physiques, plus de 1 400 séances sont organisées, en dehors des bâtiments du SPF Finances : dans les maisons de repos et les maisons de repos médicalisées, dans les maisons communales, etc. Le citoyen peut non seulement y trouver des renseignements mais également, s’il le souhaite, y faire remplir sa déclaration par des fonctionnaires des Finances. En outre, les citoyens peuvent se rendre le week‑end et en soirée dans une vingtaine de centres commerciaux, où ils sont assistés pour remplir leur déclaration. Quant à la question sur la situation des services situés à Aywaille, mes précisions sont les suivantes. Le seul bureau de l’Administration générale de la Perception et du Recouvrement localisé à Aywaille est le bureau de recettes des Contributions directes (personnes physiques). Il n’est pas prévu que ce bureau soit supprimé dans le cadre des plans d’implémentation des services Coperfin. En ce qui concerne la documentation patrimoniale, les bureaux de l’enregistrement et du cadastre seront intégrés dans l’antenne de l’administration de la sécurité juridique de Liège. Le bureau de l’enregistrement restera sur place en fonctionnant comme satellite de ladite antenne de Liège. Le cadastre déménagera plus tard vers Liège, probablement à la fin de 2014 ou au début de 2015. |
De heer Servais Verherstraeten, staatssecretaris voor Staatshervorming en voor de Regie der gebouwen. – Het kantorenbeleid van de FOD Financiën is al heel lang gericht op een verbetering van het onthaal van het publiek en van de kantoren van de ambtenaren. Men probeert tegelijkertijd de diensten zo dicht mogelijk bij de burger te houden. Dat leidt tot een rationalisering van de middelen voor het uitvoeren van de opdrachten van de FOD Financiën. Het infrastructuurplan 2015 van de Stafdienst Logistiek werd al uitgebreid toegelicht op de vergadering van de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden van 21 mei 2012. Sindsdien is het plan afgewerkt en werd rekening gehouden met de opmerkingen en de laatste controles met de betrokken administraties. Na overleg met de vakbonden werd het plan goedgekeurd door het directiecomité van de FOD Financiën. De definitieve lijsten werden op 21 december 2012 op de website van de FOD gezet. Op die manier wordt de bevolking in alle duidelijkheid over de adressen geïnformeerd. De FOD Financiën stelt echter ook steeds meer en performantere elektronische toepassingen ten dienste van de burgers en de ondernemingen, zodat ze zich steeds minder moeten verplaatsen. De meeste gekende toepassing, Tax‑on‑web, heeft van jaar tot jaar steeds meer succes. De FOD Financiën is zich er evenwel van bewust dat Tax‑on‑web niet alle burgers bereikt. Daarom worden elk jaar in de periode van de belastingaangifte van de personenbelasting meer dan 1400 zitdagen georganiseerd buiten de kantoren van de FOD Financiën: in rusthuizen, rust- en verzorgingstehuizen, gemeentehuizen, enzovoort. De burger kan daar niet alleen inlichtingen inwinnen, maar desgewenst ook zijn belastingbrief laten invullen door ambtenaren van de FOD Financiën. De burgers kunnen zich trouwens ook ’s avonds en tijdens het weekend in een twintigtal winkelcentra laten helpen bij het invullen van hun belastingaangifte. Wat de vraag over de situatie in Aywaille betreft, kan ik het volgende meedelen. Het enige kantoor van de Algemene administratie van de belastingen en de invordering van Aywaille is het ontvangkantoor der directe belastingen (personenbelasting). Dit kantoor zal niet worden afgeschaft in het kader van de Coperfinhervorming. Wat de patrimoniumdocumentatie betreft, zullen de kantoren van het kadaster en de registratie geïntegreerd worden in het bijkantoor van de administratie rechtszekerheid van Luik. Het registratiekantoor blijft en zal als satellietkantoor fungeren van het voormelde bijkantoor van Luik. Het kadaster zal later naar Luik verhuizen, wellicht eind 2014 of begin 2015. |
|||
|
Mme Vanessa Matz (cdH). – Les services que vous mentionnez sont effectivement toujours localisés à Aywaille et leur offre de services reste suffisante. Vous indiquez qu’internet est de plus en plus utilisé. Il permet en effet au citoyen de remplir sa déclaration. Cependant, s’il souhaite introduire une réclamation à la suite d’un contrôle ou poser des questions propres à sa situation fiscale, il doit se rendre dans un bureau. Or se déplacer reste toujours problématique pour les citoyens. On observe une forte décentralisation dans les administrations communales. Je pense en tous cas que je peux être rassurée au sujet d’Aywaille. |
Mevrouw Vanessa Matz (cdH). – Mijnheer de staatssecretaris, de diensten waarnaar u verwijst zijn inderdaad nog altijd in Aywaille gelokaliseerd. De dienstverlening blijft er toereikend. U zegt dat men steeds meer gebruik maakt van het internet. De burger kan inderdaad zijn aangifte elektronisch invullen, maar als hij als gevolg van een controle een klacht wil indienen of vragen wil stellen over zijn fiscaliteit moet hij zich tot een kantoor wenden. Als de burger zich moet verplaatsen is het altijd moeilijk. De gemeentediensten zijn sterk gedecentraliseerd. Wat Aywaille betreft, ben ik alleszins gerustgesteld. |
|||
Mondelinge vraag van mevrouw Olga Zrihen aan de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding over «het toekennen van een visum voor kort verblijf aan mensenrechtenverdedigers» (nr. 5‑868) |
||||
|
Mme Olga Zrihen (PS). – Certains défenseurs des droits de l’homme sont actifs dans leur pays et désireux d’y rester. À cause de leur action, les membres de leur famille – conjoint ou enfants mineurs – ont été reconnus comme réfugiés en Belgique. Ces défenseurs des droits de l’homme sollicitent auprès de nos services compétents l’octroi d’un visa « de court séjour » afin de rendre visite à leurs proches dans notre pays. Toutefois, la procédure actuellement suivie pour l’octroi d’un tel visa ne leur permet pas d’obtenir une réponse rapide, entraînant des conséquences que vous pouvez imaginer. Pour ce cas précis, une procédure facilitée et rapide ne devrait‑elle pas constituer la base de l’octroi d’un visa « de court séjour » pour ces personnes ? Une réponse positive de principe ne pourrait‑elle pas être communiquée dans des délais assez brefs ? |
Mevrouw Olga Zrihen (PS). – Sommige mensenrechtenverdedigers zijn actief in hun land en wensen daar te blijven. Wegens hun werk als activist werden leden van hun gezin – hun partner of minderjarige kinderen – in België erkend als politiek vluchteling. De mensenrechtenverdedigers zelf vragen bij de bevoegde diensten een visum voor kort verblijf aan om hun gezin in ons land te bezoeken. Via de procedure die momenteel wordt gevolgd voor de uitreiking van zo’n visum, kunnen ze daar niet snel een antwoord op krijgen, met de te verwachten gevolgen van dien. Zou voor die personen geen verkorte en versnelde procedure kunnen worden gevolgd voor de uitreiking van een visum voor een kort verblijf? Kan een principieel positief antwoord niet op korte termijn worden meegedeeld? |
|||
|
Mme Maggie De Block, secrétaire d’État à l’Asile et la Migration, à l’Intégration sociale et à la Lutte contre la Pauvreté. – La délivrance des visas est une matière devenue européenne. Les conditions et règles de délivrance des visas ont donc été harmonisées. Dès lors que le visa délivré vaut pour l’ensemble du territoire Schengen, les États‑membres doivent veiller au respect de ces règles. À cet égard, les postes diplomatiques belges à l’étranger sont compétents pour l’examen des demandes et disposent d’une habilitation pour délivrer ces visas sans consultation préalable de l’Office des étrangers. Une réponse rapide peut ainsi être donnée. Certes, les motifs réels du séjour peuvent faire l’objet d’un doute. Dans ce cas, le poste diplomatique consultera l’Office. Je ne trouve par ailleurs pas opportun de créer différentes catégories de demandeurs de visa car ces demandes sont toujours examinées au cas par cas. Il est évident que si des motifs humanitaires nous sont communiqués, ils sont pris en compte lors de l’appréciation du dossier. |
Mevrouw Maggie De Block, staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding. – De uitreiking van visa is een Europese materie geworden. De regels en voorwaarden voor de visumuitreiking werden geharmoniseerd. Vermits een visum geldig is voor het gehele Schengengrondgebied, moeten de lidstaten erop toezien dat die regels worden nageleefd. De Belgische diplomatieke posten onderzoeken de aanvragen en zijn gemachtigd om die visa uit te reiken zonder voorafgaande raadpleging van de Dienst Vreemdelingenzaken. Zo kan een aanvraag snel worden beantwoord. Over de echte redenen van het verblijf kan evenwel twijfel bestaan. In dat geval zal de diplomatieke post de DVZ raadplegen. Het is niet raadzaam om verschillende categorieën van visumaanvragers in het leven te roepen want die aanvragen worden steeds geval per geval onderzocht. Als ons humanitaire redenen worden meegedeeld, wordt daar ook rekening mee gehouden bij de beoordeling van het dossier. |
|||
|
Mme Olga Zrihen (PS). – Effectivement, il nous semblait évident que les postes diplomatiques belges à l’étranger ne doivent pas consulter systématiquement l’Office des étrangers sauf dans certaines situations bien définies. Il serait intéressant de le rappeler aux postes diplomatiques et d’examiner avec eux en quoi un cas est litigieux. Quant aux motifs humanitaires, ils doivent aussi être notifiés, car les différentes interprétations sont loin d’être homogènes en la matière. Je me ferai un plaisir de le rappeler s’il se présentait des situations similaires. |
Mevrouw Olga Zrihen (PS). – Het leek ons vanzelfsprekend dat de diplomatieke posten in het buitenland de Dienst Vreemdelingenzaken niet systematisch hoeven te raadplegen, behalve in welomschreven gevallen. Het zou interessant zijn om dat in herinnering te brengen aan die diplomatieke posten en samen met hen te bekijken wanneer er twijfel kan bestaan over een geval. De humanitaire redenen moeten ook bekendgemaakt worden, want daarrond zijn verschillende interpretaties mogelijk. Ik zal daarop terugkomen mochten zich nog gelijkaardige gevallen voordoen. |
|||
Mondelinge vraag van mevrouw Christine Defraigne aan de minister van Justitie over «een mogelijke wijziging van het Wetboek van Strafvordering» (nr. 5‑866) |
||||
|
Mme Christine Defraigne (MR). – La partie qui succombe dans un procès pénal, qu’elle soit prévenue ou partie civile, doit en principe payer les frais, y compris les frais d’expertise. Pour ce qui concerne la partie civile, c’est l’article 162 du Code d’instruction criminelle qui prévoit que « la partie civile qui succombera pourra être condamnée à tout ou partie des frais envers l’État ». Un cas interpellant s’est produit ces derniers jours. Une femme qui a subi un viol avec violence, s’est constituée partie civile, et s’est vue condamnée à payer tous les frais d’expertise de l’enquête pour le motif que l’auteur du viol n’a jamais été retrouvé. La question qui se pose est de savoir si, d’après vous, il faut modifier la législation puisque il y a eu des interprétations contradictoires sur cette condamnation. Certains disent que le code ne laissait aucune latitude à la Chambre du conseil qui devait condamner aux frais. Par ailleurs, in fine, la Cour d’appel de Bruxelles n’a pas condamné la victime à payer. La question est une question de principe. Dans de nombreuses affaires pénales, peut‑être moins emblématiques ou moins choquantes que celle dont je viens de parler, une partie civile qui succombe face à un auteur demeuré inconnu peut se voir imputer la totalité des frais de justice. Pourtant, il me semble que l’article 162 laisse un pouvoir suffisant d’appréciation au magistrat pour qu’il ne soit pas nécessaire de modifier cette disposition du code. J’aimerais connaître votre réaction, madame la ministre. |
Mevrouw Christine Defraigne (MR). – De partij die een strafproces verliest, of het nu de verdachte is of de burgerlijke partij, moet in principe de kosten betalen, ook de expertisekosten. Wat de burgerlijke partij betreft, bepaalt artikel 162 van het Wetboek van Strafvordering: “De burgerlijke partij die in het ongelijk wordt gesteld, kan worden veroordeeld in de kosten jegens de Staat en jegens de beklaagde of in een gedeelte ervan”. De jongste dagen was er een voorval dat om verduidelijking vraagt. Een vrouw, slachtoffer van verkrachting met geweld, stelde zich burgerlijke partij en werd veroordeeld tot het betalen van de expertise te betalen omdat de dader nooit werd gevonden. Mevrouw de minister, de vraag is of de wetgeving volgens u moet worden gewijzigd, want bij deze veroordeling gaat het om een tegenstrijdige interpretatie. Sommigen zeggen dat het wetboek de raadkamer die over de kosten moest oordelen, geen enkele vrijheid van handelen heeft gelaten. Het hof van beroep van Brussel heeft het slachtoffer uiteindelijk niet veroordeeld tot het betalen van de kosten. Het betreft hier een principekwestie. In vele strafzaken, die misschien minder opzienbarend of minder aanstootgevend zijn dan het voorbeeld dat ik aanhaalde, kan een burgerlijke partij, wanneer de dader onbekend is, veroordeeld worden tot het betalen van alle gerechtskosten. Artikel 162 lijkt me nochtans voldoende ruimte te laten aan de magistraat. Deze bepaling hoeft dan ook niet te worden gewijzigd. Graag uw standpunt, mevrouw de minister. |
|||
|
Mme Annemie Turtelboom, ministre de la Justice. – Il faut tout d’abord rappeler qu’il n’appartient pas à la ministre de la Justice de commenter telle ou telle décision judiciaire, pas plus que de la justifier. Le principe de la séparation des pouvoirs doit bien évidemment s’appliquer. Il va néanmoins de soi qu’une décision judiciaire doit résulter d’un examen minutieux des éléments du dossier, en faisant abstraction de tout préjugé ; c’est ainsi qu’une décision ne peut être prise dans l’aveuglement de l’émotion suscitée par le caractère douloureux des faits dénoncés, ni sans un regard attentif à l’ensemble des éléments recueillis par l’enquête. L’article 162, alinéa 2 du Code d’instruction criminelle s’applique à toutes les parties civiles qui succombent, notamment en cas de citation directe introduite par la victime ou en cas d’instruction ouverte à la suite d’une constitution de partie civile. La Cour de cassation a d’ailleurs confirmé à plusieurs reprises l’obligation de condamner la partie civile qui succombe, à tous les frais exposés, notamment lorsqu’une instruction judiciaire a été ouverte suite à sa constitution de partie civile. La Cour d’arbitrage a également estimé que l’article 162 ne violait pas les principes d’égalité et de non‑discrimination. En l’espèce, je constate – comme vous l’indiquez dans votre question – qu’une personne, victime d’un viol, s’est constituée partie civile et qu’elle s’est vue condamnée à payer tous les frais d’expertise de l’enquête qui s’élèvent à 5000 euros. À la lumière de ce que j’ai expliqué cette décision judiciaire est conforme à la loi. Je souligne toutefois que la Cour d’appel de Bruxelles a déjà dérogé à la règle de l’article 162, alinéa 2, du Code d’instruction criminelle dans le cas d’un retard anormal dans la procédure ainsi que dans le cas où dans le contexte de la cause considérée, la partie civile n’avait eu aucune maîtrise sur le choix des devoirs accomplis ni sur leur coût. Il semblerait par conséquent qu’il y ait une certaine marge de manœuvre et que l’on puisse, en fonction des circonstances, déroger à l’alinéa 2 de l’article 162 du Code d’instruction criminelle. À la suite de la discussion de la Chambre des mises en accusation, la personne en question n’est ainsi plus tenue de payer ses frais. Néanmoins, une modification législative est actuellement à l’étude. Elle devrait faire en sorte qu’une victime ne soit plus condamnée à payer ses frais lorsqu’une instruction judiciaire se termine par un non‑lieu motivé soit par l’absence de charges contre un prévenu, soit par la non‑identification de l’auteur des faits incriminés. |
Mevrouw Annemie Turtelboom, minister van Justitie. – Ik herinner eraan dat het niet aan de minister van Justitie is om commentaar te geven op de beslissing van een rechter of om ze te rechtvaardigen. Het principe van de scheiding der machten moet worden toegepast. Een rechterlijke uitspraak moet gebaseerd zijn op een nauwkeurig onderzoek van alle elementen van het dossier. Men mag zich bij het nemen van een beslissing niet laten leiden door emoties, opgewekt door pijnlijke feiten. Een beslissing moet gebaseerd zijn op de elementen uit het onderzoek. Artikel 162, tweede lid van het Wetboek van Strafvordering is van toepassing op alle burgerlijke partijen die in het ongelijk worden gesteld, wanneer zij het initiatief tot de rechtstreekse dagvaarding hebben genomen of wanneer een onderzoek is geopend ten gevolge van hun optreden als burgerlijke partij. Het Hof van Cassatie heeft trouwens verschillende malen een uitspraak bevestigd waarbij een in het ongelijk gestelde burgerlijke partij tot alle kosten werd veroordeeld omdat een onderzoek werd geopend ten gevolge van de burgerlijke partijstelling. Het Arbitragehof meent eveneens dat artikel 162 de principes van gelijkheid en niet‑discriminatie niet schendt. In dit geval gaat het om een persoon die het slachtoffer was van een verkrachting, die zich burgerlijke partij heeft gesteld en die veroordeeld werd tot het betalen van alle expertisekosten, die 5000 euro bedragen. In het licht van wat ik heb uiteengezet is deze gerechtelijke beslissing conform de wet. Het hof van beroep te Brussel is afgeweken van de regel van artikel 162, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering ingeval van een abnormale vertraging van de procedure en in het geval dat werd aangehaald, waarbij de burgerlijke partij geen enkele controle had over de keuze van de onderzoeken, noch op de kosten ervan. Er is wel een zekere manoeuvreerruimte. Afhankelijk van de omstandigheden kan van het tweede lid van artikel 162 van het Wetboek van Strafvordering worden afgeweken. Ingevolge beraadslaging in de Kamer van inbeschuldigingstelling is de persoon in kwestie niet meer verplicht de kosten te betalen. Een wetswijziging wordt momenteel onderzocht. De bedoeling hiervan is dat een slachtoffer niet meer veroordeeld kan worden tot het betalen van de gerechtskosten als een gerechtelijk onderzoek uitmondt in een niet‑vervolging omdat er geen bewijzen zijn tegen de verdachte, of omdat de dader niet geïdentificeerd werd. |
|||
|
Mme Christine Defraigne (MR). – En vertu de la séparation des pouvoirs, il va de soi que je ne demande pas à la ministre de la Justice de se prononcer sur un cas particulier. En revanche, il importe d’examiner la possibilité de baliser le pouvoir d’appréciation du juge. En effet, dans l’article 162, les mots « pourra être condamnée » impliquent que la victime n’est pas forcément condamnée aux frais, même lorsque l’auteur a bénéficié d’un non‑lieu ou n’a pas été identifié. Par conséquent, ce cas qui nous interpelle tant suggère la nécessité d’examiner, d’une part, l’ensemble des décisions judiciaires et, d’autre part, le rôle de la commission d’Aide financière aux victimes d’actes intentionnels de violence. |
Mevrouw Christine Defraigne (MR). – Het spreekt vanzelf dat ik, op grond van de scheiding der machten, de minister niet vraag om zich uit te spreken over een individuele zaak. Het komt er daarentegen wel op aan de beoordelingsbevoegdheid van de rechter af te bakenen. In artikel 162 staat “kan worden veroordeeld”. Dat betekent dat het slachtoffer niet noodzakelijk veroordeeld wordt tot de kosten, zelfs al werd de dader buiten vervolging gesteld of niet geïdentificeerd. De zaak die ons bezighoudt, dwingt ons ertoe enerzijds de rechtelijke beslissingen en anderzijds de rol van de Commissie voor Financiële Hulp aan Slachtoffers van Opzettelijke Gewelddaden en aan de Occasionele Redders te bekijken. |
|||
Mondelinge vraag van de heer Willy Demeyer aan de minister van Justitie over «de beletsels voor de observatie als bepaald in de wet betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke» (nr. 5‑867) |
||||
|
M. Willy Demeyer (PS). – Nous avons tous été choqués par les images diffusées jeudi dernier par la VRT, montrant la mort d’un jeune homme suite à l’utilisation de la contrainte dans un commissariat. L’affaire pose de multiples questions. Un des aspects qui m’interpellent est celui du refus par l’institut des Frères alexiens de prendre en charge la personne trouvée sur la voie publique et souffrant d’accoutumance aux amphétamines. De quelle manière la requête de mise en observation a‑t‑elle été notifiée par le pouvoir judiciaire ? Est‑il exact que l’institut psychiatrique n’a pas répondu aux injonctions du parquet et a refusé d’interner la victime au motif qu’elle était trop agressive ? Cette affaire est une figuration extrême d’un problème que je rencontre également à Liège, à savoir les difficultés à mettre en œuvre la mise en observation prévue par la loi sur la protection des malades mentaux. À Liège, le problème se pose au sujet d’un « noyau dur » de personnes qui montrent peu de compliance à la prise en charge sociale ou sanitaire, qui sont mises sur une liste noire par certaines institutions et qui se retrouvent dès lors abandonnées, en état de besoin voire de démence, sur la voie publique. Quand la réponse sanitaire vient à manquer, c’est la police administrative qui se retrouve chargée de traiter certains problèmes. Elle met alors en œuvre les moyens dont elle dispose : l’article 9ter de la loi de 1921, la répression de l’ivresse publique, des règlements communaux ; ces réponses en termes d’ordre public ne sont pas toujours adaptées aux réalités rencontrées. Mes questions sont dès lors les suivantes. Cette affaire ne montre‑t‑elle pas qu’il existe des pièges à la prise en charge comme il y a des pièges à l’emploi, et qu’il importe d’y apporter une solution ? Un aménagement de la loi du 26 juin 1990 ne serait‑il pas souhaitable pour apporter des réponses plus humaines à certaines formes de sociopathie qui, bien que problématiques, ne sont pas, selon les médecins spécialistes, des maladies mentales au sens de la loi ? |
De heer Willy Demeyer (PS). – We zijn allen geschokt door de beelden uitgezonden op de VRT die lieten zien hoe een jongeman zo hardhandig werd aangepakt dat hij er het leven bij inschoot. De zaak doet vele vragen rijzen. Eén van de aspecten is de weigering van de Broeders Alexianen om de betrokkene, die op de openbare weg was aangetroffen en die verslaafd was aan amfetamines, op te nemen. Hoe werd het verzoekschrift tot inobservatiestelling door de gerechtelijke instanties bekendgemaakt? Klopt het dat de psychiatrische instelling niet inging op de bevelen van het parket en weigerde om de betrokkene op te nemen omdat hij te agressief was? Deze zaak lijkt een extreem voorbeeld van een knelpunt dat ook in Luik vaak tot problemen leidt, namelijk iemand laten opnemen ter observatie zoals voorgeschreven door de wet op de bescherming van de persoon van de geesteszieke. In Luik hebben we te maken met een “harde kern” van personen die niet willen meewerken aan sociale of medische begeleiding, die door sommige instellingen op een zwarte lijst worden gezet en die haveloos en verward op de openbare weg aan hun lot zijn overgelaten. Wanneer geen gezondheidsbegeleiding meer voorhanden is, is het aan de administratieve politie om sommige gevallen aan te pakken. Ze maakt daarvoor gebruik van de middelen waarover ze beschikt: artikel 9ter van de wet van 1921, de beteugeling van dronkenschap, gemeentelijke reglementen; het zijn maatregelen van ordehandhaving die niet altijd aangepast zijn aan dit soort problematisch gedrag. Toont deze zaak niet aan dat er “beschermingsvallen” zijn, net zoals er werkloosheidsvallen zijn en dat we daar oog moeten voor hebben? Is een wijziging van de wet van 26 juni 1990 niet wenselijk om op een humanere manier om te gaan met sommige vormen van sociopathische persoonlijkheidsstoornissen, die wel problematisch zijn, maar volgens artsen‑specialisten geen echte geestesziekten zijn zoals bedoeld in de wet? |
|||
|
Mme Annemie Turtelboom, ministre de la Justice. – Il ne m’appartient pas de commenter une affaire actuellement à l’instruction. Je peux toutefois rappeler que le parquet avait requis à deux reprises une hospitalisation forcée de Jonathan Jacob en unité psychiatrique et que chaque fois cette solution a été dédaignée. L’article 9 de la loi du 26 juin 1990 relative à la protection de la personne des malades mentaux dispose pourtant expressément que le procureur du Roi peut décider que le malade sera mis en observation dans le service psychiatrique qu’il désigne. L’article 2 de l’arrêté royal du 18 juillet 1991 portant exécution de l’article 36 de la loi du 26 juin 1990 susmentionnée souligne également que – pour autant qu’ils soient désignés à cet effet par l’autorité compétente – les services des hôpitaux psychiatriques sont tenus d’accueillir les malades à l’égard desquels une mesure de protection a été ordonnée. Un service psychiatrique ne peut refuser l’admission d’un malade requise par le procureur du Roi, sauf à considérer qu’il ne s’agit pas du service désigné à cet effet. La mise en œuvre pratique de cette réquisition dépend des arrangements conclus entre les parquets et les institutions. À première vue, cette affaire ne semble pas exiger une révision de la loi même ou des principes qui s’en dégagent, du moins dans l’immédiat. Il vaut mieux attendre les résultats de l’enquête menée par les autorités judiciaires avant de déterminer si la loi comporte des failles et doit être amendée. Même si l’instruction et l’application de la loi dans la pratique impliquent une modification législative, il faut garder à l’esprit que la protection des malades mentaux est une compétence partagée entre le ministre de la Justice, le ministre des Affaires sociales et les Communautés. En effet, la désignation des services psychiatriques relève des Communautés, tandis que le ministre des Affaires sociales est compétent pour la détermination des différentes formes de sociopathie. Une éventuelle réévaluation de la loi devrait donc être menée en collaboration avec l’ensemble des autorités compétentes. |
Mevrouw Annemie Turtelboom, minister van Justitie. – Ik kan geen commentaar geven op een zaak waarover het onderzoek loopt. Het parket had tot tweemaal toe een gedwongen opname gevorderd van Jonathan Jacob in een psychiatrische eenheid en dit werd telkens geweigerd. Artikel 9 van de wet van 26 juni 1990 betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke bepaalt uitdrukkelijk dat de procureur des Konings kan beslissen dat de geesteszieke ter observatie zal worden opgenomen in de psychiatrische dienst die hij aanwijst. Artikel 2 van het koninklijk besluit van 18 juli 1991 ter uitvoering van artikel 36 van voormelde wet van 26 juni 1990 bepaalt eveneens dat, voor zover ze hiertoe door de bevoegde overheid aangewezen werden, de diensten van psychiatrische ziekenhuizen ertoe gehouden zijn de geesteszieken ten aanzien van wie er een beschermingsmaatregel gelast werd, op te nemen. Een psychiatrische dienst kan de opname van een zieke die door de procureur des Konings werd gevorderd niet weigeren, behalve indien het niet gaat om de dienst die hiertoe werd aangewezen. De praktische uitvoering van die vordering is afhankelijk van de afspraken die gemaakt zijn tussen de parketten en de instellingen. Op het eerste gezicht vergt deze zaak geen wijziging van de wet of van de beginselen ervan, of althans niet op korte termijn. We wachten beter het resultaat van het gerechtelijk onderzoek af vóór we besluiten dat de wet gebreken vertoont en dient te worden geamendeerd. Zelfs indien het onderzoek en de toepassing van de wet in de praktijk zouden nopen tot een wetswijziging, mogen we niet vergeten dat de bescherming van de geesteszieken een bevoegdheid is die gedeeld wordt door de minister van Justitie, de minister van Sociale zaken en de Gemeenschappen. Voor de aanwijzing van de psychiatrische diensten zijn de Gemeenschappen bevoegd, terwijl de minister van Sociale Zaken de bevoegdheid heeft om de verschillende vormen van sociopathie te bepalen. Een eventuele herziening van de wet moet dus in samenwerking met alle bevoegde overheidsniveaus worden doorgevoerd. |
|||
Mondelinge vraag van de heer Bert Anciaux aan de minister van Justitie over «de opdracht van een procureur‑generaal om een onderzoek te voeren ten aanzien van een procureur des Konings van een gerechtelijk arrondissement dat onder zijn bevoegdheid ressorteert» (nr. 5‑870) |
||||
Mondelinge vraag van de heer Bart Laeremans aan de minister van Justitie over «de crisis bij het Antwerpse openbaar ministerie» (nr. 5‑873) |
||||
|
Mme la présidente. – Je vous propose de joindre ces demandes d’explications. (Assentiment) |
De voorzitster. – Ik stel voor deze vragen om uitleg samen te voegen. (Instemming) |
|||
|
M. Bert Anciaux (sp.a). – Ces derniers jours, nous assistons à une énième péripétie de la tragi‑comédie « La Guerre des flics » ou « La Guerre des juges ». L’intervention de l’équipe d’assistance spéciale de la police anversoise a soulevé à juste titre une vague d’indignation et une série de questions. Le parquet est au cœur de la controverse, notamment à cause de l’ordre de « passer la camisole chimique » au patient. Lors de témoignages antérieurs, le procureur du Roi a nié toute faute ou implication du parquet d’Anvers. Cette implication a été entre‑temps établie. Face à la controverse et à la confusion intenses, le procureur général du ressort judiciaire d’Anvers a ordonné une enquête au sujet du rôle et de l’implication éventuelle du procureur du Roi de l’arrondissement judiciaire d’Anvers, qui relève de sa compétence. Une fois de plus, le pouvoir judiciaire se livre à un spectacle où le grotesque le dispute à la honte. Deux hauts magistrats règlent actuellement leurs comptes en public. Tout le monde sait que leur entente était déjà fortement compromise, notamment à cause de la dite guerre des diamants. En ouvrant une enquête au sujet de l’intervention d’un procureur du Roi de sa circonscription administrative, un procureur général suscite, en de telles circonstances, de nombreuses questions critiques et hautement pertinentes. Quel regard la ministre pose‑t‑elle sur l’enquête ordonnée par un procureur général au sujet de l’intervention d’un procureur du Roi ? Que pense‑t‑elle du caractère de plus en plus public des règlements de compte entre les deux magistrats ? La ministre estime‑t‑elle comme moi que de tels procédés sont inacceptables ? En effet, des atteintes supplémentaires à la piètre réputation de la Justice et du ministère public ne peuvent être tolérées. En outre, la relation tumultueuse entre les deux hauts magistrats exclut quasiment la possibilité même d’une enquête objective. La ministre compte‑t‑elle intervenir fermement et énergiquement pour inverser le processus de dégradation du troisième pouvoir ? Dans l’affirmative, quand et comment ? |
De heer Bert Anciaux (sp.a). – De jongste dagen beleven we een zoveelste etappe in de tragikomedie “la guerre des flics” of “la guerre des juges”. Het optreden van het Bijzonder Bijstandsteam van de Antwerpse politie heeft terecht een storm van verontwaardiging ontketend en heel wat vragen doen rijzen. Met nadruk wordt daarbij gewezen op de betrokkenheid van het parket, onder meer bij de opdracht om de patiënt “plat te spuiten”. In eerdere getuigenissen ontkende de procureur des Konings elke fout of betrokkenheid vanwege het parket van Antwerpen. Ondertussen is die betrokkenheid komen vast te staan. Gelet op de vele controverses en onduidelijkheden heeft de procureur‑generaal van het gerechtelijke gebied Antwerpen een onderzoek bevolen naar de rol en de eventuele betrokkenheid van de procureur des Konings van het gerechtelijk arrondissement Antwerpen dat onder zijn bevoegdheid ressorteert. Eens te meer geeft de rechterlijke macht een potsierlijke en beschamende vertoning te zien. Twee topmagistraten vechten nu hun vete publiekelijk uit. Zoals iedereen weet, was hun verstandhouding al meer dan problematisch geworden, onder meer door de zogenaamde diamantenoorlog. Dat een procureur‑generaal een onderzoek opstart naar het optreden van een procureur des Konings binnen zijn ambtsgebied, wekt in die omstandigheden heel wat kritische en hoogst relevante vragen. Hoe kijkt de minister aan tegen het onderzoek dat een procureur‑generaal heeft bevolen naar het optreden van een procureur des Konings? Wat vindt ze ervan dat beide magistraten hun vete steeds meer in de openbaarheid uitvechten? Gaat de minister ermee akkoord dat zo’n aanpak niet aanvaardbaar is? Justitie en openbaar ministerie hebben immers nu al een kwetsbaar imago dat niet verder mag worden bezoedeld. Bovendien maakt de turbulente verhouding tussen beide topmagistraten een objectief onderzoek bijna onmogelijk. Zal de minister kordaat en drastisch ingrijpen om die verloedering van de derde macht te counteren en zo ja, hoe en wanneer? |
|||
|
M. Bart Laeremans (VB). – La mort de Jonathan Jacob, dont les médias se sont faits l’écho, n’a laissé personne indifférent. Tout porte à croire que le jeune homme est décédé immédiatement après l’intervention disproportionnée de la police consécutive à l’ordre malheureux du parquet. Chacun rejette la responsabilité sur autrui et nul ne songe même à s’excuser. Une histoire tragique et lamentable. À présent, il s’avère que le procureur est intervenu en personne et que l’ordre controversé émanerait de lui, ce qu’il a pourtant formellement nié vendredi dernier à Terzake, l’émission de la VRT. Si le procureur a menti ouvertement aux médias, sa position est intenable. Le quotidien De Tijd révèle aujourd’hui que la ministre elle‑même aurait contribué à l’annonce des faits. Le procureur aurait en effet avoué lui‑même son implication à la ministre et cette dernière aurait alors transmis les faits au parquet général. S’il s’avère que les documents du parquet relatifs à l’ordre du procureur ont été modifiés à plusieurs reprises, nous avons un autre sujet d’inquiétude. Cela signifierait en effet que le dossier pénal a été falsifié après coup. À en croire le quotidien De Morgen, la relation des faits a été modifiée à cinq reprises. Que peut nous apprendre la ministre au sujet de l’enquête sur la mort de Jonathan Jacob, d’une part, et les responsabilités de la police et du parquet dans ce décès, d’autre part ? A‑t‑on, dans l’intervalle, amorcé une enquête approfondie et radicalement nouvelle ? Le procureur a‑t‑il bel et bien menti lors de l’émission Terzake au sujet de sa responsabilité dans l’ordre donné ? Son rôle dans le passage de la camisole chimique à Jonathan Jacob a‑t‑il même été essentiel ? Étant donné les circonstances, la ministre considère‑t‑elle la position du procureur comme encore tenable ? |
De heer Bart Laeremans (VB). – De mediaberichten over de dood van Jonathan Jacob hebben niemand onberoerd gelaten. Alles lijkt erop dat de jongeman is overleden onmiddellijk na het disproportioneel optreden van de politie op het ongelukkige bevel van het parket. De zwartepiet wordt doorgeschoven en zelfs voor excuses is er geen ruimte. Het is een intriest en tragisch verhaal. Nu blijkt dat de procureur zélf in het dossier is tussengekomen en zélf het kwestieuze bevel zou hebben gegeven. Toch heeft hij dat zeer nadrukkelijk ontkend tijdens de Terzake‑uitzending van de VRT vorige vrijdag. Indien de procureur in de media publiek heeft gelogen, is zijn positie onhoudbaar. Uit een artikel in de krant De Tijd van vandaag blijkt dat de minister zelf een rol zou hebben gespeeld in het bekendmaken van de feiten. De procureur zou namelijk zijn betrokkenheid persoonlijk aan de minister hebben opgebiecht. De minister zou die feiten dan hebben doorgespeeld aan het parket‑generaal. Het is ook verontrustend als het klopt dat de parketdocumenten over het bevel van de procureur herhaaldelijk zijn gewijzigd. Het strafdossier werd dus achteraf vervalst. Volgens de krant De Morgen werd het relaas van de feiten wel vijf keer gewijzigd. Wat kan de minister meedelen over het onderzoek naar de dood van Jonathan Jacob en over de verantwoordelijkheden daarin van politie en parket? Is ondertussen iets ondernomen om het onderzoek grondig en volledig over te doen? Klopt het dat de procureur in de Terzake‑uitzending heeft gelogen over zijn rol in het bevel tot platspuiten van Jonathan Jacob en dat hij daarbij zelfs een wezenlijke rol heeft gespeeld? Acht de minister de positie van de procureur in die situatie nog langer houdbaar? |
|||
|
Mme Annemie Turtelboom, ministre de la Justice. – Les images diffusées par la VRT jeudi dernier ont bouleversé tout le monde. Elles ne laissent personne indifférent. Les événements qui ont suivi au parquet et au parquet général d’Anvers ont provoqué beaucoup de remous. L’affaire a fait naître des doutes sur le bon fonctionnement de la Justice. Nous nous posons donc des questions à ce sujet, et à juste titre. En même temps, nous ne devons pas nous laisser entraîner par l’émotion du moment. Le week‑end dernier, il était question de protection mutuelle du ministère public et du siège d’Anvers, qui étoufferaient toute l’affaire. Depuis mardi, on entend tout le contraire : une guerre totale ferait rage au sein du ministère public et les parties impliquées n’y feraient pas de quartier. Si nous voulons mener une bonne politique, nous devons nous appuyer sur les faits, sur la raison, sur la loi et l’État de droit en fonction des besoins des citoyens. Dans l’affaire qui nous occupe, trois enquêtes sont menées. Je m’abstiendrai naturellement de tout commentaire et de toute explication à leur sujet, étant donné qu’une instruction judiciaire est en cours. La première enquête est celle du privilège de juridiction, à propos de l’accusation de faux en écriture entachant l’enquête sur la mort de Jonathan Jacob. Cette enquête, menée par un conseiller‑juge d’instruction, avait été clôturée et classée sans suite. Mardi, le procureur général l’a rouverte après l’annonce de nouveaux éléments. Elle a été immédiatement confiée au même conseiller‑juge d’instruction. La deuxième enquête, celle qui se concentre sur la mort de Jonathan Jacob, est du ressort de la Chambre des mises en accusation. La troisième enquête que mentionne la presse n’a aucun rapport avec l’affaire Jonathan Jacob et doit être considérée comme une conséquence d’enquêtes antérieures sur un substitut fiscal. Elle concerne des violations possibles du secret professionnel et son évaluation échoit finalement à un juge indépendant. Les événements de cette semaine nuisent à la réputation de la Justice. Tout le monde estime que le parquet anversois a bien travaillé ces dernières années, mais sa crédibilité a beaucoup diminué ces derniers jours. En tant que ministre de la Justice, je le déplore. Bien que les possibilités légales de ma fonction soient limitées, nous devons chercher tous ensemble des solutions afin que la vérité se fasse jour. Nous devons assurer le fonctionnement de la Justice et le retour à la sérénité, non seulement dans l’intérêt du bon fonctionnement du parquet et du parquet général, mais aussi dans celui de l’enquête et de la vérité à laquelle la famille a droit. Le procureur Dams m’a fait part de son inquiétude au sujet des réactions émotionnelles et de l’émoi provoqués par l’affaire au sein de son parquet. Le parquet est un et indivisible. Il s’agit d’un principe général du droit. D’où la décision du procureur Dams de céder à titre temporaire la gestion courante au premier substitut, afin que l’enquête sur les faits en question puisse se dérouler en toute sérénité. L’instruction judiciaire rouverte par le parquet général sur la base d’éléments nouveaux se fait en conformité avec les règles en vigueur du privilège de juridiction. Elle est menée par un conseiller‑juge d’instruction indépendant. Le procureur général près de la Cour de cassation m’a fait savoir aujourd’hui par lettre qu’il a réclamé, dans le cadre de la fonction générale de surveillance que lui a octroyée le législateur dans l’article 400 du Code judiciaire, de nouveaux renseignements auprès du parquet général d’Anvers à propos de l’enquête de privilège de juridiction sur l’affaire Jonathan Jacob. Voici la teneur de cette lettre. Pour votre information, j’ai l’honneur de vous apprendre que mon ministère a ouvert un dossier sur cette affaire le 3 avril 2012. Ce dossier a été classé le 2 octobre 2012 sur la base des renseignements obtenus à l’époque. Il a été rouvert le 26 février 2013 à la suite des nouveaux éléments actuels connus. J’attends de nouveaux renseignements sur la situation de la part du procureur général près la Cour d’appel d’Anvers. Le dossier est actuellement rouvert sur la base de l’article 400 du Code judiciaire. En outre, le procureur général près la Cour d’appel soumettra à chaque étape le dossier et les décisions à prendre au procureur général près la Cour de cassation. Étant donné que le procureur a transmis à titre provisoire le fonctionnement quotidien pour les prochaines semaines et que la Cour de cassation suivra également l’instruction judiciaire rouverte, j’ose espérer un retour à la sérénité, dans l’intérêt de l’enquête sur la mort de Jonathan Jacob et dans celui de la famille de ce dernier. |
Mevrouw Annemie Turtelboom, minister van Justitie. – De beelden die vorige week donderdag door de VRT werden uitgezonden hebben iedereen diep geraakt. Ze laten niemand onberoerd. De daaropvolgende gebeurtenissen bij het parket en het parket‑generaal in Antwerpen hebben voor grote onrust gezorgd. Daardoor is er twijfel ontstaan over de goede werking van Justitie. We stellen ons daar dus terecht vragen over. Tegelijkertijd mogen we ons niet laten leiden door de waan van de dag. In het weekend luidde het dat het openbaar ministerie en de zetel van Antwerpen elkaar in bescherming nemen en alles toedekken. Sinds dinsdag geldt het omgekeerde; binnen het openbaar ministerie woedt een complete oorlog, waarbij al de betrokken partijen elkaar niet ontzien. Willen we een goed beleid voeren, dan moeten we blijven uitgaan van de feiten, van de ratio, van de wet en van de rechtsstaat in functie van de noden van de burgers. In de zaak waarover het gaat, lopen drie onderzoeken waarbij ik uiteraard, vermits er een gerechtelijk onderzoek aan de gang is, commentaar noch uitleg zal geven. Het eerste onderzoek is dat van het voorrecht van rechtsmacht, inzake de beschuldiging van schriftvervalsing in het onderzoek naar de dood van Jonathan Jacob. Dat onderzoek gevoerd door een raadsheer‑onderzoeksrechter, was afgesloten en geseponeerd. Dinsdag heeft de procureur‑generaal, na bekendmaking van nieuwe gegevens, dat onderzoek heropend. Het is onmiddellijk opnieuw aan dezelfde raadsheer‑onderzoeksrechter toevertrouwd. Het tweede onderzoek is het eigenlijke onderzoek naar de dood van Jonathan Jacob, dat zich bij de Kamer van Inbeschuldigingstelling bevindt. Het derde onderzoek waarvan de pers gewag maakt, staat volledig los van de zaak Jonathan Jacob en moet worden gezien als een gevolg van eerdere onderzoeken tegen een fiscaal substituut. Dit onderzoek gaat over mogelijke schendingen van het beroepsgeheim en zal uiteindelijk door een onafhankelijke rechter worden beoordeeld. Wat deze week is gebeurd, is slecht voor het imago van Justitie. Vriend en vijand zijn het erover eens dat het Antwerpse parket de voorbije jaren goed heeft gewerkt, maar de voorbije dagen heeft het veel geloofwaardigheid verloren. Als minister van Justitie betreur ik dat. Ook al zijn de wettelijke mogelijkheden voor de minister van Justitie beperkt, we moeten samen naar oplossingen zoeken om de waarheid aan het licht te brengen. We moeten ervoor zorgen dat de werking van Justitie verzekerd blijft en de sereniteit terugkeert, niet alleen in het belang van de goede werking van het parket en het parket‑generaal, maar ook in het belang van het onderzoek en de waarheid waar de familie recht op heeft. Procureur Dams zei me bezorgd te zijn over de emotionele reacties en de commotie die de zaak binnen zijn parket heeft teweeggebracht. Het parket is één en ondeelbaar. Dat is een algemeen rechtsbeginsel. Daarom heeft procureur Dams besloten de dagelijkse leiding tijdelijk door te geven aan de eerste substituut, zodat het onderzoek naar de bewuste feiten in alle sereniteit kan worden gevoerd. Het gerechtelijk onderzoek dat het parket‑generaal op basis van nieuwe elementen heeft heropend, wordt gevoerd volgens de vigerende regels van voorrecht van rechtsmacht. Het is een gerechtelijk onderzoek, geleid door een onafhankelijke raadsheer‑onderzoeksrechter. De procureur‑generaal bij het Hof van Cassatie liet me vandaag bij brief weten dat hij in het kader van de algemene toezichtsfunctie, die de wetgever aan de procureur‑generaal van Cassatie heeft toegekend, artikel 400 van het gerechtelijk wetboek, nieuwe inlichtingen heeft opgevraagd bij het parket‑generaal van Antwerpen in verband met het onderzoek, voorrecht van rechtsmacht in de zaak Jonathan Jacob. Ik lees de brief voor: “Tot uw onderrichting heb ik de eer u te laten weten dat mijn ambt een dossier in deze zaak op 3 april 2012 heeft geopend. Gelet op de destijds verkregen inlichtingen werd het dossier op 2 oktober 2012 geklasseerd. Gelet op de nieuwe actuele gekende elementen werd het dossier op 26 februari 2013 heropend. Ik wacht op nieuwe inlichtingen vanwege de heer procureur‑generaal bij het Hof van Beroep te Antwerpen over de stand van zaken. Het dossier is nu heropend op basis van artikel 400 van het Gerechtelijk Wetboek. Bovendien zal de procureur‑generaal bij het Hof van Beroep het dossier en de te nemen beslissingen voorleggen in elke stap aan de procureur‑generaal bij het Hof van Cassatie. Nu de procureur de komende weken tijdelijk de dagelijkse werking heeft overgedragen en Cassatie ook het heropende gerechtelijk onderzoek zal opvolgen, hoop ik dat de sereniteit kan terugkeren in het belang van het onderzoek naar de dood van Jonathan Jacob en in het belang van zijn familie”. |
|||
|
M. Bert Anciaux (sp.a). – Le procureur du Roi fait un pas de côté, peut‑être temporairement, pour les besoins de l’enquête. C’est tout à fait normal. J’espère que cela permettra de faire plus rapidement la lumière sur cette affaire. Le procureur général de la Cour de cassation prend une mesure importante dans cette affaire. En fait, le procureur général de la Cour d’appel doit systématiquement tenir le procureur général de la Cour de cassation au courant de l’enquête. Cela ne se fait pas si simplement parce que les événements dont nous parlons ont fait perdre de leur crédibilité au procureur général et au procureur du Roi. Pour sauvegarder la crédibilité de la Justice et faire droit à la vérité dans cette affaire, il est bon que le procureur général soit placé sous le contrôle du procureur général de la Cour de cassation. Je sais qu’il s’agit de mesures radicales peu fréquentes dans notre pays. Cela prouve qu’il s’agit d’une situation particulièrement délicate qui fragilise l’ensemble de notre appareil judiciaire. Je me réjouis que la ministre n’ait pas attendu trop longtemps pour exercer des pressions en ce sens. J’espère que l’enquête menée à Anvers se déroulera sereinement. Si, après ces mesures, le moindre doute devait subsister à ce sujet, j’espère que la ministre ferait le nécessaire pour confier l’enquête à un autre parquet mais les mesures prises semblent suffire pour l’instant au bon déroulement de l’enquête. |
De heer Bert Anciaux (sp.a). – Ik wil de minister uitdrukkelijk danken voor het duidelijke antwoord. De procureur des Konings treedt, al dan niet tijdelijk, terug en in het kader van het onderzoek. Dat is niet meer dan normaal en juist. Het is een goede en verstandige zaak en ik hoop dat de waarheid daarmee ook sneller aan het licht komt. De procureur‑generaal van het Hof van Cassatie neemt in deze zaak een belangrijke maatregel. Eigenlijk moet de procureur‑generaal van het Hof van Beroep systematisch de procureur‑generaal van het Hof van Cassatie briefen over het onderzoek. Dat gebeurt niet zomaar. Dat is omdat zowel de procureur‑generaal als de procureur des Konings door wat er is gebeurd, een stuk van hun geloofwaardigheid zijn kwijtgespeeld. Voor de geloofwaardigheid van justitie en voor het recht om de waarheid in deze zaak te kennen – zeker ook belangrijk voor de ouders van Jonathan – is het goed dat de procureur‑generaal ook voor een stuk onder toezicht van de procureur‑generaal van het Hof van Cassatie wordt geplaatst. Ik weet dat het zwaarwichtige maatregelen zijn, die in ons land heus niet snel worden genomen. Dat wijst op een bijzonder moeilijke situatie die ons hele justitieapparaat bijzonder kwetsbaar maakt. Ik ben blij dat de minister niet te lang heeft gewacht om druk uit te oefenen om tot die situatie te komen. Soms moet de minister van Justitie een belangrijke beslissing nemen en dat heeft ze dan ook gedaan. Dat stemt me zeer tevreden. Ik hoop dat het onderzoek in Antwerpen verder op een serene wijze kan worden gevoerd. Indien daarover echter na deze maatregelen nog de minste twijfel zou blijven bestaan, dan hoop ik dat de minister het nodige zal doen om het onderzoek naar een ander parket over te hevelen, maar voorlopig hebben de huidige maatregelen alles in zich om een correct onderzoek mogelijk te maken. |
|||
|
M. Bart Laeremans (VB). – La manière dont cette affaire évolue me satisfait. Que le procureur fasse temporairement un pas de côté et qu’un contrôle extérieur soit mis en place est une bonne chose. La ministre sait ce qui s’est passé. Si le procureur a réellement joué un rôle essentiel dans ce dossier et a donc menti à l’émission Terzake de vendredi, il ne peut rester en place et un retrait temporaire ne suffit pas. Un magistrat du parquet ne peut mentir à l’opinion publique comme il l’a fait. Il doit être sanctionné et se retirer définitivement. J’espère que la ministre pourra l’en convaincre et que les choses ne traîneront pas. L’affaire porte aussi sur des faux en écriture qui, s’ils s’avèrent, sont très graves. Il est question de procès‑verbaux modifiés jusqu’à cinq fois pour minimiser les responsabilités. Jusqu’à présent, je n’ai entendu personne de la police ou de la justice présenter des excuses. Les images n’ont laissé personne indifférent mais il est grave qu’il ait fallu un reportage pour faire émerger le dossier. Trois ans ont passé depuis les faits et, sans ce reportage, l’affaire n’aurait jamais été révélée. Il n’est cependant pas trop tard pour présenter des excuses. |
De heer Bart Laeremans (VB). – Ik ben tevreden met die belangrijke evolutie. Het is een goede zaak dat de procureur tijdelijk een stap opzij zet en dat er extern toezicht wordt ingesteld. De minister weet wat er is gebeurd, want de procureur heeft het haar zondag in een persoonlijk gesprek gezegd. Als hij inderdaad een belangrijke rol heeft gespeeld én dus heeft gelogen in de Terzake‑uitzending van vrijdag, dan kan hij niet aanblijven en dan is een tijdelijke stap opzij niet voldoende. Een parketmagistraat, hoe nobel en succesrijk hij in het verleden in andere dossiers ook was, mag de publieke opinie niet voorliegen zoals hij dat heeft gedaan. Daarvoor moet hij een sanctie krijgen en moet hij definitief terugtreden. Ik hoop dan ook dat de minister hem daarvan kan overtuigen en dat de zaak geen maanden blijft aanslepen. Iemand die publiek liegt, kan geen procureur blijven. Daarnaast zijn er de elementen van schriftvervalsing, die zeer zwaarwichtig zijn, als ze kloppen, en als er inderdaad tot vijf keer toe pv’s zijn veranderd om de verantwoordelijkheid te minimaliseren. Ik heb tot op heden nog altijd van niemand van politie of gerecht enig excuus gehoord. De beelden hebben niemand onberoerd gelaten, dat zegt ook de minister, maar het is erg dat er de uitzending van een overigens journalistiek schitterende reportage nodig was om het dossier in de openbaarheid te brengen. We zijn wel drie jaar na de feiten en zonder de reportage was de zaak misschien nooit aan het licht gekomen. Toch is het nog niet te laat voor excuses en wie zich moet excuseren, kan dat het best zo snel mogelijk doen. |
|||
Mondelinge vraag van mevrouw Elke Sleurs aan de minister van Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking, belast met Grote Steden over «het humanitaire beleid inzake Mali» (nr. 5‑872) |
||||
|
Mme Elke Sleurs (N‑VA). – La semaine dernière, l’ONG Médecins du Monde a publié un communiqué décrivant l’afflux incessant et dramatique de familles fuyant le nord du Mali, à proximité de la frontière algérienne. Selon le coordinateur du programme de l’ONG, le nombre de familles a triplé en une semaine et on dénombre 1200 familles (6000 personnes) composées essentiellement de femmes, d’enfants et de vieillards, qui sont en total désarroi. Les équipes de Médecins du Monde expliquent que des dizaines de personnes se glissent sous les camions à la recherche d’un peu d’ombre, les autres étant astreints à rester exposés à une chaleur brûlante. L’afflux continu, la surpopulation et l’absence d’équipements sanitaires augmentent les risques d’épidémies. C’est pourquoi Médecins du Monde a ouvert un nouveau poste médical, relevant d’importants défis logistiques. J’ai interrogé le ministre Magnette voici deux semaines car, pour des raisons familiales, la situation de l’Afrique et du Mali en particulier me tient fort à cœur. Le ministre Magnette m’a donné la réponse suivante : « Pour ce qui concerne les projets à financer en 2013, j’ai demandé à l’administration de faire des propositions pour adapter les programmes à la situation politique dramatique de la région. Par l’intermédiaire d’organisations multilatérales ou des ONG, une aide sera fournie aussi rapidement que possible aux groupes de population du Sahel victimes d’une crise alimentaire qui est encore aggravée par la crise politique et la situation militaire. La pertinence de ces projets doit être appréciée en fonction du contexte régional. » Où en sont maintenant ces propositions ? Des actions concrètes sont‑elles menées ? Existe‑t‑il une concertation avec les ONG ? La Coopération belge au développement apporte‑t‑elle un soutien à cette population en détresse ? |
Mevrouw Elke Sleurs (N‑VA). – De ngo Dokters van de Wereld berichtte vorige week over de aanhoudende, dramatische stroom van vluchtende families in het noorden van Mali, vlakbij de Algerijnse grens. Ik citeer de programmacoördinator van de ngo: “In minder dan één week is het aantal gezinnen hier verdrievoudigd. Wat begon met 400, is in een mum van tijd uitgegroeid tot 1200 gezinnen hetzij 6000 mensen. De families bestaan hoofdzakelijk uit vrouwen, kinderen en bejaarden. Op twee dagen rijden van Kidal, bevinden ze zich bij aankomst in een staat van stress en ontreddering.” Verder getuigen de teams van Dokters van de Wereld: “Met tientallen schuilen ze onder vrachtwagens tegen de brandende zon, op zoek naar een beetje schaduw. Zij hebben nog geluk. De rest zit vast in de schroeiende hitte, zonder enige vorm van onderdak of beschutting.” De continue volksstromen, de overbevolking en de afwezigheid van sanitaire voorzieningen verhogen het risico op epidemieën. Daarom heeft Dokters van de Wereld ondanks de grote logistieke uitdagingen een nieuwe gezondheidspost geopend. Enkele weken geleden ondervroeg ik minister Magnette. De humanitaire situatie in vele Afrikaanse landen, en in Mali in het bijzonder, liggen me, omwille van familiale redenen immers na aan het hart. Minister Magnette antwoordde toen het volgende: “Wat de te financieren projecten voor 2013 betreft, heb ik de administratie gevraagd voorstellen te doen om de programma’s aan te passen aan de dramatische politieke omstandigheden in het gebied. Via multilaterale organisaties of ngo’s wordt zo snel mogelijk steun verleend aan de bevolkingsgroepen in de Sahel die het slachtoffer zijn van een voedselcrisis, die door de politieke crisis en de militaire situatie nog werd versterkt. Die projecten moeten worden beoordeeld op basis van hun relevantie binnen de regionale context.” Hoe staat het intussen met de voorstellen? Zijn er concrete acties? Is er overleg met de ngo’s? Wordt er vanuit de Belgische ontwikkelingssamenwerking inderdaad steun verleend aan de zwaar noodlijdende bevolking? |
|||
|
M. Jean‑Pascal Labille, ministre des Entreprises publiques et de la Coopération au développement, chargé des Grandes Villes. – Le ministre Magnette a brossé un tableau de la situation auquel j’adhère et a, dans la réponse qu’il a apportée à Mme Sleurs en janvier dernier, fait le bilan de l’aide au développement en 2012. Je privilégie moi aussi une approche régionale de l’engagement humanitaire et des intérêts de développement de la population du Sahel. Mon administration entame aujourd’hui la sélection des projets qui seront mis en œuvre en faveur de cette région en 2013. Je viens d’approuver la répartition globale d’une partie du budget prévu pour les crises complexes, en faveur tant des organisations multilatérales que des ONG. En plus des contributions flexibles volontaires aux organisations internationales, comme l’UNHCR ou le PAM, la coopération au développement financera en 2013 des projets spécifiques pour un montant de plusieurs millions d’euros. C’est en fonction de ce budget que les ONG déposeront leurs projets pour le Sahel. Par ailleurs, j’ai approuvé divers projets en faveur du Sahel au début de cette année, entre autres un appui à un projet d’Oxfam‑Solidarité visant à améliorer la vie des éleveurs et agriculteurs, une contribution au HCR pour une aide aux réfugiés du Mali, etc. J’espère que ma réponse rassurera Mme Sleurs : les projets de coopération au développement se poursuivent et mon attention pour la région du Sahel et le Mali en particulier ne faiblit pas. |
De heer Jean‑Pascal Labille, minister van Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking, belast met Grote Steden. – Ik sluit mij aan bij het beeld dat mijn voorganger, Paul Magnette, heeft geschetst. In antwoord op de vraag van mevrouw Sleurs in januari laatstleden maakte minister Magnette een balans op van de ontwikkelingshulp in 2012. Ook ik blijf bij een regionale benadering van de humanitaire inzet en de ontwikkelingsbelangen van de Sahelbevolking. Mijn administratie start vandaag met de selectie van de projecten voor deze regio voor 2013. Zo heb ik net de globale verdeling goedgekeurd van een deel van het budget voor complexe crisissen, zowel voor multilaterale organisaties als voor ngo’s. Bovenop de vrijwillige flexibele bijdragen voor internationale organisaties zoals UNHCR of WFP, zal ontwikkelingssamenwerking in 2013 specifieke projecten in de Sahel financieren voor een bedrag van miljoenen euro’s. Op basis van dat budget zullen de ngo’s hun projecten voor de Sahel kunnen indienen. Daarnaast heb ik begin dit jaar al een reeks projecten voor de Sahel goedgekeurd, onder meer steun voor een project van Oxfam‑solidariteit om het dagelijks leven van herders en groentekwekers te verbeteren, een bijdrage aan de HCR voor hulp aan de vluchtelingen uit Mali, een project van Caritas waarbij volkeren beter met voedselcrisissen leren omgaan en steun voor de activiteiten van het Internationaal Comité van het Rode Kruis in de regio. Ik hoop dat mevrouw Sleurs daarmee gerustgesteld is dat de ontwikkelingssamenwerkingsprojecten ononderbroken doorgaan en dat mijn aandacht voor de Sahelregio, en in het bijzonder voor Mali en Niger, niet verslapt. |
|||
|
Mme Elke Sleurs (N‑VA). – Je me réjouis que l’on soit particulièrement attentif aux régions où nos interventions militaires ont gravement perturbé la coopération au développement et je continue à suivre la situation de près. |
Mevrouw Elke Sleurs (N‑VA). – Ik ben verheugd dat er extra aandacht gaat naar de gebieden waar de ontwikkelingssamenwerking door ons militair ingrijpen ernstig wordt verstoord en blijf de situatie volgen. |
|||
Mondelinge vraag van mevrouw Marie Arena aan de staatssecretaris voor Leefmilieu, Energie en Mobiliteit, en voor Staatshervorming over «de controle op de illegale houthandel in de Democratische Republiek Congo» (nr. 5‑869) |
||||
|
Mme Marie Arena (PS). – Permettez‑moi de corriger cet intitulé en précisant qu’il s’agit du commerce illégal du bois « de » République démocratique du Congo. La question qui se pose est de savoir comment notre pays peut contrôler du bois qui vient de RDC pour être commercialisé chez nous. En effet, les données statistiques montrent que le port d’Anvers est la porte d’entrée principale en Europe des bois en provenance de RDC, mais pas uniquement. Mon collègue Bert Anciaux avait déjà interrogé, en décembre dernier, le ministre Vanackere à ce sujet mais il n’a pas encore obtenu de réponse. La question est d’actualité car une nouvelle législation européenne vient d’être émise et entrera en vigueur le 3 mars. Cette nouvelle loi sur le commerce du bois en Europe oblige le secteur européen du bois à prouver que le bois importé en Europe provient de coupes légales. C’est pourquoi il est d’autant plus important que la Belgique se dote d’un certain nombre d’outils de contrôle, de suivi et de labellisation des bois qui sont entrés sur le territoire européen par le biais du port d’Anvers. Quelles sont les mesures prises par la Belgique pour contrôler et sanctionner les entreprises qui ne respecteraient pas cette nouvelle législation européenne mais aussi pour établir un certain nombre de contrôles au port d’Anvers ? Avez‑vous envisagé une collaboration avec les autorités congolaises pour lutter contre le trafic illégal du bois qui passerait par notre pays ? |
Mevrouw Marie Arena (PS). – In de titel moet eigenlijk staan illegale handel van hout “uit” de Democratische Republiek Congo. De vraag rijst hoe ons land hout kan controleren dat uit de DRC komt om bij ons in de handel te worden gebracht. Uit statistische gegevens blijkt immers dat de haven van Antwerpen de belangrijkste, maar niet de enige, toegangspoort in Europa is voor hout uit de DRC. Collega Bert Anciaux heeft minister Vanackere daarover in december al een vraag gesteld, maar hij heeft nog geen antwoord gekregen. De vraag is actueel, want er werd een nieuwe Europese wetgeving uitgewerkt, die op 3 maart in werking treedt. Deze nieuwe wet op de houthandel in Europa verplicht de Europese houtsector het bewijs te leveren dat het in Europa ingevoerde hout afkomstig is van legale houtkap. Daarom is het des te belangrijker dat België zorgt voor een aantal instrumenten voor de controle, de opvolging en het labelen van het hout dat via de haven van Antwerpen het Europese grondgebied binnenkomt. Welke maatregelen heeft België genomen om de ondernemingen te controleren en ze te straffen als ze de nieuwe Europese wetgeving niet zouden naleven, maar ook om een aantal controles in te voeren in de haven van Antwerpen? Hebt u samenwerking overwogen met de Congolese autoriteiten om de strijd aan te binden tegen de illegale houthandel via ons land? |
|||
|
M. Melchior Wathelet, secrétaire d’État à l’Environnement, à l’Énergie et à la Mobilité, et aux Réformes institutionnelles. – En ce qui concerne les mesures prises par la Belgique pour contrôler et sanctionner les entreprises qui ne respecteraient pas Timber, c’est bien l’administration de l’environnement qui est l’autorité compétente en Belgique. En 2013 sont prévus des contrôles de la mise en œuvre de cette nouvelle législation. Vous imaginez bien que le plan d’inspection annuel est prêt mais que ce document interne ne peut être rendu public. Par contre, il serait peut‑être utile que nous puissions en faire l’évaluation a posteriori. Par ailleurs, mon administration a initié d’autres actions, à savoir une consultation et une coopération étroite avec d’autres administrations. Nous sommes notamment en contact constant avec l’administration de la Coopération au développement, mais aussi celle des douanes. Vous avez tout à l’heure évoqué le port d’Anvers. Il est préférable de maximaliser l’ensemble des contrôles. Nous avons également pris contact avec les autres pays de l’Union européenne afin de comparer nos pratiques et d’opter pour les meilleures en la matière. Nous avons également procédé à une information du secteur des importateurs et distributeurs de bois, afin de les informer des contrôles à venir et de la nouvelle législation. Nous avons aussi organisé un certain nombre de réunions avec des parties prenantes et un certain nombre d’ONG. Ces actions ont permis de préciser les obligations découlant de cette nouvelle législation et les modalités de contrôle du marché que nous avons déjà commencé à implémenter. En ce qui concerne la collaboration avec les autorités congolaises pour lutter contre le trafic illégal du bois qui passerait par notre pays – c’est encore mieux d’aborder le problème à la source –, je vous renvoie principalement à mon collègue, le ministre Labille. Je vous dirai également que je me suis rendu personnellement au Congo en janvier et que le ministre Labille ira en mars. Nous nous sommes rencontrés cette semaine afin d’optimaliser notre information et notre coordination. Par rapport à la problématique de la filière bois, il veillera à ce que son message à l’égard du Congo soit en adéquation avec les nouvelles dispositions et que nos deux pays puissent coordonner leurs contrôles de manière efficace. Je pense que nous pourrions judicieusement procéder à l’évaluation de ce dispositif dans un an afin de définir les éventuelles adaptations. |
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Leefmilieu, Energie en Mobiliteit en voor Staatshervorming. – Het departement leefmilieu is in België de bevoegde overheid voor de controle en voor de bestraffing van de ondernemingen die Timber niet zouden naleven. In 2013 worden controles ingevoerd op de toepassing van deze nieuwe wetgeving. Het jaarlijkse inspectieplan is klaar, maar dat interne document kan niet publiek worden gemaakt. Het kan daarentegen wel nuttig zijn dat we het a posteriori kunnen evalueren. Mijn administratie heeft overigens andere acties opgezet, zoals een raadpleging van en een nauwe samenwerking met andere administraties. Zo hebben we permanent contact met het bestuur Ontwikkelingssamenwerking en met de administratie van de douane. U hebt de haven van Antwerpen genoemd. Het is beter om alle controles te maximaliseren. We hebben ook contact opgenomen met de andere landen van de Europese Unie om onze praktijken te vergelijken en er de beste uit te kiezen. We hebben ook de sector van de importeurs en verdelers van hout geïnformeerd over de toekomstige controles van de nieuwe wetgeving. We hebben eveneens een aantal vergaderingen georganiseerd met betrokken partijen en een aantal ngo’s. Zodoende hebben we de aandacht kunnen vestigen op de verplichtingen die voortvloeien uit de nieuwe wetgeving en de modaliteiten voor de controle van de markt, die we nu reeds uitvoeren. Wat de samenwerking met de Congolese autoriteiten betreft om de strijd aan te binden tegen de illegale houthandel via ons land, verwijs ik u vooral naar minister Labille, want het probleem wordt best bij de wortel aangepakt. Ik ben in januari naar Congo gegaan en minister Labille gaat in maart. We hebben elkaar deze week ontmoet om onze informatie en onze coördinatie te optimaliseren. Wat de problematiek van de houtverwerkende industrie betreft, zal hij erop toezien dat zijn boodschap aan Congo in overeenstemming is met de nieuwe bepalingen en dat onze beide landen hun controles efficiënt kunnen organiseren. Ik denk dat we binnen een jaar kunnen overgaan tot een evaluatie om eventuele aanpassingen voor te stellen. |
|||
|
Mme Marie Arena (PS). – Je comprends tout à fait qu’il est impossible de rendre public le détail des contrôles puisque cela anéantirait tout espoir d’identifier les fraudeurs. La Belgique est la principale porte d’entrée du bois en Europe. Il est donc particulièrement étonnant qu’il n’y ait eu aucune saisie au port d’Anvers en l’espace de cinq ans. Dans le même temps, il y a bel et bien eu des identifications de bois illégal au port de Rotterdam. Cela montre qu’il faut absolument intensifier les contrôles, que ce soit à l’entrée ou auprès des exploitants qui seraient sur notre territoire. Je me propose de vous interroger à nouveau dans un an pour évaluer les premiers résultats de votre plan d’action. |
Mevrouw Marie Arena (PS). – Ik begrijp volkomen dat geen details kunnen worden bekendgemaakt over de controles, want dat zou elke hoop om de fraudeurs te identificeren de kop indrukken. België is de belangrijkste toegangspoort voor hout in Europa. Het is dan ook verwonderlijk dat over een periode van vijf jaar geen enkele lading werd onderschept in Antwerpen. Tijdens diezelfde periode is in de haven van Rotterdam wel degelijk illegaal hout geïdentificeerd. Dat bewijst dat er absoluut strengere controles moeten komen, bij de invoer of bij de exploitanten op ons grondgebied. Ik zal u over een jaar opnieuw een vraag stellen om de eerste resultaten van uw actieplan te evalueren. |
|||
Mondelinge vraag van mevrouw Lieve Maes aan de vice‑eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee over «het paardenvleesschandaal en het wegschenken aan de voedselbanken» (nr. 5‑875) |
||||
|
Mme Lieve Maes (N‑VA). – Depuis quelques jours, la presse nous rapporte qu’ici et là, des aliments sont retirés des rayons car ils contiennent des traces de viande chevaline, non mentionnées sur l’étiquette. On s’empresse toujours d’ajouter que les aliments ne sont pas impropres à la consommation. Des myriades de produits de boucherie et de plats surgelés sont jetés parce que le producteur estime trop onéreux d’y apposer un nouvel étiquetage. Les banques alimentaires souhaitent pourtant collecter ces denrées pour les offrir aux moins nantis, et proposent d’apposer elles‑mêmes de nouvelles étiquettes. Selon la porte‑parole du SPF Économie, madame De Pauw, il n’est pas tellement évident de faire don de tous ces vivres. Elle a évoqué les conditions de conservation, la nécessité de nouvelles étiquettes et la saisie opérée sur certains articles. Dans d’autres pays, il n’y a pas de problème. Ces derniers jours, des tonnes de nourriture ont été offertes en Finlande à des organisations caritatives. Le ministre ne peut‑il arrêter une disposition urgente et exceptionnelle qui permettrait à ces aliments d’être consommés plutôt que détruits ? |
Mevrouw Lieve Maes (N‑VA). – Al een paar dagen bericht de pers dat her en der voedsel uit de rekken wordt gehaald omdat het sporen van paardenvlees bevat, zonder dat dit op het etiket is vermeld. Telkens wordt erbij verteld dat met het voedsel zelf eigenlijk niets mis was. Vele tienduizenden vleesproducten en diepvriesmaaltijden worden dezer dagen weggegooid omdat de producent het te duur vindt om al deze producten van nieuwe etiketten te voorzien. Nochtans zijn de voedselbanken vragende partij om al dit voedsel te mogen inzamelen en het aan minderbedeelden te schenken. Zij bieden zelfs aan om de nieuwe etiketten zelf te betalen. Volgens de woordvoerster van de FOD Economie, mevrouw De Pauw, is het niet zo evident om al dat voedsel weg te schenken. Ze maakte gewag van de bewaaromstandigheden, de noodzaak van nieuwe labels en het feit dat op een deel van het voedsel beslag is gelegd. In andere landen vormt dat geen probleem. Zo werden de jongste dagen in Finland al vele tonnen voedsel gratis aan hulporganisaties weggeschonken. Kan de minister niet met hoogdringendheid een uitzonderingsmaatregel uitvaardigen zodat dit voedsel toch nog kan worden gebruikt en niet moet worden vernietigd? |
|||
|
M. Johan Vande Lanotte, vice‑premier ministre et ministre de l’Économie, des Consommateurs et de la Mer du Nord. – À l’instar du SPF Économie, je considère qu’il n’est pas évident de distribuer gratuitement ces aliments. Trois conditions doivent être réunies et il faut distinguer les produits repris par les entreprises de ceux saisis par la Justice ou par l’Inspection économique. Pour être propres à la consommation, les denrées retirées spontanément des rayons doivent répondre à trois critères. D’abord, la chaîne du froid ne peut avoir été rompue. Il s’agit généralement de produits surgelés, qu’il ne faut pas dégeler puis recongeler. Cela n’a pas été le cas de la plupart des produits. La seconde condition est la modification de l’étiquette, qui devra préciser que le produit contient de la viande de cheval. L’Agence fédérale pour la sécurité de la chaîne alimentaire nous a signalé que les banques alimentaires sont disposées à le faire. Enfin, la traçabilité doit être garantie, quoique cette condition soit appliquée avec souplesse dans le cas de fins caritatives. La question reste de savoir qui décide du sort des produits. S’ils sont encore la propriété des entreprises, seules celles‑ci peuvent en disposer, et en principe les vendre pour autant qu’une nouvelle étiquette ait été apposée. Les vivres saisis ne peuvent être distribués que moyennant l’accord du Parquet et de l’Inspection économique. Souvent, le Parquet décide seul. On conserve alors une partie des produits, assurant la représentativité de l’échantillon lors d’un éventuel procès. La question est assez compliquée. J’ai parlé de ce dossier avec l’Agence fédérale pour la sécurité de la chaîne alimentaire, l’Inspection économique et FEVIA, la fédération de l’industrie alimentaire. Je leur ai expliqué qu’elles ne s’exposaient pas à des coûts salariaux supplémentaires pour le nouvel étiquetage dès lors que les banques alimentaires sont en principe disposées à modifier les étiquettes. Chaque entreprise est maintenant à même de décider. Les pouvoirs publics ne disposent d’aucun moyen de pression. Nous ne pouvons que décrire les possibilités et c’est ce que nous avons fait. |
De heer Johan Vande Lanotte, vice‑eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee. – Ik ben het met de FOD Economie eens dat het niet evident is om dat voedsel vrij te geven. Daarvoor moeten drie voorwaarden vervuld zijn en moet een onderscheid worden gemaakt tussen goederen die door bedrijven zelf zijn teruggenomen en goederen die door het gerecht of de Economische Inspectie in beslag zijn genomen. Voor de goederen die door de bedrijven zelf zijn teruggenomen gelden drie voorwaarden voor consumptie. Ten eerste mag de koude keten niet zijn doorbroken. Meestal gaat het om diepgevroren producten, die je niet mag ontdooien en weer invriezen. In dit geval is dit bij de meeste producten niet gebeurd. De tweede voorwaarde is dat de etikettering wordt aangepast, waarbij dan wordt vermeld dat in de producten paardenvlees inzit. Het Federaal Voedselagentschap heeft ons inderdaad gemeld dat de voedselbanken dat zelf willen doen. Ten derde moet de tracering gegarandeerd zijn. Voor caritatieve doeleinden wordt die voorwaarde met enige soepelheid toegepast. Vraag is natuurlijk wie over de bestemming van de goederen beslist. Over goederen die nog eigendom van de bedrijven zijn, kunnen alleen die bedrijven beslissen. Zij kunnen die in principe nog verkopen nadat een nieuw label is aangebracht. In beslag genomen goederen kunnen alleen worden gedistribueerd als het parket en de Economische Inspectie daarvoor toestemming geven. Meestal beslist alleen het parket. In dat geval wordt een deel van het materiaal behouden, genoeg om te voorkomen dat achteraf bij een eventueel proces de representativiteit van de ingehouden stalen in twijfel kan worden getrokken. Dat is een vrij ingewikkelde kwestie. Ik heb over deze zaak gesproken met het Federaal agentschap voor de veiligheid van de voedselketen, de Economische Inspectie en FEVIA, de federatie van de voedingsindustrie. Ik heb hen uitgelegd dat de voedselbanken in principe bereid zijn de labels aan te passen, zodat er voor hen geen extra arbeidskosten uit voortvloeien. Elk bedrijf kan nu zelf beslissen wat het doet. De overheid beschikt in dit verband over geen enkel dwang- of drukkingsmiddel. We kunnen alleen de mogelijkheden schetsen en dat hebben we gedaan. |
|||
|
Mme Lieve Maes (N‑VA). – Je suis contente que le ministre ait indiqué aux parties concernées ce qu’elles peuvent faire des produits qu’elles ont retirés elles‑mêmes, car c’est principalement de cela qu’il s’agit. J’espère qu’on s’en préoccupera et que ces denrées seront effectivement offertes aux banques alimentaires. |
Mevrouw Lieve Maes (N‑VA). – Het verheugt me dat de minister de betrokken partijen heeft gewezen op wat mogelijk is voor de goederen die door de bedrijven zelf zijn teruggenomen, want daarover gaat het hier vooral. Ik hoop dat dit de nodige aandacht krijgt en dat de bedrijven hun producten effectief ter beschikking van de voedselbanken stellen. |
|||
Mondelinge vraag van de heer Karl Vanlouwe aan de staatssecretaris voor Sociale Zaken, Gezinnen en Personen met een handicap, belast met Beroepsrisico’s en staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid over «de MiniDukecyberaanval op overheidscomputers» (nr. 5‑871) |
||||
|
M. Karl Vanlouwe (N‑VA). – Nous avons appris hier qu’une vingtaine d’administrations publiques avaient été victimes d’une cyberattaque visant à recueillir des informations géopolitiques sensibles. Le virus MiniDuke aurait touché des institutions publiques et des ONG en Roumanie, en Irlande, au Portugal, en Tchéquie et aussi en Belgique. MiniDuke a été découvert par la société russe Kaspersky Lab et la société hongroise CrySyS Lab, mais les entreprises qui développent des logiciels de sécurité n’ont pas pu retrouver l’origine du virus. Les hackers ont utilisé des serveurs informatiques au Panama et en Turquie pour ne laisser aucune trace. Le logiciel malveillant pourrait pénétrer dans les systèmes informatiques des institutions touchées grâce à une faille dans Adobe Reader. L’attention de la victime est attirée sur un faux document PDF joint à un e‑mail et qui porte sur la politique étrangère, une conférence sur les droits de l’homme ou des projets d’extension de l’OTAN. Le programme, de 20 kilooctets à peine, s’installerait lorsque la victime, qui ne se doute de rien, redémarre son ordinateur. Le donneur d’ordre fournit ensuite des instructions en utilisant des profils Twitter, sans que la victime s’en rende compte. Le logiciel malveillant serait encore actif en ce moment et il y aurait déjà des dizaines de victimes dans différents pays, y compris le nôtre. J’aimerais savoir quels services publics sont victimes de MiniDuke. Quels sont les dommages subis ? Quelles mesures ont‑elles été prises ? Y a‑t‑il une collaboration au niveau européen pour analyser l’incident ? Le phénomène est en effet connu car, ces dernières années, différentes sites publics ont déjà été attaqués, entre autres celui de la Défense et celui de la Politique scientifique. |
De heer Karl Vanlouwe (N‑VA). – Gisteren werd bekend dat een twintigtal overheden het slachtoffer werd van een cyberaanval die erop gericht was gevoelige geopolitieke inlichtingen in te winnen. Het MiniDukevirus zou overheidsinstellingen en ngo’s in Roemenië, Ierland, Portugal, Tsjechië, maar ook in België hebben getroffen. MiniDuke werd ontdekt door het Russische Kaspersky Lab en het Hongaarse CrySyS Lab, maar de softwarebeveiligingsfirma’s hebben de oorsprong van het virus niet kunnen achterhalen. Zeker is dat de hackers gebruik hebben gemaakt van computerservers in Panama en Turkije om geen sporen achter te laten. De malware zou de computersystemen van de getroffen instellingen kunnen binnendringen via een beveiligingslek in Adobe Reader. Met een bij een e‑mail bijgevoegd vals pdf‑document over buitenlands beleid, over een mensenrechtenconferentie of over uitbreidingsplannen van de NAVO trachten ze de aandacht te trekken van het slachtoffer. Het amper 20 kilobyte grote programma zou zich installeren als het nietsvermoedende slachtoffer zijn computer heropstart. Het ontvangt dan instructies van de opdrachtgever, die daartoe gebruik maken van Twitterprofielen, zonder het medeweten van het slachtoffer. De malware zou op dit moment nog altijd actief zijn en er zouden al tientallen slachtoffers zijn in verschillende landen, ook in ons land. Van de staatssecretaris had ik graag vernomen welke overheidsdiensten het slachtoffer zijn geworden van MiniDuke. Welke schade is er aangericht? Welke maatregelen werden getroffen? Wordt er op Europees niveau samengewerkt om het incident te onderzoeken? Dit is immers geen onbekend fenomeen, want de voorbije jaren zijn al verschillende overheidssites aangevallen, onder andere die van Defensie en die van Wetenschapsbeleid. |
|||
|
M. Philippe Courard, secrétaire d’État aux Affaires sociales, aux Familles et aux Personnes handicapées, chargé des Risques professionnels, et à la Politique scientifique. – CERT.be ne divulguera jamais quels services ont été la cible de cyberattaques. Cela nuirait gravement à la confiance qu’il a acquise. CERT.be a appris l’existence du logiciel malveillant apparemment d’espionnage par le communiqué de Kaspersky Lab et a immédiatement demandé des informations supplémentaires à la société, en autres au sujet de possibles attaques lancées contre des adresses IP belges. CERT.be étudie maintenant les conséquences réelles qu’a entraînées la cyberattaque et tente de voir si les victimes peuvent et doivent être aidées. CERT.be ne peut révéler l’ampleur estimée du dommage subi et n’y est d’ailleurs pas habilité. CERT.be peut juste indiquer que les Computer Emergency Response Teams européennes échangent des informations. Leur rôle est d’informer d’éventuelles victimes et, le cas échéant, de les conseiller sur la manière de remédier correctement à l’incident. |
De heer Philippe Courard, staatssecretaris voor Sociale Zaken, Gezinnen en Personen met een handicap, belast met Beroepsrisico’s, en voor Wetenschapsbeleid. – CERT.be zal nooit bekendmaken welke diensten slachtoffer zijn van die cyberaanval. Dat zou het opgebouwde vertrouwen in CERT.be immers ernstig schaden. CERT.be heeft het bestaan van de ogenschijnlijke spionagemalware vernomen via de berichtgeving van Kaspersky Lab en heeft de softwarebeveiligingsfirma onmiddellijk om extra informatie gevraagd, onder andere over de eventuele betrokkenheid bij de aanval van Belgische IP‑adressen. CERT.be onderzoekt nu eerst welke reële impact de cyberaanval heeft gehad en of de slachtoffers moeten en kunnen worden geholpen. CERT.be kan de evaluatie van de geleden schade niet meedelen en is daarvoor overigens niet bevoegd. CERT.be kan alleen aangeven dat onder de Europese Computer Emergency Response Teams informatie wordt uitgewisseld. De rol van die teams bestaat erin eventuele slachtoffers te informeren en ze in voorkomend geval de nodige raad te geven om het incident naar behoren af te handelen. |
|||
|
M. Karl Vanlouwe (N‑VA). – Le secrétaire d’État déclare que le Computer Emergency Response Team, dont la mission est clairement indiquée dans le nom, a obtenu par les médias les informations relatives à la cyberattaque. Cela m’inquiète un peu. J’espère que le gouvernement est bien conscient de la gravité que peuvent avoir des cyberattaques. Le risque a déjà été souligné par de nombreux services, dont la Sûreté de l’État. Je crains que nous n’ayons toujours pas de politique coordonnée en ce qui concerne internet. J’ai déjà posé une dizaine de questions à ce sujet. Le gouvernement n’est pas conscient des risques. J’espère qu’il prendra bientôt des mesures. Il faut au besoin étendre CERT.be ou le doter de compétences supplémentaires mais il faut en tout cas mieux coordonner la politique. |
De heer Karl Vanlouwe (N‑VA). – Het antwoord verontrust mij toch enigszins dat de overheidsdienst Computer Emergency Response Team, waarvan de taak toch duidelijk omschreven wordt in de naam, de informatie over deze cyberaanval zoals elke burger via de media heeft moeten vernemen. Ik hoop dat de hele regering beseft hoe ernstig cyberaanvallen kunnen zijn. Daar hebben al heel wat diensten, onder meer de Staatsveiligheid, reeds meermaals op gewezen. Ik vrees dat er nog steeds geen gecoördineerd beleid bestaat inzake de cyberproblematiek. Ik heb daar reeds een tiental vragen over gesteld. Tot op heden ziet de regering er de ernst niet van in. Hopelijk neemt ze heel binnenkort maatregelen. Desnoods moet CERT.be uitgebreid worden of bijkomende bevoegdheden krijgen, maar er moet een beter gecoördineerd beleid komen. |
|||
Mondelinge vraag van mevrouw Cécile Thibaut aan de staatssecretaris voor Sociale Zaken, Gezinnen en Personen met een handicap, belast met Beroepsrisico’s en staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid over «de invaliditeitspensioenen van grensarbeiders» (nr. 5‑874) |
||||
|
Mme Cécile Thibaut (Ecolo). – Le règlement européen 883/2004, entré en vigueur le 1er mai 2010 et portant sur la coordination des systèmes de sécurité sociale, a pour ambition de faciliter la liberté de circulation des citoyens dans l’Union européenne par la coopération des administrations nationales de sécurité sociale. Si ce règlement apporte de nombreuses solutions pratiques, certains travailleurs frontaliers éprouvent toujours des difficultés à faire valoir leurs droits. C’est le cas des travailleurs belges ayant accompli une partie de leur carrière en Allemagne et qui, à la suite d’un accident de la vie, doivent demander une pension d’invalidité. L’INAMI et son homologue allemand sont chargés de vérifier si le demandeur de prestations peut bénéficier, sur la base de critères nationaux d’octroi, d’une pension d’invalidité. En théorie, l’échange entre les deux organismes est effectif mais, dans la pratique, de nombreux problèmes de coordination se posent, notamment des difficultés de communication liées à l’usage de langues différentes. Dès lors, la mise en place effective du paiement de la pension d’invalidité due au réclamant se prolonge souvent pour une durée déterminée. Il me semble important de souligner que des acteurs syndicaux se montrent favorables à la mise en place d’un groupe de travail incluant les différentes organisations concernées afin de travailler ensemble à une amélioration des procédures. Monsieur le secrétaire d’État, confirmez‑vous ces difficultés de coordination ? Dans l’affirmative, quel est le nombre de personnes pour qui des difficultés ont été rencontrées en 2012 ? Envisagez‑vous de prendre des mesures pour mettre en place une coopération administrative plus adaptée et, dans ce cas, envisagez‑vous la création d’un groupe de travail regroupant les acteurs de terrain ? |
Mevrouw Cécile Thibaut (Ecolo). – De Europese verordening 883/2004, die op 1 mei 2010 in werking is getreden en de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels betreft, heeft tot doel het vrije verkeer van de burgers in de Europese Unie te vergemakkelijken door de samenwerking te bevorderen tussen de nationale socialezekerheidsinstellingen. Die verordening biedt tal van praktische oplossingen, maar toch ondervinden sommige grensarbeiders nog altijd moeilijkheden om hun rechten te doen gelden, zoals de Belgische werknemers die een deel van hun loopbaan in Duitsland hebben gewerkt en een invaliditeitspensioen aanvragen als gevolg van een ongeluk. Het RIZIV en zijn Duitse tegenhanger moeten nagaan of de aanvrager van uitkeringen op basis van nationale toekenningscriteria recht heeft op een invaliditeitspensioen. In theorie wordt tussen beide instellingen informatie uitgewisseld, maar in de praktijk rijzen tal van coördinatieproblemen, vooral moeilijkheden op het vlak van het taalgebruik. Daardoor loopt de effectieve uitbetaling van het invaliditeitspensioen dat aan de vragende partij verschuldigd is dikwijls enige vertraging op. In vakbondskringen is men voorstander van de samenstelling van een werkgroep met de verschillende betrokken instellingen, om samen de procedures te verbeteren. Mijnheer de staatssecretaris, bevestigt u dat er coördinatieproblemen bestaan? Zo ja, hoeveel personen hebben in 2012 problemen ondervonden? Bent u van plan maatregelen te nemen om een meer aangepaste administratieve samenwerking op te zetten, en, zo ja, bent u van plan een werkgroep op te richten met de actoren op het terrein? |
|||
|
M. Philippe Courard, secrétaire d’État aux Affaires sociales, aux Familles et aux Personnes handicapées, chargé des Risques professionnels, et à la Politique scientifique. – Bien qu’il soit dans l’impossibilité de le chiffrer avec précision, le service des indemnités de l’INAMI ne peut nier le fait qu’un allongement des délais de traitement des dossiers « conventions internationales avec l’Allemagne » a été constaté ces derniers mois. Ces retards résultent de l’entrée en vigueur le 1er mai 2010 du nouveau règlement européen no 883/2004. La Belgique s’est positionnée dans le nouveau règlement comme pays de type B, dans lequel le montant de l’indemnité d’invalidité varie en fonction de la durée des périodes d’assurance. Plus un assuré a une période d’assurance importante dans ce pays, plus le montant de l’indemnité d’invalidité est élevé. Au regard de sa réglementation nationale, la Belgique est cependant restée un pays de type A, dans lequel le montant de l’indemnité d’invalidité est indépendant de la durée des périodes d’assurance. En Belgique, un assuré perçoit une indemnité identique qu’il ait travaillé cinq, dix ou vingt‑cinq ans. Cette différence fondamentale de philosophie d’indemnisation de l’invalidité influence la manière dont les dossiers sont traités. En Allemagne, pays de type B, le prorata d’invalidité à charge de la sécurité sociale allemande peut être calculé immédiatement. Le montant de l’invalidité théorique est multiplié par un coefficient de carrière national sans nécessité de disposer d’informations relatives à la carrière étrangère. En Belgique, par contre, le prorata à charge de l’INAMI belge ne peut être établi que sur la base de la carrière belge additionnée à la carrière étrangère. En outre, le service des indemnités doit également connaître le montant exact de l’invalidité étrangère. La récolte de ces informations supplémentaires allonge le traitement des dossiers belges. Par ailleurs, le nouveau règlement prévoit la mise en place d’un vaste échange électronique des données au niveau européen accompagné de la création de nouveaux formulaires, les SED. La création des SED R001 à R006 relatifs au règlement financier des dossiers a modifié la procédure existante en la matière entre la Belgique et l’Allemagne. Auparavant, pour régulariser un dossier sur le plan financier, le service des indemnités se mettait en contact avec un seul organisme, la DRV, la Deutsche Rentenversicherung. À présent, contact doit être pris individuellement avec toutes les institutions allemandes qui ont versé des indemnités à titre provisionnel aux assurés, les Krankenkassen, la Bundesagentur für Arbeit et les Jobcenters. Ces contacts allongent les délais de versement des arriérages. Cependant, le Service des indemnités a, en interne, pris les mesures nécessaires pour adapter ces processus de travail et s’engage dès lors à raccourcir, à l’avenir, les délais de versement de ces arriérages. De plus, la mise en place d’un groupe de travail réunissant les acteurs de terrain est effectivement à l’ordre du jour. En avril prochain, deux collaborateurs du Service des indemnités participeront, à Berlin, à une rencontre de trois jours avec leurs homologues allemands. Le point relatif aux régularisations financières figure à l’ordre du jour. Relevons enfin que le Service des indemnités est habitué à traiter des dossiers « Conventions internationales » avec l’ensemble des pays européens et d’autres États avec lesquels une convention bilatérale de sécurité sociale a été conclue. Des difficultés de communication liées à l’usage de langues différentes ne constituent pas un frein à la gestion de dossiers. |
De heer Philippe Courard, staatssecretaris voor Sociale Zaken, Gezinnen en Personen met een handicap, belast met Beroepsrisico’s, en voor Wetenschapsbeleid. – De Dienst voor uitkeringen van het RIZIV kan niet ontkennen dat de behandeling van de dossiers inzake de internationale verdragen met Duitsland de jongste maanden vertraging hebben opgelopen, al kunnen daarvoor geen precieze cijfers worden gegeven. Die vertraging is het gevolg van de inwerkingtreding, op 1 mei 2010, van de nieuwe Europese verordening 883/2004. In de nieuwe verordening wordt België gedefinieerd als een land van type B, waar het bedrag van de invaliditeitsuitkering schommelt naargelang van de duur van de verzekeringsperiodes. Hoe langer de werknemer verzekerd is in dat land, hoe hoger dus het bedrag van de invaliditeitsuitkering. Met betrekking tot de nationale regelgeving is België echter een land van type A gebleven, waar het bedrag van de invaliditeitsuitkering niet afhangt van de verzekeringsperiode. In België krijgt een verzekerde dus altijd hetzelfde bedrag, ongeacht of hij vijf, tien of vijfentwintig jaar gewerkt heeft. Dit fundamentele verschil in de opvatting over de invaliditeitsuitkering heeft gevolgen op de wijze waarop de dossiers worden behandeld. In Duitsland, een land van type B, kan het invaliditeitspercentage ten laste van de Duitse sociale zekerheid onmiddellijk worden berekend. Het bedrag van de theoretische invaliditeit wordt vermenigvuldigd met een nationale loopbaancoëfficiënt, en er moet geen informatie worden verstrekt over de buitenlandse loopbaan. In België daarentegen, kan het aandeel ten laste van het Belgische RIZIV slechts worden vastgesteld op basis van de Belgische loopbaan, aangevuld met de buitenlandse loopbaan. Bovendien moet de dienst voor uitkeringen het exacte bedrag kennen van de buitenlandse invaliditeitsuitkering. Omdat die informatie moet worden opgevraagd, duurt de behandeling van de Belgische dossiers dus langer. De nieuwe verordening voorziet overigens in een ruime elektronische gegevensuitwisseling op Europees niveau, tegelijkertijd met de invoering van de nieuwe documenten, de SED. De invoering van de SED R001 tot R006 met betrekking tot de financiële afhandeling van de dossiers heeft de bestaande procedure tussen België en Duitsland gewijzigd. Vroeger nam de Dienst voor uitkeringen contact op met één instelling, de DRV, de Deutsche Rentenversichering. Nu moet individueel contact worden opgenomen met alle Duitse instellingen die voorlopige uitkeringen hebben betaald aan de verzekerden, de Krankenkassen, de Bundesagentur für Arbeit en de Jobcenters. Daardoor duurt het langer vooraleer de achterstallige bedragen worden uitbetaald. De Dienst voor uitkeringen heeft intern evenwel de nodige maatregelen getroffen om deze procedure aan te passen en verbindt zich er dan ook toe in de toekomst de termijnen voor de uitbetaling van de achterstallige bedragen te verkorten. Bovendien staat de samenstelling van een werkgroep met actoren op het terrein op de agenda. In april zullen twee medewerkers van de Dienst voor uitkeringen in Berlijn deelnemen aan een ontmoeting met hun Duitse collega’s. ook daar staan de financiële regularisaties op de agenda. De Dienst voor uitkeringen heeft de gewoonte om dossiers betreffende internationale verdragen met alle Europese landen te behandelen, alsook met andere staten waarmee een bilaterale overeenkomst inzake sociale zekerheid werd gesloten. Communicatieproblemen als gevolg van het gebruik van verschillende talen vertragen de afhandeling van de dossiers niet. |
|||
|
Mme Cécile Thibaut (Ecolo). – Je remercie le secrétaire d’État pour cette réponse complète. Je voudrais souligner que la législation européenne est appliquée depuis 2010. En ce qui concerne le Luxembourg et les Pays‑Bas, où l’accord est plus récent qu’en Allemagne et qui sont également subordonnés aux catégories A et B, des solutions ont pu être dégagées. Je trouve surprenant que vous me disiez qu’il n’y a aucun problème de langue. Il faut être attentif à la demande des syndicats de créer des groupes de travail pour pouvoir améliorer la concertation. Je reviendrai donc vers vous dans les meilleurs délais. |
Mevrouw Cécile Thibaut (Ecolo). – Ik dank de staatssecretaris voor zijn volledige antwoord. Ik wijs er echter op dat de Europese wetgeving al sedert 2010 wordt toegepast. Voor Luxemburg en Nederland, die nog na Duitsland een overeenkomst hebben gesloten en eveneens tot de categorieën A en B behoren, konden wel oplossingen worden gevonden. Het verbaast mij dat u zegt dat er geen taalprobleem bestaat. Er moet aandacht worden besteed aan de vraag van de vakbonden voor het oprichten van werkgroepen om het overleg te verbeteren. Ik zal daar dus binnenkort op terugkomen. |
|||
|
Commission de surveillance des opérations de la Caisse des dépôts et consignations |
Commissie van toezicht op de verrichtingen van de Deposito- en Consignatiekas |
|||
|
Mme la présidente. – Le Sénat doit procéder à la désignation d’un de ses membres pour remplir les fonctions de membre de la Commission de surveillance des opérations de la Caisse des dépôts et consignations. Conformément à l’article 5, alinéa 2, de l’arrêté royal no 150 du 18 mars 1935, le Sénat dispose d’un représentant au sein de la Commission de surveillance des opérations de la Caisse des dépôts et consignations. Cette Commission se compose également du premier président de la Cour des Comptes, d’un député désigné par la Chambre et deux membres nommés par le Roi. La Commission est renouvelée tous les trois ans par séries. Lors de sa séance du 17 février 2011, le Sénat a désigné Mme Olga Zrihen comme membre de cette commission, pour une durée de deux ans. Ce mandat a expiré le 31 décembre 2012. Le vice‑premier ministre et ministre des Finances invite le Sénat à prolonger le mandat de Mme Zrihen ou à désigner un de ses membres pour un mandat de six ans, prenant cours le 1er janvier 2013. Dans le passé, le Sénat a à chaque fois désigné les représentants pour une période de trois ans, renouvelable. Le Bureau propose de prolonger le mandat de Mme Olga Zrihen pour trois ans. |
De voorzitster. – De Senaat dient over te gaan tot de benoeming van een van zijn leden tot lid van de Commissie van toezicht op de verrichtingen van de Deposito- en Consignatiekas. Overeenkomstig artikel 5, tweede lid, van het koninklijk besluit nr. 150 van 18 maart 1935, beschikt de Senaat over één vertegenwoordiger in de Commissie van toezicht op de verrichtingen van de Deposito- en Consignatiekas. Deze Commissie bestaat eveneens uit de eerste voorzitter van het Rekenhof, een volksvertegenwoordiger gekozen door de Kamer en twee leden benoemd door de Koning. De Commissie wordt reeksgewijs om de drie jaar hernieuwd. In zijn vergadering van 17 februari 2011, heeft de Senaat de mevrouw Olga Zrihen aangewezen als lid van deze commissie, voor de duur van twee jaar. Dit mandaat is vervallen op 31 december 2012. De vice‑eersteminister en minister van Financiën verzoekt de Senaat het mandaat van mevrouw Zrihen te verlengen of om één van zijn leden aan te wijzen voor een mandaat van zes jaar, met ingang van 1 januari 2013. In het verleden heeft de Senaat de vertegenwoordigers telkens aangewezen voor een periode van drie jaar, die hernieuwbaar is. Het Bureau stelt voor om het mandaat van mevrouw Olga Zrihen met drie jaar ter verlengen. |
|||
|
(Assentiment) |
(Instemming) |
|||
|
Je proclame dès lors Mme Olga Zrihen élue en qualité de membre de la Commission de surveillance des opérations de la Caisse des dépôts et consignations. Il en sera donné connaissance au vice‑premier ministre et ministre des Finances. |
Bijgevolg verklaar ik mevrouw Olga Zrihen verkozen tot lid van de Commissie van toezicht op de verrichtingen van de Deposito- en Consignatiekas. Hiervan zal kennis worden gegeven aan de vice‑eersteminister en minister van Financiën. |
|||
Inoverwegingneming van voorstellen |
||||
|
Mme la présidente. – La liste des propositions à prendre en considération a été distribuée. Est‑ce qu’il y a des observations ? Puisqu’il n’y a pas d’observations, ces propositions sont considérées comme prises en considération et renvoyées à la commission indiquée par le Bureau. |
De voorzitster. – De lijst van de in overweging te nemen voorstellen werd rondgedeeld. Zijn er opmerkingen? Aangezien er geen opmerkingen zijn, beschouw ik die voorstellen als in overweging genomen en verzonden naar de commissies die door het Bureau zijn aangewezen. |
|||
|
(La liste des propositions prises en considération figure en annexe.) |
(De lijst van de in overweging genomen voorstellen wordt in de bijlage opgenomen.) |
|||
Voorstel tot herziening van de Grondwet teneinde in titel II van de Grondwet een artikel 22ter in te voegen dat het recht waarborgt van personen met een handicap op aangepaste maatregelen die hun zelfstandigheid en culturele, maatschappelijke en professionele integratie garanderen (van de heer Francis Delpérée; Stuk 5‑139) |
||||
Algemene bespreking |
||||
|
Mme la présidente. – MM. Claes et Deprez se réfèrent à leur rapport écrit. |
De voorzitster. – De heren Claes en Deprez verwijzen naar hun schriftelijk verslag. |
|||
|
M. Francis Delpérée (cdH). – La démarche que nous accomplissons aujourd’hui est simple. Elle s’inscrit dans la continuité. Le 8 décembre 2009, avec M. Philippe Monfils, j’ai déposé une proposition de révision de l’article 22ter de la Constitution sur le droit des personnes handicapées. Le 14 janvier 2010, nous avons, ici au Sénat, adopté cette proposition telle qu’elle avait été amendée entre‑temps en commission et nous l’avons transmise à la Chambre des représentants. Au début 2010, la Chambre n’a pas pu, compte tenu de la dissolution du 7 mai, statuer dans le même sens que nous. La proposition devenait caduque. C’est la raison pour laquelle, à l’ouverture de la nouvelle législature, j’ai été amené à redéposer le même texte, celui qui est soumis aujourd’hui à nos délibérations. Notre démarche est simple mais néanmoins essentielle. Les personnes handicapées bénéficient, cela va de soi, de l’ensemble des droits et libertés inscrits au titre II de la Constitution. Il faut le dire, il faut le réaffirmer. Mais il nous paraît aussi utile de dire, dans un texte particulier, quels sont les droits spécifiques qui reviennent aux personnes handicapées et cela, notamment pour tenir compte de la nature et de la gravité de leur handicap. Il va sans dire que la concrétisation des principes constitutionnels sera apportée par l’État fédéral, par les communautés, par les régions, chacun dans son domaine de compétence. Pour dire les choses autrement et peut‑être de manière plus positive, il revient maintenant à l’ensemble des collectivités politiques de se mobiliser pour donner une portée effective aux droits que nous allons proclamer. La démarche est simple. La démarche est essentielle. Je me permets d’ajouter que la démarche est aussi novatrice. Dans l’Union européenne, notamment, nous faisons œuvre de pionniers. Je sais que d’autres États, comme l’Allemagne fédérale ou le Portugal, traitent du handicap dans la Loi fondamentale, pour l’Allemagne, ou dans la Constitution, pour le Portugal, mais ils le font de manière négative. Cela signifie que nul ne peut, à raison d’une situation de handicap, être privé de ses droits et libertés. C’est le principe de non‑discrimination. Nous, nous voulons faire mieux. Nous voulons nous exprimer de manière positive. Nous voulons dire que toute personne en situation de handicap a droit à une intégration sociale, une intégration économique et une intégration éducative et, il faut le dire aussi, une intégration politique. Cela, c’est la conception que notre pays a toujours eue, notamment depuis la fin de la Seconde Guerre mondiale, de la politique sociale. Cela correspond aussi à l’attention que nous voulons porter de manière positive aux droits de l’homme, dans toutes leurs dimensions. |
De heer Francis Delpérée (cdH). – We buigen ons vandaag over een tekst die de voortzetting is van een eerder genomen initiatief. Op 8 december 2009 diende ik samen met de heer Monfils een voorstel in tot herziening van artikel 22ter van de Grondwet over het recht van personen met een handicap. De plenaire vergadering van de Senaat nam op 14 januari 2010 het voorstel aan, zoals het intussen in de commissie was geamendeerd, en zond de tekst over naar de Kamer van volksvertegenwoordigers. Die laatste is er door de ontbinding van de Kamers op 7 mei 2010 niet meer toe gekomen om het ontwerp te behandelen. Daardoor is het vervallen. Bij het begin van de nieuwe legislatuur heb ik daarom dezelfde tekst opnieuw ingediend en die ligt nu voor. Onze opdracht is eenvoudig maar essentieel. Personen met een handicap genieten vanzelfsprekend alle rechten en vrijheden die opgesomd zijn in titel II van de Grondwet. Dat moet herhaald en bevestigd worden. Maar het lijkt ons ook nuttig om in een afzonderlijke tekst te bepalen welke specifieke rechten personen met een handicap hebben, met name om rekening te houden met de aard en de ernst van hun handicap. De grondwettelijke beginselen zullen concreet gestalte krijgen door toedoen van de federale staat, de gemeenschappen en de gewesten, elk binnen hun eigen bevoegdheidsdomein. Anders gezegd, en misschien iets positiever, moeten de verschillende politieke beleidsniveaus gemobiliseerd worden om een effectieve invulling te geven aan de rechten die we zullen afkondigen. Wat we doen is niet alleen eenvoudig, maar essentieel en ook vernieuwend. We zijn wat dit betreft voortrekkers in de Europese Unie. Ook in het Duitse Grundgesetz of in de Portugese grondwet zijn er verwijzingen naar personen met een handicap, maar dan in negatieve zin. Het komt erop neer dat personen met een handicap omwille van die handicap niet mogen inboeten op hun rechten en vrijheden. Dat is het non‑discriminatieprincipe. Wij willen meer. We willen het positief uitdrukken. Wat we willen zeggen is dat elke persoon met een handicap recht heeft op sociale, economische en educatieve integratie en bovendien ook op politieke integratie. Dat is de manier waarop in ons land sedert het einde van de Tweede Wereldoorlog het sociaal beleid altijd werd opgevat. Dat stemt ook overeen met de positieve inhoud die we willen geven aan de mensenrechten in al hun dimensies. |
|||
|
– La discussion générale est close. |
– De algemene bespreking is gesloten. |
|||
Bespreking van het enig artikel |
||||
|
(Le texte adopté par la commission des Affaires institutionnelles est identique au texte de la proposition. Voir document 5‑139/1.) |
(De tekst aangenomen door de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden is dezelfde als de tekst van het voorstel. Zie stuk 5‑139/1.) |
|||
|
– Il sera procédé ultérieurement au vote sur l’article unique. |
– De stemming over het enig artikel heeft later plaats. |
|||
Overlijden van een gewezen minister |
||||
|
Mme la présidente. – Le Sénat a appris avec un vif regret le décès de M. Pierre Mainil, ancien ministre. Votre présidente a adressé les condoléances de l’Assemblée à la famille de notre regretté ancien collègue. |
De voorzitster. – De Senaat heeft met groot leedwezen kennis gekregen van het overlijden van de heer Pierre Mainil, gewezen minister. Uw voorzitter heeft het rouwbeklag van de Vergadering aan de familie van ons betreurd gewezen medelid betuigd. |
|||
Overlijden van een oud‑senator |
||||
|
Mme la présidente. – Le Sénat a appris avec un vif regret le décès de M. Jacques Hoyaux, sénateur honoraire. Votre présidente a adressé les condoléances de l’Assemblée à la famille de notre regretté ancien collègue. |
De voorzitster. – De Senaat heeft met groot leedwezen kennis gekregen van het overlijden van de heer Jacques Hoyaux, eresenator. Uw voorzitster heeft het rouwbeklag van de Vergadering aan de familie van ons betreurd gewezen medelid betuigd. |
|||
|
(La séance, suspendue à 16 h 25, est reprise à 17 h 00.) |
(De vergadering wordt geschorst om 16.25 uur. Ze wordt hervat om 17.00 uur.) |
|||
Mondelinge vragen |
||||
Mondelinge vraag van de heer Guido De Padt aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over «het negatief advies van de Privacycommissie over de gemeentelijke administratieve sancties» (nr. 5‑877) |
||||
|
M. Guido De Padt (Open Vld). – Hier et aujourd’hui, les médias ont fait savoir que les SAC, les sanctions administratives communales, présentaient des failles juridiques. La Commission de la protection de la vie privée met le gouvernement en garde contre des problèmes relatifs à la légalité de ces sanctions imposées par les communes depuis des années en cas d’incivilités. Dans un avis au gouvernement, la Commission attire l’attention sur des lacunes manifestes de la loi. Premièrement, les pouvoirs d’investigation des fonctionnaires sanctionnateurs seraient confus. Ils sont réglés par une circulaire alors qu’ils devraient figurer dans la loi SAC même. La Commission de la protection de la vie privée s’interroge aussi sur les registres que les communes peuvent tenir à propos des personnes qui ont fait l’objet d’une SAC et sur le constat de récidive. Deuxièmement, la Commission de la protection de la vie privée attire l’attention sur la possibilité pour le fonctionnaire sanctionnateur d’avoir accès à certaines banques de données publiques comme le Registre national et la Direction pour l’immatriculation des véhicules (DIV). Cet accès est réglé par des arrêtés royaux mais ceux‑ci ne suffisent manifestement pas pour permettre l’accès concernant des SAC. L’interdiction de lieu serait aussi réglée de manière désordonnée. La définition concrète peut en effet varier d’une commune à l’autre. Enfin, le gouvernement n’aurait pas bien réfléchi aux nouvelles amendes pour les mineurs d’âge. Deux systèmes coexisteront, avec des garanties différentes pour les mineurs verbalisés, ce qui crée une inégalité. La Commission de la protection de la vie privée se réjouit néanmoins que les nouvelles modifications de la loi visent non seulement une extension mais aussi une amélioration de la loi. Toutefois, les textes de la loi qu’elle a reçus à ce sujet ne sont pas encore infaillibles, selon elle. C’est pourquoi elle émet un avis favorable sous la stricte condition que huit problèmes soient réglés. La ministre confirme‑t‑elle que la Commission de la protection de la vie privée souligne dans son avis des lacunes manifestes dans la législation et donne un aperçu de ces omissions ? Pense‑t‑elle, comme la Commission, que la législation n’est pas sans faille sur ces points ? Comment la ministre envisage‑t‑elle d’adapter la législation afin de répondre aux conditions posées par la Commission de la protection de la vie privée avant de rendre un avis positif ? Quand déposera‑t‑elle un projet de loi au parlement ? |
De heer Guido De Padt (Open Vld). – Gisteren en vandaag meldden de media dat de GAS‑boetes juridisch niet helemaal waterdicht zouden zijn. De Privacy commissie waarschuwt de regering blijkbaar voor wettelijke problemen met die gemeentelijke administratieve sancties die gemeenten al jaren opleggen voor overlast. In een advies aan de regering wijst de commissie blijkbaar op manifeste gaten in de wet. Ten eerste zouden de onderzoeksbevoegdheden van de sanctionerende ambtenaren onduidelijk zijn. Die worden geregeld via een rondzendbrief, terwijl ze in de GAS‑wet zelf zouden moeten staan. De Privacycommissie stelt ook nog vragen bij de registers die gemeenten mogen bijhouden met de personen die een GAS‑boete kregen en bij het vaststellen van herhaling. Ten tweede wijst de Privacycommissie op de mogelijkheid van de sanctionerende ambtenaar om toegang te krijgen tot bepaalde overheidsdatabanken, zoals het Rijksregister en de Directie Inschrijving Voertuigen (DIV). Die toegang is via koninklijke besluiten geregeld, maar die volstaan volgens de Privacycommissie blijkbaar niet om die toegang mogelijk te maken voor GAS‑boetes. Ook het plaatsverbod zou slordig geregeld zijn. De concrete invulling kan immers van gemeente tot gemeente verschillen. Ten slotte zou de regering ook niet goed hebben nagedacht over de nieuwe boetes voor minderjarigen. Er zullen twee systemen naast elkaar bestaan met verschillende waarborgen voor de beboete minderjarigen, wat ongelijkheid veroorzaakt. De Privacycommissie lijkt echter wel tevreden te zijn dat de regering met de nieuwe wetswijziging de GAS‑wet niet alleen wil uitbreiden, maar ook verbeteren. Alleen zijn de wetteksten die ze daarover kreeg volgens haar nog niet waterdicht. Ze geeft daarom een gunstig advies onder de strikte voorwaarde dat acht punten worden aangepakt. Kan de minister bevestigen dat de Privacycommissie in haar advies op enkele manifeste gaten in de wetgeving wijst en een overzicht van die hiaten geeft? Deelt ze het standpunt van de commissie dat de wetgeving op die punten niet waterdicht is? Hoe zal de minister de wetgeving aanpassen om te voldoen aan de voorwaarden die de Privacycommissie stelt om een positief advies te kunnen geven? Wanneer zal ze in het parlement een wetsontwerp indienen? |
|||
|
Mme Joëlle Milquet, vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances. – L’avis de la Commission de la protection de la vie privée concernant le projet de loi sur les sanctions administratives communales n’était pas négatif. Il était bel et bien favorable mais il était accompagné de huit remarques. L’une d’entre elles portait sur d’éventuelles réflexions à mener sur les relations entre les sanctions administratives et le projet NERO. La Commission de la protection de la vie privée souhaite entre autres obtenir des précisions sur le fonctionnaire responsable lorsque le registre des sanctions administratives communales que j’ai proposé englobe plusieurs communes. Nous y donnerons évidemment une suite. On souligne aussi le problème des pouvoirs d’investigation du fonctionnaire sanctionnateur. Une première solution à cet égard est l’accès à certaines banques de données publiques. Ce problème est donc déjà résolu. J’ai pris connaissance avec attention de toutes les remarques de la Commission de la protection de la vie privée et j’en tiendrai dûment compte. Le dossier sera examiné demain par un groupe de travail au sein du gouvernement. En mars, je déposerai au parlement le projet de loi relatif aux sanctions administratives communales. |
Mevrouw Joëlle Milquet, vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen. – Het advies van de Privacycommissie met betrekking tot het wetsontwerp op de gemeentelijke administratieve sancties was geen negatief advies, maar wel een gunstig advies met acht opmerkingen. Eén daarvan ging over eventuele overwegingen inzake de relatie tussen de administratieve sancties en het NERO‑project. De Privacycommissie wil onder meer verduidelijkingen over de verantwoordelijke ambtenaar in het geval het door mij voorgestelde register van de administratieve sancties meerdere gemeenten beslaat. Daaraan zal natuurlijk gevolg worden gegeven. Overigens wordt ook verwezen naar het probleem van de onderzoeksbevoegdheid van de sanctionerende ambtenaar. Een eerste oplossing in dat verband is de toegang tot bepaalde openbare gegevensbanken. Dat probleem is dus al opgelost. Ik heb met belangstelling kennis genomen van alle andere opmerkingen van de Privacycommissie en ik zal daarmee terdege rekening houden. Het dossier komt morgen ook aan bod in een werkgroep binnen de regering. In maart zal ik het wetsontwerp betreffende de gemeentelijke administratieve sancties bij het parlement indienen. |
|||
Stemmingen |
||||
|
(Les listes nominatives figurent en annexe.) |
(De naamlijsten worden in de bijlage opgenomen.) |
|||
|
Proposition de révision de la Constitution visant à insérer, au titre II de la Constitution, un article 22ter garantissant le droit des personnes handicapées de bénéficier des mesures appropriées qui leur assurent l’autonomie et une intégration culturelle, sociale et professionnelle (de M. Francis Delpérée ; Doc. 5‑139) |
Voorstel tot herziening van de Grondwet teneinde in titel II van de Grondwet een artikel 22ter in te voegen dat het recht waarborgt van personen met een handicap op aangepaste maatregelen die hun zelfstandigheid en culturele, maatschappelijke en professionele integratie garanderen (van de heer Francis Delpérée; Stuk 5‑139) |
|||
|
M. Danny Pieters (N‑VA). – Notre groupe émettra un vote positif parce que nous voulons participer à la majorité des deux tiers. Nous avons souligné en commission notre réserve sur certains aspects juridiques mais comme des dispositions seront quand même inscrites dans la Constitution, nous mettons tout en œuvre, en tant que parti à tendance communautaire, pour intégrer dans notre société les personnes socialement défavorisées comme celles qui ont un handicap. Malgré nos doutes d’ordre juridiques, nous voterons avec enthousiasme cette proposition de loi. |
De heer Danny Pieters (N‑VA). – Onze fractie zal voor stemmen omdat we willen bijdragen tot de vereiste tweederdemeerderheid. In de commissie hebben we onze terughoudendheid bij bepaalde juridische aspecten beklemtoond, maar als er dan toch wordt overgegaan tot het inschrijven van bepalingen in de Grondwet, stellen we als gemeenschapsgeoriënteerde partij alles in het werk om maatschappelijk zwakkeren, zoals personen met een beperking, te integreren in onze samenleving. Ondanks onze juridische twijfels zullen we dus met veel enthousiasme voor dit wetsvoorstel stemmen. |
|||
|
Mme la présidente. – Nous votons sur l’article unique. |
De voorzitster. – Wij stemmen over het enig artikel. |
|||
|
Vote no 1 |
Stemming 1 |
|||
|
Présents : 55 |
Aanwezig: 55 |
|||
|
– Le quorum et la majorité requis par l’article 195, dernier alinéa, de la Constitution, sont atteints. |
– Het quorum en de meerderheid, zoals artikel 195, laatste lid, van de Grondwet vereist, zijn bereikt. |
|||
|
– La disposition est adoptée. |
– De bepaling is aangenomen. |
|||
|
– Elle sera transmise à la Chambre des représentants. |
– Ze zal aan de Kamer van volksvertegenwoordigers worden overgezonden. |
|||
Regeling van de werkzaamheden |
||||
|
Mme la présidente. – Le Bureau propose l’ordre du jour suivant pour la semaine prochaine : |
De voorzitster. – Het Bureau stelt voor volgende week deze agenda voor: |
|||
|
Jeudi 7 mars 2013 à 15 heures Débat d’actualité et questions orales. Procédure d’évocation Procédure d’évocation Projet de loi modifiant le Code judiciaire et la loi du 17 mai 2006 relative au statut juridique externe des personnes condamnées à une peine privative de liberté et aux droits reconnus à la victime dans le cadre des modalités d’exécution de la peine ; Doc. 5‑1953/1 à 3. Prise en considération de propositions. |
Donderdag 7 maart 2013 om 15 uur Actualiteitendebat en mondelinge vragen. Evocatieprocedure Evocatieprocedure Wetsontwerp tot wijziging van het Gerechtelijk Wetboek en van de wet van 17 mei 2006 betreffende de externe rechtspositie van veroordeelden tot een vrijheidsstraf en de aan het slachtoffer toegekende rechten in het raam van de strafuitvoeringsmodaliteiten; Stuk 5‑1953/1 tot 3. Inoverwegingneming van voorstellen. |
|||
|
À partir de 17 heures : Votes nominatifs sur l’ensemble des projets de loi dont la discussion est terminée. |
Vanaf 17 uur: Naamstemmingen over de afgehandelde wetsontwerpen in hun geheel. |
|||
|
– Le Sénat est d’accord sur cet ordre des travaux. |
– De Senaat is het eens met deze regeling van de werkzaamheden. |
|||
|
Mme la présidente. – L’ordre du jour de la présente séance est ainsi épuisé. La prochaine séance aura lieu le jeudi 7 mars à 15 h. |
De voorzitster. – De agenda van deze vergadering is afgewerkt. De volgende vergadering vindt plaats op donderdag 7 maart om 15 uur. |
|||
|
(La séance est levée à 17 h 05.) |
(De vergadering wordt gesloten om 17.05 uur.) |
|||
Berichten van verhindering |
||||
|
MM. Boogaerts et Morael, pour raison de santé, MM. Brotchi et Daems, en mission à l’étranger, Mmes Stevens et Talhaoui, pour d’autres devoirs, demandent d’excuser leur absence à la présente séance. |
Afwezig met bericht van verhindering: de heren Boogaerts en Morael, om gezondheidsredenen, de heren Brotchi en Daems, met opdracht in het buitenland, de dames Stevens en Talhaoui, wegens andere plichten. |
|||
|
– Pris pour information. |
– Voor kennisgeving aangenomen. |
|||
Bijlage |
|
|||
|
Naamstemmingen |
|||
|
Vote no 1 |
Stemming 1 |
||
|
Présents : 55 |
Aanwezig: 55 |
||
|
Pour |
Voor |
||
|
Bert Anciaux, Marie Arena, Wouter Beke, François Bellot, Hassan Bousetta, Yves Buysse, Jurgen Ceder, Dirk Claes, Alain Courtois, Sabine de Bethune, Armand De Decker, Christine Defraigne, Patrick De Groote, Francis Delpérée, Willy Demeyer, Bart De Nijn, Guido De Padt, Gérard Deprez, Caroline Désir, Leona Detiège, Filip Dewinter, Dalila Douifi, André du Bus de Warnaffe, Inge Faes, Cindy Franssen, Benoit Hellings, Louis Ide, Zakia Khattabi, Ahmed Laaouej, Bart Laeremans, Nele Lijnen, Lieve Maes, Philippe Mahoux, Vanessa Matz, Richard Miller, Philippe Moureaux, Fatma Pehlivan, Danny Pieters, Freya Piryns, Ludo Sannen, Louis Siquet, Elke Sleurs, Guy Swennen, Martine Taelman, Muriel Targnion, Cécile Thibaut, Rik Torfs, Wilfried Vandaele, Anke Van dermeersch, Yoeri Vastersavendts, Sabine Vermeulen, Johan Verstreken, Mieke Vogels, Fabienne Winckel, Olga Zrihen. |
|||
Indiening van een voorstel |
||||
|
La proposition ci‑après a été déposée : |
Het volgende voorstel werd ingediend: |
|||
|
Proposition de révision de la Constitution |
Voorstel tot herziening van de Grondwet |
|||
|
Révision de l’article 23 de la Constitution |
Herziening van artikel 23 van de Grondwet |
|||
|
(Déclaration du pouvoir législatif, voir le « Moniteur belge » no 135, deuxième édition, du 7 mai 2010) |
(Verklaring van de wetgevende macht, zie “Belgisch Staatsblad” nr. 135, tweede uitgave, van 7 mei 2010) |
|||
|
Proposition de révision de l’article 23 de la Constitution, en vue de le compléter par un droit fondamental supplémentaire, à savoir le droit d’accéder à l’Internet (de Mme Martine Taelman et M. Yoeri Vastersavendts ; Doc. 5‑1982/1). |
Voorstel tot herziening van artikel 23 van de Grondwet, teneinde het aan te vullen met een bijkomend grondrecht, namelijk het recht op toegang tot het internet (van mevrouw Martine Taelman en de heer Yoeri Vastersavendts; Stuk 5‑1982/1). |
|||
|
– Cette proposition sera traduite, imprimée et distribuée. |
– Dit voorstel zal worden vertaald, gedrukt en rondgedeeld. |
|||
In overweging genomen voorstellen |
||||
|
Propositions de loi |
Wetsvoorstellen |
|||
|
Article 77 de la Constitution |
Artikel 77 van de Grondwet |
|||
|
Proposition de loi modifiant le Code judiciaire en ce qui concerne la compétence territoriale des tribunaux de police dans les affaires de roulage (de Mme Martine Taelman et M. Yoeri Vastersavendts ; Doc. 5‑1978/1). |
Wetsvoorstel tot wijziging van het Gerechtelijk Wetboek wat de territoriale bevoegdheid van de politierechtbanken in verkeerszaken betreft (van mevrouw Martine Taelman en de heer Yoeri Vastersavendts; Stuk 5‑1978/1). |
|||
|
– Envoi à la commission de la Justice |
– Verzonden naar de commissie voor de Justitie |
|||
|
Article 81 de la Constitution |
Artikel 81 van de Grondwet |
|||
|
Proposition de loi modifiant la loi du 26 juillet 1962 relative à la procédure d’extrême urgence en matière d’expropriation pour cause d’utilité publique (de Mme Martine Taelman et M. Yoeri Vastersavendts ; Doc. 5‑1977/1). |
Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening ten algemenen nutte (van mevrouw Martine Taelman en de heer Yoeri Vastersavendts; Stuk 5‑1977/1). |
|||
|
– Envoi à la commission de la Justice |
– Verzonden naar de commissie voor de Justitie |
|||
|
Proposition de loi relative à l’octroi de titres‑services par l’employeur (de Mmes Nele Lijnen et Martine Taelman ; Doc. 5‑1979/1). |
Wetsvoorstel betreffende de toekenning van dienstencheques door werkgevers (van de dames Nele Lijnen en Martine Taelman; Stuk 5‑1979/1). |
|||
|
– Envoi à la commission des Affaires sociales |
– Verzonden naar de commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
Proposition de loi adaptant la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, en vue de rendre le statut des artistes plus efficace (de M. Guido De Padt et consorts ; Doc. 5‑1981/1). |
Wetsvoorstel tot aanpassing van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten teneinde het statuut van de kunstenaars efficiënter te maken (van de heer Guido De Padt c.s.; Stuk 5‑1981/1). |
|||
|
– Envoi à la commission des Affaires sociales |
– Verzonden naar de commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
Proposition de loi modifiant le Code des impôts sur les revenus 1992 par l’instauration d’un régime de tax shelter en faveur des arts de la scène et du théâtre, y compris les comédies musicales (de M. Jean‑Jacques De Gucht et consorts ; Doc. 5‑1983/1). |
Wetsvoorstel tot wijziging van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, houdende invoering van een tax‑shelterregeling ten behoeve van de podium- en theaterkunsten, inclusief musicals (van de heer Jean‑Jacques De Gucht c.s.; Stuk 5‑1983/1). |
|||
|
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques |
– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
Proposition de loi modifiant la loi du 7 décembre 1998, organisant un service de police intégré structuré à deux niveaux, en ce qui concerne l’approbation du plan zonal de sécurité (de Mme Vanessa Matz ; Doc. 5‑1984/1). |
Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 7 december 1998 tot organisatie van een geïntegreerde politiedienst, gestructureerd op twee niveaus, wat de goedkeuring van het zonaal veiligheidsplan betreft (van mevrouw Vanessa Matz; Stuk 5‑1984/1). |
|||
|
– Envoi à la commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
– Verzonden naar de commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
Proposition de loi modifiant le Code des impôts sur les revenus 1992 et le Code des droits de succession en vue d’instaurer une exonération générale pour les revenus de l’épargne et de l’investissement (de Mme Lieve Maes et consorts ; Doc. 5‑1985/1). |
Wetsvoorstel tot wijziging van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 en het Wetboek der successierechten met het oog op de invoering van een algemene vrijstelling voor inkomsten uit sparen en beleggen (van mevrouw Lieve Maes c.s.; Stuk 5‑1985/1). |
|||
|
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques |
– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
Propositions de résolution |
Voorstellen van resolutie |
|||
|
Proposition de résolution relative à la lutte contre l’islamophobie (de M. Bert Anciaux et consorts ; Doc. 5‑1980/1). |
Voorstel van resolutie betreffende de strijd tegen islamofobie (van de heer Bert Anciaux c.s.; Stuk 5‑1980/1). |
|||
|
– Envoi à la commission de la Justice |
– Verzonden naar de commissie voor de Justitie |
|||
|
Proposition de résolution relative à la situation humanitaire en Syrie et dans les pays voisins (de Mme Dalila Douifi et consorts ; Doc. 5‑1986/1). |
Voorstel van resolutie over de humanitaire situatie in Syrië en zijn buurlanden (van mevrouw Dalila Douifi c.s.; Stuk 5‑1986/1). |
|||
|
– Envoi à la commission des Relations extérieures et de la Défense |
– Verzonden naar de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging |
|||
|
Proposition de résolution relative au Tibet (de M. Benoit Hellings et Mme Freya Piryns ; Doc. 5‑1987/1). |
Voorstel van resolutie betreffende Tibet (van de heer Benoit Hellings en mevrouw Freya Piryns; Stuk 5‑1987/1). |
|||
|
– Envoi à la commission des Relations extérieures et de la Défense |
– Verzonden naar de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging |
|||
|
Proposition de résolution visant à approfondir le contrôle démocratique de la mise en œuvre du Pacte budgétaire (de M. Richard Miller et consorts ; Doc. 5‑1988/1). |
Voorstel van resolutie teneinde de democratische controle bij de tenuitvoerlegging van het Begrotingspact aan te scherpen (van de heer Richard Miller c.s.; Stuk 5‑1988/1). |
|||
|
– Envoi à la commission des Finances et des Affaires économiques |
– Verzonden naar de commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
Verzending van een wetsvoorstel naar een andere commissie |
||||
|
Le Bureau propose d’envoyer à la commission des Relations extérieures et de la Défense la proposition de loi suivante : |
Het Bureau stelt voor het volgende wetsvoorstel te verzenden naar de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging: |
|||
|
– Proposition de loi modifiant l’arrêté royal du 25 avril 1956 fixant le statut des agents du ministère des Affaires étrangères et du Commerce extérieur, afin de permettre aux candidats germanophones de présenter la partie écrite de l’examen dans leur langue maternelle (5‑450). |
– Wetsvoorstel tot wijziging van het koninklijk besluit van 25 april 1956 tot vaststelling van het statuut der personeelsleden van het ministerie van Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel, teneinde de Duitstalige kandidaten de mogelijkheid te bieden het schriftelijke gedeelte van het examen in hun moedertaal af te leggen (5‑450). |
|||
|
Cette proposition de loi avait été envoyée précédemment à la commission des Affaires institutionnelles. |
Dit wetsvoorstel werd eerder verzonden naar de Commissie voor de Institutionele Aangelegenheden. |
|||
Samenstelling van commissies |
||||
|
En application de l’article 21‑4 du Règlement, la composition des commissions est modifiée comme suit : |
Met toepassing van artikel 21‑4 van het Reglement wordt de samenstelling van de commissies gewijzigd als volgt: |
|||
|
Commission des Affaires sociales : |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden: |
|||
|
– M. Paul Magnette remplace Mme Christie Morreale comme membre effectif. |
– De heer Paul Magnette vervangt mevrouw Christie Morreale als effectief lid. |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques : |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden: |
|||
|
– M. Paul Magnette remplace Mme Christie Morreale comme membre suppléant. |
– De heer Paul Magnette vervangt mevrouw Christie Morreale als plaatsvervangend lid. |
|||
Vragen om uitleg |
||||
|
Le Bureau a été saisi des demandes d’explications suivantes : |
Het Bureau heeft volgende vragen om uitleg ontvangen: |
|||
|
– de Mme Inge Faes au vice‑premier ministre et ministre des Affaires étrangères, du Commerce extérieur et des Affaires européennes sur « la transposition des directives européennes » (no 5‑3184) |
– van mevrouw Inge Faes aan de vice‑eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Europese Zaken over “de omzetting van Europese richtlijnen” (nr. 5‑3184) |
|||
|
Commission des Relations extérieures et de la Défense |
Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging |
|||
|
– de Mme Fauzaya Talhaoui au secrétaire d’État à l’Environnement, à l’Énergie et à la Mobilité, et aux Réformes institutionnelles sur « les problèmes lors de l’enregistrement par caméra des infractions des poids lourds » (no 5‑3185) |
– van mevrouw Fauzaya Talhaoui aan de staatssecretaris voor Leefmilieu, Energie en Mobiliteit, en voor Staatshervorming over “de problemen bij de cameraregistratie van overtredingen van vrachtwagens” (nr. 5‑3185) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Fauzaya Talhaoui au secrétaire d’État à l’Environnement, à l’Énergie et à la Mobilité, et aux Réformes institutionnelles sur « la constatation automatisée des infractions routières sur la voie publique » (no 5‑3186) |
– van mevrouw Fauzaya Talhaoui aan de staatssecretaris voor Leefmilieu, Energie en Mobiliteit, en voor Staatshervorming over “de geautomatiseerde vaststellingen van verkeersovertredingen op de openbare weg” (nr. 5‑3186) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Cindy Franssen à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « l’observatoire des maladies chroniques » (no 5‑3187) |
– van mevrouw Cindy Franssen aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “het observatorium voor chronische ziekten” (nr. 5‑3187) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Cécile Thibaut à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « les violences policières à l’encontre d’un jeune détenu au commissariat de Mortsel en 2010 » (no 5‑3188) |
– van mevrouw Cécile Thibaut aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “het politiegeweld tegen een jonge gevangene in het commissariaat van Mortsel in 2010” (nr. 5‑3188) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Bert Anciaux au vice‑premier ministre et ministre des Affaires étrangères, du Commerce extérieur et des Affaires européennes sur « la condamnation d’un poète critique au Qatar et les relations Belgique‑Qatar » (no 5‑3189) |
– van de heer Bert Anciaux aan de vice‑eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Europese Zaken over “de veroordeling van een kritisch dichter in Qatar en de relaties van ons land met Qatar” (nr. 5‑3189) |
|||
|
Commission des Relations extérieures et de la Défense |
Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging |
|||
|
– de M. Bert Anciaux à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « la politique relative aux brigades d’intervention spéciale de la police locale » (no 5‑3190) |
– van de heer Bert Anciaux aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “het beleid met betrekking tot de bijzondere bijstandsbrigades van de lokale politie” (nr. 5‑3190) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Dalila Douifi à la secrétaire d’État à l’Asile et la Migration, à l’Intégration sociale et à la Lutte contre la pauvreté sur « les mères mendiant avec des enfants » (no 5‑3191) |
– van mevrouw Dalila Douifi aan de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding over “de bedelende moeders met kinderen” (nr. 5‑3191) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Dalila Douifi à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « la possibilité laissée aux patients de choisir librement leur prestataire de soins » (no 5‑3192) |
– van mevrouw Dalila Douifi aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de mogelijkheid van patiënten om vrij een zorgverstrekker te kiezen” (nr. 5‑3192) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Dalila Douifi à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « les drames impliquant des enfants dans des véhicules surchauffés » (no 5‑3193) |
– van mevrouw Dalila Douifi aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de ongelukken met kinderen in oververhitte auto’s” (nr. 5‑3193) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Ludo Sannen à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le retard des dossiers d’urbanisme au Conseil pour les contestations d’autorisations et le Conseil d’État » (no 5‑3194) |
– van de heer Ludo Sannen aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de achterstand inzake stedenbouwkundige dossiers bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen en de Raad van State” (nr. 5‑3194) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Ludo Sannen au secrétaire d’État à l’Environnement, à l’Énergie et à la Mobilité, et aux Réformes institutionnelles sur « l’instauration d’un Fonds belge pour les citernes à mazout » (no 5‑3195) |
– van de heer Ludo Sannen aan de staatssecretaris voor Leefmilieu, Energie en Mobiliteit, en voor Staatshervorming over “het instellen van een Belgisch stookolietankfonds” (nr. 5‑3195) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de M. André du Bus de Warnaffe à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « le service citoyen » (no 5‑3196) |
– van de heer André du Bus de Warnaffe aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de burgerdienst” (nr. 5‑3196) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Bert Anciaux à la ministre de la Justice sur « l’imminence de la prescription de l’affaire des Tueries du Brabant » (no 5‑3197) |
– van de heer Bert Anciaux aan de minister van Justitie over “de nakende verjaring van de feiten rond de Bende van Nijvel” (nr. 5‑3197) |
|||
|
Commission de la Justice |
Commissie voor de Justitie |
|||
|
– de Mme Cindy Franssen à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le congé de maternité pour le personnel de la police après la naissance d’un enfant mort‑né » (no 5‑3198) |
– van mevrouw Cindy Franssen aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de bevallingsrust na een levenloos geboren kind bij het politiepersoneel” (nr. 5‑3198) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Cindy Franssen à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « les inégalités liées au genre dans la réforme des pensions » (no 5‑3199) |
– van mevrouw Cindy Franssen aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de genderongelijkheid in de pensioenhervorming” (nr. 5‑3199) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Cindy Franssen au vice‑premier ministre et ministre des Pensions sur « le partage de la pension » (no 5‑3200) |
– van mevrouw Cindy Franssen aan de vice‑eersteminister en minister van Pensioenen over “de pensioensplit” (nr. 5‑3200) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Inge Faes à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le projet pilote de la zone de police de Termonde concernant l’utilisation d’ADN synthétique » (no 5‑3201) |
– van mevrouw Inge Faes aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “het proefproject van gebruik van synthetische DNA van de politiezone Dendermonde” (nr. 5‑3201) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Inge Faes à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le recrutement de nouveaux inspecteurs de police » (no 5‑3202) |
– van mevrouw Inge Faes aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de aanwerving van nieuwe politie‑inspecteurs” (nr. 5‑3202) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Inge Faes à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le plan d’action contre la production illégale de cannabis » (no 5‑3203) |
– van mevrouw Inge Faes aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “het actieplan inzake illegale cannabisproductie” (nr. 5‑3203) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Inge Faes à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le plan de réduction du nombre de fonctions de management à la police fédérale » (no 5‑3204) |
– van mevrouw Inge Faes aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “het plan om te snoeien in de managementfuncties binnen de federale politie” (nr. 5‑3204) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Inge Faes à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le rapport 2013 d’Europol et de l’Observatoire européen des drogues et de la toxicomanie » (no 5‑3205) |
– van mevrouw Inge Faes aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “het rapport 2013 van Europol en het Europees Centrum voor drugs en drugsverslaving” (nr. 5‑3205) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de M. André du Bus de Warnaffe au secrétaire d’État aux Affaires sociales, aux Familles et aux Personnes handicapées, chargé des Risques professionnels et secrétaire d’État à la Politique scientifique sur « le service en ligne Communit‑e (plus) » (no 5‑3206) |
– van de heer André du Bus de Warnaffe aan de staatssecretaris voor Sociale Zaken, Gezinnen en Personen met een handicap, belast met Beroepsrisico’s en staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid over “de onlinedienst Communit‑e (plus)” (nr. 5‑3206) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Patrick De Groote au ministre des Entreprises publiques et de la Coopération au développement, chargé des Grandes Villes sur « l’aménagement d’une troisième et quatrième voie entre Bruges et Gand et la rénovation du pont ferroviaire de Moerbrugge » (no 5‑3207) |
– van de heer Patrick De Groote aan de minister van Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking, belast met Grote Steden over “de aanleg van het derde en vierde spoor tussen Brugge en Gent en de vernieuwing van de spoorwegbrug in Moerbrugge” (nr. 5‑3207) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Patrick De Groote au secrétaire d’État à la Fonction publique et à la Modernisation des Services publics sur « la proposition de travail à domicile pour les fonctionnaires fédéraux » (no 5‑3208) |
– van de heer Patrick De Groote aan de staatssecretaris voor Ambtenarenzaken en Modernisering van de Openbare Diensten over “het voorstel van thuiswerk voor federale ambtenaren” (nr. 5‑3208) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Patrick De Groote au secrétaire d’État aux Réformes institutionnelles, et à la Régie des bâtiments sur « la proposition de travail à domicile pour les fonctionnaires fédéraux » (no 5‑3209) |
– van de heer Patrick De Groote aan de staatssecretaris voor Staatshervorming, en voor de Regie der gebouwen over “het voorstel van thuiswerk voor federale ambtenaren” (nr. 5‑3209) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Bart De Nijn à la ministre de la Justice sur « le tabagisme en prison » (no 5‑3210) |
– van de heer Bart De Nijn aan de minister van Justitie over “het roken in de gevangenissen” (nr. 5‑3210) |
|||
|
Commission de la Justice |
Commissie voor de Justitie |
|||
|
– de M. Bert Anciaux à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « les conséquences de la cyberattaque MiniDuke sur les ordinateurs des autorités belges » (no 5‑3211) |
– van de heer Bert Anciaux aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de effecten van de cyberaanval MiniDuke op Belgische overheidscomputers” (nr. 5‑3211) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Nele Lijnen au ministre des Entreprises publiques et de la Coopération au développement, chargé des Grandes Villes sur « la contribution belge aux programmes internationaux de lutte contre le sida » (no 5‑3212) |
– van mevrouw Nele Lijnen aan de minister van Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking, belast met Grote Steden over “de Belgische bijdragen aan de internationale programma’s voor aidsbestrijding” (nr. 5‑3212) |
|||
|
Commission des Relations extérieures et de la Défense |
Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging |
|||
|
– de Mme Elke Sleurs à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « les audits auprès des organismes notifiés » (no 5‑3213) |
– van mevrouw Elke Sleurs aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de audits bij de ‘notified bodies’” (nr. 5‑3213) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Elke Sleurs à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « le Conseil supérieur de la santé et la vaccination » (no 5‑3214) |
– van mevrouw Elke Sleurs aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de Hoge Gezondheidsraad en vaccinaties” (nr. 5‑3214) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Dominique Tilmans à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « les contrats d’entretien du matériel médical hospitalier » (no 5‑3215) |
– van mevrouw Dominique Tilmans aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de onderhoudscontracten van medisch materiaal voor ziekenhuizen” (nr. 5‑3215) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Dominique Tilmans à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « le cadre réglementaire et les contrôles effectués lors des congrès d’esthétique médicale » (no 5‑3216) |
– van mevrouw Dominique Tilmans aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “het reglementair kader en de controles die uitgevoerd worden tijdens congressen van medische cosmetiek” (nr. 5‑3216) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Christine Defraigne à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « la redevance d’enregistrement d’un chien dans le registre canin » (no 5‑3217) |
– van mevrouw Christine Defraigne aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de bijdrage van de registratie van een hond in het hondenregister” (nr. 5‑3217) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Richard Miller à la ministre de la Justice sur « les groupements religieux et philosophiques en Belgique » (no 5‑3218) |
– van de heer Richard Miller aan de minister van Justitie over “de religieuze en filosofische groeperingen in België” (nr. 5‑3218) |
|||
|
Commission de la Justice |
Commissie voor de Justitie |
|||
|
– de M. Bert Anciaux au ministre des Entreprises publiques et de la Coopération au développement, chargé des Grandes Villes sur « l’avenir des liaisons ferroviaires avec les Pays‑Bas » (no 5‑3219) |
– van de heer Bert Anciaux aan de minister van Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking, belast met Grote Steden over “de toekomst van de treinverbindingen met Nederland” (nr. 5‑3219) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Bert Anciaux à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « les problèmes soulevés par la Commission de la protection de la vie privée concernant les sanctions administratives communales » (no 5‑3220) |
– van de heer Bert Anciaux aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de juridische problemen van de Privacycommissie met de Gemeentelijke Administratieve Sancties” (nr. 5‑3220) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Bert Anciaux au ministre des Entreprises publiques et de la Coopération au développement, chargé des Grandes Villes sur « l’évolution du service universel obligatoire de Belgacom » (no 5‑3221) |
– van de heer Bert Anciaux aan de minister van Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking, belast met Grote Steden over “de evolutie van de wettelijk verplichte dienstverlening van Belgacom” (nr. 5‑3221) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Lieve Maes à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « les spécifications des ordinateurs communaux pour la phase pilote relative aux passeports biométriques » (no 5‑3222) |
– van mevrouw Lieve Maes aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de specificaties van de gemeentelijke computers bij de pilootfase inzake biometrische paspoorten” (nr. 5‑3222) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Lieve Maes au vice‑premier ministre et ministre de l’Économie, des Consommateurs et de la Mer du Nord sur « la protection du consommateur victime de fraudes lors de transactions bancaires par internet » (no 5‑3223) |
– van mevrouw Lieve Maes aan de vice‑eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee over “de consumentenbescherming bij fraude met het internetbankieren” (nr. 5‑3223) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Lieve Maes à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « l’inquiétante augmentation des cas de fraude lors des transactions bancaires par internet » (no 5‑3224) |
– van mevrouw Lieve Maes aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de verontrustende toename van het aantal fraudegevallen met internetbankieren” (nr. 5‑3224) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Fatma Pehlivan au vice‑premier ministre et ministre des Affaires étrangères, du Commerce extérieur et des Affaires européennes sur « la lenteur des transpositions des directives européennes en Belgique » (no 5‑3225) |
– van mevrouw Fatma Pehlivan aan de vice‑eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Europese Zaken over “de trage omzetting van Europese richtlijnen door ons land” (nr. 5‑3225) |
|||
|
Commission des Relations extérieures et de la Défense |
Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging |
|||
|
– de Mme Sabine Vermeulen au vice‑premier ministre et ministre de l’Économie, des Consommateurs et de la Mer du Nord sur « la déclaration de Limassol et le projet d’aménagement des espaces marins » (no 5‑3226) |
– van mevrouw Sabine Vermeulen aan de vice‑eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee over “de verklaring van Limassol en het ontwerp van marien ruimtelijk plan” (nr. 5‑3226) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de M. André du Bus de Warnaffe à la vice‑première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique sur « le financement de l’ASBL SMES » (no 5‑3227) |
– van de heer André du Bus de Warnaffe aan de vice‑eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid over “de financiering van de vzw SMES” (nr. 5‑3227) |
|||
|
Commission des Affaires sociales |
Commissie voor de Sociale Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Bert Anciaux à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « le retard lors de l’introduction des nouveaux tarifs d’amendes » (no 5‑3228) |
– van de heer Bert Anciaux aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de vertraging bij het invoeren van de nieuwe boetetarieven” (nr. 5‑3228) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Helga Stevens au vice‑premier ministre et ministre de l’Économie, des Consommateurs et de la Mer du Nord sur « un service de relais pour personnes malentendantes » (no 5‑3229) |
– van mevrouw Helga Stevens aan de vice‑eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee over “een ‘relay service’ voor dove personen” (nr. 5‑3229) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
|
– de Mme Nele Lijnen au vice‑premier ministre et ministre des Affaires étrangères, du Commerce extérieur et des Affaires européennes sur « le traité de paix et la stabilité dans l’Est du Congo » (no 5‑3230) |
– van mevrouw Nele Lijnen aan de vice‑eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Europese Zaken over “het vredesverdrag en de stabiliteit in het Oosten van Congo” (nr. 5‑3230) |
|||
|
Commission des Relations extérieures et de la Défense |
Commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en voor de Landsverdediging |
|||
|
– de M. Yves Buysse à la secrétaire d’État à l’Asile et la Migration, à l’Intégration sociale et à la Lutte contre la pauvreté sur « les résultats de la visite de travail en Algérie » (no 5‑3231) |
– van de heer Yves Buysse aan de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding over “de resultaten van het werkbezoek aan Algerije” (nr. 5‑3231) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Huub Broers à la vice‑première ministre et ministre de l’Intérieur et de l’Égalité des Chances sur « les plans d’organisation opérationnelle des prézones » (no 5‑3232) |
– van de heer Huub Broers aan de vice‑eersteminister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke Kansen over “de operationele organisatieplannen van de prezones” (nr. 5‑3232) |
|||
|
Commission de l’Intérieur et des Affaires administratives |
Commissie voor de Binnenlandse Zaken en voor de Administratieve Aangelegenheden |
|||
|
– de M. Bart Laeremans à la ministre de la Justice sur « la procédure de traitement de l’affaire des trois bourgmestres au Conseil d’État » (no 5‑3233) |
– van de heer Bart Laeremans aan de minister van Justitie over “de procedure omtrent de behandeling van de zaken van de drie burgemeesters bij de Raad van State” (nr. 5‑3233) |
|||
|
Commission de la Justice |
Commissie voor de Justitie |
|||
|
– de M. Ludo Sannen au secrétaire d’État à l’Environnement, à l’Énergie et à la Mobilité, et aux Réformes institutionnelles sur « l’entreposage de déchets hautement radioactifs et les applications géothermiques en Campine » (no 5‑3234) |
– van de heer Ludo Sannen aan de staatssecretaris voor Leefmilieu, Energie en Mobiliteit, en voor Staatshervorming over “de berging van hoogradioactief afval en geothermische toepassingen in de Kempen” (nr. 5‑3234) |
|||
|
Commission des Finances et des Affaires économiques |
Commissie voor de Financiën en voor de Economische Aangelegenheden |
|||
Grondwettelijk Hof – Arresten |
||||
|
En application de l’article 113 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat : |
Met toepassing van artikel 113 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof kennis aan de voorzitter van de Senaat van: |
|||
|
– l’arrêt no 11/2013, rendu le 21 février 2013, en cause le recours en annulation du décret de la Région wallonne du 3 avril 2009 « ratifiant le permis d’urbanisme délivré pour la construction de la jonction ‘Parc‑Sud’ du métro léger de Charleroi en application du décret du 17 juillet 2008 relatif à quelques permis pour lesquels il existe des motifs impérieux d’intérêt général », introduit par la ville de Charleroi et autres (numéro du rôle 4687) ; |
– het arrest nr. 11/2013, uitgesproken op 21 februari 2013, inzake het beroep tot vernietiging van het decreet van het Waalse Gewest van 3 april 2009 “houdende goedkeuring van de stedenbouwkundige vergunning toegekend voor de aanleg van de verbinding ‘Parc‑Sud’ van de lichte metro van Charleroi, overeenkomstig het decreet van 17 juli 2008 betreffende enkele vergunningen waarvoor er dringende redenen van algemeen belang bestaan”, ingesteld door de stad Charleroi en anderen (rolnummer 4687); |
|||
|
– l’arrêt no 12/2013, rendu le 21 février 2013, en cause la question préjudicielle relative à l’article 1er, alinéa 6, de la loi du 20 juillet 1971 instituant des prestations familiales garanties, posée par la Cour du travail de Bruxelles (numéro du rôle 5282) ; |
– het arrest nr. 12/2013, uitgesproken op 21 februari 2013, inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 1, zesde lid, van de wet van 20 juli 1971 tot instelling van gewaarborgde gezinsbijslag, gesteld door het Arbeidshof te Brussel (rolnummer 5282); |
|||
|
– l’arrêt no 13/2013, rendu le 21 février 2013, en cause la question préjudicielle relative à l’article 70, §2, alinéa 1er, du Code de la taxe sur la valeur ajoutée, posée par la Cour de cassation (numéro du rôle 5321) ; |
– het arrest nr. 13/2013, uitgesproken op 21 februari 2013, inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 70, §2, eerste lid, van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde, gesteld door het Hof van Cassatie (rolnummer 5321); |
|||
|
– l’arrêt no 14/2013, rendu le 21 février 2013, en cause la question préjudicielle relative à l’article 14ter des lois sur le Conseil d’État, coordonnées le 12 janvier 1973, posée par le Conseil d’État (numéro du rôle 5330) ; |
– het arrest nr. 14/2013, uitgesproken op 21 februari 2013, inzake de prejudiciële vraag betreffende artikel 14ter van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, gesteld door de Raad van State (rolnummer 5330); |
|||
|
– l’arrêt no 15/2013, rendu le 21 février 2013, en cause le recours en annulation de la loi du 2 décembre 2011 portant confirmation de l’arrêté royal du 12 mai 2011 modifiant l’arrêté royal du 27 mai 2004 relatif à la transformation de « Brussels International Airport Company » (BIAC) en société anonyme de droit privé et aux installations aéroportuaires et de l’arrêté royal du 12 mai 2011 modifiant l’arrêté royal du 21 juin 2004 octroyant la licence d’exploitation de l’aéroport de Bruxelles‑National à la société anonyme BIAC et modifiant la loi du 13 mars 2011 portant des dispositions diverses concernant la Mobilité en vue de proroger le délai de confirmation, introduit par Joannes Wienen (numéro du rôle 5372) ; |
– het arrest nr. 15/2013, uitgesproken op 21 februari 2013, inzake het beroep tot vernietiging van de wet van 2 december 2011 houdende bekrachtiging van het koninklijk besluit van 12 mei 2011 houdende wijziging van het koninklijk besluit van 27 mei 2004 betreffende de omzetting van Brussels International Airport Company (BIAC) in een naamloze vennootschap van privaatrecht en betreffende de luchthaveninstallaties en van het koninklijk besluit van 12 mei 2011 houdende wijziging van het koninklijk besluit van 21 juni 2004 betreffende de toekenning van de exploitatielicentie van de luchthaven Brussel‑Nationaal aan de naamloze vennootschap BIAC en tot wijziging van de wet van 13 maart 2011 houdende diverse bepalingen betreffende Mobiliteit wat de verlenging van de termijn van bekrachtiging betreft, ingesteld door Joannes Wienen (rolnummer 5372); |
|||
|
– l’arrêt no 16/2013, rendu le 21 février 2013, en cause les questions préjudicielles relatives aux articles 6, §1er, 9, §1er, 11, §1er, et 12, §2, de la loi du 28 août 1991 sur l’exercice de la médecine vétérinaire, posées par la Cour d’appel de Gand (numéro du rôle 5395) ; |
– het arrest nr. 16/2013, uitgesproken op 21 februari 2013, inzake de prejudiciële vragen betreffende de artikelen 6, §1, 9, §1, 11, §1, en 12, §2, van de wet van 28 augustus 1991 op de uitoefening van de diergeneeskunde, gesteld door het Hof van Beroep te Gent (rolnummer 5395); |
|||
|
– l’arrêt no 18/2013, rendu le 21 février 2013, en cause le recours en annulation des articles 174/1 et 313 du Code des impôts sur les revenus 1992, tel qu’il a été modifié par les articles 28 et 33 de la loi du 28 décembre 2011 portant des dispositions diverses, et, accessoirement, des articles 25 à 38 de la même loi, introduit par Guy Kleynen (numéro du rôle 5314). |
– het arrest nr. 18/2013, uitgesproken op 21 februari 2013, inzake het beroep tot vernietiging van de artikelen 174/1 en 313 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, zoals gewijzigd bij de artikelen 28 en 33 van de wet van 28 december 2011 houdende diverse bepalingen, en, bijkomstig, van de artikelen 25 tot 38 van dezelfde wet, ingesteld door Guy Kleynen (rolnummer 5314). |
|||
|
– Pris pour notification. |
– Voor kennisgeving aangenomen. |
|||
Grondwettelijk Hof – Prejudiciële vragen |
||||
|
En application de l’article 77 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, le greffier de la Cour constitutionnelle notifie au président du Sénat : |
Met toepassing van artikel 77 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, geeft de griffier van het Grondwettelijk Hof aan de voorzitter van de Senaat kennis van: |
|||
|
– la question préjudicielle relative à l’article 42, §3, alinéa 2, du Code de la taxe sur la valeur ajoutée, posée par la Cour d’appel de Bruxelles (numéro du rôle 5563) ; |
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 42, §3, tweede lid, van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde, gesteld door het Hof van Beroep te Brussel (rolnummer 5563); |
|||
|
– la question préjudicielle relative à l’article 318, §2, du Code civil, posée par le Tribunal de première instance d’Anvers (numéro du rôle 5565). |
– de prejudiciële vraag betreffende artikel 318, §2, van het Burgerlijk Wetboek, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen (rolnummer 5565). |
|||
|
– Pris pour notification. |
– Voor kennisgeving aangenomen. |
|||
|
Commission fédérale pour la recherche médicale et scientifique sur les embryons in vitro |
Federale Commissie voor medisch en wetenschappelijk onderzoek op embryo’s in vitro |
|||
|
Par lettre du 19 février 2013, le directeur général de la Commission fédérale pour la recherche médicale et scientifique sur les embryons in vitro a transmis au Sénat, conformément à l’article 10, §4, de la loi du 11 mai 2003 relative à la recherche sur les embryons in vitro, le rapport d’activité 2010‑2011. |
Bij brief van 19 februari 2013 heeft de Directeur‑generaal van de Federale Commissie voor medisch en wetenschappelijk onderzoek op embryo’s in vitro, overeenkomstig artikel 10, §4, van de wet van 11 mei 2003 betreffende het onderzoek op embryo’s in vitro, aan de Senaat overgezonden, het activiteitenverslag voor 2010‑2011. |
|||
|
– Envoi à la commission de la Justice et à la commission des Affaires sociales. |
– Verzonden naar de commissie voor de Justitie en naar de commissie voor de Sociale Aangelegenheden. |
|||